şiir Köşesi

[Podsnecnik]

saklanmak
bir çare gönül altında yanan parıltıyı saklamaktı...
o kalbin üstüne çelikten bir zırh geçirir gibi
derde düşen gönülü uslandırmaktı..

mecaz sanılan hikayeleri anlamaktan geçtim
hani insanlar yaşar gibi görünürde ölürmüş...
gecenin çarşaf gibi örtüğü kaldırımlarında gene tektim
baktıkça ağlarım benim halim olandanda kötüymüş

limana vuran gemiler,çarptıkları denizin sesiyle
üşütür hatırası olan sevgiliyi...
eğer seven sevmeğenden çok daha deliyse
götürür yunus un söylediği buruklaşmış belkiliği...

sevmek dediğinde boğazına hançer itilmiş gibi
titreyen bir kalbim var...
gittikçe gider o görünmeyen üzüntünün dibi
olsun hatıraları bu kadar sevdiren sevgileye ondan öte giden sevgiliye zaman dar...

kolumu tutan hiçliğin ötelediği yere doğru
gidiyorum dur durak bilmeden...
karşı koyulmaktan bıkmış bu diğerlerinden daha da zorlu
git ama bul kafanda ki cevapları buralara gelmeden...

[Bülent]

gözümde daim hayal-i cana gönülde her dem cemal-i cana
hey canım hey ömrüm hey hey hey ey peri dilber-i rana civan-ı nazenin

gam benim şadi senin hicran benim devran senin
yar benim devran senin yar benim devran senin
ey şah-ı cihan ey dilde nihan senin gibi güzel efendim var benim
yar yar yar yar benim
gül yüzlü mahım rahm eyle şahım çeşmi siyahım alemde birsin


"dede efendi"

[Podsnecnik]

biliyorum...
keskin bakışların
ağızın yetmediği kelimeleri fısıldar

gidenin gönül kafesindeki bedbathlığı hafif sanmayasın
kapının önüne itilen herşeyin birde sebebi olmalı...
canın acımasın
bir dirhem sevgi lafını ağızından akıtki
kara toprağın içinde ufak bir ışık bitsin

bazen gecenin soğuğu ağaçları üşütür
sanki cehennemin soluğu ensemde
yanımda olmanı istediğim zamanlarım
senin yokluğun hiç gitmeyen yerinde...

hani bir şekilde yaşlanabilirim
kuytu köşelerde yanlızlığımla beraber
inadına bile olsa yaşamak geliyor içimden
hayatımın sen ile son satırında bir rica olarak kabul et
bu hayata direnebilirim
rüyalarımıda sensiz yaşayabiliyor olsam...

[calmodulin]

--------------------------
.
.
Şimdi biz neyiz biliyor musun?
Akıp giden zamana göz kırpan yorgun yıldızlar gibiyiz.
Birbirine uzanamayan
Boşlukta iki yalnız yıldız gibi
Acı çekiyor ve kendimize gömülüyoruz
Bir zaman sonra batık bir aşktan geriye kalan iki enkaz olacağız yalnızca
Kendi denizlerimizde sessiz sedasız boğulacağız
Ne kalacak bizden?
bir mektup, bir kart, birkaç satır ve benim su kırık dökük şiirim
Sessizce alacak yerini nesnelerin dünyasında
Ne kalacak geriye savrulmuş günlerimizden
Bizden diyorum, ikimizden
Ne kalacak?

Şimdi biz neyiz biliyor musun?
Yıkıntılar arasında yakınlarını arayan öksüz savaş çocukları
gibiyiz. Umut ve korkunun hiçbir anlam taşımadığı bir dünyada bir
şey bulduğunda neyi, ne yapacağını bilemeyen çocuklar gibi.
Artık hiçbir duygusunu anlamayan çocuklar gibi
Ve elbet biz de bu aşkla büyüyecek
Her şeyi bir başka aşka erteleyeceğiz
.
.
---------------------------- YALNIZ BİR OPERA-MURATHAN MUNGAN

[Podsnecnik]

Gidiyorum,sende gelirmisin?

Almış başımı gidiyorum
peşimden gelicekmisin?
yorulurum diye endişelenme
sırtımda taşırım seni
kalbinden daha hafif olsa gerek bedenin...
gittiğim yerleri sende gör
terim için çıkardığın mendilin pamukluğu
anlımı silsin
takatini bana bırak
ben gideceğim yolu elbet bulurum
ama arada dudakların beslesin kalbimi
kulaklarım arşa kalksın
vucudum titresin sesinle...
yoruldun mu yoksa?
omzumda bir tedirginlik var gibi
meğer senin yokluğunla dargınmış bana
gelde omzum senin için biçilmiş kaftan olsun
hadi biraz daha yürüyelim...
gördün mü yoksa sende,
çiçeklerin yüzü bize bakıyor
kuşlarıda kıskandırdık bence...
başım yastıkla seviyordu uyanmadan önce
sanıyorum buda rüyaydı..
başımda şiddetli bir ur sancısı
sanıyorum ki bu rüyalar buna sebep
bugunde dilim rüyaları lanete boğmakla geçicek
ama mutluyum...
ölüm pek yakında sanki
deli değilim ama bu baş ağrılarını sevmemin sebebi,
rüyalarımın sonunu getirecek ölümün,ikramını tattırdığı içindir...

[Podsnecnik]

Bıktım bu Sevdalardan...
Aslında sen biliyordun beni
ne vakit bıktım bu sevdalardan
Toprağın ıslaklığı özümü tütsülüyor
adım adım cereyan eden fikirler
yaşamı sözleştiğimiz anı çarpıyor yüzüme
hayallerimi boşlukta otlatmayı seviyorum şimdileri
anlamadım ki
ne sanıp bıktım bu sevdalardan
Yüzü koyun attım benliğimi;
sonbaharın ikram ettiği yerdeki yapraklara
ayrılığı tasvir etmekte o soğuğun hissettirdiği estanteneler
hayalet kasabanın sonbaharı bu
birlikte kurulmuş hayallerin oluşturduğu kasabanın sonbaharı...
ömürü aşk sanmaktayken
ne vakit bıktım bu sevdalardan
Akılda neymiş
kalp anlatır sevgiyi
hani bilmediğin bir yerde bilmediğin bir zamanda
yabandan gelen atların o hırçınlığına eş değer bir sıcaklığa kavuşur ya kalp
dizler çözülür
dünyada tek yaşayanın o olduğunu sanırsın
ağlamaklı bir zannediş...
kalbime teslim etmişken tadımı
ne bekledim de bıktım bu sevdalardan
Sevenin sarrafı oldum gibi
kalbini çaldıran herkezin dünyadaki acıdan payını almış olduğunu
biliyorum artık
tecrübenin en çetinini yaşayanın gözlerindeki ağırlığı
görüyorum...
daha yolun başındayken
ne çabuk bıktım bu sevdalardan...

[Podsnecnik]

Demirsiz hapishane
şimdi bir kalbin içindeki hapisteyim
peşi sıra gelen cellatların elindeyim
beni bu hale sokan katilin peşindeyim
söylemesinler kim olduğunu

hayatımda ne çok badireler vardı
bitmesini bekledim çetin fırtınalardı
en üzüldüğümde peşime takılanlardı
bilmemki farkına varmadan olduğunu

kah dağlara sürülmüş çobanım
kah şehrin ışıltısına kapılan adamım
bazen kışın hiç gelmediği baharım
anlamadım gönlümün parçalanmış olduğunu

en sonunda başı bozuk bir deli olacağım
seni sen ile yazılan kelimelerde boğacağım
sonunda hiç yaşamamış gibi doğacağım
anla, azabının neler olduğunu

en kötüsü seven bir kalbin yanmasıdır
gözlerinin içindeki duruluğun karasıdır
farkettirmeden gözlerinin ettiği belasıdır
anladınmı bakışlarının nasıl tesiri olduğunu

yazılanların ne kadarını bilirdin
gittikten sonra gözlerimin önünde belirdin
niçin ben değilde sen delirdin
bırak artık benim kim olduğumu...

[Selina]

Gidene kal demeyeceksin. ..
Gidene kal demek zavallılara,
Kalana git demek terbiyesizlere,
Dönmeyene dön demek acizlere,
Hak edene git demek asillere yaraşır.
Kimseye hak etmediğinden fazla değer verme,
yoksa... değersiz hep sen olursun...

Düşün...
Kim üzebilir seni, senden başka?
Kim doldurabilir içindeki boşluğu, sen istemezsen?
Kim mutlu edebilir seni, sen hazır değilsen?
Kim yıkar, yıpratır, sen izin vermezsen?
Kim sever seni, sen kendini sevmezsen?
Her şey sende başlar, sende biter...
Yeter ki yürekli ol, tükenme, tüketme,
tükettirme içindeki yaşam sevgisini...
[Ya çare sizsiniz, ya da çaresizsiniz.]

Öyle bir hayat yaşadım ki
cenneti de gördüm, cehennemi de.
Öyle bir aşk yaşadım ki
tutkuyu da gördüm, pes etmeyi de.
Bazıları seyrederken hayatı en önden,
kendimi bir sahnede buldum, Oynadım.
Öyle bir rol vermişlerdi ki
okudum okudum anlamadım.
Kendi kendime konuştum bazan evimde,
hem kızdım hem güldüm halime.
Sonra dedim ki söz ver kendine;
Denizleri seviyorsan, dalgaları da seveceksin,
Sevilmek istiyorsan önce sevmeyi bileceksin,
Uçmayı biliyorsan, düşmeyi de bileceksin,
Korkarak yaşıyorsan, yalnızca hayatı seyredeceksin.
Öyle hayat yaşadım ki son yolculukları erken tanıdım.
Öyle değerliymiş ki zaman,
Hep acele etmem bundan.
Anladım.

alinti

[havfreca]

Alışkanlıklar daima korkutur beni...
Düşün ki ben yaşamaya bile alışkın değilim...
Kendimi kendime alıştıramadım yıllardır...
Fakat şimdi sana alışıyorum...
ümit yaşar oğuzcan

[spawn.34]

aşkı tutmak lazım ellerinden delice ,
elbet bir gün sende birini delice sevicen.
bakıcan gözlerine hayat buymuş diyicen.
onunla yaşamak isteyip ölümü aklından silecen.


)) artık bende burdayım şiirlerimle