merhaba benim sorunum ailemle universite ogrencisiyim ve ailemle yasiyorum ama bazi seylerden artik biktim
28 yasinda 1 ablam var ama devamli 5 yasinda cocuklar gibi ilgi bekliyor benim vaktime saygili olmuyor cok israrci ve bir sey isterken cok kaba davraniyor ben de ona cevap veriyorum devamli konus benle diyor ama hep zavalli ben demek sanki kendinden baska kimsenin isi ve dertleri yokmus gibi davraniyor ve baskalarinin yaninda beni utandiriyor. cocuklari cok seven biri degilim ama bunu 5 yasinda biri yapsa tahammul ederdim sabirli biriyimdir cunku ama 28 yasinda biri yapinca tahammul edemiyorum ve cevap veriyorum sonra bana diyor boyle konusma ama ben de insanim sonucta ve insanlara kaba davranirsan karsiligini da alirsin. bu tur tartismalarda da babam hep onu hakli goruyor direkt sen haksizsin demiyor bana ama sadece bana bagiriyor ona en kucuk bir soz bile yok. beraber bir yere gidecektik mecbur katlanacagiz dedim ben ondan sonra bana acele et seklinde bagirdi (ayni seyi ablam yapsa ona en fazla biraz cabuk ol der) goturmem gereken bir seyi ariyordum. burada ailemden nefret ediyorum diyenler olmus ama benim durumum farkli. ben babama her zaman hayran olmusumdur ki ablamin babama muamelesi de acik onla konusmaz bile hatta bazen babam bana ben bunu hakkediyormuyum sorardi ben de derdim hayir. ben babamla iletisim icin firsat yakalamaya calisirim ve bazen de olmuyor bu ama bu hareketlerini goruyorum ve artik ona bu kadar iyi muamele etmeseydim belki daha iyi olurmuydu dusunuyorum ama hala ayni sekilde muamele ediyorum cunku gercekten seviyorum ama bunu anlamiyor gibi. ablam meselesinde ondan nefret etmiyorum cunku nefret edilecek kadar hayatimda onemli olmadi hic ona sadece tahammul ediyorum ve hareketleri sebebiyle saygimi coktan kaybettim. ama ne kadar tahammul etsemde babamin gozunde o mahsum melek bense dirdirciyim birazdan akrabalarimiz gelecek ve ben yine ablasini cok seven ideal kardes rolu yapacagim ama artik BIKTIM