ebeveynlerin çocukları kısıtlaması

[yolcuyolundagerek]

Merhabalar, yaşım 22 üniversite öğrencisiyim ailenin en büyük erkek çocuğuyum. Yıllardır ailem bana karşı bir kısıtlama içerisinde oldu. Lise 2'de yurtdışına taşındık ailece. Hiçbir zaman dışarı çıkıp arkadaşlarımla vakit geçiremedim. Hiçbir şeye bir kavga bir tartışma olmadan sahip olamadım istediğimi yapamadım. Gel gör ki liseden mezun oldum ve geriye baktığımda hiç güzel anılarım olmadı. benim orayı bırakıp Türkiye'de üniversiteye yerleştikten sonra kardeşime araba alındı. Kardeşim sabahlara kadar gezerdi cebine parası sıkıştırılırdı. Hiçbirine ses çıkarmadım. Ve şimdi Türkiye'deyim aileyle . Ne zaman dışarı çıksam telefonlar nerde kaldınlar bu saate kadar kalınır mı. Arkadaşlarımın önünde gözlerim doluyor suratım değişiyor. Tehdit etmeler falan. Açık açık konuştum ama olmadı. Bu ailede erkek evlat olarak görüldüğüme inanmıyorum. Bu durumu şimdiye kadar çözemedim ve gittikçe beni mahvediyor. Yardımlarınızı bekliyorum.

[dreamer8]

Ailenin seni merak etmesi normal ama çifte standart olmaz, kardeşin her haltı yiyecek ama hesabı sen vereceksin. Benim kardeşim de her haltı yer. 1 den önce eve gelmez, alıştılar bu haline. Ben çıktığım zaman daha vakitli dönerim. Kısıtlamaya çalışır babam, söz geçiremez ama vicdanımdan yararlanarak içime dert bırakır, laf sokar, geçer köşesine. Aileni üzmeden ince bir çizgide hareket edeceksin, kişiliğini de yok ettirmeyeceksin. Başkası olsa şunu şunu yap derdim ama karşındakiler ana baban. Ne olursa olsun saygıyı hakediyorlar. 3-5 seneye ekmeğini eline alır uçarsın yuvadan, sabır...

[öyle yani]

Ne okuyorsun.:-D bana soracak olursan tavrını biraz koy.ilk direniş aileye olsun.de artık yaşım 22 sizin yüzünüzden bir yere çıkamıyorum.beni rahatbırakın.kardeşin kız mı ona araba alıyorlar seni serbest bırakmıyorlar.