Bir iki kişi sevse yeter bencepasifik Nickli Üyeden Alıntı
sessiz sakin çok teşekkür ederim ben de sizleri seviyormbiraz iyi taraflarından bakalım hayata değil mi?
içime su serpildi artık bırakmalıyım bu herkesten sevgi beklemeyi ama nedense arada sırada geliyor bu duygular en iyisi psikiyatra gittiğimde bunları da anlatmak hayata iyi tarafından nedense bakamıyorum. inşallah iyi tarafından bakmayı da öğreneceğim umarım. bazen kendimi çocuk gibi hissediyorum. Bazen de yetişkin oluyorum. Acaba lityum mu kullanmalıyım doktorlar da yazmadı daha.
lityum bipoların baba ilacıdır... beni en çok rahatlatan ilaç, şikayetlerini önemli öçüde azaltacaktır. bu arada pasifik içindekileri bize dök rahatla aynı dertten muzarip insanlar seni rahatlatacaktır... arada bi bağ oluşturur
tayfundicle içimi dökeceğim yani şimdilik içimde olanları. bütün insanları sevgilim gibi seviyorum. Gerçi sevgili edinme konusunda pek iyi değilim. Birden fazla insanın olduğu yerde konuşurken rol yapıyormuşum gibi geliyor. hatta bir insan dahi olsa sanki konuşurken konuşan ben değilim başka bir insan insanların arasına girmek istemiyorum. açıkçası onların da bana sevgili gibi davranmasını istiyorum galiba. Depresyondan dolayı yüzüm çöktü ortalıkta sarhoş gibi dolaşıyorum. sanki hayatı zorla yaşıyormuşum gibi. Hiçbirşeyden anlamıyorum sanki zekamı kaybettim konuşmaları zor takip ediyorum. Biraz da aşağılık kompleksim var sanki iyi şeyleri yaşamak benim hakkım değilmiş, mutlu olmak benim hakkım değilmiş gibi hissediyorum. Başkası mutlu olunca iyi durumda olunca bende bir kıskançlık oluşuyor. pazartesi günü işe başlayacağım ama hala insanlarla anlaşamayacağım korkusunu taşıyorum. insanları dış görünüşlerine göre değerlendiriyorum özellikle erkeksi hareketleri olan daha doğrusu alfa erkeği dediğimiz şu tiplerden hiç hoşlanmıyorum. lanet olası hayatta beni engelleyen bir anti sosyalliğe benzeyen ya da toplumla uyuşamamazlık gibi bir durumum var bu kısır döngü beni sardı. sırf bu yüzden iki tane üniversite bıraktım. en sonunda açıköğretimden okuyabildim. belki bipoların da etkisi vardı. ama farkında değildim zaten halisünasyon görmeyi de istanbulda okurken yaşadım. bir de sanki zorla kendimi kabul ettirmeye çalışoyormuşum gibi geliyor. Sanki olmadık yerde erkeklik taslayacakmışım gibi geliyor ama daha hiç yapmadım sürekli benden daha üstün daha kendini kabul ettiren biri olacak diye bir kaygı taşıyorum. Sırf bu yüzden arkadaşlarım azaldı. Sadece beni hiç kırmayacak bu saydığım huylarımı anlayabilecek sosyal zekası üstün anlayışlı kişilerle arkadaş olabiliyorum. İçimde insanlara karşı kötü düşüncelerim yok ama sadece bu huylarım yüzünden iş hayatına bile adapte olamıyorum.Bİr de çok çaresiz hissediyorum sanki biri olmadan hiçbirşey yapamayacakmışım gibi geliyor hatta kalabalığa girdim mi beni yöneten biri olmazsa bocalıyorum. Sırf özentiyim kendi felsefem düşüncelerim yok. İnsanlara çok kolay bağlanıyorum kendimi onların kölesi gibi hissediyorum. şimdilik bu kadar aklıma geldikçe yazacağım galiba benim psikoloğa ihtiyacım var.
anlıyorum pasifik, bunlar çoğu hiçlik duygusundan kaynaklanıyor ve senin elinde değil tabi.. kendine hobi edinsen daha iyi hissedebilirsin. en azından bişeyler başardığını düşünürsün.. günde 40 dakika yürüyüş iyi gelir, yada namaz kılabilirsin hem duaların gücü hemde suyun gücünden faydalanırsın, yağmur sesi googleden dinleyebilirsin depresyonu azaltırlar..Hoşuma gitmeyen insanlarla bende konuşmak istemiyorum maalesef,
İnce ve çok önemli bir nokta var. İnsanın hayatında bir kırılma-şekillenme-kabullenme-olgunlaşma-onurluca vazgeçebilme evresi vardır. Bu evreye ulaşabilmek için acı çekmek, bedel ödemek şart. Sonuçta sıkıntılara daha iyi katlanır hale geliyor insan. Hiçbir şey onu çaresizliğe itmiyor. Geçici diyorsun, bitecek diyorsun, imtihan diyorsun. Belli ki hassas birisin. Dine yönelmenin de sana inanılmaz artıları olacak. En fazla bu dünyadaki hayatını satar ve zevk almazsın ama ebedi bir yaşamda huzur içinde yaşarsın.
arkadaşlar yine tuhaf düşüncelere kapılmaya başladım yalnızlıktan mıdır nedir. Ezan okunduğunda kendimi suçlu hissediyorum. Sanki bana çağırıyorlarmış gibi hissediyorum sanki ezanı okuyan beni tanıyormuşta en azından onun ayıplamaması için namaza gitmek zorundaymışım gibi. Yoldan geçen biri gördüğüm zaman sanki bana birşey ima ediyormuş gibi geliyor. ne ima ettiğini bir türlü çıkartamıyorum çıkartabilsem yazıp rahatlayacağım. Daha şimdi yoldan motorla biri geçti ve onun duygularına ve düşüncülerine değer vermem gerektiği zorunluluğu yaşadım sanki onunla konuşup onu tanımam gerektiği zorunluluğu hissediyorum. Galiba ima edildiğin düşündüğüm şey bu. Evet beni rahatsız eden düşüncüler bunlar insanları yakın tanıma ve onların duygu düşüncelerine göre hareket etme zorunluluğu allah aşkına buna benzer şeyler yaşayan varsa veya bunların neden olduğunu anlayan varsa yazsın.
Manic depresif psikoz, namı diğer bipolar, psikoz yaşıyorsun..okb de var gibi antipsikotik alıyormusun ? ilaçlar ne alemde bak ben 3 ilaç içiyorum yüzde 70 eskiye nazaran iyiyim ilaçlarım lityum 600 mg (lithuril) abilify 10 mg, seroquel 300 mg (ketiapin) kısa bir sürede ataklarımı zayıflattılar.. 2 adet antipsikotik kullanıyorum seroquel tek başına yetmemişti
Konu tayfundicle tarafından (09-03-2015 Saat 08:12 PM ) değiştirilmiştir. Sebep: yanlış yazı
tayfundicle benim aldıklarım şunlar: abizol 10 mg (antipsikotik) , lamictal 100 mg, citol 20 mg bunları ağır depresyondayken kullanmaya başlamıştım.
hmm abizolu bende kullanıyorum aripiprazol yazıyor.. lamictali de kullanıyordum ben çıkardım, citol normalde antidepresandır, kullanılmaması gerekiyor ama duygu durum düzenleyici lamictal ile birlikte yazmış sanırım doktor..
Yetkileriniz
Alıntı
Yer imleri