Şuan nasılsın 4hafta geçti üzerinden
Ecelinle ölme fikrini son derece isabetli buluyorum. Sana yazılan ömrü, Allahın takdir ettiği günde tamamlamandır elbette doğru olan. Ama öz bakımını yapmadan, alkolü sigarayı körükleyip, doğru düzgün beslenmeden yaşamak da bir nevi yavaş bir intihardır. Yürüyüşlere çık, kendine biraz bak, meyveni, yemişini ye, sütünü iç, salma kendini, pes etme. Bir savaştır yaşamak, asla tam tatmin olamazsın zaten, hep yarım kalır planlar, hayaller, arzular. Doğruyu biliyorsun ama. Bu canı kendi ellerinle almayacaksın. Bence düzlüğe çıkacaksın. Çamurlu yollar, düzlüğe çıktığında inanılmaz bir olgunluk katıyor insana.
ailemin duygusal yoğun ısrarlarını kıramadım ve yeni bi tedaviye başladım.
lithuril ve rivotrili bırakınca TSH değerlerim sapıttı.değerler bi yüksek çıktı bi düşük çıktı
bunun dışında seroquell ve dideralden yana bırakmada sıkıntım olmadı
şimdi seroquel düz 1x2 sabah 100 mg akşam 300 mg alıyorum,,,,depakin chrono 1x2 300 mg kullanıyorum
mala bağlamış sersem gibi hissediyorum onun dışında herşeyi oluruna bıraktım, hiçbişeyi takmıyorum
kardeş...ilaca geri dödüğüne sevindim...lakin ilaçlar olmadan normale dönmemiz imkansız ki sende tecrübe ediyorsun...sanırım yeni dr çıktın...tedavini onaylıyorum...bu dr bırakma...zamanla seraqualin dozu düşecek ve kendini çok daha iyi hissedeceksin...depakin crono 2x500 akşam değil mi..??
teşekkürler abi. Depakini yanlış söylemişim 500 mg bir sabah bir akşam. banada çok gibi geldi ama doktorun işine karışmak istemedim.yeni dr a çıktım genç hevesli biri. özelden vazgeçtim verdiğim paraya yazık . iki haftada bir 15 dk yetecektir bana. artık 6 yıllık tecrübem olduğu için bana sorulan sorulara kısa ve öz nitelikli cevaplar veriyorum süreden tasarruf oluyor. özele 300,400 tl vermeyi kendime yediremiyordum 3 yıldır. böylesi daha iyi
Slm..öncelikle bu ilacı bırakmak için kendinizi rahat hissetmeniz lazım en azında özel ve iş hayatınızda biraz toparlanmış olmanız lazım..
1. Bu ilaç bırakmak sabır ve Zaman ister
2. Uzun veya kısa Zaman kullananlar aynı yöntemi uygulanmalı
3. Şimdi mesela Paxera 20 ml kullanıyorsunuz
4. Günlük yüzde 10% hap'tan (tabletten) azaltmalısın
Mesela 20 ml terazide 0,300 g yapıyor 0,270 olacak (altın hassas terazi internette satılıyor 100TL-150TL arası ancak 0.001 terazi olacak)
Dört haftada bir yüzde 10% düşmelisiniz
5. Yani 4 hafta sonra 10 % azaltırsan 0,243 yapar
6. Bunu ilaç bitene kadar devam etmelisiniz
7. Bu yöntemi Alman Forum'larda defalarca okudum ..13 yıl bu ilacı alan bu yöntemle ilacı bırakmış..
8. Yan etkiler çok aza iniyor ve beyin buna alışıyor ..
Ben 2 haftadır başladım bu yönteme ufak tefek hisler dışında iyiyim..
HERKESE BAŞARILAR DİLERİM ..UMARIM BİRAZ YARDIMCI OLMUŞUMDUR
Sen de ecelini erken yaşlarda özleyenlerdensin. Hayat geçsin deyince de geçmiyor ama. Bu hayattan koparak eceli beklediğin anda saniyeler saat oluyor adeta. Yine de ufak bir kontakt kurmak gerekiyor burayla. Söylediklerinde çok haklısın. Dünyanın ilacını denetmişler. Böbrek ne desin buna, karaciğer, mide ne desin. İç organları bozuyor. Kullanmayınca da sağlıksız bir ruh neticesinde yine beden sağlığın bozuluyor. Mutsuz, gergin bir insanın fiziksel olarak sağlam kalması imkansız zaten. Stres tek başına bütün organları bozabilecek güçtedir. Sanırım bizi bekleyen en büyük tehlike bu. Bu ruh halimizden dolayı türlü türlü fiziksel hastalıklar çıkıyor ve ilerleyen yıllarda da çıkacak malesef.
Merhaba,
8-10 yıl kadar tedavi olmak için her şeyi yaptım.
Çocukluğum, ergenliğim, gençliğimin en heyecanlı olması gereken yılları ilaç dozu ayarlayamayan doktorlar yüzünden sersem bir halde, iki uç arasında sarsıla sarsıla geçtikten sonra 4 yıl kadar önce önce aniden tüm ilaçları kestim. Belki de doğru doz diye bir şey hiç yoktu...
Neyse, şu an hastanelerde harcadığım bütün o yıllara deli gibi pişmanım.
Bu 4-5 yıl içinde çok sert ataklar geçirdim.
Çok kötü şeyler yaşadım.
Ama yaşadım.
Gerçekten yaşadım.
İlaçlarla yıllarca hissiz bırakılmış ruhumun ilk defa yaşadığını hissettim.
Depresyonun ızdırabını da,
maninin coşkusunu da yaşadım.
Fark ettim ki ben bipolarım. İlaçsız stabil bir hayatım olmayacak ama ilaçlarla zaten bir hayatım yoktu.
O yüzden kendimi böylece kabul edip, hastalığın getirdiklerini kendime ait bir parça olarak benimsedim.
Mutlu muyum? Kimi zaman.
Pişman mıyım? Asla.
Ataklar yüzünden çok büyük hatalar yaptım mı? Elbette.
Maddi manevi her anlamda, çoook çok battığım da oluyor, çıktığım da.
Ama bu benim. Doğrusu ve yanlışıyla.
Hayat da sanırım bundan ibaret.
Artık ailem de kabullendi neyse ki bu hallerimi.
Gittiği yere kadar.
Selametle.
Yer imleri