aile şiddeti

[toprak2]

merhabalar ben güzel sanatlar üniversitesinde okuyan 21 yaşında genç kızım. sanat öğrencisi olmanın ve dünyaya bir kadın olarak gelmenin bedellerini ödeyerek yaşıyorum. bir aile apartmanında içgüveysi babam , bu durumun karşısında mahcup olan annem ve 3 kardeşimle yaşıyorduk. şiddet ben daha küçükken her zerremi sarmıştı. oje sürmek ,mini etek giymek, kadın olmak ve hatta birey olmak bile suçtu. masada yemek yerken yediğim tokatlar . işittiğim küfürler benim için her zaman zordu. çocuklugum kuran kurslarında geçmişti ve haliyle din korkusuyla büyütüldük.hep itaat etmek zorundaydık tüm erkeklere. penisin krallığıyla yaşıyorduk. ben ise cahilliğin içinde gözümü açmaya çalışıyordum. yetenek sınavına hazırlık icin lisenin son sınıfında çizim kursuna yazıldım. kursa giderken ailem ve bizimle aynı apartmanda yaşayan anne tarafımdan erkeklerle buluşmaya gidiyor muamelesi görüyordum ve bu süreçte de işe giderek kurs paramı kazanmaya çalışıyordum. artık bir işim , kursum , okulum ve idare etmek durumunda olduğum akrabalarım vardı. lise son sınıfın başında sevgilimle ayrılmıştım ve 4 yıldır sevgilim yok. ama ne zaman şiddete küfüre karşı gelsem beni bekleyen kocama gidecek olmam söylendi. halbuki hayatımda kimse yoktu. artık üniversite 2.sınıf öğrencisiydim. ve aile içi şiddet artıyordu. büyüdükçe kadın olmanın birey olmanın derinliğini hissettikçe bu durum bana çok daha zor geliyordu. ben ailemi artık evden ayrılmakla tehdit ediyordum.aslında bunu yapacak gücüm vardı maddi olarak. 8.sınıftan itibaren hep çalışmıştım. .çalışmak benim için zor değildi ama özgür olmak zordu. ailem içgüveysi ve kira vermemenin mahcupluğuyla bana el kaldıran teyze ve dayılarıma ses çıkartamıyordu. ben taşınmanın çözüm olacagını sanarak bunu istiyordum. ve birgün aile pikniğinde teyzemin bana sataşması ve benim arkamı dönüp gitmemle sokak ortasında yediğim dayak ve orospu küfürü ile evi terketmeme sebep olmuştu. ardından iki buçuk ay evden uzaktaydım bir arkadasımda kaldım. ramazanın ilk günü ailemin eve bu mübarek gün için çagırmasıyla gittim. beni yemeğe cagıran aılem eve gıttıgımde yemege beni döven teyze ve dayımlara gideceğini söylediler. buna sinirlenen ben babamdan dayak yiyerek yine evden gittim. hattımı değiştirdim ve gözüm mor şekilde yaşantıma işime devam ettim. sabahında yine iş bekliiyordu para kazanmam gerekti. ve bir ay sonra ailem taşınmıştı. ben de salak gibi bunu çözüm olarak kabul etmiş eve dönmüştüm. artık şiddet erkek kardeşimle devam ediyordu. bana taşınmanın bedelini ödetiyorlardı. halbuki ben zaten şiddet görmüş ve küfür işitmiştim. neyin bedelini ödediğimi bilmiyordum. tek bildiğim artık anneme babama dokunamıyor sarılamıyordum. rüyalar görüp her sabah biraz daha nefret ediyordum hepsinden. şimdi yine gitmek istiyorum ama nasıl ne şekilde ne diyerek bilmiyorum. çünkü onlar yaşadıklarımın bile farkında değil. onların ataerkil toplumunda teyzesi dayısı büyüğü yada penisi olan herkes beni dövme hakkına sahipti. bunun dışında da teyzemin benim mini etekli ve alkollü fotoğraflarımı telefonuna kaydetıp herkese göstermesi ve fake hesaplar açarak beni kendince ezmeye çalışması gibi olaylar da yaşıyorduk. tek hedefim bir ressam olmak ama bu zorluklarla eğitimin geç farkındalığıyla ne yapacağımı bilmiyorum.. bolca yazıyorum çokça da yazarken dayanamayıp ağlıyorum. umarım biraz olsun siz anlamışsınızdır beni.. teşekkürler.

[marcello]

bu güzel bi yazı fakat kurgu...

[toprak2]

Malesef bazılarımız böyle bir hayat yaşıyor , benim gibi başka insanlar da var. Hayat gerçekleri içerisinde kurgu demeniz üzücü...

[Recep]

Ne diyeyim. Nutkum tutuluyor. Gemici olacağım; parasıyla da belki bu ülkeyi terkedeceğim

[optimus]

aile şiddeti gördüm yıllarca psikolojim mahvoldu dünyam cehenneme döndü en kötü hisleri yaşadım.o kadar travma yaşadım ki yinede hayattayım yaşadığım onca şeye rağmen.psikolojimi biraz düzelttim ama herkeste mi böyledir bilmiyorum hayat bana çok gerçekçi gelmiyor matrixdeki gibi.biliyorum fizik kuralları var herşey gerçek.herşey atomlardan ibaret resmin piksellerden oluşması gibi.ama hayat bazen rüya gibi geliyor sanki ölünce rüyadan uyanıcakmış gibi.şanslı mıyım şanssız mıyım bilmiyorum.benden daha kötülerini yaşayanlarda vardır ama bu zamana kadar ciddi sıkıntı yaşamayan laylaylom yaşayanlar da var.sayı doğrusunun neresindeyim bilmiyorum eksidemiyim artıda mıyım yoksa sıfır mı

[optimus]

hepsini okudum kendimden de bazı şeyler gördüm erkek olduğum halde itaat erkek cocuklardan bekleniyor erkek cocuklara daha sert davranılıyor birde.türkiyede birçok cocuk şiddet görüyor.babalların bu sertliği ve bun ses çıkarmamak gerektiği gü-ya saygıyla alakalı.babaya el kalkmazmış anababanın vurduğu yerde gül bitermiş.bunları niye söylüyorlar çünkü menfaatlerine öyle geliyor.kendilerini üstün hissediyorlar önemli hissediyorlar ama aslında salaklar çünkü bi gün yaşlanacaklarını düşünmüyorlar huzurevinde yer bulabilirlerse şanslılar.bu yaşadıklarına rağmen pes etme hayattan vazgeçme biyerlere gelmeye çalış önemli yerlere gelip bişeyleri değiştirme imkanın olabilir bu sözüm bütün şiddet görüp travma yaşayan bi zamanlar cocuk olanlara.bir iki kişi üç kişi değil binlerce onbinlerce insan.bunu düzeltmeye çalışanlardan biri adem günes mesleği cocuk eğitimi olduğu için düzeltmeye çalışıyor.o bu konuda çok şey biliyor çocuğa şiddet uygulamanın cocuğa travma yaşatmanın nelere sebep olduğunu anlatıyor.evden ayrıldıktan sonra da şiddet görmen şanssızlık olmuş.belki şanssızlık olmuş belki yanlış seçiminden dolayı türkiyede kadınlar erkek adam sert olacak kodumu oturtacak taş fırın erkeği dedikleri o tür erkekleri seçiyor sonucunda da kadın cinayetleri ve kadına şiddet artıyor.yıllarca cocuklar duymasında tas fırın haluk meshur olmadı mı.türkiyede birçok aile bunu izliyordu ve örnek alıyordu.türkiyede kadınlar genelde güvenlik için erkeğe güveniyor beni korusun çocuğumu korusun diyor ama tam tersi o seçtikleri adamlar cocuğunu da dövüyor kendini de dövüyor.bence bu ülkede kadınlar anlayışlarını değiştirmeli. güvenlik için bi erkeğe ihtiyaçları yok.eskiden olsa tamam ama şimdi teknoloji var çeşit çeşit savunma araçları var.biber gazı şok silahı bayıltıcı silahlar vs..
ayrıca senin adına hesap açıp senden izinsiz fotoğraflarını paylaşması kanunen yasak sanırım.bulunduğun şehirde savcılığa gidip bunu söyleyebilirsin teyzenin bu yaptıkları kanunen suç sanırım

[Mirac']

Her an ağzımızı açık bırakacak kadar şaşırtan ve bazen üzen bir sürü olay yaşanırken neden bu gibi olayların kurgu olduğunu düşünüyorsunuz merak ediyorum. Foruma geldiğimden beri bir kaç başlıkta daha gördüm böyle inanmadıklarını söyleyenleri. Bi insan neden buraya bi hikaye uydursun ki? Dikkat çekmek desek kimliği bile belli değil nasıl bi dikkat çekme çabası olabilir? Ya da kafasında bi hayat kurup ona inanıp onunla yaşayan ve kendini sürekli acındırıp bundan zevk alan biri falan mı acaba? Gerçekten nelerin size böyle düşündürdüğünü merak ediyorum. Belki bir kaç şey öğrenirim bu sayede. Garip.

Ve çaresizlik çok çok kötü bir şey ve bence en korkunç duygulardan biri.

[sessizsakin]

Gerçekten çok kötü bi duygu insanın çaresiz olması hele de böyle bir durumda. Sığınacağın insanlardan kaçmak zorunda kalmışsın. Ben her zaman derim insanda bir tuhaflık varsa ya da bu hallere gelmişse vardır bir şey. Kimse durduk yere kendini zor duruma sokmaz, kötü durumlara girmez. Kanından canından olan insanlar sana kötülük etmişler. Akrabaların kendi canlarına bunu yapıyorsa yedi yabancı, millet hayli hayli yapar. Adetler, gelenekler - görenekler, ayıptır, laf olur, söz olurlar vs vs. bunlar yüzünden bazen insanlar bu hallere geliyor. Bu durumda önüne bakacaksın başka yapacak bişey yok! Malesef. Sadece geçmişi değiştiremezsin ama gelecek senin elinde, geleceği istediğin şekle getirebilirsin. Çabala. Bazen karşılaşılan zorluklar insanı daha başarılı kılıyor. Bunları düşündükçe bir daha aynı şeyleri yaşamamak için daha çok çabalayabilirsin ve gelecekte hiç düşünmediğin kadar güzel bir hayatın olabilir

[dreamer8]

Çocuklarını Kuran kursuna göndermek isteyen, takip eden, kızlarını çok rahat bırakmayan ailelerin çocukları genelde bu edeple yetişir ve aile içinde aldıkları bu kültüre uyum sağlarlar. Ama sen bunu reddetmişsin, uyum sağlamyamamışsın, özgürlüğün ve seçimlerinden vazgeçmemişsin. Umarım kalan yaşamında bol bol mini eteğinle alkol alırsın. Sanırım kendine yakıştırdığın bu. Ayrıca sen nasıl kör değilsen, kör ya da gören olmayı kendin seçmediysen; penis ya da vajina sahibi olmayı da kendin seçmedin. Kişiye verilen her bir özellik Allahın taktiridir ve kendi içinde ayrı ayrı avantajlara ve imtihanlara gebedir. Mini eteğine ve alkolüne karışmaları en doğal hakları. Kızın olunca anlayacaksın ya da anlamayacaksın muhtemelen.

[sessizsakin]

Çocuklarını Kuran kursuna göndermek isteyen, takip eden, kızlarını çok rahat bırakmayan ailelerin çocukları genelde bu edeple yetişir ve aile içinde aldıkları bu kültüre uyum sağlarlar. Ama sen bunu reddetmişsin, uyum sağlamyamamışsın, özgürlüğün ev seçimlerinden vazgeçmemişsin. Umarım kalan yaşamında bol bol mini eteğinle alkol alırsın. Sanırım kendine yakıştırdığın bu. Ayrıca sen nasıl kör değilsen, kör ya da gören olmayı kendin seçmediysen; penis ya da vajina sahibi olmayı da kendin seçmedin. Kişiye verilen her bir özellik Allahın takdiridir ve kendi içinde ayrı ayrı avantajlara ve imtihanlara gebedir. Mini eteğine ve alkolüne karışmaları en doğal hakları. Kızın olunca anlayacaksın ya da anlamayacaksın muhtemelen.

O konuda hata yapmış bence de. Alkol ve mini eteğe gerek olmayabilirdi. Bende bir kız çocuğuyum.
Aramızda bir yaş var. Bana mini etek giy alkol kullan serbestsin deseler bile ben yapmam. Ters gelir bu tür şeyler bana. Bu benim seçimim. Oda onun seçimi bişey diyemem. Kendisi bilir. Şöyle düşünüyorum belki de bunun sebebi baskı altına girmesidir. Belki bu kadar üstüne gitmeseler biraz rahat bıraksalardı bunların hiç biri olmazdı biraz da böyle düşünmek lazım. Ne kadar çok baskı ve engelleme olursa engellenen şey o kadar cazip gelir. Bunu biliyorum. Dozunu iyi ayarlayabilmek lazım. Çok fazla çocukların üstüne düşmek de iyi değil olabildiğince özgür bırakmakta. Mesele ortasını ayarlayabilmekte