Donmede zaten bizleri yoranda bizleriz cigu zaman.umqrim hersey gonlunce olur ve cabalamaktan asla vazgexme
"yaralı tepeden tırnağa herkes yaralı
alışılmıyor acıya yok kaidesi kuralı...
ne gelen anladı ne giden olanı biteni..."
evet. ne gelen anlıyordu ne giden, basmakalıp sözlerle geçiştiriyorlardı beni "geçer" git gide inancımda tükeniyordu. tükenmişti de. silinebilir miydi bir kadının hafızasından yaşadığı taciz. hele çocukken yaşadıysa bu tacizi. içinde bir küçük kız var ve bir türlü susturamıyor o küçük kızı. o küçük kız yıkıntılarda o küçük kız dipsiz kuyularda o kız kurtulmak istiyor dokunmak istiyor arkadaş olmanın ne demek olduğunu öğrenmek istiyor ayağa kalkmak istiyor. yere düşüşler sayısız intiharlar, çıkmazlar.......... ama tüm bunlardan sonra bir kişinin sana elini uzatmasıyla doğrulmak da güzel. hayata yaniden bakıp o acı denizinde boğulmamak da güzel... o el uzatanın senin yaşadığın acıyı bizzat yaşayıp seni anlaması bu çok güzel. en sonunda birisi evet birisi benimle acısını paylaşıyor ve aynı acıyı yaşıyorduk.ve o elini uzatmış küçük kızı kurtarıyordu o yıkıntıdan. ve benim ayağa kalkmamda ki pay da ona ait. o kim o benim psikoloğum. olanlar bunlar tıpkı başlıkta yazdığım gibi artık beni yaralayamaz hayat eğer istemezsem... çünkü ayağa kalktım ve bir daha o yıkıntılara dönme gibi bir sebebim yok!
Donmede zaten bizleri yoranda bizleriz cigu zaman.umqrim hersey gonlunce olur ve cabalamaktan asla vazgexme
Bazen okuduğu satırlar acı oluyor insanın... Kalbiniz için metanet diliyorum.
Yer imleri