Sosyal Fobi

[jmk08]

Merhaba arkadaslar sosyal fobim var ve sorunuma cozum bulmak icin foruma uye olup konu acmaya karar verdim sosyal fobinin ne oldugunu daha dun ogrendim 7 8 yildir boyleyim babamla bile konusmuyoruz yasamiyorum gibi yolda yururken duzgun yuruyemiyorum insanlar bakiyor diye konusurken elim ayagim titriyor cok fena oluyorum okulda hep yalnizim arkadasim olmuyor her yilbasi okula baslarken bu sefer yenicem arkadaslarim felan olucak diyip gidiyorum daha okula girmeden kalbim cok hizli atiyor cok heyecanlaniyorum tanismak istedigimde konusamiyorum kelimeler cikmiyor kekliyorum titriyorum ve cok terliyorum herkes dalga geciyor (sanki ben boyle olmayi cok istiyorum) butun bir sene hem bosa gidiyor hemde derslere de konsantre olamiyorum bir sey anlayamiyorum annem babam bir sey bilmiyor benim bilerek konusmadigimi saniyorlar anlatmaya da utaniyorum doktora hic gitmedim ailemle konusamadigim icinde gidemiyecegim sanirim yasim 15 lise 1 bitmek uzere berbat bir yildi universite de boyle olmayayim bari benimde arkadaslarim kiz arkadasim olsun istiyorum artik bu illetten kurtulmak istiyorum lutfen yardim edin

[osmangazi]

Seni tanımıyorum ama kendimden örnek vereyim; insanların gözüne değil yüzüne bile bakmaktan çekindiğim anlar oldu. Ağladım, ağlıyorum da ama elinden gelen gayreti göstermeye çalış. Bunu nasıl yapacağını zamanla inşallahh öğrenebilirsin. Biliyo musun bunun ne kadar kolay olduğunu bilmiyorum. Ancak mücadele etmende fayda olabilir. Biraz güvenebilirsen kendine ne kadar güçlü olduğunu belki anlarsın belki anlayamasıın ben de bilmiyorum. Ama bir söz de var ne kadar doğru bilmiyorum; arayanlar değil arananlar bulullnabilir mi acaba.

[jmk08]

Yorumun için tesekkurler INSALLAH duzeliriz :/

[bilinmez123]

bende yeni üye oldm buraya belkide daha onceden uye olabilrdm ama smdi üye olma gereği duydm. 17 yasndaym lise 3 e gidiyorm ve araştırdığıma gore sosyal fobim var. evet hiç kolay bir şey deil bu sosyal fobi denen bu korku ve kaygılarla yaşamak. ve bunların doğurduğu aşırı stres verici düşüncelerle yaşamak. cok ağladm ve halada ağlarm neden boyleym diye. ama ağlamak cozm deilmiş ben bunu anladm evet rahatlamak için ağlayablrisn ama ağlamayı alıskanlık haline getrmemek lazm. bu sosyal fobiden kurtlmak o kadar kolay birşey deil bunu cok iyi biliyorm. ve ben bu fobiyi cok hafife almısım yeni anladm asla hafife alınmamalı. ben lise 1 e baslarken cok kaygılıydm acaba benm hakkmde ne düşünrler diye. ve düşündüğm gibi geçmedi zaten cok kotu bi durumdaydım lise 1 de hep dalga geçerlerdi ve düşünce yapın fena bi şekilde kotuydu. sosyal fobiyi tanımıyordm. hep yanlş anlaşılır kendmi ifade edemezdm. insanların icinde yürürken konusurken nefes bile alırken zorluk cekerdm o zaman . ve suan lise 3 deym tamamen yenemedm hala kaygılarım var ama lise 1 deki düşünce yapımdan cok farklı bi konumdaym neyle ugrastığımı cok iyi biliyorm. hayata daha farklı bakıyorm. sadece umutları kaybetmemek gerekr. korkularının üstüne gitmektense kaçma daha kolaydır.ama sen kaçtıkca düşüncelerin seni yıpratır ve bu daha kotu emin olabilirsn. cvp yazarsn kardesm cvp verebilrm daha yeniyim ve sosyal fobiyle savaşmak BENİM HAYATIMIN BİR PARÇASI..

[karamsar]

Lisedeyken bende de sosyal fobi vardı. şu anda aklıma geldikçe gülerim o hallerime. o günlerden örnek veriyim. kızlar ve erkekler benimle konuşmaya çalışrdı ama ben konuşamazdım. onlarla sosyal aktivitelere katılmazdım. hiç bişey yapmazdım kısaca. eminim sizde böylesinizdir.
Bu sosyal fobi değil, ergenlikte geçirdiğiniz kısa bir dönem diyelim, yaşınız 20 civarı olunca geçecektir.
Şu anda bu durumun üstünden gelmek için yapmanız gereken şeyleri söyleyeyim aklıma geldikçe.
- ders çalışın, tembellikten kurtulun.
- sosyal aktivitelere girmeye çalışın.
- kendinizi geliştirin. bir büyüğünüzden yardım alabilirsiniz.
- rezil olmaktan korkmayın, rezil olmamaya çalışmak demek başlı başına bir rezillik zaten. rahat olun.
- gidin, sevgilisi olmayan bir kıza çıkma teklifi edin. çıkmak için değil, etmek için
- sohbet ortamlarına katılın, insanların konuştuğu şeyleri dinleyin.
- toplu ortamlarda bol bol bulunun. sokakta en kalabalık yerlerden yürüyün.
- öğretmenlerinize gül alın. bayan olanlara tabi hepsine alın ama ayrı ayrı verin güllerin rengi değişik olsun.
- psikoloji hocanız varsa bu durumu onunla paylaşın. sizi en iyi anlayacak odur. sakın korkmayın çok faydası dokunur.
- bu dönem sizin şahsınıza münhasır bir dönem değil, pek çok insan sizin gibi. bu sebepten kendinizi yalnız hissetmeyin.

Aslında yaşadığınız heyecandn bir parça zevk duymaya çalışmakta güzel olabilir. çünkü o heyecanla bir şeyi başardığınız zaman çok mutlu olursunuz. düşünün bir kızla çıktığınızı. ne kadar mutlu eder sizi dimi ? Fakat beni şimdi ne bir kızla çıkmak heyecanlandırır. nede kabusunuz olan kara tahta ve tebeşir. şimdiki aklımla lisede olsaydım bütün vaktimi tahta önünde geçirirdim ve okulun en güzel kızlarıyla çıkardım. keşke öyle bir şansımız daha olsa bee

[KtRnYsL7]

Sosyal fobi bir kaygı bozukluğudur. Burada kişiyi kaygılandıran şey tanımadığı insanlarla biraraya gelmek, ya da kalabalık içinde bir eylemde bulunmaktır. Kişi gözlerin üzerinde olabileceği durumlardan korkar.
Sosyal fobisi olan kişiler diğer insanlarla birlikteyken sürekli olarak küçük duruma düşeceği, yanlış bir şey söyleyeceği ya da yapacağı, diğerleri tarafından aşağılanacağı ya da yanlış tanınacağı gibi olumsuz beklentilere sahiptir. Bu olumsuz beklentiler de kişinin kaygı belirtileri göstermesine neden olur. Yaşadığı kaygı da kendini ifade etmesini daha da güçleştirir.
Sosyal fobisi olan kişi korkusunun aşırı ya da anlamsız olduğunun farkında olabilir. Ancak yine de korku yaratan ortamlardan kaçınır ya da yoğun bir kaygı ve sıkıntıyla bu durumlara katlanmaya çalışır. Bu durum kişinin mesleki işlevselliğini, özgüvenini, sosyal ilişkilerini belirgin düzeyde bozar.
en sık görüldüğü durumlar şunlardır;
konuşma başlatma ya da sürdürme
küçük gruplara / topluluklara katılma
karşı cinsle çıkma
üstlerle konuşma
sosyal etkinliklere katılma
Eğer kişi yukarıda belirtilen durumların her birinde kaygılanıyorsa sosyal fobisi yaygın bir halde seyretmektedir ve daha fazla engellenme yaratması beklenir.

[Whitewash]

@karamsar; Öyle şeyler yazmışsın ki, ne desem bilemedim. Bu dediklerin kolay şeyler olsaydı zaten durmazdık şimdiye kadar. Yazdıkların benim gibi içine kapanık ve sosyal fobik kişiler için çok zor şeyler. Zaten bunları yapabilseydik kendimize sosyal fobik demezdik. Sosyal fobikler içine kapanık ve sessiz kişilerdir. "gidin, sevgilisi olmayan bir kıza çıkma teklifi edin" demişsin. Sessiz ve utangaç birinin çıkma teklif ettiği kişinin onu yerin dibine sokup beter etme olasılığı da var. Ki genelde böyle olur. Bu bizim değil onların sorunu. Ne yazık ki bu yaşlardaki gençler normal değiller. Acımasızlar ve sanki insanlık hislerini yitirmiş gibiler. Bende şu an lisedeyim ve yıllardır olan çekingenliğimin yanında sınıf arkadaşlarım benimle uğraşıyorlar ve dalga geçiyorlar. Ben hem sözlü hem de fiziksel zorbalık görüyorum. Beni pataklayanlar da oldu, isim takanlar da, sürekli dalga geçenler de. Ve hala da oluyor. Kız olmama rağmen erkeklerin bana şiddet uygulamasından bahsetmiyorum bile. Her neyse söylemeye çalıştığım şey dediklerin o kadar kolay değil. Seni eleştirmeye çalışmıyorum ama lisedeyken sende de sosyal fobi varmış. O yüzden şu anki durumu en iyi senin anlaman gerekir bence. Sosyal fobi, sosyalleşmeyle atlatılır elbette, ama ne yazık ki sorun da burada başlıyor. İnsan sosyalleşemiyor. Ben defalarca denedim insanların arasına karışmayı. Ne zaman birileriyle dışarı çıksam ya konuşamam ya da rahat hareket edemediğim için kendimi rezil eder öyle dönerdim eve.

@jmk08; Ben de senin gibiyim. Kendimi bildim bileli içime kapanık ve sessiz biriyim. Bu sene lise üçü bitirdim. Senenin başlarında o kadar kötü bir ruh hali içindeydim ki ciddi ciddi intihar etmeyi bile düşündüm ya da kendime zarar vermeyi. O zamanlarda bana yardım eden, benimle aynı durumda olan sanaldan sohbet ettiğim Litvanyalı bir çocuktu. Onun sayesinde şu an daha iyi hissediyorum. Normalde tanımadığım kişilerle konuşmam, hele de internette asla ama o zamanlar gerçekten yardıma ihtiyacım vardı ve o tek çaremdi. Ama pişman değilim, ailemin yıllardır veremediği rahatlığı ve mutluluğu bana 4 ay gibi kısa bir sürede verdi. Eğer o olmasaydı sanırım anlık bir aptallıkla yanlış bir şey yapabilirdim. Belki senin de seni iyi hissettiren biriyle konuşman gereklidir. Eğer öyle biri varsa hiç bekleme içini dök derim. Geçen sene ki ben olsaydı hiç takmazdım bile. Başka birinin bana yardım etme düşüncesine güler geçerdim. Ama bu sene farkettim ki gerçekten yardımı oluyor.

Sana 2 tavsiye verebilirim, sosyalleşmeye çalış, sosyal fobiyi en iyi bu geçirir ama eğer başaramazsan da doktora git derim. Ben sosyalleşmeyi beceremedim o yüzden doktora başlayacağım. Ailenle konuş, onlara durumunu anlat. Büyük ihtimalle psikiyatrist'e gidip ilaç tedavisi alman gerekir, belki ilaçlar seni düzeltebilir. Geçmiş olsun.