Sayfa 1/2 12 SonSon
13 sonuçtan 1 ile 10 arası

Konu: Kurtulamadığım sosyal fobim

  1. #1
    Karar Dönemi
    Üyelik tarihi
    Aug 2015
    Mesajlar
    27

    Lightbulb Kurtulamadığım sosyal fobim

    Herkese merhaba uzun zamandır böyle bir site arıyordum ve sonunda buldum ben 17 yaşındayım ve yaklaşık olarak 7 yıldır sosyal fobim var ilk başlarda çok az vardı ve şuan aşırı derecede olmasada hala var sürekli bir kusursuzluk arayışı içerisindeyim bu yazıyı yazarken bile düzgün cümleler kullanmaya özen gösteriyorum . İnsanlarla konuşamıyorum hele ki yüzlerine bakarak hemen kızarırım terlerim ve ağız ucuyla cevap veririm .insanların sürekli beni izlediğini bişeye güldüklerinde acaba banamı gülüyolar hakkımda ne düşünüyo demeden edemiyorum hiç arkadaşım yok küçükken heryerde kendime arkadaş bulurdum şuan sosyal çevreye girmekten korkuyorum kendi fikirlerimi söyleyemiyorum acaba kızar mı kızarlar mı diye öyle böyle bi konuşmaya katılsam söyleyecek hiçbirşeyim olmuyo çünkü saçma sapan muhabbetler dönüyo korku filmi izlemeye korkuyodum şu ana kadar çocukken geceleri yorganı kafama kadar çekip yorganın altındada açık yer bırakmıyodum bişey olsa sanki beni yorganın altında bulamayacaklardı zaten . yakışıklı kaslı sarı saçlı mavi gözlü insanları gördükçe sinirleniyorum neden ben çirkinim diye boyum 1.60 ve 14 -15 yaşındaki kişiler benden daha olgun ve büyük gözüküyolar rahat olamıyorum her zaman her yerde kendimi kasıyorum diyelim ki misafirliğe gittik ben hep köşede otururum kimse bişey sormazsa ağzımdan bişey çıkmaz telefonumla uğraşırım yemek yerken başkalarının tabaklarınada bakarım onlardan önce bitirmemek için ailem şimdiye kadar bana hiçbir konuda destek olmadı daha çök köstek oldular herzaman 2 yılım yandı biri geç yazıldığım için bu çocuk ezilir dediler biride geçen yıl 7 ay boyunca lösemi tedavisi gördüğüm için Allaha şükür yendim ama hala hastalıklı muamelesi görüyorum o hasta yer verin o hasta ona öyle davranma . Babamı hiç sevmiyodum hatta nefret ediyodum aldığı nefes bile batıyodu bana herşey o lanet bilgisayar yüzünden okuldan gelir gelmez ben giriyodum sonra o gelince hemen alıyodu elimden okey oynuyodu ben bişeye bakıcam diye ısrar ettiğimde bağırıyodu küfrediyodu kardeşimle şakalaşırken kardeşim ben bişey yaptığım anda ya bağırarak ağlıyodu yada çığlık atıyodu tabi babam bunu duyunca bana ya bişey fırlatıyodu ya küfrediyodu yada dövüyodu . Biraz aç gözlüydüm çocukken her çocukta olan şey anneme banada babamın tabağına koyduğun kadar sucuk koy demiştim babam hep ağzını şapırdatarak yer onun için yerken baba ağzını şapırdatma dediğimde yemiyorum diye bağırdı küfrretti tabakları yere atıp kırdı benim ilerde çocuğum olduğunda asla yapmıyacağım şeyleri babamdan öğrendim o küfrediyo diye ben asla küfretmiyorum bazen konuşurken kaçıyo ama sonuçta 'bazen' annem temizlik hastasıydı hala öyle aman döktün aman oraya onu koyma öyle yapma böyle yapma derken robota çevirdi beni hiçbir zaman ailemin çocuğu olduğumu kabullenmedim çünkü hani annendir babandır sarılmak istersin kaybetmekten korkarsın bir bağ olur bu bende hiçbirzaman olmadı kendime hedef koydum küçük yaşta okulda çok çalışıp çok iyi bir işe girip ev alıcam ve artık bunlardan uzak olucam dedim şuan babama nötrüm . 4. Sınıfta derste yanlışlıkla gaz çıkartmak bütün hayatıma mâl oldu herkes güldü ağlasan ağlayamazsın bilerek yapmadım desen diyemezsin hiçbirşey yapmadım o an kimsede bana bişey demedi ama konuştuklarını anladım cuma günüydü evde 2 gün okula gidersem ne diyicekler diye düşündüm çünkü son ders yapmıştım öyle öyle geçip gitti ama içimde kaldı orta okulda sınıfları karıştırdılar ve beni hiç tanımadığım kişilerle aynı sınıfa koydular onun için hep sessizdim kimseyle konuşmuyodum kimsenin yanına gitmiyodum yanıma her zaman kızlar gelip benimle muhabbet ediyodu erkekler hep grup olup tenefüste dışarıda dolaşıyodu gey diye iftira attılar ortada hiçbişey yokken çünkü sen kimseyle konuşmuyosun hep yatıyosun kendinide paklamaya cesaretin yok hiçbişey demedim muhabbet hep döndü arkadaşım sandığım mahalleden benimle aynı okula giden biri yayabildiği kadar yaydı sustum içlerinden biri bana taktı sürekli beni ezebileceğini düşündü ki ezdide derste ağzına su alıp üstüme tükürdü bende hissetmemiş gibi davrandım şu an olsa o şişeyi deliğine sokarım durup dururken cevap verdim diye bıçak çekenler oldu bunlar hep beni buldu ne zaman kendimi bulsam özgüvenim tavan yapsa boş konuşuyosun , şımardın , götün kalktı derler geçmişi artık unuttum geçmiş geçmişte kalır ama artık hem özgüvenimi kazanmak hemde sosyal bir insan olmayı çok istiyorum herkesle arkadaş olan birini görünce ister istemez kıskanıyorum içten içe kendimi yiyiyorum psikoloğa gitmelimiyim ? Yoksa kendimde halledebilirmiyim ? Artık bıktım şu hastalıktan lütfen yardımcı olun bende normal bir insan olmak istiyorum ve her gün bunun için dua ediyorum ama oturarak bir sonuca varılmıyo mağlesef size beni etkileyen çoğu şeyi anlattım umarım bana yardımcı olursunuz

  2. #2
    Banned
    Üyelik tarihi
    Mar 2015
    Mesajlar
    323

    Standart

    yazıyı okumaya çalıştım ama başım döndü. düzenleyip biraz satır başları yapsanız))

  3. #3
    dreamer8
    Guest

    Standart

    Yazını baştan sona okudum dostum. güzel ve açıklayıcı yazmışsın. Kafası çalışan biri olduğun belli. Kendini iyi ifade etmişsin. Şimdi başlıklar halinde fikirlerimi sunayım.
    ---Bir insan 30 yaşından önce kısmen değişebilir. Yaşın çok genç, değişebilirsin, değişeceksin, mutlu olursan mutlulukla, mutsuz olursan kabukların ve tecrübelerinle değişecek, gelişeceksin. Buna emin ol ve rahat ol.
    ---Evinizde halen bilgisayar tartışması oluyorsa ya bir bilgisayar daha alın ya da bir bilgisayar parası biriktir, ikinci el de olur. Bence o sorun çözülür.
    ---Sarışın, kısmen kaslı denilebilecek, mavi gözlü, 180 boyunda 80 kilo biriyim. Bana da gıcık oluyorsundur heralde şu anda Boyum, göz rengim benim elimde değil ama kilo kontrolum, kaslı ya da yağlı olmam, fit olmam benim elimde. Boyun daha 2 sene uzar gibi, hergün bir bardak süt iç mutlaka, koşu, yüzme, fitness vs sporlarla ilgilen ama kardiyo kısmıyla, fazla bodye ve kasa yönelik çalışma, boy uzamasına negatif etkisi var. İyi beslen, kuruyemiş, meyve, sebze, yeterince kırmızı et, ara ara beyaz et (tavuk sevmem), bal, pekmez, peynir, süt ürünleri ye, ekmeği abartma, vücut ağırlığınla kas yapabilirsin (barfix, mekik, şınav), imkan varsa bisiklet iyidir ama yumuşak koltuk olsun, mastürbasyon haftada 3 ü geçme, haftada en az bir, iki sefer yap.
    ---Küfretse de, sövse de, dövse de babandır. elbette yanlış ama savaş kılıçlarını erkenden çekme, zamanla kişiliğin oturdukça kendini savunabilecek hale gelir ve çizgilerini, sınırlarını belirlersin, zıtlaşma. Okula ezilmesin diye 1 sene geç yazdırmaları mantıklı. Küfür asla etmemeye devam et, kaybetmezsin.
    ---İşyerimde 50 yaşında bir kadın gülerken fazla basınç ve kasılma neticesinde gaz kaçırdı ama belli etmedik, hissettirmedik, 5 dk muhabbeti oldu arkadaşımla benim aramda özel ve unuttuk, ki sen çocukken olmuş, ciddiye alınacak birşey değil.
    ---Zorla göz teması kurayım diye karşındakileri kasacaksan kurma zaten, ara ara gözlerini kaçır, ara ara bak. Biri sana küfrettiğinde, fiziki darbede bulunduğunda dayak yiyeceğini bilsen bile kavga et, yoksa hayatın boyunca kaybedersin.
    ---Aslında bir psikiyatriste gidip konuşabilirsin, belki bir ilaç yazacak ve sana iyi gelecek, en azından ortamı gör, fikir al, anlat.
    ---Kafana takılanlar olursa sorabilirsin, yaşam bir savaştır, geçmiş olsun, kolaylıklar ve esenlikler dilerim dostum. Ümitsiz olma, pedal çevirmeye devam et ki, ayakların yere değmesin, yaşam bazen yokuş inişler sunar ve orada dinlenerek yol alırsın
    Konu dreamer8 tarafından (03-09-2015 Saat 02:27 PM ) değiştirilmiştir.

  4. #4
    Karar Dönemi
    Üyelik tarihi
    Aug 2015
    Mesajlar
    27

    Standart

    Çok güzel yazmışsın teşekkürler dikkate alıcam ����

  5. #5

    Standart

    Ergenlik çağları bana göre hayatımın en kötü zamanlarıydı. Seninkine benzer de olsa ben de o yaşlarımda benzer şeyleri yaşadım, bir fark şu ben erkek değilim. sanırım erkekler birbirlerine daha acımasız oluyorlarmış. Sana şunu diyeyim; benim de hayalim çalışıp defolup gitmekti. Üniversiteye odaklan, maddi durumlar el verse de biliyordum ki ailem şehir dışında sırf kalmıyım diye para dahi göndermezler ve okulumdan ederlerdi ben de şehirde kazandım çoğu arkadaşım hayatlarını yaşıyorlar. Durumun varsa şehir dışı yaz git derim. Sonra zaten orada iş bulursan gelmezsin. Ben ki aynı şehirde olmama karşın sürekli bir yerlerdeyim şehir dışındaki arkadaşlarımın yanındayım falan. okulum bitecek şehirdışından iş bakıyorum. sana önerim üniversite emin ol daha kötü liseden ama herkes özgüvensiz. orası senin için yeni bir alan olacaktır değerlendir ve kendini geliştir, mesleğini elini al ve git. Yoksa kimse değişmeyecek, ailen hep engel olacak sana. Biliyorum, hepsini yaşadım.

  6. #6
    Karar Dönemi
    Üyelik tarihi
    Aug 2015
    Mesajlar
    27

    Standart

    Çok sağol yorumun için hiç bir zaman kafama koyduğum şeyden vazgeçmem üniversite bittikten sonra oralarda iş bulup çalışıp ev alıcam Allahın izniyle kafamda daha yapmak istediğim mesleği bile oturtamadım bi hukuk okumak istiyorum bi host olup kazandığım parayla pilotluk dersleri alıp pilot olmak istiyorum bir yandanda yeteneğimi harcıyorum çok iyi resim çizerim karakalem renkli vesayre hobi olarak yapıyorum bilgisayar üstüne meslek lisesine gidiyodum derslerde iyi olduğum için kendimi harcadığımı düşündüm çünkü mahalleden arkadaşımla aynı sınıfta okuyoruz Yeni ortama girmekten korktum kimseyi tanımıyosun en azından yanımda tanıdık biri olur dedim hata ettim onun İstediği bölümü okuyacaktım niye , yeni ortama girmekten korktuğum için ve zatenherkesle arkadaş oldu kakara kikiri yaptı ben sap gibi kaldım hep oturdum bu yıl anadolu lisesine geçiş yapıcam yeni ortamsa yeni ortam nd zamana kadar kaçıcam bu illet duygudan ?
    Konu Fearless tarafından (02-09-2015 Saat 11:11 PM ) değiştirilmiştir.

  7. #7

    Standart

    bence yeni ortam yeni fırsatlar demektir kendini kanıtlaman için. Sen insanlara ilk imajını nasıl verirsen bu onlarda hep öyle devam eder. Bunu düşün ve ona göre davran derim bi de her şeyden önemlisi geleceğine yatırım yap, bırak arkadaşı ailen karşında olur sen ilerde para kazanmazsan. Üniversite zamanında part time işlerde çalışabilirsin, kredi alırsın veya burs. Liseyi iyi bir ortalamayla bitirmeye bak derim, çok etkiliyor üniversiteyi de. Bu günlerin de geçecek ben de atlattım hemen hemen aynı şeyleri. Aile değişmiyor maalesef ama üstünde bir yük şu zamanlar, ilerde de o yükü bırakacaksın. Bu sefer o istediğin özgüven de seninle gelecek.

  8. #8
    Karar Dönemi
    Üyelik tarihi
    Aug 2015
    Mesajlar
    27

    Standart

    tekrar teşekkürler görüşünü bir kez daha paylaştığın için . 6. Sınıftan beri kendim için para biriktiriyorum . İyi bir öğrenciyim notlarım çok iyi ama her seferinde daha iyi not almaya çalışıyorum ve aile konusunda çok haklısın üzerimde yük olarak hissediyorum . Sanki tek başıma bir eve çıksam çok rahat edicem gibime geliyo .

  9. #9

    Standart

    Ben senin yaslarindayken bu forumdaydim yine ve o zaman daha canliydi buralar nedense simdi oyle degil cevap dahi verilmiyor bazı konulara. Neyse burada cok guzel bi arkadasla tanistim ve sanirim 6 sene oldu hala gorusuyoruz. Farkli sehirlerdeydik ama bir araya geliyoruz arada ve ayni problemleri yasiyoruz psikolojik olsun veya hayatla ilgili. Bircok kisiden daha degerli benim icin. Kendine boyle sana destek olabilecek ve senin yalniz olmadigini hissettirecek bir arkadas da bul derim. Cok yardimci oluyor. Onun icin yapmayacagim iyilik yok bugun. Bu forum uygun olabilir sana ve fırsatları her zaman degerlendir. Para biriktir ki ben hala daha biriktiriyorum. Hayatını kurmaya bak kardeşim, benim bi destekcim de kiz kardesimdi. Aramizda yas farki olmasına ragmen o da ayni aileyle yasiyordu ayni durumdaydı. Ablam gerci kiz kardes yazmışım ya. Senden kucuk kardesin var anladigim kadariyla ama senin yaşına geldiginde seni anlayacak ve destek olacaksiniz emin ol

  10. #10
    Karar Dönemi
    Üyelik tarihi
    Aug 2015
    Mesajlar
    27

    Standart

    Aynı problemleri yaşadığın birini bulman çok güzel birbirinizi daha iyi anlayabilirsiniz ve bir destekçin olmasıda çok iyi en azından insan kendini yalnız hissetmez keşke benim çevremde de bana destek verecek kişiler olsa olmasada öyle yada böyle atlatıcam

Sayfa 1/2 12 SonSon

Benzer Konular

  1. Sosyal fobim mi var :'(
    By ilyas333 in forum Sosyal ve Özel Fobi
    Cevaplar: 4
    Son Mesaj: 17-06-2014, 09:40 PM
  2. benim sosyal fobim mi var???
    By bextron10 in forum Sosyal ve Özel Fobi
    Cevaplar: 3
    Son Mesaj: 08-05-2014, 09:25 AM
  3. sosyal fobim varmı?
    By mertdinho in forum Üyeler Konuşuyor / Dertleşiyor / Soru Soruyor
    Cevaplar: 3
    Son Mesaj: 19-10-2011, 07:11 PM
  4. 13 yaşındayım ve sosyal fobim var
    By khrmn in forum Sosyal ve Özel Fobi
    Cevaplar: 2
    Son Mesaj: 06-09-2011, 09:19 AM
  5. sosyal fobim var mı sizce de ?
    By e.hazard in forum Sosyal ve Özel Fobi
    Cevaplar: 12
    Son Mesaj: 22-08-2011, 03:55 AM

Bu Konudaki Etiketler

Yetkileriniz

  • Konu Acma Yetkiniz Yok
  • Cevap Yazma Yetkiniz Yok
  • Eklenti Yükleme Yetkiniz Yok
  • Mesajınızı Değiştirme Yetkiniz Yok
  •