Tavsiyelerinize İhtiyacım Var...
Ben bunu öğrenip gördüğümde hayatımda ilk kez bir çocukla yumruk yumruğa kavga edip dayak yedim , yani o çocuk işte beni aldattığı çocuktan da bi güzel dayak yedim gidip çattım çocuğa sonrasında da dayağımı yiyip oturdum . Hayatımda ilk kez canım o kadar fazla yanmıştı ve bu olay beni çok değiştirmişti . O yazdan sonra uzun süre , zeki , duygusal , aman incinmesin diye milletin dokunmaya kıyamadığı batuhan olamadım . Orta okul süresince hiçbir dersi sallamadım . Hiç ders çalışmıyor okula gidip geliyordum sadece . Ama sınıfımı geçicek kadar ve çok düşük puan olmayacak kadar puanlar olabiliyordum . Duygu durum halim ise hiçkimseyi sallamayan , burnu on karış havada , sevgiyi falan sadece sevişip eğlenmek sanan başka birşey olmadığını düşünen bir tip olmuştum . E ergenliğe de girmiştim zaten testosteron seviyem her geçen gün artıyor ve o burnu havada ben kızların canını acıtıyordu . Canını acıtıyor dediğim birgün ona seni seviyorum diyip öpüp sarılıp diğer gün başkasına aynı şeyleri yapıyordum . Liseye geçincede bu farklı olmadı lise 1 in yazına kadar . Lise 1 in yazında bir kıza tutulmuştum resmen , canı yanmasın , ona hiçbir zarar gelmesin diye düşünüyordum . Herşeyden çok seviyordum onu . Ve belki gerek yoktur ama yinede söyleyim hayatımda ilk seviştiğim kızdı o . Oda hayatında ilk defa benle sevişmişti . Ve bu kız benle çıkarken başkasıyla da çıkıyormuş...
AlıntıBen önce bu fikre karşı çıktım hatta telefonda delimiyim lan ben gibisinden espiriler yapıp arkadaşımla kahkaha krizlerine girip konuştuk , o ne lan yani annem deli mi şimdi diyordu ayrı bi gülüyorduk herşeye gülüyorduk . Bizim aile biraz rahat bir ailedir ama o yaşıma kadar hiç o seviyeye gelen bir rahatlık sergilememiştim şundan bahsediyorum gidip bira aldım şarap aldım ne bulduysam aldım tekelden eve gelip içmeye başladım . Sızar yatarım düşüncesiyle . Ne kadar içtiğimi hatırlamasamda kesinlikle şunu biliyorum ki en aşağı o şarabı bitirdim ve üzerinede birden fazla bira içtim . Ve geçtim yatağa yine tık yoktu . Uyuyamıyordum deliricektim uykusuzluktan . En son yaptığım tavır şu aynen anneme . Anne ben ruh sağlığı ve sinir hastalıkları hastanesine gidiyorum hadi by by . Şu saygısızlığa bakarmısınız .. Annem arkamdan birşeyler söyledi ama hiçbirini dinlemeyerek çarpıp kapıyı çıkıp gittim. Akşam üzeriydi vakit oradaki bir hemşireyle konuştum işte ben ilaç yazdırıcam da bi psikiyatr bana bakabilir mi acaba ? Şu halime bak ya hala çok pişmanım bu saçmalıklar bu kadar büyük ego nereden bana yapışmıştı ki ? Ve itiraf ediyorum bu aşırılık bu kadar kabaran bir ego zoruma gitmiyordu hoşuma gidiyordu . Kafamı duvarlara vurucak kadar çok pişmanım artık o halimden
Hemşire bana buraya randevusuz gelemezsiniz ancak acil vakalara öncelik tanınır dedi ki onlar da ambulansla gelir zaten gibi bir cümle kurdu pek hatırlamıyorum ama takındığım tavırı çok iyi hatırlıyorum . Hemşireye ne yani bende acilim delireceğim ya delireceğim ille de ambulansla mı gelmem gerekir getirin ambulansı o zaman içine girim bu ne ya diye bağırmıştım hemşireye . Hemşire bana o an tepki vermeyerek bir dakika sonra geliyorum siz burada bekleyin dedi . 5 dakika kadar zaman geçti tamam oturun acil bölümünde sizi çağırıcaklar dedi gitti. Gittim acil bölümüne kimliğimi istediler verdim ve oturmaya başladım koskoca koridorda bir tek ben ve görevli hemşireler vardı . Birkaç dakika oturdum ve koskoca koridorda sadece ben olmama rağmen ismim anons edildi bi psikiyatrın odasına girdim . Adam buyrun batuhan bey oturun dedi aşırı bir naziklikte . Ama hiç yüzüme bakmadı geçtim oturdum karşısına önündeki bilgisayarla oynuyor birşey sormuyor sürekli o sessiz odada tık tık fare sesi yapıyordu neyiniz var dedi . Uyuyamıyorum artık çıldıracak seviyeye geldim dedim . Ne zamandan beridir uyuyamıyorsunuz dedi . Bilmiyorum dedim uyku düzenim çok bozuldu çok az uyuyorum ama şunu biliyorum ki 2 gece boyunca hiç uyumadım 48 saatten fazladır ayaktayım hatta dedim . Korkunç bir baş ağrısı çekmiştim 2. gece ve bu bence derken eliyle işaret ederek sözümü kesti . İçkimi içtiniz siz dedi . Evet uyumak için içtim dedim . Tamam o sizi uyutur zaten yeterince ailenizle gelmeniz gerek ilaç falan yazamam dedi ve gönderdi beni . Babamın işten gelmesini bekledim ve gelir gelmez kapıdayken elindeki poşetleri bırakır bırakmaz '' baba sakın giyinme ruh sağlığı ve sinir hastalıkları hastanesine gidiyoruz 2 gündür uyuyamıyorum kafayı yicem tek gittim ve bana ilaç yazmadılar dedim '' ( Bu arada aşırı derecede çok hızlı konuşuyordum ve bunuda çok hızlı söylemiştim ) Ne falan dedi sonra birdaha hızlı söyledim anlamadı içeri geçim bi dur dedi . Sonra yavaş söyleyince anladı . Bende korkuyordum o gün ama saçmalığa bak ki tek korktuğum şey uyuyamıyordum ve arkadaşlarımın yanında bayılırsam falan kötü olur diye düşünüyordum . Bide vücut ağrısı var tabi . Neyse babam ben ablam arabada son sürat gittik doktora babamda vaziyeti anlayınca yada halimden dolayı gözleri korku dolu bana baktı yol boyunca , ben ne kadar neşelendirmeye onu sakinleştirmeye çalışsamda dahada beter oldu . Gittik acile yine bu sefer daha hızlı bekletmeden aldılar direk beni odaya yaklaşık beş dakikalık bir konuşma geçti çok değil . Sabah geldiğimi içkilimi olduğumu falan söyledi babama . Bende pişkin pişkin '' evet öyle çünkü uyuyamıyordum birkaçtane gidip aldım içtim bende ne yapsaydım yani '' falan diyordum psikiyatr en son bir hemşireyi çağırdı ve tamam dedi uyutalım o zaman arkadaşı dedi bana doğru gülümseyerek bakarak . Beni başka odaya aldılar ve iğne vurdular sonra arabaya götürdüler beni arka koltuğa uzandırıp biz az sonra geliyoruz diyerek kapıyı kapattılar tek hatırladığım ben arabadayken arabada benden başka kimse olmadığı ve babamın beni arka koltuğa yatırdıktan sonra baştan doktorla konuşmaya gitmesi . Sonra yatağımda üzerim değişmiş üzerim örtülmüş sırtüstü şekilde robot gibi uyandım . Artık kaslarım falan ağrımıyordu . Uyandığımda ise ailemin gereksiz derece de bir hoşgörüsüne bana karşı aşırı derecede iyimser tavırlarına maruz kaldım . Maruz kaldım diyorum hiç olmadıkları kadar iyidiler bana karşı . Ablam benle dışarı çıkmak istedi hep ablamla dışarı çıkıp takılırdık zaten bir art niyet aramadım çıktık ablamın sözlüsü ablam ve ben bilardo salonuna gittik , ablamın sözlüsünün çok iyi bilardo oynadığını bildiğim halde aa nasıl öyle vurdun bi banada göster bakalım çok iyi vurdun ya gibi sözleri oldu bana karşı . Bende semih saygınerin videolarını falan izledim ya başka birşey yapmadım falan diyip ondan gördüğüm şeyleri ablamın sözlüsüne de göstermiştim . Arada bir ablamın yanına geçip bekle geliyorum diyip birşeyler konuşup yanıma geliyor ve yeni tavırları oluyordu . Eve geldiğimde ise babam bana , '' oğlum şu uyku problemin hakkında başka bir doktora daha görüşelim belki tekrarlar dedi . Ve başka bir psikiyatra gittik bir gün sonra . Orada doktor benimle doğal şeylerden konuşmuştu . Nasılsın batuhan ? aa tırnakların uzun gitar mı çalıyorsun batuhan ? hangi tarz şarkılar çalıyorsun ? klasik mi çalıyorsun ? okulun nasıl ? dersler nasıl ? hayatın nasıl ? gibi sorular sonra bana sen dışarı çık batuhan babanla biraz konuşalım dedi ve babamla yaklaşık 10 dakika konuştuktan sonra babam yanıma gelip işte bir rahatsızlığın varmış oğlum ilaç kullanacaksın gibi sözler söyledi . Ben önce anlamadım '' ne rahatsızlığı ya '' falan diye tepki verdim . Uyku sorununla ilgili diyip geçti. Depakin , invega , sormodren , largactil den kutu kutu alıp eve döndük ilaçları içmeye başlayıp okula gittiğimde ise salak olmuştum resmen ilaçlara bir türlü alışamamıştım etrafa mal gibi bakıyordum herkes iyimisin batuhan noldu falan diyip duruyordu . İlaçları kullanmayı reddetdikçede ailemle tartışıyordum . En son beni başka doktora götürmelerine ikna ettim . '' O doktor beni çözememiş o zaman yanlış bu ilaçlar çok kötü hissediyorum ya ben '' diyerek. Bu sefer yaprak psikiyatri diye özel bir yere gittik . Hala unutamıyorum fiyatını 300 dolar ve boşa savrulan para üstelik iki kere gittik oda aynı tanıyı koydu çünkü ondan dolayı boşa savrulan para diyorum . Tek farkı beni daha iyi dinlemek ve hastalığımı bana söylemek. Hastalığımı öğrenince araştırdım ve okuduklarım beni şok etti . Kullandığım ilaçların içeriklerini okudum hepsi beni teker teker şok etti . Kabullenmedim doğal olarak hala almayı reddettim okula gitmemeye başladım raporlar verildi hergün başka psikiyatrlara gittik okula gittiğimde ise babamı işyerinden çağırıyorlardı elim ayağım titrediğinden dolayı ve aşırı duygusallaştığımdan gereksiz yere ağladığımdan dolayı. Babam işten gelip beni okuldan alıp müdür yardımcısı ve rehberlik öğretmeniyle konuşup beni eve götürüyordu okula gittiğimde ise sürekli bu oluyordu . Raporlar raporlar raporlar.. Okula verilen onlarca rapor ve en son okuluda bıraktım . ( Açık liseden tamamladım daha sonra üç kere sınava girerek ) İlaçları kullanmayı reddetmedim ve eski halime geri dönünce ise herşeyden çok pişman oldum . Yaptığım her davranıştan söylediğim her sözden . Evden çıkmadım hiç banyo yapmıyor , tıraş olmuyor , yataktan çıkmıyor , ve en ufak canımı sıkan şeylere yada yaptığım şeyler aklıma geldikçe ağlıyordum . Bir kere annemle çok fena tartıştık onu hüngür hüngür ağlatıcak kadar . İlaçları bırakmak istediğimi söyleyip kavga edince itiraz edince ... Sonra doktorum kanıma falan baktırdı bendeki durumları öğrenince ve elimin ayağımın titrediğini söyleyince . Birkaç gün sonrada ilaçların azaltılması kararı alındı . Largactil bıraktırıldı . invega ve sormodren de bıraktılırdı . Ama doktorum depakini hayatım boyunca kullanmamı yoksa o durumları tekrardan yaşayacağımı söyledi . Ama ben depakinide bıraktım aileme bir gariplik hissedersem yada olursa doktora gidip ilaçlara baştan başlayacağıma söz vererek . Şimdi sorum şu ilaçları kestim 2 yıldır ama çok garip hissetmeye başladım bu sene. Birgünüm diğer birgünümü tutmuyor normaldede zaten duyguları çok derin yaşayan bir insanım ama artık son demine ulaştı . Bazen bazı geceler aklıma manik dönemim geliyor , aldatılmalarım geliyor ve ağlıyorum yatamıyorum. Ama bazı günler ise aşırı derecede iyi hissediyorum kendimi arkadaşlarımla gezip tozuyorum türkü evlerine , rock barlara , cafe barlara , kulüplere gidiyoruz . Sonra bazen biran neşeliyken birkaç saat sonra evde bira alıp müzik dinleyerek ağlarken buluyorum kendimi . Ama sonra geçiyor ... Haftalarca bazen birşey olmuyor sonra . Bu depakin kafamı çok bulandırıyor düzgün düşünemiyorum bile okuduğumdan bişey anlamıyorum resmen alışamıyorum bu ilaca . Sizce böyle bir dönem birdaha yaşarmıyım ? tüm bunlara rağmen doktora gidip baştan başlamalımıyım ilaçlara ? Ve şu pişmanlık hissini , şu ağlamaları , şu gereksiz yere canımın yanmasının üstesinden nasıl gelebilirim ? Çok uzun bir yazı oldu ve olabildiğince hızlı yazmaya çalıştım içinizi şişirdiysem özür dilerim . Sorduğum sorular bunlar . Tavsiyelerinizi , önerilerinizi bekliyorum . Eminim benden tecrübeli abilerim ablalarım çok vardır burada
Yer imleri