Biriz biz

[Allahın Delisi]

İçimizdeki sese kulak verirsek, hani o ister istemez birine haksızlık ettiğimizde içimizi cız ettiren vicdanımızın sesine kulak verirsek, kainatın en hızlı internetinden daha hızlı, arama motorlarının en kralından daha kral kendimize sorunca bunun ne olduğunu çözüyor insan, hem ''soru bilgiden doğar, cevap da'' diyor Mevlana, her şeyi biliyorduk belki ama bu toprak bedenin yalancı benliğinde unuttuk... yaratıcının varlığında ezelden beri var olduğumuzun, bunu anlamanın tek yolunun ise yok olmamız gerektiğini anlamanın, bilinçlenmenin, farkındalığın artmaya başladığı sancılı bir süreç panik atak veya bu fani dünyanın tıp literatürü buna ne isim verdiyse işte, panik, manik, titanik, tanita tikaram vs. güzel sesi var işte her neyse

Öğrenmeye doymak bilmeyen bünyenin onurla gururla taşıdığı bir madalyadır panik atak.
sufizmle, tasavvufla, panteizmle, vahdeti vücutla tanışmaya vesiledir...

Allah ile yakınlaşmanın başlangıcı bu ve biz şanslıyız çünkü baktığı halde göremeyen çoğunluğun içinde gören duyan anlayan düşünen akıllı ve özel insanlarız biz, kutsalız, değerliyiz, azınlıktayız ama kova çağına girdik ve schumann resonance'ınında artmasıyla zannımca yakın bir gelecekte herkes panik atak veya diğer xxx bozukluk diye isimlendirilen bişeylerden olucak gibi geliyor bana.

Tabi diğerleri geri zekalı mı hayır, sadece daha az alıngan, daha az hisseden, daha az algılayabilen bu ve buna benzer ''davranış bozukluğu'' olan bizim gibilere farklı bakan insanlardır PA ve benzeri olamayan 'normal' insanlar...

Yalan dünyanın tek gerçeği ölümle her an yüzyüze gelebileceğimiz gerçeğinin provasıdır bu, rahatlatan ise ne hap, ne bitkisel ilaç, ne psikolog nede başka herhangi bişey, kendinle tanışmadır, ölümü kabullenmen gerektiğini söyleyen, bunun bir son olmadığını ezeli varlıkta var olmaya devam edeceğimizi söyleyen ilahi bir mesaj gibidir panik atak.

Hastalık gibi görünen kendine yabancılaşma durumunun aslında derdiyle dertlendiğin, sevinciyle sevindiğin, kendini başkalarının yerine koymak gibi en güzel meziyetlerden birinin had safhası olduğunu anlamaktır panik atak.

Varlığı çok boyutlu algılamaya çalışırken emekleme safhası gibi.

Başkası gibi düşünmek, başkası gibi hissetmek, yani var oluş amacımıza en uygun biçimde diğerleri diye bir şeyin olmadığına TEK olduğumuz gerçeğinin farkına varma sürecidir panik atak, sınavı kazanmaya başladığımızın sınıfı geçmek üzere olduğumuzun müjdeleyicisi...

Bencil olmak yerine bütünün parçası olduğunun farkına varmaktır,
yaratıcının parçası olmak demek bir nevi yaratmak demektir ve içinde yaşayacağın dünyayı nasıl istersen öyle şekillendirebileceğinin idrakine varmaktır.

Nefes almakta zorlandığımız durumun aslında nefes almakta zorlandığımızı sanarak bizim yarattığımızın,

Kalbimizin duracak olduğunu sanmanın aslında bu dünyada sahip olduğumuz, şu benim, bu benim diyebileceğimiz hiç bir şeyin olmadığı gerçeğine götüren, 'bunlardan vazgeçebiliyor musun, vazgeçemiyor musun' sınavı olduğunu anlamaktır, zamanla atak matak filan kalmıyor ortada, büyüyoruz, olgunlaşıyoruz.

nasıl nefes alman gerektiğini,
nasıl konuşman gerektiğini
nasıl yürümen gerektiğini
Nasıl hissetmen gerektiğine varıncaya kadar kendini kontrol etmeyi öğrendiğin sürecin adıdır panik atak.

Kendi Varlığının farkına varmaktır.

''ne akilem ne divane'' dizelerini anlayabilmektir, ene'l hakk'ı anlamaktır, AN'nın farkına varmaktır, korkunun titremişi düşürdüğünü ve daha da kötü hissettirip daha da korkuttuğunu anlamaktır, yenmeyi öğrenmenin yolunun ise hiç bir şeyden korkmamak, hissettiğin bu varlığının titreşimini yükseltmek için tam anlamıyla CESUR olmak, Otoritesini kabullenmek ve Allahı C.C. sevmektir, ondan gelip ona gittiğimizi anlamaktır, sevgi denen mucizenin farkına varmaktır ve şifa niyetine içtiğiniz bir bardak suya bile ''seni seviyorum'' diyebilmektir, ve evet şifa verir ! seni seviyorum diyerek içtiğiniz bir bardak su...

Kainatın parçası olduğumuzu hissetmek öyle bir cesaret verir ki insana, arkadaş ortamında ''ben zır deliyim'' diye kendinle dalga geçebilir hale gelirsin kahkalarla gülerek

Tüm cesaretimle şu an dünyada bulunan 7 küsür milyar insanın tüm sinir krizlerini üstüme çağırıyorum ! hadi gelsinler... bu kadar rahatım ve mutluyum, inşallah herkes bu rahatlığa kavuşur.

Aslında yenmemiz gereken bir hastalık bir sorun yok ortada, sıralı veya sırasız bir şekilde hepimiz Hakka yürüyeceğimizi kabullenirsek özgür hissediyoruz, dünyanın ve hatta kainatın bir parçası olduğunuzu hissediyorsunuz, biriyle konuşurken aynaya baktığınızı bilmek kadar müthiş bişey yok, bunları anlamak içinde öyle ordünaryus psikiyatr prof olamaya veya 1000lerce kişilik anketlere filan da gerek yok, çünkü benim benliğim, sizin benliğiniz diye bir şey yok ortada...

HZ. Mevlananın dediği gibi:

Ben bende değil, sende de hem sen, hem ben,
Ben hem benimim, hem de senin, sen de benim,
Bir öyle garip hale bugün geldim ki
Sen ben misin, bilmiyorum, ben mi senim.

BİRİZ BİZ ve ben ne hissettiysem/hissedeceksem aynısı yaş, cinsiyet farketmeksizin sizde mevcut çünkü aklın yolu da bir.
Bu yazılanları size okuyan içsesle bendeki içsesin farklı olduğunu mu sanıyorsunuz

Binlerce yıldır gelmiş geçmiş tüm peygamberler, büyük düşünürler, filozoflar birkaç cümleyle bize birşeyler anlatmaya, aktarmaya çalışmışlar, bunları tam anlamıyla idrak edersek geriye ne panik atak ne şizofreni vs.. kalıyor

''sen çık aradan, kalsın yaradan''

Babam 2 sene önce Hakkın rahmetine kavuştuğunda olgunlukla geçirdim bu zor dönemi, ben ölüm korkusunu çoktaan yenmiştim bile, 3 yıldır mutlu mesut yaşıyorum, psikiyatri tanısı konmuş tüm arkadaşlarıma, kardeşlerime, büyüklerime acizane tavsiyem sadece düşünün, düşünmek delirtmez insanı, gerçeğe ulaştırır.

''Bir ben var bende benden içeri'' deki BEN'i buldurur insana düşünmek.

Ortalama 70 yıllık ömrümüzün Allah nezninde ki AN'ın içinde yok gibi olduğunu, aslında olmağımızı, var olanın sadece ''O'' olduğunu gösterir düşünmek.

* Evliyalar evliyası Yunus Emre:
''Ölümden ne korkarsın, korkma ebedi varsın''

Psi..(bimem ne) isim verildiyse içinde bulunduğumuz bu duruma, farkına varışın, uyanışın, iyiyi veya kötüyü seçme şansımızın olduğunu gösteren Rahmani bir işaret bence.

Hiç birimiz deli filan değiliz, aksine çok çok özel insanlarız, sınavı hakkıyla kazanacağımızı bildiği için Allahın biraz daha fazla sevdiği kullarıyız hepsi bu.

Allahın Delisinden Saygılar.