Berbat bir hayatım var..
25 yaşındayım son 5-6 senedir özellikle hayatım hep berbat. türkiyedeki sayılı üniversitelerden birinde, mühendislik okuyorum 5 senelik okul bu sene 7. senem 12 dersim kaldı bitirmeyi hedefliyorum. öncelikle okuldan nefret ediyorum, hep içimde tıp fakültesi yazsaydım keşke uktesi kaldı 7000 olmuştum 2009da. okulda hiçbir arkadaşım yok, derslere tek başıma giriyorum genelde. hep yalnız kalmak bir süre sonra koyuyor derslere de gitmemeye başladım, okul uzadıkça uzadı. kimsenin benle arkadaşlık yapmak istemediğini düşünüyorum, öylede oluyor. sosyal ortamlara girdiğimde hep dışlanıyorum, sosyal fobi tedavisi olarak hep sosyal ortamlara gir zamanla alışırsın denilir ama ben girdikçe daha dibe batıyorum çünkü bulunduğum ortamda kimse beni kaale almıyor, iletişim kurmak istemiyor herkes bende kaçıyor. o yüzden evden bile doğru düzgün çıkmamaya başladım.2-3 arkadaşım var onlarla görüşüyorum sadece.
kendimi geliştirmek adına birçok şey yaptım, psikloga gittim, ilaç kullandım, rusça ve ispanyolca kurslarına gittim, body salonuna gittim hiçbirşey değilmedi, ümidim de kalmadı artık. tipsiz olduğumdna dolayı böyle olduğunu düşünüyorum. çoğu kez intaharı düşündüm, hatta bir keresinde eczaneden ilaç bile aldım. birkaç kere kendimi asmayı düşündüm sonra vazgeçtim. sonuçta istediğimiz hiçbirşeyi yapamıcaksak niye yaşıyım diye düşünüyorum.
Hayatın benim hayatıma çok benziyor.Ben de mühendislik okudum (ODTÜ Bilgisayar da)u2222 Nickli Üyeden Alıntı
Ben de psikolojimi düzeltmek için rusça ve ispanyolca kurslarına gittim ve ben de body ve kuvvet sporları yaptım.
Bu yönlerimiz çok benziyor.Hatta bazıları tıpa tıp aynı.
Ama benim kafamı dağıtmak ve OKB ile başa çıkmak için yaptığım şeyler işe yaradı tabi. Sen de yaramamasına üzüldüm.
Büyük aşklar ya sonsuzdur, ya da O’nsuz!.
benziyor değil söylediğin kadarıyla herşey birebir aynı. bazen sorun odtüdemi acaba diye düşünmüyor değilim. sadece 211 dersindeki sunumdan dolayı bile okulumu 1 sene uzattım belki.
bu kadar umitsiz bir sekilde kendine hobi edinmen zaten ise yaramayacaktir..yaptiklarina inanip kendine guvenmen sart..belki bulundugun ortamdaki insanlarda bu cocuk bizden nefret ediyor diye dusunuyor olabilirler..Bazi arkadaslarim beni tanimadan once hakkimda bu kiz cok kibirli cok suratsiz vss gibi seyler dusunmusler mesela..suizan yapmak yerine kendini toparlayip girdigin ortamlarda sen tebessum ederek sohbete katil o an insanlarin bakislarindan sakin anlam cikarmaya calisma..zannin her turlusunden kacin.yasini takma o sadece sayi..universiteni bitir master icin yurt disina cik.. cok kulturlu bir ulke sec..tabi master yapacaksan..sosyal fobi, ozguven sorunu falan hepsi hallolur..o zaman meselenin tiplede alakali olmadigini ogrenirsin.
Bir üniv düşün sana hiçbrişey vermemiş hep götürmüş, ne kız arkadaşı vermiş, ne dost, ne güzel bir klup, ne akademik başarı.. gerçi sorun sadece üniv. ile alakalı da değil diğer sosyal ortamlarda da aynısnı yaşıyorum. kesinlikle diğer insanlar da nefret ediyor diye düşnüyorlar ama bunu değiştiremem sonuçta bu insanın yüz yapısıyla alakalı gülsemde, sohbete katılsam da birşey değişmiyor. hiç unutmuyorum hazırlıkta 6 sene önce ozmn kendini beğenen yaşlı bir kadın vardı ingilizce hocası. bir gün ders çıkışı beni çağırdı moralin mi bozuk, çok mutsuz gözküyorsun tarzı birşeyler söyledi onun söylediğini asla unutamam çok etkilemişti beni. üstelik moralim bozuk flnda değildi.
egitim kurumlarindan yada hocalardan olmadi ogrenci takimindan kolay kolay faydalanamazsin.Hayatimdaki en sahtekar insanlari universitede tanidim..hepside benim milletimden..topu topu 30 turk var ama inanamazsin ic karisikligi dedikoduyu birbirlerinin ayagini kaydirmaya calisanlari..kime iyilik yaptiysam binpisman oldum..ozellikle iyilik yaptiklarimin karaktersiz cikmalari artik acaba iyilik yaptiklartimla sinaniyormuyum sorgusuna donustu..artik iyilik yapmaya korkar oldum..geri cekildim..cunku bu insanlar benim olumlu bakis acimi zedelemeye basladilar..eger o insanlarla iliskime devam etseydim gercekten iyi insanlarida kotuleyecek derecede pesimist olacaktim..ben sosyal olmanin bedelini buyuk tecrubeler kazanarak odedim...insanlarla sorunum yok sadece mesafelerim var..olcuyu tutturduguma inaniyorum artik..gereksiz sosyallikten kaciniriyorum..zaman hizli yapmam gerekenlere odaklaniyorum.,.baska insanlar yuzunden onlarin benim hakkimdaki dusunceleri yuzunden kendi hayatimi mahfedemem..benimde 3-4 arkadasim var..herkese selam veriyorum ama kimseyle samimi degilim..sinirlarimi kimseye cignetmem...cok sey ogrendim kotu insanlardan bu birikimler hayatimin her alaninda ise yarayacak..ben benimle alay eden insanlarla oturup kalkmam ,onlarla sohbet etmem,bana gelip baskasinin dedikodusunu yapan birinin benimde dedikodumu baskasina yapacagini bilirim ona gore mesafemi ayarlarim.Egitim kisinin kendi cabasiyla ogrendigi herseydir..eksik oldugun konulari belirleyip kendini ona gore yetistir..hayat et ve kemikten cok ahlaki normlara gore deger kazanir..kendi degerini kimlerin dusuncelerine sozlerine bakislarina gore olcup biciyorsun kontrol et bir kez daha..gercekten hayatini zindan etmene degecek kimseler mi onlar ?
AYnı ben yeminlen kendimi okur gibi oldum.
Üniversite okuyanlar zaten arkadaş edinmekten uzak kalmalı. “Bence” elbette. Okuldan, doğrudan doğruya nefret etmiyorsunuz… Okul okuma işi, yani okuyuş, bir süreç; başkaca düşünmek istemediğiniz durumlar veya konumlarınız olabilir mi? Hemen hemen hiç kimse geleceğini ve yuvasının geleceğini tasarlamak istemez olup müstakbel yaşantısını gümüş tepside isterler. Rica bile etmezler. Siz de arkadaşlarınızın ya müstakbel arkadaşlarınızdan istiyorsunuz. Fakat onlar da size gelecek yaşantınızın düzenini sunmayı erdem edinmemiş anne-babanız gibi anne-babalar tarafından yetiştirilmişlerden; bu sınıflar (hemen tümü)nden zerre bir nihayeti olan iyi davranış ve hâl gözlemedim.
Arkadaşlar herkese karşı, zarar vermek istedikleri anlara girdiğinizde tereddüte sahip olmazlar, merhametsizdirler size böylesi anlarda. Tepkisel davranışa tutulabildiği davranışları olanlar, önceden âşık olup da çiftlerimizin yaşlılıklarını yürütememeleri gibi- en çok zarara uğratanlardır. Bunlar ile mi arkadaş olmak istiyorsunuz? Doğrusu, arkadaşlarda siz, “dost” kavramı arıyorsunuz.
Arkadaşlar beş kuruş etmez; dostlara ise paha biçilmez. “Dost”u da aramayı isteyen, arzulayan pek kimse var olmamıştır. Dost kavramını bile unutmak, yeğdir, derler.
Ayrıca bir dost sizden uzaklaşmayak kadar –ne kadar da dostunuz olmasa!- iyi yüreklidir. Yârenleriniz, yakın dostlarınız olmasa da olur.çünkü bulunduğum ortamda kimse beni kaale almıyor, iletişim kurmak istemiyor herkes bende kaçıyor. o yüzden evden bile doğru düzgün çıkmamaya başladım.2-3 arkadaşım var onlarla görüşüyorum sadece.
Hatta yâriniz olabilir… “Dost”u çözümleyin, tanımlayın.
Yetkileriniz
Alıntı
Yer imleri