Alıntıhoş geldiniz. yaşadıklarınız üzücü. ama sonrasında toparlamışsınız. anlattıklarınızdan sosyal fobiniz olduğunu anladım.takıntı gibi durmuyor. biraz daha açarsanız yardımcı olmaya çalışırım.
Bi yardımcı olur musunuz rica etsem ?
Selamlar, hayırlı akşamlar. Abilerim ablalarım benim bi takım kuruntularım var, mümkün olduğunca detaylara girmeden özet geçmeye çalışıcam umarım zamanla birbirimizi tanır ve o zaman detayları tartışırız. En başından anlatmamda fayda var; Arkadaşlar ben 19 yaşındayım ismim Uğur, 15 yaşında okulu bıraktım hiç azimim yoktu annem işe giderken apartmana saklanıp o çıkınca eve girerdim, babam aşna fişnesinin peşindeydi zaten.. 16-17 yaşında sentetik uyuşturucuya başladım umarım forum kurallarına aykırı bi davranışta bulunmuyorumdur neyse devam ediyorum, oysaki ne kadar temiz yüzlü mavi gözlü bir çocuktum.. Örnek yöktü benim ailemde, kurtlar vadisini izleyerek büyüdüm okulda da herkese kafa atardım sonra liseye geçtim ablam evlendi çok geçmeden eniştemin üzerimde otorite sağlamaya çalıştığını farkediyodum, hep eleştirdi hep küçümsedi ve hoşgeldin sosyal fobi lütfen rahatsız olma nasılsa bir ömür beraberiz sakın yine kafamı karıştırma çünkü beni önemseyen abilerimi hissedebiliyorum git mutfağa çay yap. 3 kişiyle içerdim bu sentetiği, bi süre sonra hakkımda konuştuklarını duydum; '' Uğur ne kadar zayıfladı, uğurun bugün parası yok muu(küçümsercesine), - Sen bi sussana yaa( çocukmuşumcasına) ''. Bunun gibi diyalogları arkamdan konuşunları duyduktan sonra odamın kapısını kapattım telefonumu kapattım sosyal hesaplarımı kapattım ve uyuşturucuyu bıraktım, durumu anneme izah ettim, bana ne hassaslıkta davranması gerektiğini ona anlattım. En azından misal ümraniyeye teyzemlere gittiğimizde otobüste herkes bana bakıyor herkes bana gıcık oluyo herkes bana gülüyo ben çok korkuncum gibi düşüncelerimden anneme sığınabiliyordum, tabi o sinirle o sığınağı da dağıtıyodum, bilirsiniz kardeşim... Bu bi süre böyle devam etti sonra ben memlekete gittim kuzenlerimle vakit geçirdikçe toparladım sağolsunlar yaa arkadaşlar uzun oluyo biliyorum ama rica ediyorum dinleyin, tecrubelisiniz, burda okuduğum bir metin bile bana aylarca huzur verebilir, sağolun, eyvallah.. Ondan sonracığıma istanbula geldim, işe başladım, 7/24 mesai e malum oğlak burcuyuz, arkadaş yok!, kız yok!, kim hakkımda ne diyebilir bee ben çalışıyorum! Yeter mi ? Yetmez! Sigarayı bıraktım! Attım paketimi ağzım kokuyo, nefesim kesiliyo, gece kalbim sıkışıyo, dumandan arkadaş mı olur ulan hergün 8 liraya arkadaş olur mu hiç dedim kendi kendime. Ehliyet aldım!, Daha çok mesai yaptım.. Açık öğretime kaydoldum hemde mesleki hee akşamları gidiyorum en ön sıradayım banane ulan sınıfın güzel kızlarından, onları mı şımartıcam işim yok bide.. Mesaj uzadıkça geriliyorum ve anlatasım gelmiyor kasıyorum bu arada :o Kilo aldım zamanla, güzel giyinmeye başladım, rahat yürümeye başladım, dişlerimi fırçalamayı aksatmıyorum, insanlar beni sever genelde bu stabildir sevmeyenlerin de canı sağolsun ama sorun onlardadır. Bugün durumlar böyle, gayet karakterli bir bireyim. Ama ben kimim bilmiyorum, bu mesajı buraya kadar yazmışken bile ctrl+a yapıp silmeye yelteniyorum, ne aradığımı bilmiyorum, niye iyi olmak istediğimi bilmiyorum, efendi olmak yerine tip tip bakanın masasındaki tepsiyi suratına geçirmeli miyim bilmiyorum, facebook falan kullanmıyorum kullanmalı mıyım bilmiyorum herkes kullanırken ben neden yapamıyorum bilmiyorum, tweet atamıyorum, çocuk muyum yetişkin miyim bilmiyorum, mutsuz olmak doğal birşey dimi ama ben akışına bırakamıyorum hep kendimi sorguluyorum maddeyi bıraktığım günden beri kendimi sorguluyorum belki gelişiyorum belki boşa kürek çekiyorum, sizce ben ne yapıyorum ? Ben kimim ? Ve güzel başlayan her şeyin bi süre sonra da içine ediyorum tıpkı bu mesaj gibi. Ya şuan mutsuzum yada deli, ya yalnızım yada şımarmış, ya edebiyat yapmayı seviyorum yada çaresizim.
hoş geldiniz. yaşadıklarınız üzücü. ama sonrasında toparlamışsınız. anlattıklarınızdan sosyal fobiniz olduğunu anladım.takıntı gibi durmuyor. biraz daha açarsanız yardımcı olmaya çalışırım.
beni ancak bir benzerim öldürebilir..
Hoş bulduk, ilginiz beni mutlu etti. Sahip olduklarımı, başarılarımı, konforumu asla göremiyorum hep olumsuzluklara odaklanıyorum o güzel saçlı sevgilimi kaybettiğime üzülüyorum ama aslında mantıklı sebeplerden ötürü ondan uzaklaştım ve aşık da değildim ama bunu başarısızlık olarak görüyorum. İşimde gücümdeyim ama geçmişe de saplantılı gibiyim, deli gibi sabahlara kadar facebook da kızlarla mesajlaştığım günler miydi mantıklı olan yoksa adam gibi yaşamaya karar verdiğim günden sonrası mıydı bunu çözemiyorum ve bu bana kendimi sorgulattırıyor. Sözüm geçer, karar vericiyimdir, ailemi alır yemeğe götürürüm, fikirlerimi söylerim, bildiklerimi paylaşırım, uygulamalı gösteririm, övünmem, alçak gönüllüyümdür, içim neyse dışım odur ama hep bi '' Ama '' var sanki hep çocuk gibiyim, cumhuriyeti bana verseler yönetecek zekaya sahibim ama memnun değilim ben kendimden, çocuk gibi hissediyorum. Yaşımdan ötürü mü bilemiyorum, başarılarımı görsem bile bu 10 dakika sürüyo sonra yine hayatın zorluklarına odaklanıyorum ve geçmişim kötü olduğu için kendimi çok ama çok sorguluyorum. Atılıyorum, girişiyorum evelallah ama neden hep sorguluyorum mesela insanlarla gözgöze de gelemem ben ve bu insanın ömrünü çürüten bir o kadar da komik sorunları yaşamaktan utanıyorum. Saygılarımla...biraz empati Nickli Üyeden Alıntı
Sorgulamak iyidir neyin doğru neyin yanlış olduğunu bilmek.. Ama takıntı haline getirince kötü oluyor, saçma sapan ayrıntılara takılıyor insan. Ön yargı gibi bir şey ya da hayatı çoğunlukla olumsuz yönleriyle ele almak gibi. Sevgili gelir, geçer nasipte ne varsa odur ben bunu üzülmek için bir neden görmüyorum yani üzülmemeli insan bana göre, bir taraf sevmiyor demek ki ve bitti..
Bugün kuaförüm kendi kafasına göre izin kullandığı için sakal traşı olamadım ve belki de sorun sadece budur
gerçekten derin ve ince düşünüyorsunuz
Havalardan olsa gerek yada Sezen Aksu'dan, bilemedimgerçekten derin ve ince düşünüyorsunuz
Olaylara daha yüzeysel bakmayı deneyin şarkılardan uzak durun eğer dinlersen kendini eksik hissedersin. Boşluğa düşer, bir şeylerle doldurmaya çalışırsın hayatını.. duygular aldatıcı olduğu kadar saptırıcıdır da zalimdir, yönlendiricidir
mükemmeliyetci kişiliğiniz var anladığım kadarıyla. bu iyi bir sey değil.mutlu olmanızı engeller. sürekli sorgulatır.an 'ı yasamanıza imkan vermez. hayatta basit düşünmek coğu kez iyidir. geçmişi takmaya , düşünmeye gerek yok.geçti ve bitti. şahsen geçmişteki olayları kader olarak değerlendirmek rahatlatıyor.size de tavsiye ederim.geçmiş olsun.
beni ancak bir benzerim öldürebilir..
sentetik kullanman talihsizlik olmus. bıraktım demissin eğer bir daha yeltenirsen zaman kaybetmeden bir doktora git. sentetik sigaraya benzemez, bagımlısı olursan sürünmekten beter eder.
sende anlamıssındır ama şunu kabul etmek gerekiyor;
hicbir uyusturucu veya alkol ürünü insanın derdini silip atamaz. icersin, anlık unutursun bir gün sonra gene dertlenirsin, sonrasında gene icersin, 2-3-4-5 derken artık bagımlısın, doktor desteği olmadan bırakamazsın.
insanlar ile anlasamıyorum ve yalnızım demissin. bu durum zamanla seni kendi icinde düsünmeye sevk eder, sürekli kurarsın, sonrasında sanki herkes bana bakıyor, benim hakkımda kötü düsünüyor diye düsünmeye baslarsın.
bu paranoya bir düsünce. aslında asosyallikten kaynaklanıyor.
yolda yürürken veya otobüste tanımadıgın biriyle göz göze gelmen normal. hani kimse bir yere odaklanıp yürümez, sağa-sola bakar, karsıdan gelene bakar, bakarda bakar işte. o an sana bakan biri ile yüz teması kurdugunda sakin ol, kötü düsünme. bak geç, bak geç, bu bana tip tip baktı dersen kafanda kurar ve zamanla takıntıya dönüstürürsün.
her insanın bir yüz ifadesi var. adam sinirli gözükür ama büyük ihtimal yüz ifadesi öyledir, konussan belkide yufka yürekli bir insan cıkar veya gülmeyi cok seven biridir, o an sana bakıp güldü dielim, sinir yapma, sende gül geç ne olacak ?
sürekli negatif düsünür, en kücük sözden kendine cesitli paylar cıkartıp kuruntu yaparsan kimseyle anlasamaz ve yalnız kalırsın. biraz esnek olmak gerekiyor.
''ben herseyi yaparım'' keza insanı mutsuzluga sürükleyen baska bir faktör. kendini herkesten üstün görme ve kalıbına sığmama.
potansiyelim yüksek, benim burda ne isim var ? ben asgari ücret ile calısacak adam mıyım ? çok daha fazlasını hakediyorum...
buda yalnızlıktan kaynaklanıyor. sürekli kuruyorsun. diğer insanlardan farklı ve üstün oldugunu düsünüyorsun. bol bol sosyal ortamlara katılmak ve konusmak lazım. insanlar ile konustukca normal bir insan oldugunu kavrar ve daha mutlu olursun.
daha konusacak çok şey var ama sen öncelikle kendi hatalarını bir kağıda yazmaktan başla işe...
özetle işe bazı şeyleri kabul etmekle başla. her zaman suclu karşı taraf değildir !!
Yetkileriniz
Yer imleri