Alıntıyorum ne diyeceğimi bilmiyorum açıkcası ama şunu unutma ölüme hepimiz yakınız ve kimin ne zaman gideceğini allah bilir , sağlıklı gördüğün insanlar inan ne olacağı belli değil karamsar olma umudunu hiçbir zaman yitirme lütfen ...
Yaşadıklarım düşüncelerimi yönlendiriyor.
İnsan nerden başlamalı, kendinden mi yoksa çevresindeki olumsuz şeylerden mi? yada sorun ben miyim yoksa çevremdeki herşey mi? Özet geçmem gerekirse lanet bir ilerleyici hastalık yalanan biriyim.(fiziki hastalık)Ve yaşam kalitem olabildiğinde düştü. Buda bütün düşüncelerimi alt üst etti.9-10 yıldır bu hastalık başımda.Başa edemeyecek oranlara geldim sanırım.Fiziktedaviler dahi etki etmiyor artık. Yaptığım telkinler umutlar, kendimi avutmalar herşey şuan boşa düşmüş gibi. Sürekli birileriyle tanışıp yeni fikirler alıp belki farklı bakış açısı görüp düşüncelerime hakim olmaya çalıştıkça batan balık yan gider mevsuzu oluştu.Hayatta anlamlı gelen, onun için yaşamımı sürdürmeliyim diyebileceğim kuvvetli hiç bir şeyim yok.ne aile ma sağlığım ve maneviyatta bir şey.Ne iş ne okul, düşünebildiğiniz hiç bir şey.gün boyu evde pc başında lanet okuyup duruyorum.Daha önce dernek, sosyal çalışmalar içindeydim fakat hiç biri sarmadığını görünce hepsinden soyutlandım.Arkadaşlarımın görüşelim isteklerine de yanıt vermiyorum.Gittiğim onlarca psikolog psikiyatr hiç bir faydasını görmedim.Öyle kısa süreli gittiimde yok. en az seanslarım 6,7 seans gittiğim farklı farklı psikologlara.3 yakın arkadaşım psikolog ama onlarda baba zoruyla boşta kalmamak için psikolog oldukları için hiç bir faydaları dokunmadı bana.Yani ben bu karamsarlık duygusundan kurtulmak istiyorum. Hayatta bu hastalıktan kurtulmak için beni içine itecek ve güç bulabileceğim bir şeyler türetmeliyim. Giderek intihar konusunda fikirlerim sabitlenip tam olarak amaç haline geliyor.Bunu bir anlık düşünce ile söylemiyorum.Tek alternatifim bu görüyorum.Zaten hastalık ileriki boyutta beni hayattan kesecek ama bunu neden şimdi yapmıyorum diyip duruyorum.Çünkü hayatımda hiç bir şey yok.Bir sürü dost gördüğüm insanların bile hiç bir etkisi yok üstümde.Çünkü bunu yaşamadan bilemez kimse.Şuan somut bir şeyler bulmalıyım. Coğu zaman hayatımın erken sonlanması için ilegal birşeyler yaparsam kendimden daha fazla nefret edip cesaret bulabilirim diyorum.Ama sonra gene vazgeçiyorum.Bilmiyorum, bilebildiğim tek şey ne yapıp yapmayacağımı bilememek. Aslında birini hayal kırıklığına uğratmak istemiyorum.ama onun için yaşama devam edebileceğimi sanmıyorum,yapamam.
Benim hayatımın haritası enkazı belli. Ne kimsenin hayatına girebilirim nede kimseyi hayatıma sokabilirim.Çünkü ben 0 rım.Herşeyi kendimle yok ediyorum.Neden dünyaya geldim ki? ne diye yaratıldım.Ölüp gittikten sonra ne önemim kalıyor ki,
Bunları buraya yazmakta saçmalık belki, insan kendine yardım edemedikten sonra kimsenin yardım edebilmesi mümkün değil ben bunu öğrendim hayatım süresince.Ve bende kendime yardım edemediğime göre boğulmaktan başka bir çare kalmıyor sorunlarım içinde.
Ona çok acıyordum, hiç mi âşık olmamıştı acaba, sevdiği biri yok muydu?
yorum ne diyeceğimi bilmiyorum açıkcası ama şunu unutma ölüme hepimiz yakınız ve kimin ne zaman gideceğini allah bilir , sağlıklı gördüğün insanlar inan ne olacağı belli değil karamsar olma umudunu hiçbir zaman yitirme lütfen ...
Bir zamanlar sevdiği birinin mutlu olmasını hazmedeyeyecek kadar da aciz olmamalı insan...
BESTE...
?neden umutlarım ne işe yarıyor.Daha fazla yaşama bağlanıp acı çekmeme mi?beste Nickli Üyeden Alıntı
Ona çok acıyordum, hiç mi âşık olmamıştı acaba, sevdiği biri yok muydu?
çaresi yok mu yorum ? tıp çok ilerledi ...
Bir zamanlar sevdiği birinin mutlu olmasını hazmedeyeyecek kadar da aciz olmamalı insan...
BESTE...
Niçe nin söylediği gibi sorun hastalığım değil, ümitsizliğim.Artık hastalık 2.aşamada hayata olan sevgisizliğim ve düşüncelerim.Niçin yaşama devam etmeli sorusu beni boğuyor.Ve tıpta zaten çözüm yok. bundan en az 3 yıla kadarda ümit yok.
Ona çok acıyordum, hiç mi âşık olmamıştı acaba, sevdiği biri yok muydu?
yorum, ben ne desem senin bu karanlık düşüncelerin değişmeyecek , ama hayatının son nefesine kadar mücadele et , mutlu ol, pozitif düşün kendini bırakma lütfen ve ne zaman yazmak istersen ben burdayım ....
Bir zamanlar sevdiği birinin mutlu olmasını hazmedeyeyecek kadar da aciz olmamalı insan...
BESTE...
teşekkürler.:/ hiç kimse hç birşey yapamaz zaten. sadece yazıyorum işte.
Ona çok acıyordum, hiç mi âşık olmamıştı acaba, sevdiği biri yok muydu?
Yazarak rahatlarsın en azından bol bol yaz ....ben okurum
Bir zamanlar sevdiği birinin mutlu olmasını hazmedeyeyecek kadar da aciz olmamalı insan...
BESTE...
Öncelikle bu kadar fazla soruyu sormaktan vazgeç bence kendine. Hiç kimsenin cevaplayamayacağı sorular var dünyada, cevap bi şekilde verilir belki ama en özüne bizler ulaşamayabiliriz. Kimsenin 4 4 lük bir hayatı yok bundan emin ol. Burda mümkün de değil zaten. İntihar konusuna gelince en umutsuz gibi görünen anlarında bile düşünme bu fikri. Çok umutsuz olduğumu düşündüğüm günler geçirdim ben de ama düzlüklere çıktım yine Allah'ın yardımıyla. Bazen öyle şeyler yaşarsın ki hayatında şaşırmaya bile fırsat bulamazsın. Ümitvar ol.
: )) okullardaki gibi konu sonları soru sorarım:P bakalım okuyup okumadığını test amaçlı hahahaYazarak rahatlarsın en azından bol bol yaz ....ben okurum
Beste iyi niyetin yeter inan.Ama benim durumum bambaşka, yani kimseden gerçekten bir şey beklemiyorum.Güneş gibi onu test edecek ona yaklaşacak hiç bir aracın olmayışı gibi, benimde bana dokunacak bir şey yok.ne bir sözcük ne bir başka şey.Kendi içimde yanıp sönmeyi bekliyorum.Alıştım buna.Sadece bitişimi izlemek denir tüm yazılarımın amacı. Belki de tadını çıkarıyorum.Cünkü kısa dönem sonra büyük ihtimal yazı bile yazamacağım.Böyle giderse.
Ona çok acıyordum, hiç mi âşık olmamıştı acaba, sevdiği biri yok muydu?
Yetkileriniz
Yer imleri