üniversiteyi şehir dışında okumalı mıyım?

[Astro]

merhabalar. forumda, bundan 3 sene önce, okulda yaşadığım sorunları paylaşmıştım. şöyle bir başlığım vardı: strese dayalı mide bulantısı. dinleyen dinledi beni o zamanlar, yardımcı olmaya çalışanlar oldu. o dönem lise 1'deydim. aradan üç yıl geçti ve ben epey sorunlu bi 4 yıldan sonra liseyi -şükür ki- bitirdim. malum, şimdilerde üniversiteye ek yerleştirme için tercihler başlayacak. ilk tercihlerde giremedim. girebileceğim yerler vardı, istemedim. tek bir tanıdığımın bile olmadığı yerlerde yapamam diye yabancı olduğum şehirleri yazmadım. netekim şimdi ikinci tercihlere kaldım. halihazırda yine tanıdık bildik şehirlerde yazabileceğim hiç bir yer yok. felsefe okumak istiyorum; bir araç olarak değil ancak bir tutku olarak. yani okuyacağım bölümden parasal bi beklentim yok. sadece okumak istiyorum. aşağı yukarı 10-15 ilde girebileceğim üniversiteler var bu alanda. üniversiteye girmek diyorum, ama dile kolay. ömrümde ailemden ayrı kaldığım 2-3 ayım olmuştur, onları da ağlaya zırlaya tüketmişimdir hep. tabi o günler epey geride kaldı ama ben hala aynı ben. şimdi de önümde bir ikilem duruyor: şehir dışında okumak mı, yoksa bir sene daha hazırlanıp tanıdıklarımın yanında okuyabileceğim bi yeri kazanmaya gayret etmek mi? kime sorduysam git diyor şehir dışına. halden anladıklarını pek sanmıyorum. onlar daha ziyade pratik düşünüyor. benim ciddi kaygılarım var. ben öyle bulunduğu ortamdaki insanlarla kolay kolay sıkı fıkı olabilenlerden değilim. yırtık değilim velhasıl. belki de hastalık derecesinde diyebileceğimiz çekingen bir mizacım var. uzak yerlere gidip de oralarda bir başıma kalmak ürkütüyor beni bu yüzden. kafa dengi insanlar bulabilir miyim? bulsam da kaynaşabilir miyim? ya da tam aksine ona buna sataşmayı huy edinmiş insanların arasında mı bulurum kendimi? bilemiyorum... bir de sebze-meyve yiyemem. nedendir hiç bilmem, sebzeden meyveden "ölümüne" tiksinirim. hayatta yiyemem. yiyeni gördüğümde de uzaklaşmak isterim. şehir dışına gittiğim vakit en azından bir süre yurtta kalacağım. e yurtlarda da kim neyi sever neyi sevmez diye yapmıyorlar yemek listesini. mazallah, aç kalırım oralarda tutuldum kaldım anlayacağınız. neye karar vereceğimi inanın hiç bilmiyorum. çevremdekilere danıştım danışmasına, ama diyorum ya, onlar da halden anlamıyor. son çare forum aklıma geldi. işte bu vesileyle yine buradayım, size danışıyorum. şu durumda tavsiyeleriniz benim için çok önemli.

[Jin K.]

Merhaba.

Öncelikle son kararı sen vereceksin, bunu bilmelisin. Bizim söyleyeceklerimiz ancak sonu belli olmayan öneriler yerine geçebilir.

Felsefe bölümü ülkemizde hak ettiği ilgiyi görmüyor, fakat yüksek lisans yapmayı seçersen elbette ki maddi durumunu da iyileştirebilirsin.

Şehir dışı konusunda düşünmen gereken şeyler var. Kesinlikle değişik şehirleri, değişik ülkeleri, değişik insanları tanımanı öneririm; bunları kendi başına yaparsan, diğer her şey senin için daha kolay gelecektir.
Ancak kafanda bu kadar soru işareti ile yapacağın bir hamleden dolayı, ileriki zamanlarda pişmanlık duyabilirsin. Bu nedenle, bir yıl daha bekleyip iyice düşünmeni ve ne istediğine karar vermeni öneririm.
Bu bir yıllık zamanda hem ders çalışmak için zamanın olacak, hem de geleceğini nasıl sürdüreceğini seçmek için düşünebileceksin.

Tüm bunlara rağmen, eğer içinde gitmek gibi en ufak bir istek dahi var ise, git. Kendi açından yapacağın beklenmedik bir eylem, kendine güvenini yükseltebilir.
Eninde sonunda kendi ayaklarının üzerinde durmak zorunda kalacaksın. Buna erkenden alışman, senin faydana olur.

Sevgilerimle.

[cuuci]

Öncelikle bu uzun yazını okudum sklmadan hayret ettim kendime neysefelsefe dışında başka bir bölüm dusunurmsn yoksa yalnızca felsefe mi olsun diyorsun bulundugn şehr ank ıstanbulsa pyuksk olur bir yıl hazrlrlanp kqzanabilecegni dusunuyomusun şehir dışına gram elbette anlastgn anlasamadgn insanlar olck bulundugn yerdede aynı bu durum tek fark ailen olmz veya tanidin ama kafa dengi birini illa ki bulursun oncelkle suna karar ver tek hedefin felsefe mi eğer öyleyse boşuna bir yıl kaybetme derim şehr dışı olmasını bu kadr kafana takma soncta farklı bir yer farklı deneyimler edineceksin gözünü korkutma daha gtmedn diyosanki felsefeden başka bölümlerde olur daha yuksk bir yer istiyosn and ogrtmnligi hukuk gbi dene bir sene daha

[Astro]

pres makinesinde sıkıştırılmış gibi hissediyorum kendimi: bir yandan gideyim diyorum, diğer yandan; yok, yapamam ben uzaklarda, bi sene daha çabalayayım diyorum. biliyorum ki, burada kalıp bir sene daha çalışırsam gönlüm rahat olacak, belki boşu boşuna bir sene daha aynı dersleri göreceğim için hayıflanacağım o kadar. gidersem, ki bu olasılık tam bi muamma, en iyi ihtimalle ilk günlerimde çok zorlanıp sonra sonra alışacağım, bunun farkındayım. beni şehir dışında bi yere atsalar yapmak istediğim ilk şey ne olurdu, diye soruyorum kendime; ilk otobüsle geri dönmek olurdu diyorum. şimdi bile hissediyorum şehir dışında yaşamanın kaygısını. ana kuzusuyum herhalde. iyi bilirim huyumu. ilkokul 5'teydim galiba, yazın ailemi bırakıp tatil niyetine halamla trabzon'a, babaannemin yanına gidecektik. gittik. trabzonu sevmediğimden değil ama, öyle özlemiştim ki o zamanlar evi, kuytu köşeye geçer ağlardım. bir gün, iki gün, haftalar... olmadı, hep ağladım. ta ki bizimkiler de trabzon'a gelene kadar. tekrardan buna benzer şeyleri, hele ki yurtlarda, başka başka insanların içinde yaşamak hiç mi hiç istemiyorum. hem önceden de dediğim gibi, kolay ısınamam insanlara. liseye başladığımda ilk bir ayı filan tek bir dostum dahi olmadan geçirmiştim. artık şans eseri miydi bilmiyorum, sonradan, yarıyılın ortalarında esaslı dostlar edinebilmiştim. bu huyum da beni çok korkutuyor. lisede en azından ailem yanımdaydı. peki ya aynı olayı şehir dışında da yaşarsam? bu sefer katlanabilir miyim? bu soru da kafamı ciddi anlamda kurcalıyor.

sn. cuuci, felsefe şart mı diye sormuş. felsefeyle ilgilenmek hayatımda yaptığım en iyi şey oldu cuuci arkadaş. felsefe okumak varken tutup da başka bölümlerde okursam kendimi hiç affetmezdim herhalde. bu alanla münasebetim ufak temaslardan ibaret olmasın, enikonu kavrayayım istiyorum. tek tutkum bu: felsefeyi bilmek, felsefe yapmak, söyleyecek bi şeylere sahip olmak. gözüm başka şeyi görmüyor yani

[Astro]

biraz da başlığı yukarı çekmek adına gireyim yazayım dedim son bir kez. arkadaşlar kusuruma bakmasın.

aydın, antalya, mersin, muğla, bursa gidebileceğim yerler arasında forum. kalabalık, girift yolları olan yerlerde içim daralıyor, bilmem saydığım şehirler nasıldır. yol bilmediğim etmediğim yerlerde bir başıma yaşamak korkutuyor beni. yok mudur benim yaşadığım kaygılarla şehir dışına çıkmış birisi? anamla babamla her konuşmam tartışmaya dönüşüyor, kime danışsam "bi karar ver artık" gibisinden konuşuyor. fikir danışacak insan açlığı yaşıyorum hülasa.

[montevo]

biraz da başlığı yukarı çekmek adına gireyim yazayım dedim son bir kez. arkadaşlar kusuruma bakmasın.

aydın, antalya, mersin, muğla, bursa gidebileceğim yerler arasında forum. kalabalık, girift yolları olan yerlerde içim daralıyor, bilmem saydığım şehirler nasıldır. yol bilmediğim etmediğim yerlerde bir başıma yaşamak korkutuyor beni. yok mudur benim yaşadığım kaygılarla şehir dışına çıkmış birisi? anamla babamla her konuşmam tartışmaya dönüşüyor, kime danışsam "bi karar ver artık" gibisinden konuşuyor. fikir danışacak insan açlığı yaşıyorum hülasa.

bende tırsarım hiç bilmediğim bi şehirdwe yaşamaktan ancak sivasa gittim.şimdi samsunda yaşıyorum.ankaraya bi kaç kere 1 haftalık gitmiştim.ödüm patladı kaybolcam diye ama ortada bi park var.takılıyorsun etrafında.istanbuldan çok korkarım.korkulmayacak gibi değil.bursayada gitmiştm.ozaman biraz büyük gelmişti gözüme.ancak öğrenilir.

[Astro]

bende tırsarım hiç bilmediğim bi şehirdwe yaşamaktan ancak sivasa gittim.şimdi samsunda yaşıyorum.ankaraya bi kaç kere 1 haftalık gitmiştim.ödüm patladı kaybolcam diye ama ortada bi park var.takılıyorsun etrafında.istanbuldan çok korkarım.korkulmayacak gibi değil.bursayada gitmiştm.ozaman biraz büyük gelmişti gözüme.ancak öğrenilir.

doğrudur, öğrenilir. ama ya anneden babadan, şakalaşıp güldüğün, oturup iki kelam edebildiğin insanlardan ayrılmak? asıl korkum bu doğrusu. bir yığın yabancının içine atılmak, birlikte mutlu olduğun insanlardan ayrı kalmak zor iş. hele de benim gibi sosyal fobik birisi nasıl kalkar bu işin altından? düşününce çok zor geliyor bana.

ahh ah, yaktı beni bu üniversite işi

[montevo]

doğrudur, öğrenilir. ama ya anneden babadan, şakalaşıp güldüğün, oturup iki kelam edebildiğin insanlardan ayrılmak? asıl korkum bu doğrusu. bir yığın yabancının içine atılmak, birlikte mutlu olduğun insanlardan ayrı kalmak zor iş. hele de benim gibi sosyal fobik birisi nasıl kalkar bu işin altından? düşününce çok zor geliyor bana.

ahh ah, yaktı beni bu üniversite işi

ortam insanı değilsin galiba.bende zor ayrılmıştım.ancak 1 hafta dayanırsan gerisi geliyor.bak samsun yaz.bende sana beleş sınırsız net.sıkılırsan arasın film tedarik ederim felan,boşboş dolandırırım

[Astro]

dün yaptım tercihi. yaparken her şey iyi hoştu ama sonrasında bir anne özlemi bastı ki beni sormayın. ağlamamak için zor tuttum kendimi. şöyle bir evi dolandım, balkona çıktım; yok, olacak gibi değil değildi. televizyonu açtım kafamı dağıtayım diye ama izlemedim, koltuğa yerleşip kös kös baktım odaya. daha ayrılma ihtimalini bilmek bile bunaltıyor beni. dün yaşadığımın haylisini o kıç kadar yurt odalarında tekrardan yaşayacağımı biliyorum. artık tutsa bile gitmeyeceğim diyorum. puan da kırıyorlarmış bir daha ki sene ama kaç yazar. o özlemle bırakın derse girmeyi bi köşede oturmak bile işkence. olmayacak galiba, yapamayacağım.