AlıntıSevgili Omenn, sizin adiniza cok mutlu oldum.Tekraren cok gecmis olsun diyor, bir daha bu rahatsizliklari hic yasamamanizi temenni ediyorum..
Sosyal fobiden nasıl kurtuldum ve depresyon ve anksiyete ve panik ataktan..
Aslında biraz reklam gibi oldu başlık.
Sosyal fobi, başlı başına bir bela, tuhaf bir tutsaklık, bir kilitlenme adeta yani tüm davranışların felce uğramış halidir. Konuşmak istersin konuşamazsın, yazmak istersin yazamazsın, yürümek istersin yürüyemezsin,,,yani neredeyse tüm eylemlerine engel oluyor. Yaptıklarını da yapıncaya kadar ölür ölür dirilirsin.
Konuşmaya zorlarsın kendini, söyleyeceğin bir cümleyi en az 10 dakika kafanda kurarsın, sonuçlarını düşünürsün, vazgeçersin, vazgeçmeyip konuşursan genelde orada bulunanların alaycı bakışlarını hissetmeye başlarsın. Çünkü genelde saçmalarsın.
Okulda hoca soru sorar bilirsin ama o parmağı bir türlü kaldıramazsın,
En kötüsü de çevrenizde sizi kimse anlamaz, ne aileniz, ne arkadaşlar, sürekli "cevap ver bana, konuşsana, bunu neden yapmadın, neden sustun" gibi sözler ile haşır neşir olur durursunuz.
Benim sf çocukluk yıllarımda başlamıştı tabi ben bunu 23 sene sonra öğreniyorum orası ayrı bir sancı; sessiz, efendi, terbiyeli zeki ve çalışkan bir çocuktum, ancak içine kapanık, kötülük düşünmeyen, sürekli iyillik düşünen, kavga edenlerden nefret eden, barışın ne kadar güzel bir şey olduğunu bilen çevrede parmakla gösterilen bir çocuktum, asla yalan söylemezdim; ki söylesem haberleri bile olmazdı ama yediremezdim kendime. İyi şeylerin insanları kurtaracağına inanan biriydim ve insanların neden kötülük yaptığını hiç anlamazdım.
Küçük yaşta kaybedilen baba, parçalanan aile, dominant ve birazda psikolojisi bozuk bir anne, sinir hastası bir kardeş ve tuhaf akrabalar..yaşanılan çevre, okul hayatının seviyesizliği vs vs tetikledikçe tetiklemişti..Ve başta da dedim ya ben bunun bir rahatsızlık olduğunu bilmiyorum. Dindar bir aile ama din nedir bilmeyen bir aile ki ben bile dinimi daha yeni tanıdım ve tanımaya devam ediyorum.
23-24 yaşımda üniversitede iken dibe vurduğum dönemdi, soluğu psikyatri kliniğinin önünde almıştım ve bileklerim kesikler içindeydi (intihara teşebbüs değil sadece ruhsal acının önüne geçsin diye fiziksel acı çekmek istemiştim ve kolumun bazı yerlerini zımba teli ile kazımıştım). Komik bi andı doktor bana neyin var dedi ve ben kolumu açıp bunu yaptım demiştim ve xanax-remeron kombinesi ile başlamıştım.
Sonra zaten üniversiteyi bırakıp terketmiştim o şehri, büyük bir aşk yaşamıştım ve kalamazdım orada ayrılmıştım..dibe vurmuştum. Küçük bir şehrin küçük bir ileçisen tayin oldum. Sonra internette psikolojik sorunlar yazınca hastalıklar ile alakalı yazılar-makaleler okumaya başladım. Duygusal künt, hissizlik, sosyal fobi, depresyon, anksiyete var ayrıca bipolar belirtisi ve hatta borderline belirtileri vardı..sanırım bi doktora görünmek iyi gelecekti.
Yine doktor, bazı testler sosyal fobi, depresyon ve anksiyete..sosyal fobi olduğumu o zman öğrendim ve ne tuhaf yaşadıklarımdan sonra sf den nasıl kurtulabilirim dediğimde şunu söylemiştim kendime "bu dünyada hiç kimse benden daha değerli değil" evet kimse benden daha değerli değildi, herkes kendini düşünüyorken ben neden onları düşünüyordum ki? sadece onları düşünüyordum ama artık kendimi de düşünecektim ve iyi insanlara hep iyi davranacaktım, koruyacaktım. Haksızlığa tahammül etmeyecektim asla.
Ve yavaş yavaş sesimi yükseltmeye başladım, o pısırık, konuşamayan, çekingen, kaybetmekten korkan adam gitmişti ve yerine herkese kafa tutan, hatta çıtayı bayağı yükselten, istediği kişi ile istediğini konuşabilen, insanları etkileyebilen, onların örnek almak istedikleri, kıskandıkları, çekindikleri biri olmuştum. Yaşadığım yerde (türk filmi gibi ama) kabadayı olmuştum deyim yerindeyse, kaybetmekten korkmuyor, meydan okuyordum, eskiden hoşlandığı bir kıza yanaşamayan ben iken şimdi ise kızların dikkatini çekiyor ve onlar benim onları beğenmeyeceğimi düşünüp karşımda konuşamaz olmuşlardı. Herkesin selam verdiği, sevdiği-saydığı, hatta çalıştığı kurumda amirlerimin bile çekindiği bir adam olmuştum.
Evet dünyada hiç kimse benden daha önemli değil diye başlamıştım. Kaybetmekten asla korkmayacağım demiştim.
depresyon ve anksiyete ise devam ediyordu çünkü içimde hep birşeylerin eksikliği vardı, yani cesur biri olmuştum, çoğu insanın gıbta ettiği biriydim ama eksiklik vardı, para dedim ve bir şans, bir sürü param oldu, istediklerimi alıyordum, elekrtronik eşya, kıyafetler, tatile gitmeler, güzel kokular vs vs yok yine mutsuzdum, SF bitmiş ve neredeyse istediğim kızla çıkabiliyordum, yanımda öyle kızlar oluyordu ki herkes ağzı açık bakıyordu adeta ama mutsuzdum, ne yaparsam yapayım olmuyordu.
Ve anladım ki tüm yaşadığım kötü şeyler aslında en büyük hastalağımın getirisiymiş, o hastalığa çözüm bulunca hiçbir dert kalmayacaktı.
Hastalığın adı inançsızlık veya inanç zayıflığıydı. Müslüman olduğumu söylüyordum herkes söylüyor ama islam dininin İ'sini bile bilmiyormuşuz meğerse. Bir gece mucize gibi bir olay yaşadım, adeta öldüm ve yeniden dirildim, eksikliklerimi gördüm, kendimi kandırmışlıklarımı gördüm, kendimi aldatmışlıklarımı gördüm, bizi Yaratan Yüce Allah'a karşı ne kadar nankör olduğumu gördüm..tüm dertlerin yegane çözümünü gördüm.
Mutlu ve huzurlu olabilmek için başvurmadığım yöntem kalmamıştı oysa taa en başından beri tek ve asıl yol olan Allah'a gerçek ve samimi anlamda yönelip O'na kulluk etmeye başvurmamıştım, aslında çoğumuz öyleydik ve hala da öyle. Ramazandan ramazana, bayramdan bayrama, cumadan cumaya, kandilden kandile hatırlamalar, başına çok kötü bir olay geldiğinde zırıl zırıl ağlayıp Allah'ım beni kurtar demeler, rahata çıkınca aklına bile gelmemeler; nankörlüklerin bini bin para yani. Oysa Allah'ın ihtiyacı yoktu ki bunlara, biz bir cuma namazı kılıp kabul edildiğini bile düşünmeden karşılığında hemen peşin bi şekilde Allah'tan bize dünye zevklerini, rahatlıklarını vermesini bekliyorduk. Oysa diğer yandan samimi bir müslüman tüm namazlarını ve ayrıca nafileleri kılıp Rabbine şükür ediyor ve kendisini affetmesi için yalvarıyordu. Çünkü o kişi kime KUL olduğunu biliyordu ve samimice yönelmişti.
İşte benim en büyük sorunum buydu ben Allah'a karşı nankör biriydim..Evet bir yıl önce yaşadığım o mucize gecesinden sonra sadece Allah'a sığındım. Kuran okumaya başladım, meal ve tefsir okuyordum kuran'da okuduğum bir ayet alt üst etti beni "Nihayet Allah'tan (O'nun azabından) yine Allah'a sığınmaktan başka çare olmadığını anlamışlardı" tevbe suresindeki bu ayet o kadar çok şey anlatıyordu ki.
..Sigarayı bile bırakmıştım artık hem de bir anda, günahlardan, kötü alışkanlıklardan bir bir sıyrılmaya başladım. Tamamen dinime yöneldim. Dinimi öğrenmeye başladım. Öğrendikçe şunu öğrendim ki bildiğimizi zannettiğimiz çoğu şey eksik ve yanlışmış. Hayattaki en büyük sorunumuz meğerse Allah'ımızı, dinimizi, kitabımızı bilmememizmiş. Öğrenmeye başladım, öğrendikçe öğrenme iştahım artıyor ve bunanla beraber inanılmaz bir şekilde huzurum artıyordu. Bir vakit namazı kılarken diğer vakti bekliyorum, namaz kılmayı bir borç değil aksine Allah'a yalvarmak ve O'na sığınmak için bize verilen harika bir fırsat eylemi olduğunu anladım. Çünkü borç ödemek kimsenin hoşuna giden bir şey değil ve kişi istemeye istemeye borç öder değil mi? Günde 5 vakit koşarak O'nun huzuruna çıkıp O'na sığındığını, seni doğru yola iletmesini ve affını istiyorsun, bundan daha güzel ne olabilirdi ki?
İlk başlarda panik atak başlamıştı, başına gelenler bilir gece vakti kalbi duracak sanıp acilde soluğu alıp diazem iğnesi olup yığılıp kalma. Yavaş yavaş panik atak, anksiyete ve depresyon da geçmeye başlamıştı, iyileşiyordum ve bunu hissediyordum, dua ile hepsini atlattım. Yıllarca kullandığım ilaçlar, gittiğim psikyatriler filan sadece uyuşturulmuşum.. şu an tam manasıyla geçmiş değil ama inanın hiç ama hiç rahatsız etmeyecek boyutta ki bu da zaten her normal insanda olacak kadar. Yani herkes biraz panik ataktır, herkes biraz depresyondadır, herkes biraz bipolardır, test yapın anlarsınızhepimizin bir ruhu var
Evet SF, anksiyetelerim, depresyonum, panik atak, ümitsizliklerim, huzursuzluklarım geçti gitti..mutlu ve huzurlu biriyim, ah dertlerim vah dertlerim diye asla dövünmüyorum, sürekli dinç bir halde, sürekli ne yaptığını bilerik, çok az hataya düşerek, güven içinde bir hayat sürdürüyorum. Bunu anlatmak kelimelere cümlelere sığmaz inanın çünkü yetmiyor kelimeler.
Dünyadaki en kötü şey istediğin bir şeyi elde edememektir ondan daha kötüsü ise o şeyi elde etmektir. Bu tamamen eşya için söylenmiş bir sözdür. Şöyle düşünün Çok beğendiğiniz bi bilgisayarı alamamak sizi deli edebilir onu aldığınızda kısa bir süre sonra sıkılırsınız ve sizi mutlu etmez hatta bir üst modeli çıkar ve bu kez ona ulaşmak isterseniz ve elinizdeki o almayı çok istediğiniz bilgisayar artık sizi mutsuz eder.
Neyi denerseniz deneyin asla size sonsuz bir huzur sağlamaz, sürekli eksik bir tarafı olacaktır ve sizi mutlaka mutsuz edecek bir sonla bitecektir. Şu an öyle bir durumdayım ki ibadet yaptıkça ibadet yapasım geliyor, öğrendikçe öğrenesim geliyor, her yaptığım iştahımı daha fazla ibadete, öğrenmeye ve iyi şeyler yapmaya açıyor. Niyet çok önemli, gerçekten ve samimice sadece Ahireti düşünerek yaşamak, Allah'a sığınmak ve sadece O'na kulluk yapmak, gerisi o kadar kolay oluyor ki.
Evet biraz uzun oldu biliyorum ama 36 yıllık hayatın çok çok küçük bir özeti, çok büyük şeyler yaşadım, çok zor zamanlar geçirdim ama Elhamdulillah buna değdi. Şimdi ise huzurluyum hem de çok.
İşte Allah bana böyle iyileşmeyi nasip etti. Ve şunu gördüm gerçekten olan biten her şeyin çok çok iyi bir sebebi var, mesele samimice bakıp görebilmekte. Genelde sorunlarımızı yazarız, eskiden ben de yazardım ama çözümü yazmak,iyileştiğini yazmak inanılmaz güzel.
Aslında çok kısa tutmaya çalıştım ama yine de uzun oldu yorduysam hakkınızı helal edin.
derman arardım derdime, derdim bana derman imiş...
Sevgili Omenn, sizin adiniza cok mutlu oldum.Tekraren cok gecmis olsun diyor, bir daha bu rahatsizliklari hic yasamamanizi temenni ediyorum..
Omenn ne güzel anlatmışsıniz
Gerçekten etkileyici
Aslında derler ya, herşey beyinde bitiyor diye.
Bence sizinkide öyle bi durum.
Gelip geçici hayatin cok iyi farkına varmış,
Bu kadar kendini hirpalayip, strese girip üzülecek ne var diye
Farkına varmişsınız, çünkü hepimiz bigün toprak olacagiz.
Bunca tantana yüzünden hastalanmak boşuna
Ve kendinin farkına varmak, kendinden nefret etmemekte
Bi çok psikolojik rahatsızlıga birazda olsa çözüm diye düşünüyorum.
İnanç konusunda yorum yapamicam malesef..
Cok iyi ifade etmissiniz kendinizi. Uzundu ama okudugum icin pisman olmadim
Dediklerinizin coguna katiliyorum ama iste nefsimize yenilmeyi iradeli olabilmeyi bir becerebilsek birazda . Ruhumuzu doyurmadigimiz icin huzurluda olmuyoruz.herseyi aslinda dozunda yasamak ve tadini cikarabilmk en ufak bir seyden mutlu olmk gerek
Aynen prenses'in dediğin gibi;inanç konusunda ben de yorum yapamıcam.....
Demek için zorladım kendimi ama olmuor...
Yani şöle,çok basit bi soru sorsam;
Dünya'da yaklaşık olarak 8 milyar insan yaşıor..müslümanları düş,geriye 6 buçuk gibi bişi kalır...bu insanların suçu ne?..madem çözüm Kur-an'da,bu insanlar neden doğdukları andan itibaren müslümanlıktan imkansız derecede uzak bi konumdalar?..bu nası bi adaletsizliktir?..
Diğer dinler var diebilirsin..fakat o dinlerin de mensubu olmayıp,anlattığın bi çok şeyi başaran ve mutlu olarak yaşayan sayısız insan var..
Yazını zevkle okudum..ve kendimle ortak bulduğum yönler de var..zaten seni önceden biliorum az cok..saygı duyduğum ve yazılarını beğendiğim bi arkadaşsın..
Fakat din olayını işin içine kattığın an;tüm konsantrasyonum yok oldu ve atlayarak okumaya başladım...
Sende işe yaramasına elbette sevindim..sakın yanlış anlama..."haticeye deil,neticeye bak" hesabı...ve senin neticelerin de gayet güzel..
Bilmiorum,başkalarına da örnek olabilmek düşüncesi ile mi yazdın,yoksa sadece kendi tecrübeni paylaşıp geçmek mi istedin ama;
Kendi adıma asla izlemeyeceğim ve doğru bulmadığım bi yol çizgisi...üstteki örnek,sebeplerinden sadece bir tanesi...
Konu Seçkin tarafından (06-03-2014 Saat 09:25 PM ) değiştirilmiştir.
Önceden bu böyle değilmiş çoğunluk hiç düşünmeden inanırmış sorgulamadan ama şimdi kanıta dayalı inanç söz konusu; belki de doğru olan bu sorgulamak akılda bir soru varsa bunu araştırmak, ta ki tatmin edici bir cevap bulana kadar. Bir yandan da bu herkes tarafından anlaşılsa herkesin mantığıyla çözülebilse inanç olmaz diye aklıma geliyor. Tek seçenek olurdu bunun da inanmayla bir alakası olmazdı belki. Bilmiyorum... Ölümden sonra da ceza ödül sistemi varsa bir eleme olacak haliyle acaba anlamadığımız yerde mi başlıyor inanç.
Sorgulama bazı şeyleri çözememe ama bunun doğru olduğuna inancını sürdürebilme... Bir insan şüpheye düştüyse bütün insanların düşme ihtimali var şüphelerden sonra inancını koruma devam ettirme güçlendirme ve sonra akla gelen aksi düşüncelerin şiddetinin çok azalması ve yok olmasıdır belki süreç.
Mesela bir hıristiyan müslüman olduysa, bu seçenek verildiyse bütün hıristiyanların müslüman olma seçeneği var. Bir insan bir şeyi başarabiliyorsa bütün insanlar başarabilir. Tv internet olmayan insanlıktan uzak yaşayan az bir miktar insan vardır heralde onlar içinse bir hocadan duyduğuma göre tek bir yaratan olduğuna inanmaları yeterli.
Bu arada diğer dinlere inanlarda cennete girecek diyen hocalarımız da var
Düşüncelerim hızlandığında gerçekten yavaş yavaş kopmaya başladığımda acaba diyordum ben hastayım. Halusinasyon görenler de var. Toplu halusinasyonların da mümkün olduğu bir gerçekken peygamberler ve mucizelerini görenler niye halusinasyon görmüş olmasın. Hastalandığımda belki bunları düşüneceğim...
"İnanırsan Hayaller Gerçek Olur" Aynur Meydan'ın şiirinden. Çok doğru bir söz ama hiç tavsiye etmem...
Omen her kes sizin gibi yapsa iyileşe bilirmi acaba?
Öncelikle şunu belirteyim din konusu daha doğrus İslam dini konusu birkaç satıra sığmaz. Çünkü bozulmamış tahrif edilmemiş tek dindir, ancak insanların bir kısmı kendi bozuk akidelerini yaşarlar o ayrı, tarikatçılar, şeyhlere tapanlar, etek giyip fır fır dönen tasavvufçuların akideleri bozuktur.Dante Nickli Üyeden Alıntı
evet 2 milyar müslüman varsa sence he kadarı dinini gerçekten biliyor ve gerçek akide üzerine yaşıyorlar acaba? Kaç müslüman 5 vakit namazını hakkını vererek kılıyor?? Sorun sadece hristiyanlar değil yani, evet artık insanları islam dinine davet etmeye başlamış bir davetçiyim ve biz şu an müslümanları davet ediyoruz islama, müslümanlara islam dinini anlatıyoruz. Ne gibi diyeceksin mesela kandil gecelerinin olmdadığını, o gecelere özgü ibadetler olmadığını, Kadir gecesi dışında herhangi bir mübarek gecenin olmadığını, mevlid adlı eserin kutsal bir kitap olmadığını, tasavvufun bugünkü halinin dinimizde olmadığını filan anlatıyoruz.
Adam hristiyan diyelim peki biz bugün dinler tarihine baktığımızda öncelikle yahudiliğin olduğunu sonra bu dinin bozulup yerine hristiyanlığın geldiğini ve bu da bozulunca yerine islamın geldiğini görüyoruz değil mi? Yani bir hristiyan merak edip bir bakmaz mı neden bizden hristiyanlıktan sonra bir din gelmiş diye? yahudi ve hristiyanlar birbirini kabul eder, ancak islam bunları kabul etmez çükü Allah öyle emretmiştir, Allah katında din islamdır. Yani bugün herkese çok rahat kanıtlanabilir durumdadır bu ancak o batıl dinler nefsin ihtiyaçlarına göre düzenlendiği için insanların işine onu yaşamak geliyor hepsi bu. 70-80 yıllık bir ömür için ebediyet hem çok karlı bir alışveriş hem de çok zaarar edici bir alışveriş olacak.
Benim şu an rahat oluşumun bu dünyada rahat yaşayabilmek adına birşeyleri başarmışo olarak aylgılama sakın. Bu dünya benim umurumda değil ben ahiretimi düşünüyorum çünkü, derdim bu kısacık saçma dünya değil. BEnim derdim ahiretim. Ve böyle düşününce, bu dünya inanılmaz kolaylaşmaya başlıyor ve gerçekten samimi olunca mucizelerle karşılaşıyorsun, Allah kuluna bu dünyayı da kolaylaştırıyor, yaşadım biliyorum, bak dostum bu hali yaşamadan önce 17-18 bin lira borcum vardı, aradan bir yıl geçti ve borcum bitti ve 20 bin tl kadar birikmiş param var ki ben 18 yıldır düzgün bir işte çalışmaktayım, yıllardır o borçlardan kurtulmaşa çalışıyordum. Mucize gibi nasıl olduğunu anlamıyorsun bile. Ha bu çok önemli değil, derdim para kazanmak filan değildi asla, ya da ben bu dünya mutluluğu için ibadet yapmıyorum asla, dedim ya dünya benim umurumda değil. Allah'a kavuşmak..işte hedef bu.
Öncelikle islam dini mantık dini değildir, islam dini teslimiyet dinidir. Mantıklı insanların teslim olduğu dindir. Mantık kullanımı nedir? Mantığını ilk kullanan kim oldu? Şeytan..Ne dedi peki? Ben ateştenim o (adem) ise çamurdan ben ondan üstünüm demişti, yani mantığını kullanmıştı, oysa Allah ona sadece secde etmesini emretmişti.Önceden bu böyle değilmiş çoğunluk hiç düşünmeden inanırmış sorgulamadan ama şimdi kanıta dayalı inanç söz konusu; belki de doğru olan bu sorgulamak akılda bir soru varsa bunu araştırmak, ta ki tatmin edici bir cevap bulana kadar. Bir yandan da bu herkes tarafından anlaşılsa herkesin mantığıyla çözülebilse inanç olmaz diye aklıma geliyor. Tek seçenek olurdu bunun da inanmayla bir alakası olmazdı belki. Bilmiyorum... Ölümden sonra da ceza ödül sistemi varsa bir eleme olacak haliyle acaba anlamadığımız yerde mi başlıyor inanç.
Sorgulama bazı şeyleri çözememe ama bunun doğru olduğuna inancını sürdürebilme... Bir insan şüpheye düştüyse bütün insanların düşme ihtimali var şüphelerden sonra inancını koruma devam ettirme güçlendirme ve sonra akla gelen aksi düşüncelerin şiddetinin çok azalması ve yok olmasıdır belki süreç.
Mesela bir hıristiyan müslüman olduysa, bu seçenek verildiyse bütün hıristiyanların müslüman olma seçeneği var. Bir insan bir şeyi başarabiliyorsa bütün insanlar başarabilir. Tv internet olmayan insanlıktan uzak yaşayan az bir miktar insan vardır heralde onlar içinse bir hocadan duyduğuma göre tek bir yaratan olduğuna inanmaları yeterli.
Bu arada diğer dinlere inanlarda cennete girecek diyen hocalarımız da var
Düşüncelerim hızlandığında gerçekten yavaş yavaş kopmaya başladığımda acaba diyordum ben hastayım. Halusinasyon görenler de var. Toplu halusinasyonların da mümkün olduğu bir gerçekken peygamberler ve mucizelerini görenler niye halusinasyon görmüş olmasın. Hastalandığımda belki bunları düşüneceğim...
Şimdi mantığı kullanmaya gelelim. Bizi yaratan sonsuz güç ve ilim sahbi Allah, bize sınırlı bir akıl veriyor ve biz o sınırlı akılımız ile sonsuz güç ve ilim sahibi Allah'ı mantık süzgecinden geçiremeyi nasıl hayal edebiliriz acaba? Bu mümkün müdür? Değil, devreleri yakar çıkarız. İslam dini teslimiyet dinidir, işittik iman ettik demeye başladın mı öğrendikçe herşeyin nasıl bir mantık çerçevesinde geliştiğini görmeye başlarsın ve neden akıl süzgecinden geçirmediğini anlarsın, öğrenmenin keyfini çıkarırsın, iştahını arttıran bir bilgidir bu.
Allah islamiyetten haberi olup da kabil etmeyen hristiyan ve yahudilere cennete girmeyi haram kılmıştır. O sahtekar hocaların dediği gibi olsa insanların tümü cennete gidecek, ateistler bile inanır aslında sadece reddederler. Bİr ateistin şu cümlesi durumlarının vehametini oraya koymuştu "ben ateistim bunu kimsye kanıtlamak zorunda değilim, Allah biliyo ya bu bana yeter" fake bir cümle de olabilir bilmiyorum ama bunu okumuştum nette.
Bakın Allah vardır ve şeytan vardır ya Allah'a tapar insan ya da şeytana 3. bir şık yok, ya hak yol üzeredir insan ya da batıl 3. yok, ya müslümandır insan ya da kafir 3. bir şık yok ve ya cehenneme gidecektir ya da cennete 3. bir gidiş yeri yoktur.
İslam dini insanları korkutan bir dindir oysa korktukları din onları kurtarmanın tek yoludur, başka bir yol daha yok. Öldüümüzde bunu anlayacağız ve inşaAllah geç olmaz anlamak için.
Toplu hallüsinasyon mu? Peki kabul edenler sence o mucizeleri gördükleri için mi kabul ettiler?
Dostum kişinin niyeti yoksa sadece bahane üretir. Ve dünyada her minare için bir kılıf vardır.
Yani islam dinini diğer dinlerden ve -izmlerden ayıran şey şudur, içinde insan katkısı bir şey yoktur, Allah ne emretmişse o vardır, Peygamber ne emretmişse, kitabımızda ne yazıyorsa o vardır, esnekliği, çağa göre değişilebilirliliği yoktur. Tahrif edilmiş, bozulmuş insanların kendi keyiflerine göre yazdığı o saçma dinlerden ayrıldığı nokta budur işte, kitap tek kitaptır, kuralları değişmemiştir, emirleri aynıdır, insan eliyle değiştirilmemiştir ve içine insan düşüncesi katılmamıştır.. 1400 yıl önce içki, zina, kumar, faiz haramdı hala haram, o zaman da namaz, oruç, zekat vardı hala da var, bir mezhebde içki içmek helal diğerinde haram diye bişey yok, ufak tefek farklılıklar var ki bunlrda zaten sünnetle alakalıdır. Görmek isteyen görür..
bozulmuş ve insan düşüncelerinin karıştığı hristiyanlığa bak bir mezhebe göre İsa (as) tanrıdır, bir diğerine göre Tanrının oğlu bir diğerine göre yarı insanken tanrı olmuyş vs vs yani teslis inancı, ee bir hristayan düşünmez mi bu ne demektir diye? sorgulamaz mı hiç? Şimdi bir müslüman hristiyan olmak istese neye inanacak isanın tanrı olduğuna mı, tanrının oğlu olduğuna mı yarı tanrı yarın insan olduğuna mı? birini seçtiği zaman kendi mantığını devreye sokacaktır, kendi sınırlı mantığını yani mantık olsa bunun zaten bozulmuş bir din olduğunu anlar
Allah'a samimice inanan ve ibadetlerini yapıp ondan hidayet dileyen herkes kurtuluşa erer. Ancak gerçekten samimice olmalı ve bu dinini öğrenmeli..Allah kendisine yönelen hiçkimseyi geri çevirmez.
derman arardım derdime, derdim bana derman imiş...
Ben bu yazi icinde bazi seyleri merak ettim...
Fir fir donen tasavvufcular derken Allah dostu mevlananin Allahi zikir edis seklinimi asagilamaliyiz? Fir fir donenler dedigin yani semazenler sence tam olarak ne yapiyor, ve o donme hareketlerinin manalarini ne derece arastirdin?
Tarikatcilara gelince: Insanlar Allah yolunda gidip zikir edenlere katilip dinimize on ayak olanlari dislamalimi? Mevlevilerde hz mevlanaya bagli bir tarikattir, hepsininde tek amaci Allahin yolundan gitmektir.
Islamin yayilmasida bir grup insanin toplanip tesviki ve davetiyle olusmadimi?
Kandil gecelerine gelince: Sadece kadir gecesini kabul edip, peygamberimizin goge yukselip miraca ciktigini, o gun namazin emredildigini, mevlut kandili peygamberimizin dogdugu gece bunlar kuranda yazmiyormu?
Kurani kerimin parca parca indirilmeye baslandigi kadir gecesini kabul edip, Kur'an-ı Kerim'in Levh-i Mahfuzdan dünya semasına toptan indirildiği Berat kandili gecesini nasil inkar edebiliyorsun? 3 aylarda bulunan bu ozel affedilme geceleri kuranda yokmu kisacasi?
Islam dini mantik degil teslimiyet dini diyorsun, mantigini kullanamayan bir insan islami nasil algilayabilir? Kurani kerimde mantiksiz gelen bir cumle dahi okudunmuki, bu sekilde insanlari yaniltip islami mantik disi bir dinmis gibi lanse etme curetinde bulunabiliyorsun?
Verdigin seytan ornegi kesinlikle mantikla alakasi olmayan ve son derece carpitilmis bir ornektir.
Seytanin yaptigi kibir idi mantik kullanma degil. Yani diyorsunki seytan mantigini kullanip secde etmedi, diger butun melekler mantiksiz davranip secdemi etti?
Diger dinler hakkindaki yorumlarina gelince: Imanin sartlari bellidir. Ve bunun icinde Peygamberlere ve kitaplara inanmakta vardir (reforma ugramayan 4 kitap). Biz aciz kullar olarak nasil, kimin cennete kimin cehenneme girecegine karar verebilecek kadar curetkar olabiliyoruz?
Allahin rahmetinin nereden gelecegini hangimiz biliyoruz?
Mademki islami yaymayi kendine gorev adlettin, nacizene sana tavsiyem:
Islamin temelinin sevgi ve hosgoruye dayandigini anlayabilmen ve anlatmandir.
Gunumuzde gencler korkutularak ve yanlis yonlendirilerek dinden uzaklasip, cok yanlis yollara sapmaktalar.
Samimi bir muslumanin yapmasi gereken, onlara kucak acip hos goru ile dogru yola yonlendirebilmesidir. Allahi zikredenleri asagilamak degildir.
Allah cumlemizi hidayetine erdirsin...
Yetkileriniz
Yer imleri