Bilgisayar ve oyun

[onnur]

Aşırı oyun bağımlısı biriyim. arada oyunu siliyorum. Fakat tekrar başlıyorum. Dün oyunu yine sildim ama bunalıyorum. Bütün her şeyimi yerle bir ediyor. Psikoloğa gitmek istemiyorum. Yalnızca burada paylaşmak istedim. Yapmak istediklerim başka şeyler. Oyun olmasa kumar olurdu, içki olurdu belki...
Oynamadığım için kendimi bir tuhaf hissediyorum. Kitap okuyorum, film izliyorum, müzik dinliyorum yine aklıma geliyor.
Yaşamak istediğim hayat yalnız başıma sade bir hayat. İnsanlara faydam dokunmasını istiyorum ama beni oyun çekiyor. Kazanıyorum kaybediyorum. Ama hep başında olmak istiyorum. Benim gibi bir tanıdığınız oldu mu? Oyun meselesini bıraktıysa nasıl bıraktı merak ediyorum.
Arkadaşlarımdan ayrıldıktan sonra bir daha görüşmek istemem. Her toplulukta farklı bir kişiliğe bürünürüm. Bunları sorun olarak görmüyorum. Hep böyleydim. Ama oyunu bir sorun olarak görüyorum.

[Yigit]

Bilgisayar bağımlılığı gerçekten çok sıkıntılı bir mesele. Oynadığın mmorpg oyunlar varsa bırak, internet üzerinde arkadaş çevren vardır mutlaka knk gel bi multi atalım diyenler de vardır. Yaş kaç okuyor musun bunları sorayım ilk önce. Psikoloğun bir faydası olacağını sanmıyorum. Gitmen lüzumsuz olur. Ama araştırırsan bunun tedavisi üzerine bir iki yöntemden bahsediliyor gerçekten bilmiyorum ne kadar işe yarar.
Ben okul dolayısıyla mecburen yatılı okuduğumdan bıraktım ama haftasonları baya oynuyorum yine. Şimdi yine aynen devam, bir şekilde çözdüm. Belki yaş ilerleyince oyun isteğim azalır diye düşünüyorum. Eğer boy-kilo müsaitse yapabileceğine inandığın bir sporla ilgilen, sporun çok faydası olduğunu duydum. Bende yazın yapıyordum hem kilo hem stres açısından çok rahatlatıcı sonuç aldım ama şuan havanın durumu iyi değil hemde okuldan başka ilgilenmem gereken bir şey olduğunu düşünmüyorum bu yüzden ara verdim.
Spor dışında düzgün bir arkadaş çevresi edinirsen ve onlarla dışarıda gezer tozarsan uzaklaşmış olursun. Yani ben bunca tecrübeden sonra bunun yasakla, baskıyla olmayacağını anladım. Okulda öğretmenlerimle konuşurken onlar bile çocuklarının bilgisayar başından kalkmamasından şikayetçi. Eğitimle de bir alakası yok ama bu gerçekten gizli bir hastalık ve kimse durumu farkında değil.

[onnur]

Yaşım 29. Geçen seneye kadar mmorpg oyunlarından birini 7-8 sene oynadım. 1 sene kadardır başka bir oyun oynuyorum. Ondan öncede atari ve benzeri oyunlar oynadım online olmayan.
Sporla uğraşmayı, müzik aleti çalmayı vs. denedim. Ama çabuk pes ediyorum. Oyun daha çabuk mutluluk verdiği için galiba. Ama topluluk içinde durmak beni bir süre sonra boğuyor. Yalnız başıma her hangi bir şeyle uğraşabileceğime inansam da bir süre sonra onu bırakıyorum.
Kendime bir şeylerle insanlara kabul ettirme isteği var galiba içimde. Bir yandan da aşağılanma korkusu. Ama bilmiyorum. Bir şeyle uğraşıp onu güzel bir şekilde yapabilsem keşke diyorum arada. İnsanlara hiçbir faydam olmuyor, kendime de.
Toplumun yüklediği yükü yapmam gerekeni yapmıyorum. Kendi yapmak istediklerimi de yapamıyorum. Oyun oyun oyun. Yalnız olmak istiyorum günün büyük bir kısmı ama oyunla değil. Şu an kendimi zorluyorum. Yapmam gereken bir şey var, yapmalıyım. Bir yandan da oyun. Oyna diyor. Yapmam gerekenleri yapasım gelmiyor. Şu an öyle bir durumdayım ki. Gülsem mi ağlasam mı bilmiyorum. :/

[dreamer8]

O kadar çok boş vaktin var ki. O kadar çok uyuşturuyorsun ki kendini. O kadar çok kaçıyorsun ki hayattan ve gerçeklerinden..İnsan sevdiği maddelerin ve aktivitelerin bokunu çıkarır, sürekli doz aşımına gider, muhtemelen bağımlı olur. Düşmanların senin oyunla çürümeni istiyorlar, kimseye zararın yok, uyuşmuşsun, boğulmuşsun, gömülmüşsün. Oyun seni yok ediyor. Bir gün kendini bulamayacaksın.

[Yigit]

Yaşım 29. Geçen seneye kadar mmorpg oyunlarından birini 7-8 sene oynadım. 1 sene kadardır başka bir oyun oynuyorum. Ondan öncede atari ve benzeri oyunlar oynadım online olmayan.
Sporla uğraşmayı, müzik aleti çalmayı vs. denedim. Ama çabuk pes ediyorum. Oyun daha çabuk mutluluk verdiği için galiba. Ama topluluk içinde durmak beni bir süre sonra boğuyor. Yalnız başıma her hangi bir şeyle uğraşabileceğime inansam da bir süre sonra onu bırakıyorum.
Kendime bir şeylerle insanlara kabul ettirme isteği var galiba içimde. Bir yandan da aşağılanma korkusu. Ama bilmiyorum. Bir şeyle uğraşıp onu güzel bir şekilde yapabilsem keşke diyorum arada. İnsanlara hiçbir faydam olmuyor, kendime de.
Toplumun yüklediği yükü yapmam gerekeni yapmıyorum. Kendi yapmak istediklerimi de yapamıyorum. Oyun oyun oyun. Yalnız olmak istiyorum günün büyük bir kısmı ama oyunla değil. Şu an kendimi zorluyorum. Yapmam gereken bir şey var, yapmalıyım. Bir yandan da oyun. Oyna diyor. Yapmam gerekenleri yapasım gelmiyor. Şu an öyle bir durumdayım ki. Gülsem mi ağlasam mı bilmiyorum. :/

İş güç eş yok mu abicim, anlaşılan daha küçüklüğünden beri oynuyorsun bilgisayar. Oyunlarda istediğin karaktere bürünüp istediğin işi yapabiliyorsun. Kılıç sallıyorsun,adam vuruyorsun vs. belki ona benzer bir şey bulursan bilgisayarın eksikliğini daha az yaşarsın. ben depresyon yada stres halindeyken kesinlikle oynayamıyorum. depresyona gir demiyorum ha o ayrı
paintball , atıcılık vs. gibi alanlara başvur belki yazın dağ bayır gezersin. Bazen düşünüyorum lan bu adama yaptırdıklarımı kendim yapsam ne olur acaba diye, çok sık ratladım mikrofonla oyun oynadığım arkadaşlar ve bazen ben oyun sırasında vurulunca sanki kendi ölmüş gibi ahh uhh diye sesler çıkarıyor. O kadar bütünleşiyor yani