Evden çıkmayarak bir süre sonra klinik vaka olursun. Mecbur çıkacaksın, göster gücünü hadi, büyük bir savaş başlıyor, zor bir süreç seni bekliyor. Daha fazla zaman yitirme. Ailene hafiften okulu ve hastalığını çıtlat.
arkadaşlar sosyal fobi vb sebeplerle üniversite 2 den sonra okula nerdeyse hiç gitmedim. eve kapandım. aileme 1 sene uzadığını söyledim. bu sene mezun olacağımı sanıyorlar. okula gitmek o sınıfa girmek onca insanla aynı ortamda bulunmak gözümde öylesine büyüdüki düşündükçe kendimi boğuluyor gibi hissediyorum. bu durumu aileme nasıl anlatacağım diye düşünmekten bıktım. bu yaşıma kadar aileme hiç sorunlarımdan bahsetmedim. ne zaman kendim ve sorunlarım hakkında konuşacak olsam ağlama gelirdi gözlerim dolardı. bende herşey normalmiş gibi davranmaya devam ettim. o yüzden aileme sadece okulu bitiremediğimi söyleyebilirim. ama nasıl. niye derler naaptın bunca zaman derler düşüncesi. geleceğimin kararmış olduğu gerçekliği beni kahrediyor. kimsenin beni tanımadığı bir yerde yeni başlangıç yapmak istiyorum. ama ailemi geride nasıl bırakırım onu düşünüyorum. ne yapacağımı bilmiyorum.
Evden çıkmayarak bir süre sonra klinik vaka olursun. Mecbur çıkacaksın, göster gücünü hadi, büyük bir savaş başlıyor, zor bir süreç seni bekliyor. Daha fazla zaman yitirme. Ailene hafiften okulu ve hastalığını çıtlat.
Konu dreamer8 tarafından (26-10-2015 Saat 09:48 AM ) değiştirilmiştir.
aslında evden çıkmaya hazırım. ama okul durumunu evdekilere nasıl anlatacağım onu düşünüyorum. yeni bir başlangıç yapmak istiyorum aslında müh öğrencisiyim ayrıca gazetecilik te okumak istiyorum. ama gerçekten okula gidemiyorum. nasıl anlatsam bilmiyorum ama sanki okulda kendimi kapana kısılmış gibi hissediyorum. ordaki en aptal kişi benmişim gibi herkesten farklı biri gibi. aşağılık kompleksinden kurtulamıyorum okulda nedense. sanki her an rezil olacakmışım gibi bir his oluşuyor ve hiç geçmiyor.
Bırak rezil ol, neden rezil oluyorsun ayrıca çıplak ya da alkollü mü giriyorsun derse....Bırak rezil ol, eğer sana göre rezillikse tavırların, seni 3 gün aynı gören 4. gün seni öyle kabul eder zaten. Bence hemen rezil ol ve okula git. Sınıfta kalsan da, dersi veremesen de git okuluna. Şu an tek yapman gereken bu. Ben de üniv. 1. sınıfta 2 kere arka arkaya kalmış bir mühendisim.
Bu arada konuyu aöçan arkadaş hangi üni?
Olan olmuş en fazla bir sene kaybedersin. Seneye yeni insanlarla yeniden başlarsın. Son sene zaten. Yüzdün yüzdün kuyruğuna geldin. Seninki de herkesin yaşadığı nereye gittiği belli olmayan ama büyük tecrübeler bırakan kayıp yıllardan biri olabilir. Gerçi henüz bir şeyin kaybedildiğide yok. Önce bu sıkıntıları kafandan at. Daha ölmedin hayat devam ediyor.
Durumun artık sosyal ortama hiç müsade etmiyorsa ailenle paylaşıp tedavi için çözüm arayabilirsiniz.
En başta bunun gelip geçici olduğunu bilmek lazım. Gerisi daha kolay olur o zaman.
Gülümse hayata, hayatta sana gülümsesin!
Şimdi sen yoksun, sadece geri kalan her şey var
ama
Kaybedecek hiç bir şeyim olmasa da, kazanabileceğim çok şey var.
Hepsi bir arada dostum. Lise 2 deyken psikiyatri kliniğinde yatarak tedavi gördüm, bi halta da yaramadı. Ölümü görüp sıtmaya razı oldum. Lisede kalmadım sınıfta hiç. Sonra üniv. Ankarada bir mühendislik kazandım. Başladım. Hazırlığı geçtim, 1. sınıfta psikolojik sıkıntılarım nedeniyle kaldım, 1 e tekrar başladım yine kaldım, sonra tekrar hastaneye yattım. Hastane dönüşü Allah güç verdi ve okulumu tek nefeste bitirdim. Şu an kamuda mühendis olarak işimi yapıyorum.
ben aileme okulu bitiremediğimi nasıl açıklayacağım onu bilmiyorum. bir yalan söyledim iki yıldır sürüyor.sosyal fobim çok ileri düzeyde değil. ama iş okula gelince okula gitmek o sınıfta oturmak benim için artık dünyanın en zor şeyi gibi.yeniden başlamaya korkuyorum. herşeyi arkada bırakıp beni kimsenin tanımadığı bir yere kaçmak istiyorum işin aslı.
Konu bogusfreedom tarafından (11-05-2016 Saat 03:38 PM ) değiştirilmiştir.
Yer imleri