Ve şunu da farkettim ev ahalisi sayesinde, aileme çok fazla öfkeleniyorum, çoğu şeye bağırıyorum, iğneleyici konuşuyorum. Tabi bu onların benim hakkındaki fikirleri, ben o an bunu yaptıktan sonra hakettiklerini düşünüyorum. Böyle dönemlere girdiğimde hiçbir şey umrumda olmuyor, insanların kırılmaları veya okulda ödevi yapmayınca azarlanmam gibi. Çoğunlukla şunu düşünüyorum "bunların hepsi saçmalık, her şeyden nefret ediyorum" konuşmaya başlayınca duramayacak gibi hissettiğim oluyor ama her zaman değil. Zihnimin içinde kocaman bir düşünce-duygu yumağı olduğunu hissediyorum
Yer imleri