Aldatıldım

[alpha]

konu iyice eşimin psikolojisine döndü. burda baş sorumluda benim kabul ediyorum. aslen kendim için destek almaya çalışmaktı amacım.

1 ay oldu şu gün içimde fırtınalar var. olayı ancak çok yakınlarım biliyor. kardeşlerim ve eşleri annem ve babam. içime ata ata fenalaşmaya başladım. birinci derecede aile malesef bu konularda pek objektif olamıyor. sürekli eşimle ilgili kötü anılar ve onun berbat biri olduğuyla ilgili eleştiriler dinliyorum. hala eşimi seviyorum. aslında evlilikle aşk bitiyor bu sevgi sözcüğünü değer veriyor diye değiştirebiliriz. halini düşünüyor onun için endişelenmek benim konumumdaki biri için normal sayılacak bir ruh halimi ? olayda kendi hatalarım muhakkak vardır . bunlar için suçluluk duymak normal mi ? mesela eşim en son görüşmemizde beni şu olaydan dolayı suçladı. bir gün çocukları alıp eve yakın bi parka gittik. bu şahısta çocuğuyla yanımıza geldi bi süre oturduk çocuklar oynadı biz izledik. daha sonra benim kuaför randevum yaklaştığı için kalktık ve apartmanın giriş kapısında eşimi bıraktım gittim bu şahısta yanındaydı. bana o gün neden bizi yanlız bırakıp gittin aynı asansöre beraber binmek zorunda kaldık dedi. bu olayda adam senden cesaret almış olamaz mı dedi burda belki biraz acelem vardı ama esasında bi güven vardı bende. nihayetinde 2de oğlum yanındaydı.bu düşünceyi aşamıyorum.hatta düşünüyor net hatırlayamıyorumda. eşimin bi iddasıda kendilerini asansörün kapısına kadar götürüp adamla asansöre binmelerini izlemişim. inanın anılarımı zorluyorum böyle bi şeyi yapmış olmadığımı düşünüyorum. bi kaç defa parka gitme olayımız oldu ve benzer şekilde onları yukarı çıkarıp eve geçirdiğimi hatırlar gibiyim. bir defada apartmanın giriş kapısında bıraktığımı anımsayabiliyorum. ama bu adamın yanımızda olduğunda hangisini yaptığımı net hatırlamıyorum.

[sessizsakin]

Bu kadarını düşünmeyin bence. Yoksa düşün düşün, işin içinden çıkamazsınız. Her tek kalan bunu yapmıyor. Kendisine hakim olacaktı bence o da sizin onu sevdiğiniz kadar sizi sevseydi eğer. Bu kadar basit düşünüyorum. Tabi bekara karı boşamak kolay derler. Kafanızı da karıştırmak istemem ama evli bir insan nerede duracağını, ne yapacağını bilmeli diye düşünüyorum. Sizin şu an yaşadıklarınız gayet normal kim olsa böyle hisseder.

[alpha]

olaydan 1 hafta sonra ben işime dönüp teselli oluyordum.işime odaklanıp olayı biraz ötelemeyide başarmıştım. normal davranıyor aynı karakterimi sergiliyordum. ne zamanki çocukları gönderdim geri aldım perişan halini bir daha gördüm üstüne hakkında gerçekleri duyup taşları yerine koydum üstünede evi boşalttım bende arkasını alamadığım bir patlamaya yol açtı. çok aksileştim hiç bir lafı normal alamıyor çevreme bağırmaya başlıyorum. çocuklarıma kaşıda sabır göstermez oldum. bu durum dalga dalga geliyor önünü alamıyorum. bir süreliğine kendimi çocuklarımla inzivaya çektim kafa dinleyim dedim ama malesef düşünceler yakamı bırakmıyor. olayda farkedemediğim yeni detaylar yakalıyor yapbozun parçalarını birleştiriyorum. gittikçe dahada zorlaşmaya başladı.

eşimle konuşmayı düşünüyordum vaz geçtim. çünki yalanlar dizboyu ve inanmak istiyorum biraz kendimi saldığımda yalanını çürütüyor beter oluyorum.şu an anneminde bizimle olacağı bir hayata razı aklınca annemin nezaretinde nasılsa hiçbişe yapmayacağına emin olmamı sağlamak amacı. bunu vaktiyle düşündüm. ona her baktığımda her bana yakınlaşmaya çalışmasında tiskiniyorum. bırakın onu yeniden hayatımda bir kadına güvenip devam edebileceğimi bile şu gün düşünemiyorum. dürüstçe bana detay itiraf olmaksızın problemimizi anlatmasını özür dilemesini isterdim. empati yapıp onu bağışlamayı en azından iki çocuğun ebeveynleri olarak beraber yanlarında bulunacağımız zamanlar hatırına affetmek isterdim. anlam veremediğim şey şu. :

" evet gizli kapaklı bi ihtiras kurbanı oldun. ama bunun riskininde farkında olmalı şu güzel yuvayı yıkma ihtimalininde ihtimali olsa nasıl kalkışabilirsin. yakalandığın andan itibaren bin pişmansın kaybedeceğin herşeyi o an çok net anladığına göre ki en önemlisi artık ben hayatında olmayacağım. 1 hafta 10 günde nasıl bir aşk ve istekle bu hatayı yapabildin. kaybedeceğini anladığında mı beni sevdiğin ve kaybetmek istemediğini anladın ?hayatımızda özellikle iki çocuğumuzun herşeyimizi kısıtladığı zor bir dönemdeydik. sadece sen değil bende zorlanıyor iki çocuğum için katlanıyordum. bekarlık dönemimde hergecemi verdiğim hobilerime internette yaptığım derin araştırmalara kendi tasarımlarıma sosyal hayatıma senden itibaren 1 derece çocuklarımdan sonra tamamen son verdim.kendi halinde müstakil bi evde doğmuş büyümüş ben çok uzak olduğum hiç benimseyemediğim apartman hayatına alışmaya çalıştım. sorumluluklarım arttı çalışma hayatımda kendime artık daha fazla yükleniyordum kolaylıkla red edebildiğim işleri bu sorumlulukla kabullenip neredeyse ağız kokusu çekme derecesinde kabulleniyordum. ütüsüz gömleklere olmayan akşam yemeğine hiç kızmadım.yükünü anlıyor sana kıyamıyor sabah kahvaltısı istemiyor poğaça simite talim ediyordum. sofra hazırlamana yardım ediyor bazen yemeğini tencereden tabağına ben koyuyor ayranını servis ediyordum. bazen ikisinide ama çoğunlukla en azından çocuklardan birini ben yatırıyordum. bu yük birtek sana ağır değildi. bekarlığımda bir çok karşı cinsten arkadaşlarım vardı. kimine abla kimine kardeşim diyebiliyor kiminede hafifte olsa ilgi duyuyordum. sırf kıskandığın için hepsiyle iletişimimi kestim kesmesem ruhunun duymayaccağınıda bilerek hemde. zaten vakitte yoktu onlara ayıracağım . beyin gücümde iki cümleyi ard arda edebilecek kadar kalmıyordu. varım yoğum bu aileydi. aile . "

[sessizsakin]

Ciddi ciddi bu işi sonlandırmayı düşünüyorsanız daha fazla kurcalamayın. Çocuklara bu konuyu sakın yansıtmayın. Onların suçu ne? Sabırlı olun biraz. Çocuklar nerede iyi olacaksa öyle davranın. Annesine verin hem çocuklar bu kötü ortamda olmaz hem de siz biraz toparlanabilirsiniz belki.

[alpha]

neresinden tutsan elinde kalır arkadaşım. malesef çocuklarımı güvenle teslim edemiyceğim bir ortam eşiminki. mesela çocukları ilk alıp eşime götürme girişimimde ki eşimle bir gün öncesi böyle anlaşmıştık kendi telefonu avukatta olduğu için babasının telefonundan arayıp eşimi istedim. daha çocuklar yanımda oraya getiriyorum lafını edemeden 10 dakika hakaretlerle karşılaşıp kapadım. anlayış göstermeye çalıştım tekrar aradım tek edeceğim laf eşime ben geliyorum çocukları aşşağı in al demekti. ama malesef telefonda hoparlörü açmış annesi babası abisi koro halinde hakaretler ediliyordu.tüm aile vaktiyle psikolojik tedavi görmüş olduğunu biliyorum içlerinde en en normal davranan eşimdi konuyu az buçuk biliyorsunuz onunda dengesi ne derece anlarsınız.abisi çok ileri derece artık ismini bilmediğim bi psikolojik sorundan yüzde 70 raporlu ki geçmişinde evi yakıp kapıları üstüne kapamış bi insan. telefonda duyduklarım ailenin psikolojik çöküntü yaşadığı üstelik en problemli kişi olan abisinin artık kendini kaybetmişçesine bağırıyor olması benim için yeterli bir sebeptir. bütün bunlara rağmen yinede eşim adına olayın ağırlığını bildiğim herşeyden önce anne olduğu için belli aralıklarla çocukları elim titreyek vermeye razıyım. çocuklarıma karşı tahammülsüzlüğüm bir derecedir düşündüğünüz her ne ise korkulacak derece değildir. üstelik teraziye koyduğunuzda hala benden yana çok ağır basacağınıda sizi temin ederim.


ciddi ciddi derken avukatlar tutulmuş dava günü bekleniyor ve malesef bu sancılı sürecin belkide en iyi dönemini yaşıyor olabiliriz. ve mahkemede telefon kayıtları bilirkişi raporları savunma için atılacak iddaları şahitleri siz düşünün

[gülbahar]

Çocuklar çok küçük lütfen biraz daha düşünün sadece onlari düsünerek yola çıkın. Onlarin yaşacağı travma sizinkinden daha az olmayacaktır eminim ki. İyi yada kötü bir ailenin bile olmasi onlar icin teselli sayilir. En azindan biraz büyümelerini bekleyin. Siz de anneyi cocuklarin buyume surecinde kontrol altina alabilecek gücün olduğuna inaniyorum gayet bilincli bi insansiniz. Lutfen cocuklar cok onemli ne yapacaksaniz yapiyorsaniz dusunuyorsaniz bi daha dusunun derim. Allah yardimciniz olsun (dipnot: bastan sona kadar okudum ve cocuklar icin her seye katlanmaniz gerektigini dusunuyorum tabi sizin karariniz yinede.)

[sessizsakin]

neresinden tutsan elinde kalır arkadaşım. malesef çocuklarımı güvenle teslim edemiyceğim bir ortam eşiminki. mesela çocukları ilk alıp eşime götürme girişimimde ki eşimle bir gün öncesi böyle anlaşmıştık kendi telefonu avukatta olduğu için babasının telefonundan arayıp eşimi istedim. daha çocuklar yanımda oraya getiriyorum lafını edemeden 10 dakika hakaretlerle karşılaşıp kapadım. anlayış göstermeye çalıştım tekrar aradım tek edeceğim laf eşime ben geliyorum çocukları aşşağı in al demekti. ama malesef telefonda hoparlörü açmış annesi babası abisi koro halinde hakaretler ediliyordu.tüm aile vaktiyle psikolojik tedavi görmüş olduğunu biliyorum içlerinde en en normal davranan eşimdi konuyu az buçuk biliyorsunuz onunda dengesi ne derece anlarsınız.abisi çok ileri derece artık ismini bilmediğim bi psikolojik sorundan yüzde 70 raporlu ki geçmişinde evi yakıp kapıları üstüne kapamış bi insan. telefonda duyduklarım ailenin psikolojik çöküntü yaşadığı üstelik en problemli kişi olan abisinin artık kendini kaybetmişçesine bağırıyor olması benim için yeterli bir sebeptir. bütün bunlara rağmen yinede eşim adına olayın ağırlığını bildiğim herşeyden önce anne olduğu için belli aralıklarla çocukları elim titreyek vermeye razıyım. çocuklarıma karşı tahammülsüzlüğüm bir derecedir düşündüğünüz her ne ise korkulacak derece değildir. üstelik teraziye koyduğunuzda hala benden yana çok ağır basacağınıda sizi temin ederim.


ciddi ciddi derken avukatlar tutulmuş dava günü bekleniyor ve malesef bu sancılı sürecin belkide en iyi dönemini yaşıyor olabiliriz. ve mahkemede telefon kayıtları bilirkişi raporları savunma için atılacak iddaları şahitleri siz düşünün

Evet çok ama çok karışık ve içinden çıkılmaz bir hal almış durumunuz. Ben çocukların suçu ne derken onlarn yıpranmaması için elinizden geleni yapın demek istedim. Eğer öyle diyorsanız öyledir tabi. Sizin yanınız daha güvenli ve daha huzurlu ise şimdilik böyle olur zaten. Mahkemenin sonlanması bir çok şeyi belirleyecektir. Şimdilik fazla düşünmeyin zamana bırakın yapacak bir şey yok gibi duruyor. Zamanla bir sonuca varılacaktır.

[dreamer8]

Alpha kardeşim; çocukken ne yapardık? Annemize kızınca karnımız aç olduğu halde sofraya oturmazdık, aç kalırdık değil mi? Küsünce salona çıkmazdık. Yetişkinlikte daha da katılaşır gurur kavramı. Eşini sevsen de, sana yasak artık. Kalbine söz geçirirsen, içinde kuşku kalmaz, miden hazımsızlık yaşamazsa eş senin eşindir, yuva sizin yuvanız. Ama ortada bitmiş bir evlilik var haberin olsun. Bundan sonrası çirkinleşmeden, karşılıklı aile kavgalarına bulaşmadan belli bir çizgide neticelendirmek ve çocuk ya da çocukların psikolojilerini düşünmek. Eşinin seni kandırmasına imkan verme. Bayan aldatırsa.....

[alpha]

evlilik zaten olay günü bitti tek derdim çocuklar gülbaharın endişe ettiği üzere. ancak diyelimki affettim bu aileyi aile yapan şeyler yok artık en başta huzur. böyle bi ortamda ne derece sağlıklı yetişebilir çocuklarım. emin olun çevremdeki çoğu insan aldatılma olayını bilmiyor. sadece eşimin yalan ve çocuklara davranış şekillerinden dolayı boşandığımı açıklıyorum. bir insan bu kadar mı mimlenir. herkesin bu tür konularda eşimden gördüğü bildiği destekleyici hatıraları çıkıyor ve aldatılma şöyle dursun sırf bu yüzden beni haklı buluyor destekliyorlar. tabi üzülerek.dreamer8 inde dediği gibi zaten artık eşim değil. büyük bi ihtimal tahminimdir şahısla bi gelecek planlıyordu ki bu büyük hatayı yaptı. anılarımı mesajların içeriklerini son dönemki konuşmalarımızı birleştirip bütün olarak baktığımda bunu görüyorum. hala eksik parçalar var ve tamamlanacaktır elbette.basit bi örnek elinden telefonu zorla almış henüz açmama müsade etmeyecek şekilde benimle mücadele ederken bir yandan bağırıyordu. lütfen okuma diye adımı anıyordu. bunu yukarıdaki utanmaz insanın sesini duyabileceği havalandırma olan yere yakınken yapıyordu. bi şekilde yardım çağrısı gibiydi. şahıs olay sabahı telefonu iptal ettirmiş ortalıktan kaybolmuştu bile. kimbilir henüz bu durum ortaya çıkmamış olsa hala aynı çarpık hayatı yaşıyor olacaklardı. ve ne acı bir tesbittir ki eşim belkide beni kaybetmekten çok yakalandığına üzülüyordu. şahısın sahiplenmemesi kendine belkide en büyük darbeydi. nitekim olaydan 1 hafta sonra bana gelmiş şahsın kendisini taciz ettiğini bu mesajlarıda üzerine çekip onu öldürmek maksadıyla attığını idda etti. bu iddasınıda evde 3 adet şarj cihazı dururken bir süredir şahısla cep telefonu şarj cihazı alıp verme geçmişi olduğunu kendini taciz eden insanla neden böyle bir alışverişi olduğunu şahsın şarj cihazının evimde vestiyerin öekmecesinde olduğunu sorduğumda ancak susabildi. yine devam edip böyle bir taciz varsa gidip savcılığa şikayet etmesi gerektiğini söyledim. sanırım beni kandıramayacağını artık anladı.

[öyle yani]

sevgili alpha bey, malesef söylenecek yapılacak hiç bir şey kalmamış.En doğrusu boşanmak, ama bir arkadaşımla azbucuk sizin durumu anlattım, bir klinikte psikolog, sizin çocuklarınıza şiddet uyguladığını belirtiyorsunuz ya, eşiniz şimdi daha fazla bunu yapabilir.Bir tür hırsını çıkarmak adına, veya ailesi sürekli laflarla onları sizden soğutmak için rahatsız edebilir.Bu konuda da dikkatli olun lütfen.Çocuklarınızın size açıksözlü olmaları konusunda teşvit etmek sürekli konuşmanız iyi olur. Çoğu üye arkadaşlar cocukların psikolojileri bozulur diye boşanmamanızı tavsiye etmiş, kendilerince haklı olsa da her gün anlaşmazlık baba anne sevgisizliği ile büyümekte ayrı bir psikolojileri bozar. Evlilikten korkma insanlara güvensizlik gibi şeyler. Siz sadece ne olursa olsun, işinizi de aksatmadan çocuklarınıza vakit ayırın. Sürekli zaten alttan alana sağlam karaktere sahip olduğunuzu görüyoruz.Siz bu yolda devam edin. Artık geriye dönüş zaten kalmamış, geriye dönülse de o büyü bozuldu. medeni bir şekilde ayrılmak en doğrusu.Ailesine de fazla muhatap olmayıp, minimum derecede görmeniz sorunu çözer diye düşünüyorum.Sabir ve kolaylık diliyorum. saygılar.