bir derdim var tutamam içimde

[O-gün]

slmlar bende yeni üyeniz olarak derdimi anlatmak istiyorum sizlere tabi dinlerseniz.
aslında nasıl anlatacağımı bilemiyorum sorun benim konuşmamda yani insanlarla diyaloğumla ilgili. mesela normal konuşurken birkere güldüğümde sesimin yapısı değişiyor. size çok acaip gelebilir aslında. yani değişik ciddilik de gidiyor. Zaten sesimde titriyor bu da kendime güvensizlikten kaynaklandığını biliyorum. Sanki çok kırılganmışım gibi samimide olamıyorum insanlara karşı.Ama nasıl düzeltebilirim. Bunun psikolojide bir adı var mı.

[Nefertiti]

Öncelikle merhaba diyelim,hoşgeldin aramıza..
Hemen cevabı alıp kaçmaman için,teferruatları sonraya bırakalım..
Görüşürüz

[O-gün]

cevabı alıp kaçma gibi bir durumum yok zaten forumdaki diğer konularıda takip eden birisiyim merak etmeyin

[shyla48]

Bir uzman değilim. Size kendi kişisel düşüncelerimi aktarıyorum. Umarım beni hoş karşılarsın. Şimdiden özür dilerim. Ancak kendine çok fazla yüklenen, kendi hatalarını affedemeyen, hata yapmaktan çok korkan bir insan imajı veriyorsun. Hata yapmaktan korkmamalısın. Bırak sesin titresin. Bırak ellerin titresin. Bırak kahkahaların tiz çıksın. Şunu da unutmamalısın bizler insan olmaya çalışan yarı hayvanlarız. Böyle düşünürsen işin kolaylaşır. Kendini kolay affedersin. Biz hayvanlar insan olmanın yolunda ufak tefek hatalar yapmamız çok normal. Biz hayvanlar insanlık tepelerinin zirvesindeyiz. Bazan aşağıya düşmemiz çok normal. Aşağılık duygusu bile çok faydalıdır. Bağrından dahiler çıkarır.
Kendinle ilgilenmeyi bırak diyaloğda olduğun insanları uzun uzun dinle her insan için intibalarını yaz. Ne kadar tanıyosun tanımakta başarılımısın. Sayfalar dolusu yazmalısın. Dikkatini karşı tarafa ver, sonrada karşı tarafla senin buluştuğun noktaları yaz. İnsanlara yüzeysel bakarsan; davranışlarında yüzeysel olur.

[O-gün]

shyla48 çok haklısınız. Sanki beni engelleyen duvarlar var insanlarla iletişimi ilerletmemi engelleyen ve kendimi aşağılık kompleksinden kurtaramama durumum.. bu nedenlede kendimle uğraşmadan da olmuyor. yalnız kaldığımda ne kadar normal ve kendimle bilinçliysem başkalarının yanında da bir o kadar farklıyım...

[keşiş]

Öncelikle hoşgeldin.
Kaç yaşındasın acaba?

[shyla48]

O-gün arkadaşım bak yine kendine dönmüşsün. Bir süreliğine kendini unut .Bir bilim adamının yanlızlığını okumuştum. Yalnızdı çünkü fikirleri uç noktalardaydı. Arkadaşlarını üzmemek içinde fikirlerinden hiç bahsetmiyordu. Arkadaşlarının fikirlerinide beğenmediği halde onaylamış görünüyordu. Zamanla herkesten uzaklaştı. Kendince haklıydı " Ben bir riyakarım. Arkadaşlarıma karşı bile samimi değilim. Fikirlerimi açıkca bile söyleyemiyorum" diyordu. Bu hal kendisini karamsarlığa götürdü. Neden? İnsanlardan beklentisi yüzeyseldi. Sevme duygusu da yüzeysel bir hal aldı.
Eğitim kademesinin en alt seviyesinde bulunan insanlara bir mücevher gözüyle bakabilmeyi öğrenseydi. Yani insanı derinden
incelemeyi duygularını, oluşum kaynağına inebilmeyi başarabilseydi. Her insanın bir
nimet olduğunu düşünürdü. Eğitimde en küçük birim olan şahısla bile her konuyu ama her konuyu konuşabilirdi. İnsanı küçümsemek, kendini bile, büyük hatadır. Beğenmediğin bir insanı bile sevmeyi başarmak için de birikim gerek. Bunun için de çok sayıda insan modellerine ihtiyaç vardır. Her insan bir dahidir. Bulup çıkarabilirsen. Ve her insanın hissetme gücü vardır. Sana saygı duyarsa bunu gözlerinden okursun. Gözlerinde sana açtığı yerin çok genişlediğini fark edersin. İstersen çiftlik kur. Biz pisikoloğları neden severiz. Konuşuruzda konuşuruz. ..........Geri kalanı sen bul.

[O-gün]

Öncelikle hoşgeldin.
Kaç yaşındasın acaba?

18 yaşındayım

[O-gün]

O-gün arkadaşım bak yine kendine dönmüşsün. Bir süreliğine kendini unut .Bir bilim adamının yanlızlığını okumuştum. Yalnızdı çünkü fikirleri uç noktalardaydı. Arkadaşlarını üzmemek içinde fikirlerinden hiç bahsetmiyordu. Arkadaşlarının fikirlerinide beğenmediği halde onaylamış görünüyordu. Zamanla herkesten uzaklaştı. Kendince haklıydı " Ben bir riyakarım. Arkadaşlarıma karşı bile samimi değilim. Fikirlerimi açıkca bile söyleyemiyorum" diyordu. Bu hal kendisini karamsarlığa götürdü. Neden? İnsanlardan beklentisi yüzeyseldi. Sevme duygusu da yüzeysel bir hal aldı.
Eğitim kademesinin en alt seviyesinde bulunan insanlara bir mücevher gözüyle bakabilmeyi öğrenseydi. Yani insanı derinden
incelemeyi duygularını, oluşum kaynağına inebilmeyi başarabilseydi. Her insanın bir
nimet olduğunu düşünürdü. Eğitimde en küçük birim olan şahısla bile her konuyu ama her konuyu konuşabilirdi. İnsanı küçümsemek, kendini bile, büyük hatadır. Beğenmediğin bir insanı bile sevmeyi başarmak için de birikim gerek. Bunun için de çok sayıda insan modellerine ihtiyaç vardır. Her insan bir dahidir. Bulup çıkarabilirsen. Ve her insanın hissetme gücü vardır. Sana saygı duyarsa bunu gözlerinden okursun. Gözlerinde sana açtığı yerin çok genişlediğini fark edersin. İstersen çiftlik kur. Biz pisikoloğları neden severiz. Konuşuruzda konuşuruz. ..........Geri kalanı sen bul.

Evet fazlaca yüzeyselim gerçekten ve mesela bir arkadaşım kız arkadaşıyla olan sorunlarını benimle dertleşmek isteyince bile ben sadece dinlemek için dinliyorum. Sanki bana oyunmuş gibi geliyor. Bendeki çoğu değerler yok oldu gerçekten ama onları geri getiremiyorum olaylara bakış açım yüzeysel ve bundan sıkıldım benim sorunum olduğunda yakınlarımın ilgisinden bile çekiniyorum yani benim gibi birisiyle nasıl ilgilenirsiniz niye hakediyorum bunu gibisinden... bu yüzden de her geçen gün kendimi kısıtlıyorum insanlara karşı onlarda da arkadaşlığımı,dostluğumu ilerletemiyorum,ilgiye alışık değilim...

[O-gün]

İlk önce konuşmamdan kaybediyorum zaten ve ben bunu kafaya taktığım için aslında insanlarla iletişimde bulunurken rahatsız oluyorum acaba içlerinden ne geçiyor benimle dalga mı geçiyorlar aşağılayıcı gözlerle bakıyorlar diye sorun burda aslında,bunu düzeltmemin bir yolu olsa herşey çok güzerl olurdu. Konuşmama gelince yani ciddi değilim yapmacıklaşıyorum nedense...