14 ve 11 yaslarindalar
dağilan bir ailede tercih yapmak cok mu zor ?
gitmeli miyim ?
Annem ve babam 8 yıldır ayrı ve cok sıkıntı icinde büyümüs biriyim. Benden yasca kücük iki kardesim var ve annem calisan bir bayan,bu da demek oluyor ki evin isleri benim omzumda. Yemektir temizliktir vs. Simdi bana universite cikti ve sinop a gitmem gerekecek bu arada adana da ikamet ediyorum. Eger ben gidersem kardeslerime bakacak kimse yok.. Siz olsaniz ne yapardiniz ? Gider miydiniz yoksa kalir miydiniz?
14 ve 11 yaslarindalar
Annen ne iş yapiyor?
Yari zamanli bi iş'te çalışıyor olsa, en azından eve ve
Kardeslerine de bakabilirdi.
14 yasındaki kardesin ne kadar anlyor yemekten evden?
Cokta küçük sayilmaz bunlar icin
başlıktan ötürü konuşma hakkım var diye düşündüm... evet aile bireyleri birbirine destek olmalı ve yardım etmeli ama yaşından büyük sorumlulukları alırsan sonra daha beter kaçıyo insan... ben olsam giderdim... tatillerde de yanında olurdum annemin.. hem sen örnek teşkil edeceksin okuyup hayırlı güzel işler yaparak.. manen yanındasın kardeşlerinin zaten..hem düzgün bi işin olursa uzun vadede daha da iyi yardım edersin bence ...
sonum yokluksa bu varlık niye ?...
Yürekten verdiginiz cevaplar icin sizlere cok tesekkur ediyorum.. Annem vardiyali fabrikada calisan bir bayan olunca bende ister istemez meraka dusuyorum 14 yasindaki erkek kardesim ve yemek yapma konusunda tam bir beceriksiz.. Ayni sehirde okumayi bende istiyorum ama benim yuzumden sinopu yazmis bir arkadasim var ve o gitti yerlesti eger gitmezsem onada haksizlik yapmis olacagim.. Kafam cok karisik bir yanim git oku diyor diger yanim okuma annene destek ol kardeslerin okusun.. Cok istrdim ailemin bir olmasini..
sen insanlara çok değer veriyosun maşallah ben de üniversitede farkettim ki hayatımın sınırlarını tam çizemiyorum.. arkadaşlıkta vya akrabalıkta tabi ki fedakarlık yapmak gerek.. değer vermek de gerek..ama evlilik iş veya bu tür ciddi meselelerde biraz daha dıkkatli olmak gerekiyomuş... sen kendine bi sorsan: ben nerde okumak istiyorum? aynı bölüm mü iki şehirdeki de bilmiyorum ama vereceğin karar senin önündeki bi on yılı rahat etkileyecek...kendine sor herşeyden önce
sonum yokluksa bu varlık niye ?...
bişey daha ekliyim: önce kendi hayatını, duygularını yaşa ve kaldır...annenin kardeşlerinin yüklerini veya acılarını toplayıp da kendin altından kalkmaya çalışma...ben başkalarının da hayatlarını yaşamışım ek olarak ve bunun zararını da gördüm... bu manevi bişey... yani kesinlikle yanlarında ol sevdklerinin, yardımlarına koş elinden geleni yap..acılarını sevinçlerini paylaş ama sen de onlar kadar yaşama... senin kendi hayatın var hesabını kendin vereceğin ve sonuçlarına katlanacağın... daha yolun başındasn ve gücünü tüketme.. arkadaşınla konuş seni anlayacaktır heralde senin kendini sevmen, kendin olman, sağlam olman çok daha faydalı olman demektir inan .. vicdanımızı fazla yoruyoruz bazen ... annenle de konuş anlat içim rahat etmeyecek de.. onun da sana destek olması negüzel olurdu..bilsin yani düşüncelerini.. kendin yaşamaya kalkma herşeyi bak sonra çok fena çıkıyo acısı (tecrübe konuşuyo )
sonum yokluksa bu varlık niye ?...
Dogadaki insan;
ne kadar pozitif geliyor bana icinizdekileri kelimelere aktarisiniz. Enerjinizi burdan bile alabiliyorum ve bu harika!. Kendi mutlulugumu dusunmek yerine karsimdakinin mutlulugu daha onemli geliyor bana,cunku onlar mutkuysa bende mutluyum.. İkilem arasinda kalmak cok zor bu bir imtihan ve onemli bir tercih.. Sanirsam tek yapmak gereken hayirli olani istemek olacak.
çokteşekkür ederim evet insanı en mutlu eden şey başka bir insanı mutlu etmesi..bu bi gerçek... benim demek istediğim şu ki; senin kendi hayatın da var ve başkalarının da bişeyleri çekip olgunlaşması gerek..sanki bazen allahtan daha merhametliymişiz gibi düşünüyoruz ya.. sen ne karar alırsan al, ister git ister kal SONUNDA SAKIN PİŞMANLIK HİSSETME... YANİ SUÇLULUK FALAN uzak olsun öyle duygular...
sonum yokluksa bu varlık niye ?...
Yer imleri