benim sorunum ne
Merhaba. Son bir haftadır duygudurumum, zihnim çok tuhaf. Kısaca özetlemek gerekirse, 16 yaşındayım, 1 sene önce anksiyete atakları geçirmeye başladım. Psikiyatriste gittim, Lustral 50 mg ve psikoterapiye başladım. Bu süreç hala sürüyor. Tabi 1 sene öncesinden de önce yoğun psikolojik sıkıntılar yaşıyordum ama uzun bir süre sonra, panik ataklar baş göstermeye başladığında dikkate alındım ve doktora gittik. Anksiyete bozukluğu ve dissosiyatif semptomlar yaşıyordum. Her neyse, kış mevsimiyle birlikte ruh halimde değişiklikler meydana geldi. Uzun bir süredir depresif hissediyordum, zamanla bu duyguduruma daha fazla şey eklendi. Son bir haftadır da yine dissosiyatif belirtiler yaşıyorum, kendimi hissetmeme, boşluk duyguları gibi. Bunların yanında yine depresif hal, uykusuzluk, huysuzluk vb. şeyler var. Iyice kafam karışmaya başladı, kendime, varlığıma, gerçekliğe ve yaşama vs. dair. Ve bu çok büyük bir ızdırap. Kafamın içi tartılamayacak ağırlıkta şeylerle dolu, her şey karmaşık. En son bugün o tuhaflığı iyice hissettim. Ama şöyle bir hissetme yani mesela 1 sene önce deliriyorum diye korkardım, bu tuhaflığı aklımı yitirmeye yorardım. Ama şu an öyle bir şeye de yormuyorum bu durumumu. Yalnızca tuhaf ve ürkütücü. Işte gün içinde tuhaflığın ve gerçeklikten kopuyor olma hissinin zirve yaptığı olay şöyle oldu; Servisteydim, eve gidiyordum ve müzik dinliyorum. Dinlediğim şarkı da böyle, enstrumental ve sözel olarak güçlü bir şarkıydı. Coşkulu denebilir. Sonra gökyüzüne bakıyordum ve bir anda aklımdan şöyle düşünceler geçti, "ben tanrıyım, gördüğüm her şeyi ben yarattım" gibi delüzyonel düşünceler. O an gercekten sanki gerçeklikten kopmuştum. Ben Allah'a inanıyorum ancak o an nasıl öyle hissettiğimi bilmiyorum. Zihnimin diğer yanında ne düşünüyorum ben nasıl falan gibi kendimi sorguluyordum. Bunun obsesyon olup olmadığından da emin değilim, o an cidden bir şey görüyorum mesela bir çöp konteynırı aa bak bunu da ben yarattım gibi bir sey geçiyor aklımdan, hayır Allah yarattı ben sadece bir insanım O'nun kuluyum diye düşünemiyordum. Böylece o bir anlık hissettiğim şey üzerinde kafa yoruyorum, sanki inancımı kaybetmişim gibi geliyor, içinde bulunduğum durumu anlayamıyorum. Normalde aklı olan bir insanın bir Yaradan'ın varlığını keşfedeceğini düşünüyorum ama o an ne oldu da benim aklımdaki Allah algısı kayboldu bilmiyorum. Dua falan ediyorum ama çok sinir bozucu bir his var hani kime dua ediyorum gibi. Bu çok korkunç bir şey ve nasıl aşacağımı bilmiyorum. Terapistimle çarşamba günü olan randevumu bu haftalık mecburen cumartesiye aldık. Cumartesiye kadar bu zihinle nasıl dayanacağım bilmiyorum. Çok uzun yazdım kusura bakmayın, herkesin inşallah şifasını bulmasını umuyorum
Yalnız değilsin dostum. İnsan türü olarak yok oluyoruz sanırım, özellikle gençler bir boşluğun, bir bilinmezin içinde savrulup duruyorlar. Beynin çok tehlikeli bir organdır. Çığırından çıkarsa, başıboş bırakılırsa, ihmal edilirse, adamın hayatını zindana çevirir, kölesi olursun o küçük et parçasının. Gözgöre göre yitip giden hayatlar, solan fidanlar görüyorum. Sen zamanın-devrin hastalığına yakalanmışsın. Hadi bakalım. Şimdi nasıl bitireceksin bu hayatı?
Halisülasyon var mı halisülasyon?
Kafanın içinde yoğun bir şekilde uçuşup duran fikirler de varsa belki de teşhisin daha farklı olmalıydı.
Hiç birşey bilmiyorsan derin nefes al o anlarda,nefes egzersizi yap,kendini kasma,negatif ve derin düşüncelerden uzaklaş.genel olarak spor yapman faydalıdır.Allah yardımcın olsun.
Konu Elixir tarafından (07-01-2016 Saat 01:03 AM ) değiştirilmiştir.
Tanı
Tanı koyma işini daha da karmaşıklaştıran hâl, dissosiyatif semptomların şizofreni ve atektif psikozlar ile yan yana bulunabilmesidir. Klinisyene, psikolojik sağaltıma gelmiş danışan sesler işittiğini bildirdiğinde, dissosiyasyonun psikotik resmin ana kısımlarından biri olup olmadığın değerlendirmek için, psikolojik terapisyen, hastadan "Kendinin bunları ona söyleyen parçası" ile konuşmasını istemelidir. Şayet temelde dissasiyasyon var ise çoğu kez bir öteki kişilik geri yanıt verecektir. Bir başka tanı şansını artıran durum, sizi olumsuz etkileyen fikirlerin öne sürüldüğü anları hatırlayıp hatırlamamaktır. Böylece amnezi, hafıza yitiminin bulunup bulunmadığını tespit ederiz ki böylesi hâllerde amnezi yaşamış iseniz çoklu kişilik bozukluğunuz olabilir. Sosyopatik ile dissosiyatif kişiliği ayırt etmek, dissosiyatiflerin sosyopatik şahsiyetlerinin de bulunabilmesinden dolayı, çıldırtıcı kertede güçtür... Obesyon, yani takıntı, herkeste bulunabilir ve sonuçtur. Ayrıca obesesif-kompulsif kişiliğin, çoklu kişilikliler ile karıştırıldığını duymadım. Histerik, histrionik tinsellik ile dissosiyatif tinsellik arasında büyük oranda bir örtüşme vardır; birçoğumuzda ikisi de bir arada bulunur. Histerik kişilik gösteren kimi bireyler, özellikle de nevrotik raddede olanlar, bahsi gerekecek bir, görev, yetki vb.ni kötüye kullanmaya maruz kalmamışlardır; öte yandan, dissosiyatif kimlik bozukluğu tanısı konabilecek durumdaki herhangi fert, nevrotik düzeyde bile olsa, ağır tramatize edilmiştir, ağır travmaya maruz kalmıştır. Dissosiyatif biri iseniz, anne babanıza böylesine anları sormayı düşünmeyin çünkü kuvvetle muhtemelen egoları, onları küçük çaplı bir amneziye tabi tutacaktır. Erken yaştaki travmatize edilmenizi hatırlamak size çok maliyetli olacağı için psikoloğunuzun kendisinin gestalt tedavisinden geçtiğini öğrenmek için kanıt, sertifika, belge vs., isteyin.
Uzun olmadı; haz ile okudum. Klinisyeninizi değiştirmenizi öneriyorum; geltaltçı bir terapit edinin; daha hızlı sonuç alıp faydasını göreceksiniz. Bence sizde sınırda kişilik bozukluğu var. Gestalt psikologlarından tedavi olun, dedim fakat tanı koymada usta olanlar psikanalizcilerdir. Ama gestalt ruh biliminde, tanı koymak yok, geltaltçılarda, psikotikleri sağaltamayacaklarından psikiyatra sevk etmek yok. Onlar daha iyi bildiğinden dolayı, meselenizin "tanımı"na takılmayın. Şu an yazağım özellikleri taşıyorsanız sınırdurumdan muzdarip olabilirsiniz fakat hem dissosiyasyon hem de sınırdurum beraber bulunabilir. Sınırdurumluların %90'ında başka bir psikiyatrik tanı olur, %40'nda ise aldığı başka psikiyatrik tanı ikiden çoktur. İki veya daha çok psikiyatrik tanısı olanlarda ailevi (çocukluğundaki aileviyet) dizgelerindeki düzensizlik; duygudurum, madde kullanım bozuklukları daha sık görülür. Şunlar sınırdurum semptomları, ama "%90" sözcüğü hakkında ne yazdığımı yabana atmadan fikredin:
a. Gözünde aşırı büyütme -göğe çıkarma) ve yerin dibine sokma uçları arasında gidip gelen, gergin ve tutarsız ilişkilerin olması,
b. Kimlik karmaşası: Aleni veya belirgin olarak sürekli bir biçimde tutarsız benlik algısı ya da kendilik duyumu,
c. Kendine zarar verme olasılığı yüksek dürtüsellikler (cinsellik, para tüketme, madde kötüye kullanımı, pervasızcasına araba sürme),
ç. Yineleyen intihar ile alakadar fiiller, girişimler, göz korkutmalar vd.,
d. Duygusal hâlinde belirgin bir tepkiselliğin olmasına bağlı duygulanımda çalkantılar, nadiren birkaç günden daha uzun süren anksiyete (endişe),
e. kendini sürekl olarak boşlukta hissetme,
f. Uygunsuz, yoğun öfke ya da öfkesini kontrol altında tutamama (sık sık hiddetlenme, geçmek bilmeyen asabiyet, sık sık kavgalara karışma),
g. Stresle ilişkili gelip geçici paranoid düşünce veyahut çok ağır dissosiyatif belirtiler.
Tanı konulması önemlidir çünkü nevrotik bile olunsa, kişilik aynı; psikolog buna göre strateji formatlar. Bunlar ihtimali artıran şeyler, ancak çoğu hemen hemen hepsini barındırmanız gerek. Günbegün gelişim beklemeyin.
Merhaba, yorumlarınız için teşekkür ederim. Halüsinasyon yok ancak bir ara kaygımın çok çok yoğun olduğu bir dönem bir iki kez halüsinasyon duymuştum. Bir ara kendimi ve geçmişteki yaşantılarımı gözden geçirdiğimde bipolar bir durum olduğunu düşünmüştüm. Mesela bir ara acaip hareketli neşeliydim, o canlılığın tavan yaptığı bir gün akşam arkadaşlarımla yatılı kalacaktım, işte o gün ilk defa depersonalize olmuştum tüm o neşeli coşkulu anın içinde bir anda soyutlandım, sonra başka bir odaya gidip ağlamıştım. Galiba o günden itibaren uzun bir süre, daha sonra dönem dönem anksiyete ve dissosiyatif belirtiler yaşadım. Bazense hipomanik olduğumu farkediyordum böyle çok konuşuyor, aklımda birsürü şey oluşuyor bir konuya dair ve ardı ardına konuşuyordum. Ancak terapistimle görüşmelerim ve bipolar bozukluğu daha iyi tanımamla birlikte bu yargının yanlış olduğu kanısına vardım, çok belirgin bir bipolar tablosu da çizmiyordum. Tanı konusunu doktorumla tekrar görüşebilirim sanırım. Borderline bozukluğunu da araştırdım, semptomlar evet çok yakındı ama kendime bu şekilde tanı koymak hicbir işe yaramıyor. Dediğim gibi tanı konusunu doktorumla tekrar konuşacağım. Attığım ilk mesajın üzerinden 4 gün geçti. Şu an o tuhaf yaşantı ve düşünceler uzaklaştı. Bugün terapistimle görüşeceğim ve tüm bunları sunacağım. Tekrardan teşekkürler ilginiz için
Konu floatingheart tarafından (02-01-2016 Saat 12:46 PM ) değiştirilmiştir.
Sizin için hayırlısını diliyorum.floatingheart Nickli Üyeden Alıntı
Aslinda sorunun ne tam olarak cozemedim ama bu tur dusunceler Genellikle din odakli mi oluyor?
Ne belalı yaşlardır 15-25 arası, ne iğrenç, ne çekilmez, ne mutasyona açık, ne saçma yaşlar. Tekrar aynı yılları yaşamak istemezdim. İnsanın içinden adeta başka bir insan çıkıyor. Ne büyüktür büyümenin sancısı. Az çok herkes kırıyor o yaşlarda ama aşırı olmadıkça bu yaşları atlatırsan bir şekilde sorunlarınla başedebilirsin. 25 i sağ salim görürsen korkma.
Yetkileriniz
Alıntı
Yer imleri