şiir Köşesi

[jandark]

Seni Hatırlatıyorum Kendime

Bu şehirden
Bir otobüse binip gittim
Yollar uzadıkça
Kederim attı
Çünkü sana olan mesafemde arttı

Otobüs karanlık
Radyoda çoktan unuttuğum bir parça çalıyor
Hafif hüzünlü
Oda seden bahsediyor

Sonra biraz dalıyorum
Gözlerimi açtığımda
Küçük bir çocuk bana bakıyor
Henüz yaşını doldurmamış
Seni hatırlatıyorum kendime
İnan
En az sen kadar masum

Gittikçe gidiyorum
Biliyorum
Bitiyorum
İsmail’le dertleşiyorum
Hoş ya
Oda anlıyor halinden insanın

Başımı cama dayayıp karanlığı seyrediyorum
Akıp gidiyor zaman
Akıp gidiyor yollar
Ve içimden hiç sebepsiz kanıyorum
Suretin görünüyor otobüsün camında
Seni hatırlatıyorum kendime
Ben gidiyorum...

[jandark]

Hatırlamak sadece hatırlamak

sevdalardır şiire başlatan aslında
amaç sadece bir kaç söz ile dizelerde yankılanmaktır
yankılanıpta yüreklere bir ah çektirip, maziye usulca döndürmektir
hani bir zamanlar çogumuz söz vermiştik sevdiklerimize
unutulmuyacaksınız diye
şimdi o sözü tutma zamanı belkide
yüregimizden kopan ateşi tekrar hissetmek hatırlamak
sevdiklerimizi yeniden canlandırmak ve başımaza tac etmek gerekmezmi sizce
muhtaçtır insan hatırlandıgını bilmeye, muhtaçtır sevgi dolu bir bakışa
hatırlamak sadece arayıp sormak ve sevdigine gitmek adına dizeleri seslendirmektir.
hatırlamak sadece canlılara özel degildir
hatırlamak duayla birleşip mevlaya el açıp paylaşmak istemek gibidir
bir kaç dua ile sevdiginin ruhaniyetine hediye etmek gibidir
hatırlamak yeniden dogmak gibidir.
şimdi geriye dönüp sevdiklerimizin yüregine akıp
hatırlama zamanı belkide
şimdi belki bir yerlerde sizin bir selamınıza, hatırlamanıza
o eskin günlerin hatrına yardımınıza ihtiyaçları vardır belkide
hatırlamak kül olan ateşe odun atmak gibidir
herşeye ragmen kırgında olsan hatırlayıp aramak gerekmezmi sevdiklerini

[jandark]

Güzel Günler

Bir kızıl karanfil açacak
Pamuk şekerci karşılıyacak beni
Düşlerim kadar tatlı ve yumuşacık
Avucumda tuttuğum para uc uca yetecek
Bir dolamlık alacağım güzel günler yani
Ağzımda eriyecek
Sokağımdan geçeceğim
Küçükken büyük şimdi bana minik gelen bir evin
Penceresinden bir türkü duyacağım
Çocukluğumdan kalma aslında...
Yenice uyarlanmış,içimden bağıracagım
Ben geldim geldim işte
Peki siz niye siz niye değişmediniz
Sadece eskidiniz
Annem bahçemiz sevggimiz
Bir bahar dalının taç yaprakları düşlerim
Serpipte gittiğim evime döneceğim
Gülleri açacak gözlerimi alacak güneş
Tül perdemiz bana el sallayacak
Efiltiyle çağrışımcı sıcak
Saksıda ellerim tanıyacak beni
Ben aynı ben değilim
Peki siz niye siz niye değişmediniz
Eskidiniz
Annem bahçemiz sevgimiz

[mavigece]

Böyleyim diye ayıplama beni
Bir gün kendimi
Sonsuzluğun koynuna bırakırsam
Yaralı ve yenik bir asker gibi
Darılma
Unutma ki
Her seven adsız bir kahramandır
Unutma ki
İnsan sevebildiği kadar insandır...


Ümit Yaşar Oğuzcan
UNUTMA Kİ...

[9 ŞUBAT]

GEL GİDELİM DOSTA GÖNÜL

Bir karardan durmayalım
Gel gidelim dosta gönül
Hasretinden yanmayalım
Gel gidelim dosta gönül

Kılavuz ol gönül bana
Gel gidelim yârdan yana
Canım kurbandır canana
Gel gidelim dosta gönül

Kara haberin almadan
Can bedenden ayrılmadan
Azrail bizi bulmadan
Gel gidelim dosta gönül

Gerçek murada varalım
Yârin hatırın soralım
Yunus Emre'yi alalım
Gel gidelim dosta gönül

Yunus Emre

[9 ŞUBAT]

AH NİDEYİM ÖMRÜM SENİ

Yok yere geçirdim günü
Ah nideyim ömrüm seni
Seninle olmadım gani
Ah nideyim ömrüm seni

Geldim ve geçtim bilmedim
Ağlayıp güssa yemedim
Senden ayrılam demedim
Ah nideyim ömrüm seni

Hayrım şerim yazılacak
Ömrüm ipi üzülecek
Suret benden bozulacak
Ah nideyim ömrüm seni

Gidip geri gelmiyesin
Gelip beni bulmayasın
Bu benliğe sermayesin
Ah nideyim ömrüm seni

Hani sana güvendiğim
Guveniben yuvandığım
Kaldı külli kazandığım
Ah nideyim ömrüm seni

Miskin Yunus gideceksin
Acep sefer edeceksin
Hasret ile kalacaksın
Ah nideyim ömrüm seni

Yunus Emre

[istanbul]

ateşle, su severmi birbirini?
taşlar güle,sümbüle dönermi?
şu dağlar, tepele düz yol olurmu?
acılar,gül bahçesine dönermi bilmem?

ah bir ben,bir ben olabilseydim.
o düz yollar ben olabilseydim.
taşları,güle döndürebilseydim.
acıları,mutluluklara çevirebilsedim.

işte o zaman seni sevebilirdim.

selin deniz

[istanbul]

YEŞİL ŞİİR



Baktıkça çoğalır yıldızlar gecede

Parmaklarınla sayılmaz;

Kimi duyulur, kimi duyulmaz,

Dinledikçe çoğalır gecede,

Sesler gelir,

Ya hızlıdan, ya yavaştan.



Her şey kendi dilince konuşur;

Karanlık örtse de üstünü

Gecede devam eder renk renk

Ağacın dalında, rüzgarda;

Her şey kendi rengince konuşur.



Gözlerini kapatır beklerdi;

Yaprağa benzer ellerini, avuçlarını uzatır,

Beklerdi işitinceye dek

Ağacın dalında, rüzgarda;

Yeşili duydu mu uyurdu

Rüyasında...

alıntı

[mavigece]

istanbulcum nerelerdesin...özledik bu güzel şiir ve resimlerini

[esin_29]

Gittin Diye Mi: