Sabretmekte güçlük çekiyorum artık, öfke krizine bürünüyorum, çevremdekilere en çokta kendime öfkeleniyorum.. sadece uyumak geliyo içimden uyuyup unutmak kafamdaki saçma düşünceleri, emin olamama durumu çıldırtıyo beni, ya kirliyse ya şöle olduysa ya bilmem ne... ne olacak sanki birazda kirli olsun!
kamera stop! yalnızlığıma kapalı gişeyim..
Neden öfke krizine bürünüyorsun ? Olaylara yüklediğin anlam seni öfkelendiriyor , olayın kendisi değil aslında .... öyle değil mi ?
Bir zamanlar sevdiği birinin mutlu olmasını hazmedeyeyecek kadar da aciz olmamalı insan...
BESTE...
Yer imleri