UNIVERSITE HAYATI ve yalnizlik

[meftuneyp]

Merhaba arkadaslar bn gazi universitesinde 3 siniftayim ilk geldigim gunden beri bi yalnizlik icerisindeyim.Devam zorunlulugun da olmamasibnin etkisiyle siniftakilerlke okuldakilerle hic kaynasamadim.Herkese bakiyorum oyle bi imrenerekten millet abi hic biseyi kafaya takmiyor gezip eglenip hayatin keyfini cikariyorlar yahut disaridan oyle gozukuyor.Ben de evden okula okulda eve mekik dokuyorem.Neden bizim piskevitimiz yok aneden bize piskevit almiyorsen neden benim de bi sevgilim yoktur ulennnn.Cok mu iticiyim yoksa ne o zaman.Bu can sikintisi yuzunden kafayi yiyecem zaten canim hic okula gelmek de istemiyor.Ne yapacam bilmemekteyim.Bu konuda tecrubeli arkadaslarimiz varsa lutfen yardimlarini esirgemesinler..

[arka plan]

Yazının arasında bir cümle okudum ve öyle zannediyorum ki bu hayıflanmalarının temelinde sevgili yoksunluğu yatıyor. Yani üzülerek ifade edeceğim; lakin sevgilin olup da, yaşanan huzursuzlar sebebiyle gelip burada hayıflanacağına, yokluğundan hayıflanmanı senin maslahatın ve menfaatin adına daha uygun görmekteyim. Bir yılın kalmış; üniversiteyi bitir, sonrasında evlen, yalnızlık sorununu çözmüş ve nihayete erdirmiş olursun. Netice itibariyle aile kurmuş olacaksın. En yakışığı ve kalıcı çözüm taşıyanı budur. Diğer türlüsü hep insanları bezdirmiş, zayıflatmıştır. Sevgilisi olanların ekseriyetinin senden daha müşkül durumda olduğundan zerre kuşkun olmasın.

Erkek arkadaşların ile vakit geçir. Hepte beyhude geçirmeyin vakitleri ki, hayat sizler için anlamını yitirmesin. Yok benim normal olarakta arkadaşlarım yok diyorsan, Ankara'nın nüfusu dört buçuk milyon diyorum...

[Seçkin]

Nüfusu 8 milyonu aşkın şehirlerde/eyaletlerde bile yalnızlık çeken insanlar yaşıor..burada New York,California gibi cok daha "rahat" dünyalardan bahsedioruz..Ankara (ya da başka bi ilimiz) nedir ki...

Üstelik yalnızlığı çözmek=evlilik midir?...cok yanlış bi tavsiye bence ama zaten konuyu açan arkadaşın buna yoğunlaşacağını sanmıorum her halükarda..

Ve konuyu açan arkadaş...sizi özellikle mi seçiolar forumlara katılıp bu yalnızlık konularını açasınız die
Yaw geçmişimden kurtulmaya çalıştıkça karşıma cıkıosunuz beyler ne iş

Şaka bi yana;senin itici olmandan ziyade,öyle olabileceğini düşünmen,büyük rol oynuor inan bana..

Otomatikman,bu aura mı dielim,etrafında oluşturduğun havayı çevrene yansıtıosun..gerçekten tipsiz olsaydın,buraya bu konuyu yazmaya üşenirdin herşeyden önce..

Üzüntüyle karışık ta olsa,içinde sönmeyen bi umut var..o da seni bunları sorgulamaya itior kardeşim..

Ben soğuk biriydim mesela..bunun cok zararını gördüm..sendeki ayrıntıları bilemem şu an..

[elmaelma]

Dante ye katılıyorum, ilaveten kendini iyi olarak görmemen ve hissetmemen yüzünde soğuk ve asık bir imaj yaratır. Bu imaj karşıdaki insanın senin hakkındaki düşüncelerini görmeni bile engelleyebilir. Karşıda iyi düşünse bile..

[arka plan]

Öyle demeyiniz efendim, bizdeki rahatlık kimsede yoktur... Bizdeki rahatlık adam çatlatır. Bu kısa latifenin ardından diyeceğim o ki, nüfus ve yoğunluğuna dikkat çekmemdeki kasıt, toplum fertleri ile alaka kurmak noktasında yeterli potansiyelin olduğuna işaret etmekti. Esasında asıl işaret etmek istediğim nokta, mesele bütünüyle burada kişinin kendisine dönüyor...

Yalnızlığı çözmek evliliktir. Yani ilk sırada evliliktir. Bunu yadırgamanız beni hayrete düşürdü. Ailenin olduğu yerde; hanımın, beyin, çoluğun çocuğun olduğu yerde yalnızlıktan söz edilebilir mi. Evlilikten daha kalıcı ve daha makul bir çözüm olabilir mi, kişinin kendisini yalnızlığın pençesinden kurtarması adına atacağı bir adımda? Ben soruyorum...

[Seçkin]

Siz soruosunuz tmm da;
Benim (ya da bi başkasının) cvp vermesine gerek var mı..onu bi düşünmeye davet ediorum sizi..

İki ihtimal var..

1)Extrem derecede optimist bi insansınız..

2)Toz pembe bulutlarda uçarken biraz sisli bölgelere denk gelmişsiniz..2 adım ötenizi göremeyecek derecede yoğun bir sis..

Evlilik bir kumar..yalnızlığı,yahut başka bi sorunu çözeyim die masaya oturursanız,elinizde olan 3-5 kuruşu da sizden üterler..ya ceketi bırakır çıkarsınız,ya da o ceketi üstünüze örtüp bi köşede yaşamaya çalışırsınız beyefendi/hanımefendi..

Sizin gibi,genelde mantıklı ve tecrübeye dayalı yorumlar yazan bi üyenin de evliliğe böle bakıor olması beni hayrete düşürdü..yani bunu artizlik olsun die sölemiorum..cidden inanamadım..

[arka plan]

Ben evvela kafa kağıdımın rengini ifade edeyim, sanırım bu isabetli bir ilk adım olacaktır. Mavi.

Bir kaç gün müsaade isteyeceğim. Kavga etmeye mahal vermeyecek bir yoğunluk söz konusu şu günlerde hayatımda. Fakat sonrasında konu üzerinde sizin ile kavga etmek isteyecek ve bundan büyük memnuniyet duyacağımdır. Zira evliliği kumar olarak addetmeniz kabul edilemez. Evliliğe nasıl bir perspektif ile baktığınız bende merak algısı oluşturdu. Bu arada, şahsımı "optimist" ifadesi ile niteleyen ilk kişi oldunuz. Bu veriyi size verdikten sonra, intibanızda ne derece isabetli olma ihtimali taşıdığınızı sizin takdirinize bırakıyorum.

Ütmek ifadesini misket oynarken kullanırdık. Mazi kokan bir kelimedir.

Ayrıca son sözlerinizi teveccühünüz olarak kabul ediyorum. Hayal kırıklığına uğrattığım için de ayrıca üzgün olduğumu ifade etmek isterim. Fakat görülen o ki, daha da uğratacağım.

[empati]

Yalnız Dante konuşmasında özellikle şu cümlenin altını çizmiş; "yalnızlığı,yahut başka bi sorunu çözeyim die masaya oturursanız"...

Ve bence doğruda söylemiş... Eğer evliliği birşeylerden kaçış bir yangın çıkışı olarak görürseniz hata yapma olasılığınız yükselir... Ha evlilik kötüdür demiyorum... Zamanında, sevdiğiniz ve doğru kişiyle yapılırsa daha sağlıklı olur bence... Sadece birşeylerden kaçış olarak görülmemeli... Arada benimde aklıma geliyor böyle bir düşünce... Yaş da gelip geçiyor aslında ama tam şuan benim açımdan mantıksız bir hareket olur mesela...

[arka plan]

Evet sayın Empati, sizi anlayabiliyorum. Sayın Dante ifade ettiğiniz bölümün altını çizmiş, evet, fakat neden çizdiğini daha net olarak, devamındaki altı çizili olmayan ifadeleri noktaya kadar okursak anlıyoruz. Zaten uygun bir zamanda o cümlenin geri kalan diğer kısmının altını da ben çizerek kendisine bir soru yönelteceğim...

Yaş gelip geçiyor ise, siz tedbirli olarak konuyu hayatınızda masaya bir yatırın. Sizleri tenzih ederim; bunun ile birlikte kişinin evlilik için gerekli şartları oluşturmak fikrine ben katılırım açıkçası ve bu noktada uzlaşırım. Ama bu tedbir ve şartları oluşturma safhasında yaş otuzu geçmiş ise, yani ben o zaman sorarım, devlet tedbiri midir bu alınan, bu nasıl bir tedbirdir!

[empati]

Benim de yaşım 30 u birazcık geçti... Ama bir tedbir olarak görmedim evlenmemeyi... Yukarıda da biraz belirttiğim gibi şartlar bunu gerektirdi... Tedbir kelimesi bana uygun değil yani bu yönden... Daha çok yaşamım bu yönde ilerledi... Hayırlısı diyelim bundan sonraya da...