Depersonalizasyon / Derealizasyon (Yabancılaşma) Rehberi.

[Anxiety]

Öncelikle kendimden bahsedeyim. 21 yaşındayım, birkaç yıldır bu durumu yaşıyorum, uyuşturucu/uyarıcı kullanımına bağlı olarak ortaya çıkmıştı ama ben uyuşturucuları suçlamıyorum çünkü öyle olsaydı Hollanda nüfıusunun yarısı şizofren yarısı deperson olurdu. Uyuşturucu/uyarıcı sadece bunu yaşayacağınız varsa başlangıcın hızlanmasına yardımcı olur.
Google'da belki aylarca bu rahatsızlıktan kurtulma yollarını aradım. Spor yaptım, resim çizdim, psikologa gittim, psikiyatriste gittim, düzenli ilaç kullandım, kitaplar okudum, bilgisayara ara verdim, seyahat yaptım, hava değişikliği uyguladım, psikoloji dersi veren doçentlerle profesörlerle konuştum(yerli ve yabancı), terapistlerle konuştum, terapi aldım, hastanede yatmak istedim yatıp tedavi aldım. Kısaca denenebilecek, yani insanoğlunun gücünün yetebileceği herşeyi denedim. "Numb" filmi bizlerle alakalı bilirsiniz O filmde olduğu gibi "madem uyuşturucudan kaynaklanıyor yine uyuşturucu kullanırsam geçer" mantığını denedim. Ve.. Geçti.

Tabi ki uyuşturucunun etkisi geçince dünyadan tekrar koptum, tekrar içtim tekrar koptum, tekrar içtim tekrar koptum.. Ve birşey farkettim. Her uyuşturucu kullanımından sonra depersonalizasyona geri döndüğümde onu daha ağırlaşmış buluyordum.

Sonra uyarıcılara sardım. Direk metamfetaminle başlayıp ya hep ya hiç mantığıyla hareket etmek istedim, Türkiye'de bulmak zor diye uğraşmadım. Sonra extacy denedim, hafif bir metamfetamin türü. Bu uyuşturucular gibi değildi. Değişik birşeyler vardı. Evet mutluluk ve enerji verdiği doğru ama beni cezbeden o etkiler değildi. TAMAMEN %100 eski halime dönmüştüm, çocukluğumdaki gibi, normalken hissettiğim gibi.
Sabah uyanınca eski halime dönmüştüm ve "düşüş" diye tabir edilen ağır depresyonu yaşadıktan sonra vazgeçtmiştim.

Beni tanıdınız Şimdi rehbere geçelim.

Acizane bir insan olarak yıllardır hem yaşayıp hem araştırıp deneyimlediğim bilgilerimi bu durumu yaşayanlara aktarmaya çalışacağım. Belki birçoğunuz daha fazla şey biliyorsunuzdur ama ben bu rahatsızlıkta yeniyken forumlarda pek aydınlatıcı bilgilere rastlayamamıştım, amaç bu eksikliği hep beraber gidermeye çalışmak.

Depersonalizasyon/derealizasyon çoğunlukla uyuşturucu/uyarıcı kullanımından sonra başlar, bazen de panik atak nöbetleriniz varsa nöbetlerden birinde bunu yaşayabilirsiniz. Kimi insanda bu rahatsızlık atak şeklinde (5-10dk) görülür, kimilerinde ise bir anda ortaya çıkıp 7/24 günlerce aylarca hatta benimki gibi yıllarca sürebilir.
Sakin olun ve dikkatinizi toplamaya çalışarak okuyun.


BAŞLANGIÇ DÖNEMİ

Başlangıç şekli çoğunlukla boşluk hissi, birşey düşünememe, odaklanamama, gözlerin puslu gibi görmesi, dünyadan kopuş, kişiliği kaybettiğini düşünme ve ben kimim nerdeyim sorularıyla başlar. Beninmki göz puslanması (o dönemde göz doktoruna gitmiştim hatta ), önünde perde varmış gibi hissetmemle başladı. Daha sonra bunu kişilik kaybı yaşıyormuş hissi devam etti, sonra da tamamiyle dünyadan koptum zaten.

Sonra dış dünyaya ve insanlara duyarsızlaşırsınız, size söylenenlerin çoğunluğunu ya yanlış anlarsınız ya hiç anlamazsınız. Anlamak için beyninizi yormayın.
Dış dünyaya ait nesneler, telefonunuz, bilgisayarınız hatta size ait eliniz kolunuz bile size garip gelir. Saatlerce kolunuzu gözünüzün önüne uzatıp incelersiniz, ya plastik gibi ya robot gibi hissedersinz. Aynaya bakınca ciddi manada korku yaşarsınız, gözleriniz fal taşı gibi açılır hatta uzun bir süre baksanız deliricekmişsiniz gibi hissedersiniz çünkü aynadaki hem yabancıdır hem size korkunç gelmektedir.
Aynaya bakmayın, nesneleri derinlice inceleyip anlam vermeye çalışmayın, görmezden gelin. Acaba sadece ben mi böyleyim diye düşüneceksiniz ama merak etmeyin dünyada milyona yakın bizim gibi olan insanlar var.

Bunlar başlangıçta yaşayabileceğiniz şeyler.



ORTA DÖNEM

Nesnelerin, elin, kolun yabancı gelmesini bir kenara bırakıp durumunuzun ne olduğunu anlamaya çalışırsınız. Anlam veremezsiniz. Doktora gidersiniz ve büyük ihtimalle direk depersonalizasyon teşhisi konmaz o yüzden kaliteli ve güvendiğiniz bir doktora danışın. Kurtulma yolları ararsınız, etrafınıza anlatırsınız kimse anlamaz, hor gömeyin.
Tek bilgi bulabileceğiniz yer internet ama hem yerli hem yabancı forumlarda "yakarışlar" dışında pek aydınlatıcı, rahatlatıcı bilgiler bulamazsınız. İşe yarayan ilaç bulamazsınız.
Bu dönemde ister istemez durumu kabullenmeye çalışıp kendinizi iyi hissetmeye zorlamalısınız. Deli gibi ilaç aramayın çünkü bunun ilacı yok. Bu durum kimsede kolay kolay nedensizce ortaya çıkmaz. Büyük ihtimal anksiyete(kaygı) veya depresyona bağlı deperson olmuşsunuzdur. İyi bir doktora gidip neye bağlı olarak ortaya çıktığını buldurun, ona yönelik tedavi şekli uygulasın. İlaçlar yan etki olarak durumunuzu daha çok ağırlaştırıp çekilmez hale getirecek, katlanmaya çalışın.



PİŞME DÖNEMİ

Düzenli ilaç kullandığınız halde aylarca sürdüyse bu döneme giriş yapacaksınız. Bu dönemde herşeyden umudu kesme, dış dünyadan tamamen kopup elinde olmadan düşünceler aleminde yaşama, paranoya, ağır anksiyete veya depresyon, insanlarla iletişimde bozulma, hafızada bozulma, kişilik özelliklerinin ve sosyal kimliğin kaybolması, bazen paranoyaya bağlı halüsinasyonlar, ciddi intihar düşünceleri. Görülebilir.
Öncelikle intiharı aklınızdan çıakrın çünkü arada bir rahatlama dönemleri yaşayacaksınız. Bakın burası önemli RAHATLAMA DÖNEMLERİ. Yabancılaşmanın diğer psikolojik rahatsızlıklardan ayrıldığı nokta işte burası. Bu rahatlama dönemlerinde %100 geriye dönmeyeceksiniz ama dönmüş gibi olup intihar etmediğiniz için mutlu olacaksınız, kendimden biliyorum.
Bu dönemde asla uyuşturucu/uyarıcı gibi beyne direk etki eden maddelere bulaşmayın. Belki çözüm olur diye denemek isteyeceksiniz ama bana güvenin hiçbiri düzeltmiyor ve sizi daha da gerilere götürüyor.
İkinci olarak bu dönem en rahat ve en sancılı dönem olacak. Çünkü hem depersonalizasyona alışmış ve kabullenmiş oluyorsunuz hem de hala kurtulamamanın verdiği umutsuzluğu içten içe yaşıyorsunuz. Rahat olmaya çalışın.

Ayrıca bu dönemde depersonalizasyonun o kadar da kötü birşey olmadığını anlayacak belki de şükredeceksiniz. Depersonların diğer insanlara göre eksikleri olduğu gibi artılarının da olduğunu keşfedip bir yandan beyninizin içi "kaygı fıçısı"na dönmüşken bir yandan hiçbirşey hissetmemenin verdiği coolluğu yaşayacaksınız.
Herkes gibi olmadığınızı anlayacaksınız, diğer insanların günlük koşuşturmalarının, amaçlarının, hayatlarının, kişiliklerinin, düşüncelerinin derinine inip aslında saygı duyulan değer verilen insanların ne kadar da değersiz ve saçma insanlar olduğunu göreceksiniz. İşte pastanın kirazlı dilimlerinden biri, gerisini kendiniz yaşayıp göreceksiniz zaten, tadını çıkarın

Son olarak;


1- Bilgisayarla fazla vakit geçirmeyin
2- Uyuşturucu/uyarıcıya asla yaklaşmayın, içilen ortamlarda bulunmayın
3- Sigara anksiyeteyi artırır, anksiyete artınca depersonalizasyonun dibini yaşarsınız. İçiyorsanız bırakın
4- İnsanlarla eskisi gibi iletişim kuramasanız da sürekli kafanızın içinde "kaybedeceğim birşey yok" düşüncesiyle kendinizi rahatlatıp güleryüzlü iletişimler kurun (: Karşıdakine paranoyalarınızı belli edip deli izlenimi vermeyin. Beyniniz sadece oyun oynuyor, hepsi bu.
5- İnancınızın gerektirdiği ibadetleri yapmaya çalışın. (emin olun ilaçlardan daha çok işe yarayacak, ben bir haftada büyük bir iyileşme kaydetmiştim, sonra tembellikten bıraktım)
6- Kapalı ve kalabalık ortamlarda fazla vakit geçirmeyin. Açık, sakin ve temiz alanlarda dolaşın.

Şimdilik aklıma gelenler bu kadar. Herkesten katılım bekliyorum, sadece okuyup geçmeyin lütfen bilgi birikimlerinizi, dertlerinizi, paylaşmak istediklerinizi aktarın.
Teşekkürler

[Anxiety]

Ek olarak. Anksiyeteye bağlı depersonalizasyon yaşıyorsanız "zaman algısını yavaşlatan ilaçlar" diğer ilaçlardan daha iyi gelebilir.