Hayatta en zor şey insanın kendini tanıması derler. Tebdili mekanda ferahlık vardır derler bi hafta sonunu gezmeye ayırabilirsin.
Merhaba Hayirli Aksamlar oncelikle
sorunum be bilmeden arastirmaya koyuldum cogunlugu uydugu tukenmislik sendromu cikti. Birde size anlatmak istedim belkide anlattikca rahtlicam anlattikca cozum bulucaz beraber 1.5 sendir calisiyorum ise basladgmda tecrubeszdim burda kariyerimi oturtuyrm bircok sey ogrendm hyecanliydim istekliydim.. ogrenmeye actim. Simdii ise bikmis hic bosey yapmak istemeyen biriyim ise gtmek icin gidiyorum isimi yapmis olmk icin yapiyorum tabirim caize odun gibiyim he bu arada oturmayi sewmedgm bi insan oldugumdan kendime aktivede yarattim bu surec icinde spora gidiyorum karakalem kursuna gidiyorum ama hic rahatlayamiyorum bunlarada gtmis olsun dye gidiyrm icimde bi yer kalk sirkelen kendine gel diyo bi tarafomda amaaaaan diyor kilini kipirdatcak hali yok ne yapacagimi bilemiyrm artik kafayi yiyicm
Hayatta en zor şey insanın kendini tanıması derler. Tebdili mekanda ferahlık vardır derler bi hafta sonunu gezmeye ayırabilirsin.
Geçmişle alakali bir durum bence sürekli birşeyleri iyileştirme çabasi gibi gördüm. Anlatamadiginiz birşeyler var mi ? Bir baskı bir şiddet durumu?
Ona çok acıyordum, hiç mi âşık olmamıştı acaba, sevdiği biri yok muydu?
haftasonu yani pazar günleri kursa gidiyorum değişiklik olsun diye veya kurs çıkışı arkadaşlarla buluşuyorum. ama ot gibiyim rahatlatmıyo benii
aynen bişeyleri iyileştirmeye çalışıuyorum ama gücüm yok halbuki :/ bişeye kırıldığımda sinirlendiğimde hemen paylaşamıyorum anca kendimi yiyiyorum. küçükken oyle bişey yaşamadım ama korkularım war bişeylere başlarken
Ona çok acıyordum, hiç mi âşık olmamıştı acaba, sevdiği biri yok muydu?
özgüven eksikliğim var sanırım :/ işyerinde yanlış yapacağım diye korkum cok oluyo ve yanlış yapıyorum kendme güwenemyrm şuan hiçbişeyden zevk almıyorum işyerindede şu aralar dışlanmış hiç işe yarayamayan biri olarak görüyrm kendmi işimi sewiyrm ama böle olunca süreklii oturup ağlayp bağırıp çağırasım geliyoo işten çıksam mutlu olurmuyum bilmiyrm ortamım genel anlamda çok rahat
özgüveninizin kırıldığı nokta nedir? özgüveni nin olmaması yüzeysel değildir. Aileye kadar iş gidiyor.İşinizi deneyim yoluyla mı öğrendiniz yoksa bir eğitimle mi, üniversite falan mı? işinizi tam yapamıyormusunuz? neden dışlandığını hissediyorsun hissettiren şeyler neler? buluştuğun arkadşaların iş yerinden mi bi ton soru çıkıyor...
Ona çok acıyordum, hiç mi âşık olmamıştı acaba, sevdiği biri yok muydu?
sırayla cevaplıyım ozaman
hata üzerine hata yapmam sanırım kendimede güvenememe şimdi forum da bi yazı okudum geçmişten yani küçükken ailenn tepkisinden bu durumlar ortaya çıkıyomuş mesela babanın bi olay karşısındaki tepkisi bağırması gibii ...
üniversite mezunuyum. kendi işimi yapıyorum ama pratiğim tecrübem yoktu burda kazanıyorum 1.5 sene oldu çalışalı tam anlamıyla tecrübeli sayılmam belkide öyleyim bilmyrm ama korkularım çok oluyo.. dışlanmamı hissettiren altıma yeni bi eleman alındı elimdeki bütün işleri daha doğrusu ıvır zıvırları o yapıyo önceden bana herkes sorulurdu yanii ofiste herseyden sorumluydum şimdi ise o yapmaya başladıı ben masamn başında sadece çizim yapıyırum dışlanmış gibiyim kimse bni görmüyo diye düşünüyrm patronum işimle alakalı bir işi kalkıp başkasına yaptırıyo bana sölemiyor bu beni iyice deli etti hani yokmuşum gibi dawranıyo sankiii olmasamda olur diye düşünmeye zorluyoo
son olarak buluşmaya gttiğim insanlar işyerinden değiller yakın arkadaşlarım
Anlıyorum bende bu yüzden ısrarla soruyorum zaten özgüven eksikliğinin temeli geçmişte yatıyor...Ne kadar az iş yaparsam ben şahsen sevinirdim aslında babanın yaptıkları bilinçaltında kayıt halinde..en ufak bir şeyde o anlar otomatik gün yüzüne çıkıyor.örnek: baban evde şu bezi masaya koy demişse sende sehpaya koymuşsan ve baban sana bağırmışsa bu bir kayıt oluşturmuş..patronun şu kağıdı masaya koy dediği an babanın o anısı gelir ve motor öğrenme dedikleri bir şey var...otomatik işleme girer beynin sanki karşında patronun deilde baban kızacakmış gibi hissiyatı yaratıyor...evde sen sakarsın yapamassın demişse sen bu inançı büyütmüşsün içinde...arkadaşlarına çevrene hep ben yaparım bak yapabiliyorum imajı vermek ve o uğraş içinde olursun.çoğu zaman farkında olmasan da bunu yapıyorsundur...senin kara kaleme gitmen. kurslara gitmen " bak ben bişeyim " demek içinde...ama şunu düşün senden bir tane daha yok. senin gibi düşünen sen olan dünyada benzersizsin...ne kadar değersiz hissedersen hisset her insan özeldir...Her insanın özel bir değeri vardır...Babanın çocuğuna inilirse emin ol oda böyle bir şey karşısında agresif veya kızan bir ruh hali olmuştur.Bu bir zincirdir..Senden de başkasına aktarılmamasını istiyorsan algını değiştirmeye çalışabilirsin...Hayatta her yerde hata yapılabilir.Patron sana kızabilir iş arkadaşlarınla tartışabilirsin ama art niyet olmamalı..sen bunu bir iş klasiği olarak algılayabilmelisin...Bunun için empati kurman gerek..Bir patronun işi zordur. bazen kontrolden çıkıp kızabilir sen onu düşünüp o kızmayı olumlu karşılayabilirsin...Hayata yapmazsan deneyim kazanmassın...karanlıktan korkmasaydı edison şimdi ampulü bulmamış olurdu. biz halen karanlıkta kalırdık...eksi ve kötü olan herşeyin bir diğer yüzü vardır...
Ona çok acıyordum, hiç mi âşık olmamıştı acaba, sevdiği biri yok muydu?
Yer imleri