Üniversite Bana Zor Geldi

[none0]

Bir None0 klasiği, sadece kalın yerleri okuyabilirsiniz.

Arkadaşlar neden hayat hep zora götürür bizleri? Neden hayatımızın bir virajında da rahatlayamayız? Çocuğumdan beri yüksekleri hedefledim. Tipik oğlak burcu işte. Kendimi hep patron olarak falan hayal ettim. Çalışmayı çok istiyorum hala da istiyorum. Yükselmeyi, prestij sahibi olmayı, kendi ayakları üzerinde duran kadın profilini çizmeyi çok istiyorum. Gel gör ki hayat bana karşı çok acımasız. İlkokuldaki başarılarım devam etmiyor artık. Osmanlı Devleti gibiyim. Lise benim duraklamamdı. Şimdi de çöküşümü yaşıyorum sanırım .Üniye bi kapağı atalım, gerisi gelir dedik. İngilizce okuyorum. İngilizceyi seviyorum ve konuşabiliyorum. Ama ilk vizelerim, 10. sınıfta matematikte aldığım notla aynı! Utanç verici. Sonuçta ben matematikten kaçtığım için ingilizce seçtim.

Bölümümü sevmiyor değilim. Ama her an sevmeyebilirim. Şöyle ki, eğer eski yazılarımı okuduysanız arkadaş sorunları olan biri olduğumu biliyorsunuz. Üniversitenin ortamı falan beni alakadar etmiyor. Ama dediğim gibi, zaten bir an önce iş hayatına atılmak istiyorum. O yüzden üni bir an önce bitsin istiyorum. Yaşlanmışım, anın tadını çıkarmamışım umrumda değil. İşte ilk vizelerim de 25-35-50 falan. İngiliz Dili ve Edebiyatı, zor haliyle. Ama bu kadar da düşük olmamalıydı...! Öğretmenliği kesinlikle istemediğim için bu bölümdeyim. Şimdi, öğretmenliği neden istemediğimi anlıyor musunuz? Çünkü ben o işi yapamam. Sırf kendi egolarım tatmin olsun diye bir öğrenciyi, gencecik bir çocuğu, kendi ellerimle disipline gönderemem. Veya hayatını karartamam. Bu benim maaşıma bir şey katmaz. Öğretmenlik mesleğini seçeceğime sokaklarda sürünürüm daha iyi. Lütfen kızmayın bu düşüncelerimden ötürü.

Bu notların sorumlusu öğretmendir demiyorum. Ama daha bismillah demeden bu notlar ne ya... İnsan 1. sınıftan geçme-kalmanın derdiyle mi uğraşır? Bunun için mi eşşek gibi çalıştık o kadar, bunun için mi o hazırlık sınavını geçtik? Şimdiden ailemi ve kendimi hayal kırıklığına uğratacağım üzüntüsü sardı içimi ama, bu saatten sonra aynı sınavlara girerek başka bir üni kazanmayı da düşünüyor falan değilim. Sadece İDE bölümüyle nasıl başa çıkabileceğim konusunda biraz yardım istiyorum.

[Seçkin]

Açıkçası;bölümünle ilgili nasıl başa çıkabileceğin sorusuna net bi yanıt vermem zor ama alttan üstten alıp vere vere geçiceksin nihayetinde..

Fakat diğer durumunla ilgili şunu söyleyebilirim ki;
Tam zıttımsın..%100 yani o derece..

Üniversitenin ortamı falan beni alakadar etmiyor

Yaşlanmışım, anın tadını çıkarmamışım umrumda değil

Bu şekilde düşündüğüne çok ama çook pişman olucaksın..seni temin ederim...hele bi 4.sene bitip,boşluğun içine düştüğün zamanlar gelsin(bunu zevk alarak yazmıorum,üzülerek yazıorum),torpilin falan da yoksa,kendi kendine "napıcam tanrım" gibi sorular içinde boğulmaya başla,o zaman asıl önemli olan şeylerin nasıl elinden kaçıp gittiğini görüceksin kardeşim..

Neden yaşıoruz?...neden çalışıoruz?...daha huzurlu,keyifli ve anın tadını çıkarabileceğimiz bi yaşama kavuşmak deil mi gayemiz nihayetinde?...e madem öle,şunu sor kendine...o yaşlara geldiğinde,anın tadını çıkarabilecek sağlığın,gücün,hevesin yanında olacak mı?..ya da ne nebze olacak?...işin garantisi nedir?...

Yazını ilk okuduğumda,bi an için "keşke şu çocuk gibi umursamadan bakabilseydim" die içimden geçirdim..ama sora,gerçekler soğuk bi rüzgar gibi esti hemen..kaybolup giden gençliğim.."çocukluk"tan,direk "yetişkinlik" dönemine terfi edişim..ve çalışma hayatı başladıktan sora da "nası olsa paramı kazanınca,içimde kalan herşeyi yaparım" ilüzyonu..

Türkiye gibi bi ülkede,çalışma hayatının başlaması = sosyal hayatın bitmesi..........................dir...malesef...

Tabi ki çalışıcaksın sonuçta..işi gücü düşünme,git alemlere ak diyecek halimiz yok..ama şunu unutma;üniversite hayatı bittiğinde,gerçek hayat başladığında,şu an düşündüğün gibi düşünüyor olmayacaksın ve hele de bir de yalnız bir insan isen.............tamamen yalnız kalacaksın bunu sana söliim..bunlar palavra deil..benim kendi fikirlerim falan da deil haa..bunlar gerçeğin ta kendisi ve there is no easy way out diim anla sen artık..

Hocalar genelde yeni başlayan öğrencilere,üniversiteyi "yatış" olarak görmemeleri için (biraz da artisliklerinden) böle şeyler yaparlar..bu olağan bi durum..zamanla seni tanıdıkları zaman(eğer düzgün bi öğrenci isen)senin sınıf atlamanda olumlu katkıları olacaktır merak etme..

"Bunun için mi uğraştık bu kadar" demişsin..malesef aynı şeyi ben de dedim zamanında fakat sonradan ona kalana dek ne büyük sıkıntılar olduğunu gördüm ilerde..tek söleyebileceğim şey;gülüp geçeceksin bunlara,dert etmemeye çalış ve bu konuda yalnız olmadığını hatırlat kendine..

Haa bütün bu karaladıklarım çöpe gidebilir..nasıl olur o?..şöle...babadan kalma iş ortamı vardır,kendi kendinin patronu olabileceğin bi konum seni bekliodur,o zaman sölediklerimi unutabilirsin..

[none0]

ya ben de biliyorum çalışma hayatının benim idealimdeki gibi olmayacağını ama ben türkiyede yaşamayı düşünmüyorum ki. allah vere de gitsem. dedikleriniz çok doğru ama ben yalnızım şimdiden yani gelecekteki yalnızlığıma idmanlıyım. ben sadece saygı göreceğim bir gelecek istiyorum sevgi de istemiyorum ailem vefat edince kendime bakacak gücü bulayım yeter kendi ayaklarım üstünde durayım ben kendi kendime yeterim mutlu ederim kendimi. evcil hayvanlar alırım huzurevlerini ziyaret ederim fazla param olursa vakıflara falan bağışlarım tiyatroya giderim ne bileyim bulurum yolumu.

[yorum]

çok neşeli birine benziyorsunuz bana göre aksine. peki bu bölümün sizin hayallerinizi vereceğini nasıl düşündünüz. ablam da dil edebiyat okuyor suan bitmek üzere ve formasyon alıp öğretmen olacak. bu ona yetiyor. siz mesela bu bölümü seçerken neleri düşündünüz ? bölüm de en iyi neleri hayal ettiniz.

[none0]

forumlarda hep kişiliğimin aksini gösterdiğimi söylerler. bölümle ilgili sorunuzu yarın yanıtlayacağım. şimdi uykum geldi yatacağım. iyi geceler güzel forum... burda olduğum gibi güvende hissetmek istiyorum uykumda.

[yorum]

forumlarda hep kişiliğimin aksini gösterdiğimi söylerler. bölümle ilgili sorunuzu yarın yanıtlayacağım. şimdi uykum geldi yatacağım. iyi geceler güzel forum... burda olduğum gibi güvende hissetmek istiyorum uykumda.

tamam yarın bekliyorum cevap. güvende hissetmeniz adına güzel dilekler diliyorum.

[Seçkin]

Hmm...yurtdışı olayını düşünüyor olabileceğini hesaba katmamıştım..haklısın bak;eğer o gerçekleşirse işler değişir..

Tabi bu nereye gittiğine ve gittiğin yerde hangi sıfatla bulunuyor olacağına da bağlı ama umalım ki senin için hayırlısı olsun ve hayalindekilere en yakını olsun tabi..

Bak ben 30 umdayım ve hala o dediğin şey için uğraşıorum..bu noktada,seninle aynı derdi paylaşıorum bile diyebilirim..

Ne diim ki...zaman işte..kimilerine ilaç,kimilerine de cefa..

[9 ŞUBAT]

ya ben de biliyorum çalışma hayatının benim idealimdeki gibi olmayacağını ama ben türkiyede yaşamayı düşünmüyorum ki. allah vere de gitsem. dedikleriniz çok doğru ama ben yalnızım şimdiden yani gelecekteki yalnızlığıma idmanlıyım. ben sadece saygı göreceğim bir gelecek istiyorum sevgi de istemiyorum ailem vefat edince kendime bakacak gücü bulayım yeter kendi ayaklarım üstünde durayım ben kendi kendime yeterim mutlu ederim kendimi. evcil hayvanlar alırım huzurevlerini ziyaret ederim fazla param olursa vakıflara falan bağışlarım tiyatroya giderim ne bileyim bulurum yolumu.

Yurt dışında okumak çok daha koılay ,ancak seçeceğin bölüme gore maliyetleri değişiyor .Eger bu maliyetleri karşılayabileceksen dışarı git derim .

Dışarıda eğitim veren okullar sık sık fuarlar düzenliyor ,en son geçen ay düzenlendi .O fuarlara gidip bilgi alabilirsin .

[none0]

öncelike 9 şubata cevap vereceğim. ingiliz dili ve edebiyatındayım. bunu söylemese miydim acaba bu forumda da beni tanıyan birileri çıkar. neyse bölümüm yurt dışına gitmeye olanak tanıyor ama okula güvenirsem hayatta gidemem vizeler böyleyken... durumumuz da çok kötü kendim ingiltereye falan gitmem için. bu arada japonca öğreniyorum öğrendikten sonra bitakım sınavlar falan seni tatile gönderiyor japonyaya oraya bi ayak bastım mı hemen vatandaşlık işlemlerine başlayacağım orada yaşamak istiyorum. hayata dair planım böyle. eğer japonyayla ilgili hayalim gerçekleşmezse intihar ederim sevgili psikoloji severler. şimdiden kendimi öldürme niyetinde değilim ama huzuru orada bulacağıma inanıyorum olmazsa da yaşamanın anlamı yok...

şimdi. yorum. formasyon almak istemiyorum. öğrertmen olmak isteseydim öğretmenlik bölümüne giderdim ama kendime yakıştıramıyorum bu mesleği. memur falan diye küçümsediğimden değil. aranan bir meslek de. maaşı da iyi. ama ben istanbulu terk etmek istemiyorum türkiyede olduğum sürece. işe ilkokullara öğretmenlik yaptırmakla başlayacaklar - atamanın yapılması da ayrı mesele. eğitim artık özelleştiriyor öğretmen olsam çoğu öğretmen gibi atamamın yapılmasını bekleyeceğime gider dersanelerde öğretmen olurum ama dersanaler de kaldırılıyor. diyelim atandım başka bi ilde git iki sene eğitim ver. sadece öğretmenlik değil hukuk gibi bölümleri de bu yüzden istemedim. ikincisi öğretmen olunca ilk paragrafta bahsettiğim hayallerimi gerçekleştiremiycem. ben çok dilli bi tercğman olmak istiyorum japonca gibi bi dili de bu yüzden seçtim. dil öğrenmeyi seviyorum ben. öğretmenlik okursam ingilizceyi tam öğrenemeyeceğimi düşündüm. sunum yaparak sınıf geçiyorlar. maalesef ve maalesef mütercim tercümanlığı kazanamadım. şehir dışında tuttu ona da göndermediler. o yüzden edebiyata katlanıyorum. ve belirttiğim gibi asla öğrencilerin hayatını kaydırarak egosunu tatmin eden, maaşı artmayacağı halde sırf öğrenciyle arasındaki hiyerarşi yüzünden onun kopya çekmesine bile -ki kendisi de çekmiştir öğrencilik hayatında ve o da kan kusmuştur- müsaade edemeyen bi öğretmen olarak hayal edemiyorum kendimi. edebiyat bölümünü seçerkenki hayalim ise tercümanlığı tutturamamak ve öğretmenliği istememek. ben çalışıp pıt pıt sınıfları geçebileceğim bi bölüm olarak hayal etmiştim. hiç arkadaş ortamını düşünmemiştim. elbette isterdim ama olmadı. hiç olmayacak diye bir şey de yok, sadece önceliğim değil. yalnızlığa alışkınım.

bundan sonrası gereksiz: küçükken aileme sorardım sizin zamanınızda öğretmen sizi döver miydi diye. işkence yapmış adam resmen. şimdi ona kızgın mısınız? derdim. hayır geçti gitti derlerdi. herkes ailem gibi düşünmüyor. öğretmenler, öğrencilik hayatlarında çektikleri ve kan kustukları için intikamlarını bizim üzerimizden alıyorlar bence.

[yorum]

Sevgili none hayallerinize ulaşmanın tek yolu emeklemek ve yürümek ve daha sonra koşmak, siz eğer ben emeklemeden yürümek hatta koşmak istiyorum derseniz asla yürüyemessini. Hayalleriniz çok güzel gıpta ettim.Ama onları daha realist kılmanın tek yolu sosyal olmak ve derslerine daha fazla çalışmak, konsoloslukta çalışan bir arkadaş var. Ve oraya gelene kadar neler yaşamış, neler atlatmış. Mücadele ruhunuzu kaybetmediğiniz sürece herşey mümkün ama onu kaybettiğiniz gün her şey biter. Aslında insanların geçmişine baktığımda ki benim dahil, umursanmak ve birilerinin gözünde bir şey olarak görünmek bir hastalık olarak görüyorum.Ailem tarafından bana aktarılmış bir ego, bir tür yanılsama...İnan bana sen dünyanın en gözde iş kadını ol, böyle aranan insanı ol, eğer mutluluk içinde yoksa ve sen o saydığın parayla saadeti asla bulamassın.

Bizim zamanında maddi durumumuz çok iyiydi, parayla mutluluk alınır dersin ama o para seni daha çok dipe çeker. Çünkü para artık sana sahip olmuş.Sen onu kazanmak için ömür tüketiyorsun.Aslında kazandığın para ün değil, kaybettiğin kendi hayatındır...Size hedeflerinizi hayallerinizi yok edin kurmayın demiyorum ama olmassa olmazlarınız olmasın, öğretmenliği bende açıkçası sevmem hatta nefret boyutunda. Ama bazen yeri geldi mi herşeyi yaparım demelisiniz. Hayat hep sizin istediğiniz gibi ilerlemeyecek, siz hayatın size verdiği şeylerle mutlu olmak ve tatmin olmayı öğrenmelisiniz. Zaten bundan sonrası siz adım adım ister istemez ilerlersiniz.

Japonya nedir sizi çeken? ne zaman bu istek arzu başladı merak ediyorum? Size katıldığım en büyük şey, istanbulsuz gereçkten yaşanılmıyor şayet ben burdan başka şehire gittğim zaman hayat durmuş gibi, çölün ortasına düşmüşümde bir boşluk oluşuyor. 1 haftalık fethiye tatilinde bile bu boşluk nasıldı anlatamam.Acaba biz cok mu kalabalığa alıştık. Hem şikayet ederim trafikten kalabalıktan hem onsuz duramam...: ) numunelik üyeleriz- üyeyim galiba Bence hedefiniz bir büroktaratın tercümanı falan olsun. japonya da iyi bir yere kapak atmanın en şey yolu budur galiba: )