Çok kasıntı bir insanım sırf bu yüzden kendimden nefret ediyorum

[yanpiriperihan]

Merhabalar.öncelikle nickim sizleri yanıltmasın ben erkeğim.bu lakabı anneanneme takmıştım anneannemi çok sevdiğim için nick olarak aklıma bir tek bu geldi.şu an 21 yaşındayım

ben çocukluğumdan beri bulunduğum her ortamda kasılan bir insanım.rahat olmayı bir türlü beceremiyorum.zaten kekemeyim.ve ayrıca şeker hastasıyım.bunlar beni gerdikçe geriyor.özellikle kekemelik.Sürekli diken üstündeyim.bir tek evde rahatım.dışarısı bana bir tehtid unsuru olarak görünüyor.muay thai ye gidiyorum orada bile gerginlikten nefesimi tutuyorum.hocalarım rahat olmamı söylüyor kasılırsan çok çabuk yorulursun diyorlar.ve öyle de oluyor açıkçası.çok çabuk yoruluyorum.zaten konuşurken iyice kasılıyorum.bir de ben kendimi çok ayrı çok özel bir vaka olarak değerlendiriyorum.yani ben ölene kadar çıkış yolunu hiçbir zaman bulamayacağım gibi görünüyor.zaten kız arkadaşım da olmuyor.şimdiye kadar hiç olmadı.çünkü özgüvensizim.özgüvensiz olduğum için evren bana bunu vermiyor.bunu da biliyorum.özgüvensiz ve sürekli kasılan birine hiçbir kız bakmaz.bunu da biliyorum.

öte yandan bunlara kimin yol açtığını da merak ediyorum.zayıf karakterli özgüvensiz hassas aşırı duygusal.böyle bir insanı kim oluşturdu?bunu çok merak ediyorum.anne baba oluşturduysa onlar ölene kadar ben düzelmem heralde.çünkü onların bana bakış açısı değişmedikten sonra ben değişemem ki.gittiğim bir eft uzmanı böyle demişti.ilk önce onlar düzelecek dedi.bu arada eft yi denememize rağmen olmadı.

sürekli heyecan içindeyim sürekli heyecandan karnım ağrıyor.bakkala giderken bile heyecanlanıyorum.4 yaşındaki bir çocuk konuşmamı duyar da dalga geçer diye korkuyorum.yani 4 yaşındaki bir çocuktan bile korkuyorum.nasıl yeneceğim bunları bilmiyorum bu bataklığın içinden çıkmak istiyorum.birçok iyi özelliğim var.gitar çalıyorum.spor yapıyorum.yakışıklı sayılırım.1,87 boyundayım.ama bunlar yetmiyor.bilinçaltında bir şeyler olduğundan şüpheleniyorum.onlar bana engel oluyor herlade.

dışarda sürekli bana musallat olan oluyor.zayıflığımı fark ediyorlar heralde.çünkü dışarıdaki herkesten korkuyorum.bana bir şey yaparlar diye.göz temasından kaçınıyorum.kaçınınca da korktuğumu anlayıp musallat oluyorlar.ne olur yardım edin

ablam ve enişten yüksek özgüvenli insanlar.onlar eve gelince bile heyecandan titriyorum

ilerde psikolog olmak istiyorum bir üniversite bıraktım şimdi tekrar hazırlanıyorum.ama benim kendime faydam yok ki başkalarına faydam olacak.
öte yandan abla ve enişte faktörü var.beni zamanında çok tahrik ediyorlardı.üstelik çok kötü şeyler söylüyorlardı.ne zaman bir sıkıntımı anlatsam cinsel ilişkiye girmemi tembihliyorlardı."üniversiteye git ve biriyle cinsel ilişkiye gir" i çok argo bir şekilde söylüyorlardı.üstelik ablam da tahrik ediyordu bu şekilde.bu benim bilinç altıma girmiş heralde.ne zaman karşı cinsi görsem içime çok acı bir his geliyor.o asla benim olamayacak.o bana çok ama çok uzak şeklinde.şu an gözlerim doluyor bunları yazarken.okuduğunuz için teşekkürler.elimden tutarsanız beni mutlu edersiniz.

[mahlasi]

Öncelikle dünyada yalnız olmadığını senin gibi olan bir çok insanın olduğunu unutmamalısın. Benim de bir çok sorunum var ama hiç bir zaman "ya benden hiç bir cacık olmaz" deyip bir kenara çekilmem. Çekildiğim olsa da bu en fazla 1 hafta 10 gün sürer. İçimde hep bir umut vardır. Bizi besleyen ayakta tutan hep o umut. Her zaman beyaz bir sayfa açabilmeli insan. Yoksa köşemizde kabuğumuza çekilerek hiç bir şey değişmez. Bunu unutmamalıyız.

"ölene kadar çıkış yolunu hiçbir zaman bulamayacağım" düşüncesini bence öncelikle kafandan silip atmalısın. Korkularının, çekindiğin olayların üstüne yavaş yavaş gitmelisin. En azından vur kaç yap. Bir adım at. Ben bugünlerde öyle yapıyorum mesela. Kolay gelsin

[9 ŞUBAT]

Sevgili Perihan (nikine atfen -ilk satırlarını okuduğumda çok güldüm ,ALLAH ta seni guldursun ),aramıza hoş geldin kardeşim .
Elimizden geldiğince sana yardımcı olmaya çalışıırz yeterki sen sık sık aramıza katıl bizlerle paylaş .Elimizde sihirli değnek yok ama gucumuz yettiğince sana yol göstermeye sana destek olmaya gayret ederiz .

Yaşadıgın sorunları çeşitli şekillerde yaşayan bir çok arkadaşımız var ,o yüzden kendini asla " çok ayrı çok özel bir vaka olarak " görmemeye çalış .

Bu sorunlarının çıkış nedeni seninde dediğin gibi "bilinçaltında bir şeyler olduğundan şüpheleniyorum.onlar bana engel oluyor herlade" bilinçaltın ve çocukluğunda yaşadıkların .

Buyuk olasılıkla çocukluğunun kötü anıları bilinçaltında yer edip seni etkilemiş,bunların neler olduğunu ve ne yapman konusunda sana ancak bir uzman yardımcı olabilir ,o yüzden en kısa zamanda bir uzmana başvur .

Kekemelige gelince bunu asla dert etme ,çünkü bu sorunu olup ta bunu aşan bir çok kişi tanıdım .Eminimki sende bunu aşarsın yeterki bu konuda kendine inan ve çaba göster .

Özguvene ,gelince bu hepimizin en buyuk sorunlarından biri yaşadığımız olaylar ister istemez kendimize olan güvenimizi zedeliyor bizleri ezik duruma getiriyor .

Oysa böyle düşünmekle çok hata ediyoruz ,hiç kimse dünyaya mükemmel insan olarak gelmiyor mutlaka eksik yanları oluyor ,zaman içerisinde yaşadıkları hayatını şekillendiriyor .

Gitar çalman ,spor yapman çok güzel bu sorunlarını aşmanda çok yararı olucagı kesin ama ne yapman gerekiyor dediğim gibi bunu uzmandan ogreniceksin .

Dedigim gibi sık sık aramıza katılır ve bizlerle paylaşırsan (sorunlarını yazarken biraz daha kısa kısa olursa ,okuyanlar sıkılmazlar ),buranın yararını göreceğin kesin .