bi inancınız yokmu ?
sürekli düşündüğüm şeyler var.ve sürekli hissettiklerim.en çok düşündüğüm şeylerden biride gelecek konusundaki kaygılarım.herşey şuan o kadar anlamsız geliyorki anlatamam. hiçbişi yapamıyorum-yapmak istemiyorum.bu yüzdende çok suçluluk duyuyorum.yaptıklarım için değil yapamadıklarım için. şu dünyada kim birbirini gerçekten umursuyor olabilir ki zaten? yani korkuyorum.herşey bnde bitiyor ve tek dostumda benim.kendimi yanlızlaştırıyorum sürekli.kendime kötü davranıyorum ve kendimide sevemiyorum artık.sessizleştim durgunlaştım.dalıp dalıp gidiyorum hep ve çok huzursuzum.motive olamıyorum.insanlar bana motivasyon kazandırmaya çalışırken hep sakatlığı veya daha farklı engelleri aşabilen insanları örnek gösteriyorlar.daha çok üzülüyorum.yani hiç bir sakatlığım yok.sağlıklıyım.ama o lanet beynim o kadar tembelki,bıkkınlaşmışki. önümdeki tek engel bnim.kendimi aşmak istiyorum.ama hep umutsuzum. hiç bişeyi başaramıyorum gibi geliyor. sanki bir hiç olarak yaşayıp ölecekmişim gibi.değersiz hissediyorum.ve gerçekten mutsuz ve huzursuzum. ne zaman hayal kurmaya başlasam hemen vazgeçiyorum ve aptal hissediyorum. ne yapacağımı inanın hiç bilmiyorum.
bi inancınız yokmu ?
evet bi inancım yok. yani kuvvetli bi inancım yok
Konu zahixde tarafından (11-08-2013 Saat 03:06 PM ) değiştirilmiştir.
ateist veya agnostikmisiniz ?
agnostik sayılabilirim ama değilim.dedim ya kuvvetli bi inancım yok.yani Müslümanım.allahın var olduğuna inanırım.ama hiç dindar değilim.16 yaşında olmasam agnostik olduğumu söyleyebilirdim
bu çok normal ama . tüm ergenlerde durum aynıdır bu bir dert değil çocukluktan sıyrılış bunları atlatmak senin elinde çok eğitici kitaplar okumalısın. büyüdükçe daha çok olgunlaşıcaksın. ideallerin oluşacak acı çektikçe güçlü durmayı öğreneceksin hayata adapte olacaksın vs vs . senin yaşındaki herkeste olur bu
sorunda bu .dediklerini yapmaya calışıorum ama hep hayatın olumsuz tarafındayım ve hevesim kaçtı.
senin ideallerin yok kısa vadeli orta vadeli ve uzun vadeli ideallerin olmalı
yazını okuyunca acaba hiç mi anlamamısaymışım dedim.zahide bu yaşantını yada ruh halini bir cok insanda mevcut ben dahil bu dönemde tam olarak yaşadığın şeyleri yaşadım.Ama halen taşların tam olarak nereye oturacağı bilgisi sende yok. sorgulama dönemi, ne yapıyorum ne yapmalıyım, ilerde tatmin edecek bir şeyim olur mu? akıllımıyım değilmiyim. neden sorguluyorum olabildiğince sorular beynine dolacak.ama şu taraftan bak eğer sorular olmassa bir ölüden ne farkın kalırdı ki, düşünüyorsun sorguluyorsun. sende bu durumunu avantaj haline çevirmen gerek. Bu yaşlarda normal ergen davranışları sergilemek daha mı güzel. Biz sana seni farkettirme çabası içerisindeyiz hiç bir şekilde sen içnde harekete geçmediğin sürece bir etkisi olmaz.Sende az mücadele et. dertlerinden yakınma ve bu benim gelişimim için şart de..
camus der ya ne öğrendiysem aldığım eğitimden değil, çektiğim acılardan.
Ona çok acıyordum, hiç mi âşık olmamıştı acaba, sevdiği biri yok muydu?
ideallerde ,çektiğim acılarda artık saçma ve anlamsız geliyor ama .neden yani?hep nedeni ve sonuçu düşünüyorum.gercekten anlamsız geliyor.
Yer imleri