Merhaba ben bir türlü kendime gelemiyorum yaşım 19 ama eski beni tanıyamıyorum. Liseye giderken kendi kendime yeten, tahamüllü, yalnız kalabilen, tek ama idare eden biriydim. Ama evdeki halimle okuldaki ruh halim arasında hep bir fark vardı. Evde daha asabiydim belkide sırf arkadaşsız olduğum için. Ama şuan ben sessiz, bazen patlayan, herkese açıklama yapan ben! Nerden çıktı bu ya? Benim aklım hep zordan yana arkadaş. Zor bir kişiliğimde var tüm ortaokul arkadaşlarımla liseyi aynı anda okuduk, şimdi 1 tane üniye gitmeyen kalmadı. Allah onlara daha güzel günler göstersin. Umutsuzken hep onlara saçmalamayın kazanırız derdim ama bunu yapan ben oldum! Ailemle aram iyi değil. Hedeflerim yüksek puan istiyor. 3 ay var evde hazırlanıyorum sıkacağım kendimi ama farklı sorunlarımda var.

Sosyal fobi...

Sokakta yürüyemiyorum resmen. İnsanların gözlerinin içine bakamıyorum. Herkese yol veriyorum falan. Sanki kendimi affetirmeye çalışır gibi kimseye bir şey demiyorum. Bana bakan erkek/kadın gözlerimi yere kaçırıyorum ve anlayanlar tuhaf bakıyor bu manyak mı diye? Allah kimseye psikolojik rahatsızlık vermesin.

Bir de ben ergenlikte pek şarkıcılarla ilgilenmezdim. Hatta fan cluplardan hoşlanmazdım ama şimdi öyle değil ya lanet olsun! :@

Bir grup var- söylemeyeceğim- onlarla geçen sene uğraşıp durdum. Hayaller vs. bu yıl kendimi toparladım ama çok kötü şeyler yaptım. Kendime zarar verecek. Onlardan uzak duruyorum yazdan beri ama kliplerini gördükçe isimlerini duyunca o kötülükler yine beni buluyor. Allah için yapma diyorum kendime ama bıktım artık onlardan! Allah belalarını ya. tövbe töve ya :@

Ben hangi birinle uğraşayım şaşırdım.