"İçim acıyor" dedi, "neden" dedim, "bilmiyorum" dedi. "bilirsin" dedim, "nasıl" dedi. "şöyle" dedim; "herkes bilir acısını bir gün. sende bileceksin, sana da öğretecekler, o gün hiç olmamayı dileyeceksin, amaolacaksın. alışacaksın. acının bir ismi olacak, ama asla bir cismi olmayacak, ilk önce var sanacaksın, herkes yanılır, sende yanılacaksın. bilmekten yorulacaksın bilmeyi bırakacaksın, çok şeyi bırakacaksın aslında, sonra artık bir daha için acımayacak, büyüyecek o ağrı. büyüyecek seninle birlikte.. ve anlayacaksın ki;"

"Ruh yara aldı mı, kapanmaz
Ömrü acır insanın...""