Dalga geciliyorum..

[sonaa]

Iyi aksamlar. Ben yeni kayit oldum. Boyle bi siteye gercekten cok ihtiyacim vardi. Bu sene universiteye basladim. Kimseyle rahat rahat konusamiyorum. Asosyelim. Arkadaslarim bisey sormak icin ariyolar. Ama acmiyorum. Cunki telefonda hic konusamam. Sadece yazarken rahat hiss ediyorum kendimi. Sanirim ailemden ozellikle annemden kaynaklaniyo bu durum. Kucukken de kimseyle oynamama, kimseyle konusmama izin vermezdi. Aslinda iyi niyetle yapiyodu. Kendince koruyodu. Ama beni hep eziyo insanlarin yaninda. Mesela akrabalarla toplaniyoruz ay bu kiz cok sakar, ay cok cirkin kime cekti acaba, ay gerizekali diyo. Cok uzuluyorum. Ve nedense herkes bana gulup dalga gecince ben de siritmak zorunda hiss ediyorum. Herkesle, kuzenlerimle iletisimi kesdim artik. Hic bir akrabama ugramiyorum. Cunki misafirlikden eve dondugum zaman her seferinde gece sabaha kadar agliyorum. Simdi bunlari yazarkende agliyorum inanin. Arkadaslarim cok kiziyolar bana. Kendini kucumsuyosun diyolar. Oysaki farkinda olarak yapmiyorum. Cirkin oldugumu dusunuyorum mesela. Aynada gordugume degil senelerce insanlarin bana soylediklerine inaniyorum. Arkadaslarim guzelsin, derslerin de hepimizden basarili diyolar. Bunlari biliyorum. Ama inanamiyorum sanki. Senelerce ve halen de ablamla karsilstirdi annem beni. O kotu bisey yapinca hemen unutulur Ben yapinca gunlerce konusulur. Annem cok ayrimcilik yapiyo aramizda. Duvarda hep onun resimleri var. Benim kucucuk resmim var o da dolabin en alt kisminda. O resmi gorunce icim parcalaniyo her seferinde. Birde arkadaslarimdan da kaciyorum. Cunki ailem cok tutucu. Sevgilisi olan bir arkadas istemiyorum. Ayip bisey oldugunu dusunuyorum. Ve bu zamana kadar mecbur kalmadikca hic bir erkekle konusmadim. Ailem buna mecbur etmiyo artik. Ablamin erkek arkadaslari var. Ama ben kotu dusunceleri atamiyorum kafamdan. Ben azeriyim. Umarim turkce derdimi anlata bilmisimdir. Cok uzun oldu ama icimi dokup rahatladim biraz. Okudugunuz icin tesekkurler.

[sessizsakin]

Ağlama kendini üzme canım. Alışkanlıklar kolay kolay değişmiyor. Öyle yetiştirilmişsin öyle alışmışsın o yüzden bütün bunlar oluyor. Anladığım kadarıyla bunda senin suçun yok. Kendine haksızlık etme. O kadar da kendini kapatma. Artık üniversiteye gidiyorsun sende konuşacaksın seninde arkadaşların olacak. Zaten böyle baskı altına gire gire bi yerde patlak veriyor insan. Daha fazla kendini kalıplara sokma içinden geldiği gibi davran gerisini boşver.

[dreamer8]

Aptal akrabaların kendilerini bir halt sanıyorlar demek. Öyle dangalakların ortamına, muhabbetine ihtiyacın yok zaten. Sen hassas, iyi niyetli, düzgün birisin. Çirkin olduğunu da hiç sanmıyorum. Onların saçmalıkları zihninde yer ettiği için kendini ona inandırmışsın sadece. Pes etmeyeceksin. Bu hayatta ne yapman gerekiyorsa onu yapacaksın. Ucuz insanlar seni yıldırmasın. Sen iyi bir insansın ve burada derdine ortak olacak bir sürü insan var. Kendini sev. Allah seni kör ya da felçli yaratmadı, çift cinsiyetli değilsin, 150 kilo değilsin, katil değilsin, tecavüze uğramadın, otistik değilsin, savaşta belden aşağını kaybetmedin, amansız bir hastalığın yok, deli değilsin.....Bence çok şanslısın çokkk. Tekrar düşün.

[deep_sky_blue]

Merhaba, hoş geldin. Bence onları boş vermelisin. İnsanların sevgilisi olması doğal bir durum. Başarılı olman güzel, tebrik ederim ve sürmesini dilerim. Kendinin farkındasın yani onlar yüzünden böyle düşündüğünü kısaca bunların bilinç altına işlendiğini biliyorsun. Bu da güzel bir başlangıç. Öncelikle üniversitelerde psikolojik danışman gibi yardım yerleri var. Okulda birilerine sor mutlaka vardır ve varsa git. Sana yardımcı olurlar. Devlet hastanesine gidip ben yalnızca psikolojik yardım almak istiyorum beni devlet hastanesinde bir psikoloğa yönlendirebilir misiniz diye de sorabilirsin. Öncelikle kendinle barışmalısın. Kişisel gelişim kitapları okuyabilirsin ya da film izleyebilirsin. Doğan Cüceloğlu-İçimizdeki Çocuk ya da Mümin Sekman Her şey Seninle Başlar kitapları güzeldir öneririm. Her insan değerlidir, biriciktir. Lütfen insanları çok düşünme. Ailene veya akrabalarına karşı kin tutma çünkü bu duygu sana zarar verir yeniden. Akrabalarınla çok görüşmesen de sıradan davran. Ailenle aranızda nasıl bir bağ var buda önemli. Bu konuyu okulunda psikolojik danışman ya da devlet hastanesinin yönlendirdiği psikolog ile konuşabilirsin. Devlet hastanesine gidersen durumu önce psikiyatriye anlat ve psikolojik tedavi almak için psikoloğa gitmek istediğini, devlet hastanesinde psikolog var mı de ya da böyle bir devlet hastanesi var mı de. Çünkü devlet hastanelerine psikolog atanıyor-az da olsa-

Başarılı genç bir beyinsin. Allah yardımcın olsun, umarım güzel bir geleceğin olur. Lütfen insanlara takılma yaşamının en güzel dönemlerindesin. Sorunlarının çözülmesi dileğimle.

[marmite]

seninle aynıyız :/
inan bana annenin sana yaptığı kötülüğü bu dünyada gelmiş ve gelecek olan hiçkimse yapamaz benim annemde dahil!
çocukların elbebek gül bebek büyütülmesi başka çocuklarla oynamasına onlarla tartışmasına işbirliği yapmasına izin vermeyen ailenin çocuğu büyüdüğünde büyüdüğünde yanında kimse olmadan bişey yapamayacağını tam bir saf salak gibi dolaşacağına inandırır kendini öyledirde zaten asosyal olurlar yanında biri olmadan kimsenin onları sevmiyeceğini onunla konuşamayacağını yada onun konuşamayacağına alıştırılmışlardır artık sen ve ben gibi yapacak birşey yok ben 14 yaşında bir çocuğum ve ailem bana hala böyle davranıyor ve kendimden nefret etmeme neden oluyor ama yapacak bişey yok bebekliklten böyle alıştırıldığımız için psikolojik tedavi den başka çaren yok sana unut onları aldırma falan demicem çünkü bunları asla yapamayız böle eğitildik artık bizim için psikolojik tedaviden başka çare yok ben 14 yaşında ve özgüvensiz,asosyal olduğum için senin gibi sadece yazarak konuşurken kendimi rahat hissediyorum bizim hastalığımızın asıl adı sosyal fobi dir sen tek başına psikoloğa gidebiliyorsan git ben onu bile yapamıyorum psikolokla konuşurkende utanırım eminim

[psikolock]

Kontrolcu anne baba olmak kötü niyetli bir eylem değildir. Tamamem çocuğun hayatını yönlendirmek çocuk için psikolojik oto-kontrol sistemini geliştirmeyebilir. Fakat anne baba çocuklarına bu şekilde davranırken niyet olarak tamamem iyi niyetlidirler bu yüzden anne babayı suçlamamak gerekir ki suçlamak sadece bireyi geri götürür olan ilişkiye de zarar verir. Kendin ile ilgili çok karamsarsın oysa gayet mantıklı ve makul bir insan olduğunu düşünüyorum sadece duygularını ifade ederken aklıma gelen tabiriyle objektif olamıyorsun.
Sorunun sosyal fobi olduğunu düşünüyorsan ve psikoloğa gidemiyorsan giriş olarak sana bir kitap önerim faydalı olabileceğini düşünüyorum. '' İyi hissetmek- David burns''

[öyle yani]

Çözüm bulmak için mi burda Sın yoksa içini dökmek için mi?

[dreamer8]

Derdini anlatıp da bir hafta siteye uğramazsan zaten çözüm bulamazsın, sen katılımcıları ciddiye almadığın için onlar tarafından da ciddiye alınmazsın. Amacımız sana yardımcı olmaktı ama yoksun işte. Gerçek dostlara sırt çevirip, leş kargalarına kendini gagalatıyorsun sanırım.

[ağzıbozuk]

Bence, bazı "düşünceleri" belirtirken lafın ucunun nereye dokunacağını kestirmek için ufak da olsa bir efor harcaman lazım. Karşındaki insanı yüceltmeye çalışmak adına, kendini sevmesi için onda olmayan özellikleri ötekileştirmen en amiyane tabirle "samimiyetsizce" ve "düşüncesizce". "Doğuştan tek gözüm yok. 150 kiloya yakın ve uyuşturucu bağımlısı bir tecavüz mağduruyum." desem bana da; "ya ama allah seni tırı vırı yaratmamış ki" diyeceğinden eminim. Şansı, olumsuz deneyimler, yaşanmışlıklar ve "görece" talihsiz mevzular bütününden soyutlamak lazım diye düşünüyorum. Biraz da düşünmek lazım tabi.

[alone34]

Umarım sorunlarının hepsini aşarsın. ama en azından seni seven, arkanda olan arkadaşların var. ona şükret. benim onlar da yok.