şiir Köşesi

[istanbul]

HAYALİMDEKİ SEVGİN YETER

yaşıyorum garip dÜnyada
sokaklar ışıksız sensiz
yÜrÜyorum amaçsız sensiz
beni anlayan aynadaki

seven gölgem olmasada
hayalimdeki sevgin yeter
çirkin vefasız sevdiceğim
selamlar olsun selamlar

kalbine doğan gÜneşe sevgiye
herkes mutlu olsun sevdigiyle
çıkmaz sokakta kalsam kendimle
sırtımda hançle yÜrÜrÜm boşluğa

yağmalanmış olsada duygularım
pişman değilim seni sevdim diye
gÜlÜp geçiyorum yalan sevdalara
inanmıyorum sahte bahara sevgiye

sende vefasız çıktın ela gözlÜm
şimdi sen yoksun hergÜn ağlarım
hasretin gecelere gÜndÜzlere
vuruyor kurşun yemişim ayrılığınla

[YAĞMURR]

Merhaba hayat

Yeni bir gününle başlayacağız yeniden

Sevdaya kanat açma hülyalarına dalacağız

Belki güleceğiz, belki ağlayacak

Yeni yeni duygular tadacağız belki

Belki, diğer günlerden farksız geçecek

Belli olacak gece olana kadar her şey.



Merhaba hayat

Sabahından akşamına kadar

Belki uyuyacağız belki yorulacak

Belki susayacak, belki acıkacak

Günün getirdiklerinden nasipleneceğiz

Sevdalara yelken açacağız belki

Belli olacak gece olana kadar her şey



Merhaba hayat

Sabırsız olacağız belki yada sabrımız doruklarda

Güneşini de görebiliriz karanlığını da

Yağmurla bile geçirebiliriz belki seni

Saatler geçecek ya da akrep yelkovan tembelleşecek

Belki bir söz duyacağız

Uzun zamandır görmediğimiz dosttan

Yada ağız dalaşlarına gireceğiz komşuyla

Belli olacak gece olana kadar her şey






Merhaba hayat

Yaşamın anlamını çözeceğiz nice olaylar göreceğiz

Belki hiçbir şey yaşamayacağız yarına hatırlayacağımız

Yada eski günler kovalayacak zihnimizi

Tanıdık çehreler olarak yanımızda

Yada tanımadığımız kimseler

Belki hep bildik yerlerde olacağız

Yada hiç görmediğimiz yerler seyrinde

Belli olacak gece olana kadar her şey



Merhaba hayat

Belki merhaba bile diyemeden gideceğiz senin içinden

Tutunmaya çalıştığımız senden sabahın ilk ışıkları ile
ayrılacağız

Bir bebek seni soluklamaya başladığı vakitlerde

Biz senden ayrılacağız

Merhaba bile diyemeden

Belli olacak hayat bitene kadar her şey...

Yeni bir gününle başlayacağız yeniden

Sevdaya kanat açma hülyalarına dalacağız

Belki güleceğiz, belki ağlayacak

Yeni yeni duygular tadacağız belki

Belki, diğer günlerden farksız geçecek

Belli olacak gece olana kadar her şey.



Merhaba hayat

Sabahından akşamına kadar

Belki uyuyacağız belki yorulacak

Belki susayacak, belki acıkacak

Günün getirdiklerinden nasipleneceğiz

Sevdalara yelken açacağız belki

Belli olacak gece olana kadar her şey



Merhaba hayat

Sabırsız olacağız belki yada sabrımız doruklarda

Güneşini de görebiliriz karanlığını da

Yağmurla bile geçirebiliriz belki seni

Saatler geçecek ya da akrep yelkovan tembelleşecek

Belki bir söz duyacağız

Uzun zamandır görmediğimiz dosttan

Yada ağız dalaşlarına gireceğiz komşuyla

Belli olacak gece olana kadar her şey



Merhaba hayat

Yaşamın anlamını çözeceğiz nice olaylar göreceğiz

Belki hiçbir şey yaşamayacağız yarına hatırlayacağımız

Yada eski günler kovalayacak zihnimizi

Tanıdık çehreler olarak yanımızda

Yada tanımadığımız kimseler

Belki hep bildik yerlerde olacağız

Yada hiç görmediğimiz yerler seyrinde

Belli olacak gece olana kadar her şey



Merhaba hayat

Belki merhaba bile diyemeden gideceğiz senin içinden

Tutunmaya çalıştığımız senden sabahın ilk ışıkları ile
ayrılacağız

Bir bebek seni soluklamaya başladığı vakitlerde

Biz senden ayrılacağız

Merhaba bile diyemeden

Belli olacak hayat bitene kadar her şey...

(alıntı)

[vurguni]

Düşlerimden Sızıyorsun

Kaçmak istedikçe/ dönüyor sana ayaklarım
Sende tutuklu kalıyor duygular-
Savruluyor rüzgârlara kalbim.
Ürperiyor tenim/seninle göz göze geldiğimde
Söz geçiremiyor titreyen yüreğime.

Öfke olup dolaşıyor damarlarımda
Mavi bir coşku oluyor bedenimde isyan
şiir olup dökülüyorsun dudaklarımda
Deniz olup ırmaklarla dertleşiyorum her gece.

Yüreğim beyaz tüller içinde ay gibi
Yıldız oluyor yağıyorsun gözlerime
Yinede sana anlatamıyorum sevdiğimi
Ateş olup yakıyorsun yüreğimi ey sevdalı
Bir kır çiçeği hüzün sarıyor yüreğimi-
su olup akıyorsun gözlerimden.

Seni düşündüğümde susuyor denizler/ sütliman
Martı olup uçuyorum bakışlarının kıyısından
Başlıyor gözlerimin bulutları yağmur dökmeye
Kirpiklerim ıslatıyor yüreğimi her gece.

Gelmesen de/ düşlerimden sızıyorsun-
Sensizliğe yoksul/ boynu bükük geceme
Çözülüveriyor dizlerimin bağı/ bana geldiğinde
Bir titreme başlıyorsa bedenimde
Ki, hiç bir kural tanımıyor artık yüreğim.
Hasret ateşlerini yağdırıyor üzerime......


Abdullah Oral

[vurguni]

Gülüşlerinde Tutuşur Yarınlar Anne

İnanılmaz bir aşkla sarıldım gülüşlerine
On dördümde, demir düktüm potalarına, sevincin
sana oğul tadında günler yaşatmak için anne
Yeni oyunlara takılı, kırk beşinde hala çocuk elim
Hep acıya, kedere mi, açılacak kapılar anne.

Soğuk tutmuyor nakışız tahta kapılar
bilirim anne, gözlerine perçinli rüzgâr
yokluğun yalnızlıklarını düşürür Gecelere
Umuda sürgün gözlerinden, sızar aydınlığım
ondandır, yüreğimin naçar kalışı şafaklara, anne.

Yer yok içimde köle ruhlulara
Bakışlarının karasından dererek umudu
Görünmeden kayıp gider yüreğim
saçlarındaki kıprayan yıldızların içinde
Gülüşlerinle tutuşur yarınlar anne.

Gülüşüm: acıları unuttuğumdan değil
Yüreğimin karanfil bahçeleri açar zemheriye
Çağımın kokuşmuş soluğu var ensemizde
utanır zorbanın karanlığı ateş ezemez beni
Bilenmeliyim yeniden çeliğin şafağına anne.

Yüreğime kurşunlar dökerdim anne
Söküp alabilseydim”,içindeki kanser ağrılarını
Tırpanlandı umudun, gonca gül veren dalları
İçimde büyüdükçe büyür mavilere özlem
Savursan saçlarını hani şöyle yüreğimin kumsalına-
Gülüşlerinden yıldız toplasam yarınlara canım anne……


Hiç bir karanlık sonsuz değildir bir gün mutlaka yenik düşecektir annelerin gözlerindeki aydınlığa


Abdullah Oral

[esin_29]

İnsan biraz çocuk olmalı, bir balon gördüğünde istiyorum diye tutturup ağlayabilmeli..İnsanın bir annesi olmalı, eteğini çekiştireceği..İnsan yolda yürürken birazda etrafına bakmalı, değişik hayatları görmek için..İnsan gecenin bir vakti yatağından fırlayıp, seni seviyorum diye bağırmalı..İnsan sabah uyandığında yatağının baş ucunda bir gül ile bir not bulunmalı, “uyandırmaya kıyamadım”..İnsan heyecan duymalı, yeni günün getirdiği ışıklar için..İnsan sinirlenmeli, kavga etmeli inandığı değerler için..İnsan arada aşık olmalı, sonunda acı olduğunu bilerek..İnsan bazen de sarhoş olmalı, bir türkü tutturup sokakları arşınlamalı..İnsan anlamsızca beklemeli telefon çalmasını, belki arayan o dur diye..İnsan efkarlanmalı tabii biraz da; belki hiç olmayacak şeylere sırf efkar olsun diye..İnsan ara ara kocaman olmalı, dünyalar kadar; herkesi kucaklamalı..İnsan bazen kendi olmalı, bazen herkesten bir parça..İnsan bazen de aptal olmalı, inanmak istediği şeylere inanmalı..İnsan gerçek olmalı, rüya görebilmek için..İnsan ölmeli zamanı gelince..İnsan olmak zor zanaat...İnsan olabilmeyeği bilmek gerek..!!

[istanbul]

Şiiristanbul
Şiiristanbul'u okuyorum mısra mısra
kıta kıta çağlar boyu medeniyetle örülmüş hep
duvarları, kaldırımları ve bazen de yolları
Nice güzellikleri şefkatle bir bir sarıyor kolları
Ben Şiiristanbul'u okuyorum, tarih dokuyorum
İlmek ilmek, renk renk ve desen desen
Dalgalanıyor ruhum kan kızılı şafaklarda
yavaş yavaş poyrazlarıyla çılgıncasına esen
nemli soğuğuyla kışlarda bir ustura gibi kesen
Şiiristanbul'u okuyorum, aşkla hep doluyorum
Nice sevdâlara tanıklık etmiş sokaklarında
parklarında dolaşıyorum adım adım
Sürüklüyorum peşimde bir sıra düşünceyi
Tadıyorum ben Şiiristanbul'u yudum yudum
Dört bir yanı güzellik, dört bir yanı benim yurdum
Şiiristanbul'u okuyorum Boğaziçi'ni soluyorum
Nefes nefes alıyorum kokusunu çektikçe içime
Kâh iyot kokuları, kâh yosun kokuları sarıyor
duman duman sanki doluyor ciğerlerime
Yepyeni anlamlar katıyor Boğaziçi seherlerime
Şiiristanbul'u okuyorum kendime soruyorum
Cevapları kendinde saklı bilmece gibi sorular
Sorular bitmek bilmeyen mayın gibi döşeli
Kimisi altı, kimisi sekiz, kimisi de on köşeli
Şiiristanbul'u okuyorum hayallere dalıyorum
Rengârenk düşlere kendimi yavaşça salıyorum
Usul usul Şiiristanbul'u içime çekerek alıyorum
Tunçtan bir heykelcesine öylece kalakalıyorum
Martılar bir bir konuyor kanat kanat üstüme
Tüyleri salına salına yavaşça düşüyor önüme
Ben Şiiristanbul'u okuyorum, buram buram o kokuyorum
Akşamları onunla yatıp, sabahları onunla kalkıyorum
Hep bir anıymışcasına kalbimde yıllar yılı saklıyorum

alıntııı-

[esin_29]

Bunlar senin için sana söyleyemediğim sözler bitanem
Seni sevememek içimi parçalıyor,kanım donuyor
Sana hiç bitanem diyememek ve seni ölesiye özlemek...
ve paramparça oluşum ,umrunda değil be gülbahçem!

Bu gün beni yine öldürdün!
Nefret etmeyi beceremedim.
Bak olmadı bunu çok denedim
Sen beni görmezken ben sadece sevdim...

Hani seversin ,seversin çok seversin
Damarındaki kan boşa çekilen küreklerin nehri olur
Vazgeçmek istersin
Ama sen nerden bileceksin
Bitanem ,Herşeyim ,Sevgilim....
ALINTI

[istanbul]

İstanbul'da Bir Erguvan Akşamı

İstanbul’da bir erguvan akşamı,
Gurubun rengini çektim içime.
Boğaz’da suların “o gül endam”ı,
Çevirdi ruhumu bin bir biçime.

Kınalı’dan Heybeli’ye geçerken,
“Adalardan gelen yâr” i aradım.
Emirgân’ı yudum yudum içerken,
Çamlıca’nın saçlarını taradım.

Bülbülün yuvası, gülün kokusu…
Aşkın ateşinden izler taşıyan
Dua dua kabir, şifa şifa su…
Canlar tazelenir: İşte Âşiyan!

Âhû gözlü, servi boylu Üsküdar
“Kâtibimin setresi” ni arıyor.
Kanlıca Sırtı’ndan Moda’ya kadar,
İstanbul, gönlüme huzur veriyor.

Eminönü anaç, Beyoğlu cömert,
Sevenleri âbâd eder İstanbul.
Kadıköy yiğittir, Kasımpaşa mert;
Vefasızı bedbaht eder İstanbul.

Mahmutpaşa’dayım, kanım kaynıyor,
Mısır Çarşısı’nda duruluyorum.
Martılar, canımla oyun oynuyor,
Yetiş ey yüreğim, vuruluyorum!

Ufkumda Topkapı, muhteşem gurur;
Taşıyacak bizi dünden yarına.
Aşkın ve acının çığlığı vurur,
Sarayın esrarlı duvarlarına.

Bir yanda Avrupa, bir yanda Asya,
Ebemkuşağıdır Boğaz Köprüsü.
İşte gözbebeğim… İşte Avrasya…
Milletimin çağlar aşan türküsü.

II
Sur dibinden hâlâ sesler geliyor,
Fatih, İstanbul’u yoklar gibidir.
Ulubatlı Hasan bayrak oluyor,
İstanbul, Fatih’i bekler gibidir.

Galip Dede can postuna kurulmuş,
Dilinde mısralar inciye döner.
Söz ateşi Beyatlı’ya verilmiş,
Şiir ikliminde daima yanar.

Eyüp Sultan ile koyun koyuna
Sultanü’ş şuarâ Necip yatıyor.
Haliç’te kayıklar dalmış oyuna
Balıklar kiminle güreş tutuyor?

Cumbalı bir evde taksim sesi var,
Tamburu bu akşam Cemil çalıyor.
Gazelle, şarkıyla geliyor bahar,
İstanbul, bu akşam Münir oluyor.

İstanbul’un süt kokulu Türkçesi,
Bir hanım/elinde çiçeğe döner.
Masalla canlanır bin bir gecesi,
İstanbul’da hayal, gerçeğe döner.

Sultan Ahmet Camii’nde müezzin,
Davûdî sesiyle ezan okuyor.
Yaradan aşkıyla cümle ins ü cin
Kanat kanat camilere akıyor.

Sülün minareler, hilâl kubbeler…
Rabb’im bu ne sabır, bu ne emektir?
Ceşme çeşme nakışlanmış tepeler,
İstanbul, biraz da Sinan demektir.

Nedim der ki: “İstanbul’un bir taşı
Acem ülkesinden üstündür elbet.”
Ben derim ki, kâinatın güneşi
İstanbul olacak ta ebed müddet.


İstanbul’a bugün gönlümü verdim,
Yarın da ruhumu vermek isterim.
Ebedî vuslata ben onda erdim,
Uykuya koynunda girmek isterim.

[esin_29]

Yüreklerimize yeni acılar ekilecekse,
Tekrar kanayacaksa yaralar
Gelme..... uzakta dur!!!!

Yollar kısa;ilerlemeye güç yoksa
Yol uzunsa,
Hiç bitmiyecekse gel...
Yollarımızda zorluklar olacaksa
Aşamıyacaksak bu zorlukları,
Gelme....... orada kal!!!

Yanılgılarımla yanıltma beni
Güçsüzlüğüme aldanma...
Gözlerime bak..!!
Yalnızca, yalnızca gözlerime
İçindekileri görebildiğin kadar benimsin
İçindekileri anlayabildiğin sürece seninim..
Bedenimi değil ruhumu esir al..!!

Anlık heyecanlar için yokum
Her zaman canlı kalabilecekse yürek seni düşündükçe
Gel al beni..
Durma, kalma oralarda......

Doğabileceksek günlerimize güneş gibi
Isıtabileceksek üşüyen yüreklerimizi
Merhem olabileceksek yaralarımıza
Sorgusuz,
sualsizce kabullenebileceksek gelişleri
Ben hazırım..
Kalma durma oralarda
Gel yanıma...!!

[istanbul]

Canım Cananım İstanbul'um
Medeniyetlerin Anası Dünyâ'nın başkenti,
Bugün dolaştım Târih kokan sokaklarını,
Emirgân'da demir attı gönlüm.
Seyrettim güzelliğini doya doya...
Canım, cananım Istanbul'um!

Ne güzel şey seninle nefes almak,
Bir ömrü seninle mutlulukla yaşamak,
Sevmeyi senin kemâlinden öğrendi gönüller,
Sen müâllimsin, çiğdemsin, ebrûsun, lâlesin...
Canım, cananım Istanbul'um!

Söyle Istanbul kimler sevmek ki seni,
Kimler konuk olmadi ki muhteşem sarâylarına,
Krallar, kıraliçeler, meftun oldu güzelliğine...
Sana yazılır şiirler,şarkılar, gönüllerin sultânı,
Canım, cananım Istanbul'um!

Dört mevsim seninle bir başka yaşanır,
Sonbahârda ayrılan gönüller yanar ayazında,
Karlar bile bir başka yakışır güzelliğine,
Süsler marmara'yı beyaz gelinçikler...
Canım,cananım Istanbul'um!

Ezânlar bir başka okunur Câmii'lerinden,
Kuşatır dört biryanı misk amber kokusu,
Rahmed yağmurların yağar sessiz sessiz...
Yeşile doyar bağların bostânların,
Canım, cananım Istanbul'um!

Güneş ufuktan doğar ihtişâmına,
Aşıkların gülüşüne benzer güzelliğin,
Boğaz'a inci gerdânlık takar yedi tepeler,
Yayılır sokaklarına akasya kokusu,
Canım, cananım Istanbul'um!

Geceleri yıldızlar aydınlatır özgürlüğünü,
Muhteşem siluetin yansır mâviye,
Yakâmozlar dans eder güzelliğinle,
Nâzire yaparsın seven gönüllere,
Canım, Cananım Istanbul'um!