Bir Zamanlar...

[esin_29]

Bir zamanlar çocuktu ellerimiz...
Yüreğimiz güneşe bakar, gözlerimiz dostluk arar.
Zamanla savaşı kim kazanmış şimdiye kadar!..
Bir zamanlar çocuktu hayat...
Oyunduk tüm kötülükleri yenen,
Yorulmaz savaşçılardık,
Bedenimiz savaş arardı sokak sokak
Belki barış için, belki de sadece güç için.
Bir zamanlar mutluluktu tüm oyunlarımız..
Şimdi zaman mıdır düşman...
Mutluluğu ellerimizden çalan
Toz pembe hayalleri raflara kaldıran
Bir zamanlar çocuktu gözlerimiz
Pırıl pırıl güneşin altında,yemyeşil çayırlara uzanan
Sonsuzluk gibi gelen hayat...
Bir zamanlar çocuktu çocukluğumuz
Korkusuz korkaklardık
Kimliksiz yaşadığımız topraklarda
Bir zamanlar çocuktu ellerimiz
Şimdi uzayan yollarda çocukluğunu arayan
Yolunu kaybetmiş yolcularız...!!

Hepimiz görüyoruz ve duyuyoruz olanları hayatta ve belkide üzülerek söyliyeyim yaşayanlarımız var şiddeti,kavgaları vs... Ne değişti?Ne oldu bizlere peki?Ben bunları sizlere paylaştım ve sizlerinde fikirleride benim için önemli olacak.Çünkü bazen artık nefes alamadığımı hissediyorum bu dünyada.O kadar acı olaylar olurken..Sevgiler.

[ates]

Çocukken saftık...tertemiz,dupduru...
Arkadaşlarımız da bizim gibiydi belki en azından çoğunluğu...Yalan bilmez kardeşçe oynardık...

Peki ya şimdi...
şimdi ne mi değişti...
Yollarımız değişti...
Kötülük öğrendi kimimiz.
Ve biz o saf sevgimizi kaybettik....

Keşke hep çocuksu kalabilseydik...