AlıntıAslında aileler bu konuda doğru olanı yapıyor ama çok fazla abarttıklarında insanlar bu durumlara gelebiliyor. Bazen tamamen uzaklaşma oluyor bazen de sırf bu yüzden yanlışlar yapılıyor baskı yüzünden. Ortasını ayarlamak bu kadar zor mu acaba?
Aşık olmak...
Öncelikle bir bayanım. Bugüne kadar hiç karşı cinsle yaklaşımım olmadı. Sevmek, hoşlanmak, aşık olmak gibi. Ailem çocukluktan beri gözümü korkuttuğundan dolayı sanırım. Ama bu biraz beni düşündürüyor acaba eşcinsel miyim diye. Ne kadar birbirlerini seven birbirlerine aşık olan güzel insanlar var. Özeniyorum doğrusu. Karşıma istediğim gibi bir erkek çıkmamasından da olabilir mi acaba? Ondan mıdır bu soğukluk? Siz ne dersiniz?
Aslında aileler bu konuda doğru olanı yapıyor ama çok fazla abarttıklarında insanlar bu durumlara gelebiliyor. Bazen tamamen uzaklaşma oluyor bazen de sırf bu yüzden yanlışlar yapılıyor baskı yüzünden. Ortasını ayarlamak bu kadar zor mu acaba?
Çok kafama takılıyor bu. Küçükken erkeklerle sohbet bile etmek istemezdim kafamda nasıl bir resim oluştuysa. Sürekli hemcinslerim ile iç içeydim. İnsan gerçekten şüpheleniyor bu durumda kendinden.sessizsakin Nickli Üyeden Alıntı
Öyle düşünme o psikolojiye sokma kendini belki çocuklugn öyle gecms olabilir karşına sevebilecehsevebilecegn birinde çıkmamış olabilir belki zamanı dgildir
Bu durumda bi anormallik yok. Bence de öyle düşünme. Öyle yetiştirildiğin için bu böyle olmuş.
Aşk duygusu sayesinde aile olunuyor aşk olmasaydı insanlar evlenmezdi aile olmazdi. aşkın görevi bu. daha sonra aşk bitiyor çoğu çift bu yüzden boşanıyor birbirinden ayrılıyor.amaç aşk olmamalı hayatı paylaşacak birini bulmak olmalı.aşk ateşe benzer sıcaklığı ısıtır ama sonunda biter.ama gerçek sevgi bitmez 70yaşında halen birbirini çok seven insanlar var.
Yetkileriniz
Yer imleri