Çok Kişilikli olabilirim (Dissosiyatif kimlik bozukluğu)

[Celill]

arkadaşlar 16 yaşındayım. yaklaşık 1 buçuk senedir kendimde değişik şeyler farketmeye başladım. böyle kendimde iki kişilik fark ettim. bi kişiliğimde iken: konuşkan, enerjik, esprili, komik, neşeli keyifli, insanları güldürüp eğlendiren,sevilen, konuşma şekli tarzı güzel olan ses tonu güzel olan bi kişilik. öbür kişiliğimde ise tam tersi. suskun, durgun, kendi halinde, konuşmak istese bile konuşamayan , o öbür kişiliğindeki gibi asla konuşamayan, iki kelimeyi zar zor bi araya getiren, konuşcak bişey bulamayan, espri yapamayan, sıkıcı bi insan oluyorum. yani öbür kişiliğimle tamamen her şeyi ters. davranışlarımdan tutunda ses tonuna kadar her şeyim farklı ikisindede. yalnız ilk anlattığım kişilik iyi olan kişiliğim diğeri kötü çünkü o kişiliğimdeyken iyi kişiliğimde yapabildiğim hiç bişeyi nekadar uğraşsamda yapamıyorum. Mesela örnekle açıklayım; geçen hafta arkadaşlarımla gezmeye çıktık ve çok şanslıydım ki iyi kişiliğimdeydim ve her şey çok güzeldi, komiklik yapıyorum espriler filan böyle konuşkanım, keyifli vakit geçirtiyorum herkese ortamı güzelleştiren benim, kendime güvenim tam, yani insanlarla iletişimim ilişkim süper. evet o gün süperdi çünkü iyi kişiliğimdeydim, kendimi kasmıyorum anı yaşıyorum. ve ondan bi kaç gün sonra yine çağırdı arkadaşlarım ve gittim fakat bu sefer kötü olan kişiliğimdeydim ve en suskun en durgun kişi bendim. herkes arasında bişey konuşuyo ama ben sadece dinliyorum aklıma konuşck bişey gelmiyo ortaya bi fikir atamıyorum ama iyi kişiliğimde olsa konuşurda konuşurum neşe katarım ortama eğlence gelir filan. yani anlayabiliyomusunuz bazen iyi kişiliğimdeyim bazende kötü. yani herkes gibi tek bi kişiliğim yok. mesela diğer insanlara bakıyorum akranlarım olsun büyüklerim olsun. hepsi bi kişi, yani hep aynı tavırlar aynı tepkiler aynı konuşma tarzı aynı bakış açısı var bi insanda. ama ben hep değişiyorum bazrn bi bakmışınız celil hayat dolu coşkulu neşe dolu konuşkan, bazende celil suskun durgun bişey ve istesede konuşamayan o iyi haline dönemeyen celil. Anlatmak çok zor bu durumu. İnanırmısınız tam 1 senedir bu durumu araştırıyorum ve bu Dissosiyatif kimlik bozukluğu ( çoğul kişilik bozukluğunu) görmeden önce aklıma yatan en mantıklı sebep bipolar bozukluktu ama bipolar bozuklukta bana uymuyodu çünkü bende depresyonun hiç bi belirtisi yok. depresif bi insan değilim şükürler olsun. arada sırada da depresif olmuyorum yani hiç yok belirtileri. bu yüzden bipolar değilim ben dedim. araştırdım araştırdım ve en sonunda 1 sene sonundabu Dissosiyatif kimlik bozukluğu (çoğul kişilik) bozuukluğunu buldum ve bazı durumlar hariç tanımlar belirtiler bana tıpa tıp uyuyo. Mesela zaman kavramında bi değişiklik yok, unutkanlık hafıza kaybı yada hangi kişilikte neler yaptığını hatırlamama gibi belirtiler yok, zaman kavramında unutkanlıklar yok her şey düzgün işliyo, yada içimde iki insan var ve ikiside farklı ırktan farklı ülkeden gibi düşüncelerde yok. İçimde iki kişilik var ve ikiside birbirinin tam tersi, yukardada anlattığım gibi. yani kötü kişiliğimdeyken iyi kişiliğimde yaptığım hiç bişeyi yapamıyorum. ikiside birbirinden farklı. bazen iyi olana geçiyorum bazen kötü olana yani böyle geçişler yaşıyorum ani yada uzun kısa süre filan. Nezaman ne olucağı belli değil. bi bakmışsın iki dakika sonra durup dururken iyi kişiliğime geçmişim. Ayrıca ben bunları kendimde fark etmeye başladıktan 7-8 ay sonra yakın bi arkadaşım bana şunu dedi: sen bazen çok konuşkan komik oluyon seviyom seni böyle bizide coşturuyosun ama bazende çok değişiyosun farklı oluyosun suskun oluyon konuşmuyon filan ama ben seni her halinle seviyorum kardeşim, demişti. Yani kendimde fark ettiğim durumu bi insan da fark etmişti ve ben şok oldum. Demek ki var bende bişeyler. Ben belkide hastalığın düşük seviyesindeyim ve ilerlerse kötü sonuçlar doğurabilir hastalık uç seviyeye yükselebilir. Hastalığın ortaya çıkmasının nedeni küçüklükte yaşanan travmalarmış ki ben babamdan az çekmedim. Haftada en aziki kez tıkana tıkana ağlardım bazen ağlamaktan dişlerimi kırcak gibi oluyodum. Beni yatılı yurda verdi haftada bi kere yada iki haftada bir eve geliyodum okuluma ordan gidiyodum. Yurtta da ciddi sıkıntılarım oluyodu kalmak istemiyodum daralıyodum ordada hep ağlıyodum bazen yorganın altına girip ağlıyodum çıldırcak gibi oluyodum. Ya araştırdım ve bunun gibi küçüklükte yaşanan şeyler yüzünden ortaya çıkabiliyomuş bu hastalık. Belki bu yaşadıklarım yüzünden belkide hatırlamadığım başka şeyler yüzünden bilemiyorum. Ailesinden belli zamanlar uzak yaşamış ve aile içinde sorunlar yaşamış bi insanım küçüklüğümde, hatta bi ara annemle babam boşanma kararı almışlardı da sonradan vazgeçtiler. annem gözümün önünde ağladığını gördüm çok olmasada oluyodu işte. işte böyle bi geçmişim var artık nasıl yorumlarsanız... Şuan her şey güzel ben babamla iyi anlaşıyorum annem babam birbirleriyle çok iyi anlaşıyolar hatta bi kardeşimde var 6yaşında bide o doğduktan sonra annemle babamın arası iyileşti bayağı. yani şuan ne benim nede kimsenin kimseyle sorunu var ailede. aile içinde herkes birbiriyle anlaşıyo seviyo. fakat araştırmama göre eğer ki travma yaşanmışsa, ileride travmaya neden olan şeylere karşı olan sinir tavırların geçmesi hastalığı engelleyemeezmiş yani o travmalar yaşanmışsa olay bitmiş demektir... Bu yazdıklarıma istinaden bi sonuç çıkarıp hasta olup olamıcağımı söylerseniz sevinirim 1.5yıl sonunda bana uyan bi tanım bulabildim sadece oda bu. Gözlemlediğime göre 1.5 yıldır var bu durum yani eğer çoklu kişilik bozukluğum varsa bu hastalığı ileri safhalara taşımadan durdurmak tedavi olmak istiyorum çünkü sosyal yaşantımı insanlarla ilişkimi çok olumsuz etkiliyo, insanlar beni tanımakta zorlanıyo. bi öyle bi böyleyim. ama son zamanlarda iyi olan kişiliğime uzun süreli olarak hiç geçmedim yani 1-2 saat sürüyo iyi olan ve genellikle hep kötü kişiliğimdeyim ve bu kişilik beni çok sıkıyo hem beni hem çevremdekileri sıkıyo. suskun durgun bi insanı kim ister. insanların sorduğu sorulara bile bikaç kelimeyi bi araya getirip düzgünce cevap veremiyorum. keşke iyi kişiliğim gelsede şöyle uzuun süre dursa çünkü o halimi kişiliğimi çok seviyorum o kişiliğimdeyken insanlarda beni seviyo her şey güzel. hayatı daha iyi yaşıyorum . ama köü kişiliğimde boş bi insanım resmen bom boş biri. durumumu pek anlatamasamda içimi dökmekte iyi geldi. eğer sorunumun ne olduğunı bulur ve tedaviye başlarsam çok dahs iyi olucam çünkü koskoca hayatta tek derdim bu başka hiç bişey değil..