Nickname Nickli Üyeden Alıntı
Bıktım hep aynı şeyleri duymaktan! İlkokulda arkadaşım "senin dışın kötü ama için güzel, önemli olan da bu değil mi zaten" dedi. Yine başka bir arkadaşım "işte bu hareketlerin yüzünden hiçbir erkek seni beğenmiyor" dedi. Lise boyunca bir sevgilim bile olmadı. Oysaki güzel olmak için ger şeyi yaptım. Güzel olduğumu düşünmüyor da değilim. Ha bir bakan bir kez daha bakmaz belki ama fiziksel bir kusurum yok, hem sadece güzellikten mi ibarettir bu tarz ilişkiler? Beni bir birey yapan bir sürü özelliğim var. Hepsinden öte zekiyim. Bugün bir arkadaşım "ne zekisin ne güzel at kendini trenin önüne bence" dedi. Dediği şeyi zekam üzerine alınmadım bile. Öyle olmadığını, hatta çok zeki olduğumu biliyorum. Ama hiç mi güzelleşmedim bu geçen yıllar boyunca? 18 yaşında bir kızım ama insanlar düşüncelerini söylerken karşıdaki ne kadar alınır, kırılır tahmin etmiyorlar! O yüzden bu kadar asosyal var ve sanırım ben bir asosyal/dışlanmış olmaktan çıkıp sosyopata bağlıyorum!!! Katillerin psikolojisini anlayabiliyorum arkadaşlar. Bir sinir anında annesini babasını doğrayanları anlayabiliyorum. Bu ne kadar tehlikeli biliyor musunuz? İyi ki ben hakim değilim çünkü bütün katilleri salardım. Bu insanlar beni delirtiyor. Aralarına girmenin, konuştukları dilin şifrelerini çözmenin bir yolunu bulamıyorum. Artık arkadaşlık bile dış görünüşe göre yapılıyor. Söyler misiniz, nesi kötü "çirkin" olmanın? Bu da engel gibi bir şey. Korkarım yakında engellileri damgalamaya başlayacaklar. Bizi damgalıyorlar ya hani Kezban, Kamil diye!
Yer imleri