9 sonuçtan 1 ile 9 arası

Konu: Nasıl Unuturuz?

  1. #1
    Karar Dönemi Delirium - ait Kullanıcı Resmi (Avatar)
    Üyelik tarihi
    Sep 2012
    Mesajlar
    149

    Standart Nasıl Unuturuz?

    Arkadaşlar,

    Ben kişisel takıntıya varacak ölçüde derin bir duygusal bağlılık hissetmiş veya bu durumu devam eden arkadaşlardan yardım almak ve onları dinlemek istiyorum.

    Her şeye baştan başlamak ve yeni insanlarla tanışabilme gücünü kendinizde nasıl buldunuz, geçirdiğiniz süreçler nelerdi? Artık hiç kimseyle mutlu olamayacağınız fikrinden nasıl kurtuldunuz?

  2. #2
    Karar Dönemi telekinezi - ait Kullanıcı Resmi (Avatar)
    Üyelik tarihi
    Aug 2012
    Mesajlar
    248

    Standart

    Bir çırpıda unutulabiliyor bence. Ben yıllarca unutamadığım insanı unuttum. Beni mutlu eden bir insan karşıma çıktığı anda unuttum. İşte ondan sonra "evet galiba belki mutlu olabilirim"i düşünmeye başladım. Tabi biraz şüphe oluyor insanın içinde bu seferde yine mi öyle olacak diye. Ama doktorumu dinledim, beklenti içine girme dedi. Ama tabi izler kaldı mesela kullandığım ilaçlar hala devam ediyor.
    Böyle anladım cevap yazdım ama doğrumu anladım yazdığınızı delirium bilemiyorum.

  3. #3
    Karar Dönemi Delirium - ait Kullanıcı Resmi (Avatar)
    Üyelik tarihi
    Sep 2012
    Mesajlar
    149

    Standart

    Yazdıklarınız için çok teşekkürler, örneklediğiniz durumlardan dersler çıkarmaya çalışacağım.
    Benim tam olarak kendimi bulduğum insanla hiç bir sorunumuz yokken - daha doğrusu sadece bir türlü kavuşamadığımız için- oldu her şey. Ben yapı itibariyle pes etmem hep çabalar didinir isteklerim için sonun akadar savaşırım, fakat onun da benim kadar güçlü olup sadece yanımda olması yeterliydi. O kadar farklı ortamlarda doğup büyümüş insanlar olarak o kadar uyumluyduk ki..Hala birbirimizi düşünüyor, arada sırada şirin resimler karikatürler gönderiyoruz ama boşuna. Ben yapabilirim sadece cesaret göstermesi gerekiyordu benimle beraber. İşin ilginci unutmak da istemiyorum. Kavgalı veya kırgın değiliz sadece benim hak ettiğim geleceği sağlayabileceğine karşı umudu yokken benim beklentide olmam acı veriyormuş ona.
    Ben her şeyimi bırakıp yanına gitmeye, orada yeni bir hayat kurmaya da razıydım oysa. Ailemi her şeyimi bırakıp. Şimdi ucu açık bir durumdayız, ne o ne ben ilişki durumumuzu değiştirmedik. Dün halasının profilinde yeni eklenen fotoğraflarını gördüm. Hani türk filimlerinde olur ya yastıkları ağzıma tıktım ağlamayayım diye :P Acımı yaşayabilecek rahat bir ortamda değilim ne yazık ki.

  4. #4
    Karar Dönemi Delirium - ait Kullanıcı Resmi (Avatar)
    Üyelik tarihi
    Sep 2012
    Mesajlar
    149

    Standart

    Benim de onun da sorumlulukları var. O çok yaşlı ve solunum sıkıntısı çeken annesine bakmak zorunda, eskiden evden çalışıyordu, bir iki site denemesi de boş çıktı, bunalıma girip uyku bozukluğu yaşamaya başladı. tüm bu süreçlerde 2 buçuk sene yanında bir ben vardım. Benim eğitim durumum ve imkanlarım ondan daha iyi, ona yardım etmeye çalışırken ben de geleceğimden olacağım diye düşünüyor. Yaş farkı, örf adet farkı var ve benim ailem de kesinlikle karşı. Tüm bunlar birleşince ben sana sadece zarar veren biriyim diye düşünüyor.

  5. #5
    Karar Dönemi Delirium - ait Kullanıcı Resmi (Avatar)
    Üyelik tarihi
    Sep 2012
    Mesajlar
    149

    Standart

    Ben tuttuğunu koparan mücadeleci biriyim ve hiç bir konuda - iş ve eğitim dahi- etrafımdan bir yardım görmeden ve istemeden kendi işimi halleden biriyim. Onun bana bakmasına da bu yüzden ihtiyacım olmaz, aile sorumluluğunu bilirim ki şu anda aileyi geçindiren de benim. Kısacası ne aç kalır e de aç bırakırım Bu konuda kendime çok güveniyorum. Üç senedir tanışır iki yıldır sevgiyi paylaşırız, sadece bir defa inanç konusunda tartışmışızdır. Onda da orta yolu bulduk zaten. Hep geleceğe dair planlar yapardık. Çocuktan evlilikten sorumluluktan kaçan biri değil, ama belki de benden daha duygusal. O evde çocuğa baksı ben çalışırım hatta hiç problem olmazdı Eskiden drumu daha kötüydü ama iki üç ay önce çalışmaya başladı, daha düzenli uyuyor. Her şey düzeliyor gibi ama kendine güveni yerine gelemdi henüz. Ben de üzerine gitmiyorum hiç. Zaman veriyorum kendini toparlaması için.

  6. #6
    Karar Dönemi Delirium - ait Kullanıcı Resmi (Avatar)
    Üyelik tarihi
    Sep 2012
    Mesajlar
    149

    Standart

    Umarım öyle olur Ama benimle eskisi gibi konuşabilse anlatabileceğim belki. Ailemin istememesi belki de asıl sorun, sen evladımıza iyi bir gelecek veremedin demelerinden falan korkuyor olabilir.
    Kardeşim de rahatsız, hani yaradana sığınıp direkt kaçıp da gidemiyorum evden fenalaşacak korkusundan.

    Güzin ablalık mıyım ben acaba ?
    Konu Delirium tarafından (26-09-2012 Saat 03:47 PM ) değiştirilmiştir.

  7. #7
    Karar Dönemi Delirium - ait Kullanıcı Resmi (Avatar)
    Üyelik tarihi
    Sep 2012
    Mesajlar
    149

    Standart

    Ben hep hareketteyim de işte, karşı tarafın da biraz yardım etmesi gerekiyor.Ailemi, işimi her şeyi bırakıp bi bavulla gitmem lazım. Annemlerin düğün dernek hayalleri, vs vs çabası. Besle büyüt elalem mundar etsin mi yani anlayışı hakim
    Kardeşim bir şey demek de çok içlidir işte. içine attı mı tehlikeli ona zaten. Bilemiyorum işte hayırlısı olsun diyelim, olmayacaksa da dayanma gücü verilsin bana.

  8. #8
    Çıraklık Dönemi yorum - ait Kullanıcı Resmi (Avatar)
    Üyelik tarihi
    Aug 2011
    Yer
    istanbul
    Mesajlar
    2.322

    Standart

    galiba insan unutmaya programlamaya çalışırken aksine çalışıyor beyin onu daha unutulmaz yapıyor. belkide onu hiçlemekle unutuabileceğimizi düşünüyorum. o olmalalıydı hayatımızda ve olmadı gibi geçti bitti.
    Ona çok acıyordum, hiç mi âşık olmamıştı acaba, sevdiği biri yok muydu?

  9. #9
    Karar Dönemi
    Üyelik tarihi
    Aug 2014
    Mesajlar
    4

    Standart

    Aşka inanmayan,önemsemeyen fakat çok duygusal bi insandım.16 EYLÜL 2013 sadece bir kez yanımdan geçti 2 dakika bile sürmemiştir.Kim olduğunu,nasıl biri oldugunu bilmiyorsun ve bu aşktı eve geldiğimde saatlerce acaba ismi mert mi ali mi o mu bu mu diye düşündüm.Sonra kim oldugunu ögrendim bi arkadaşım sayesinde onunla tanıştım evet aramızda bir şey yoktu fakat varlığı bana yetiyordu.Bu his gittikçe büyümeye başladı her günüm her saatim onun hayali ve fotoğraflarına bakmakla geçiyordu.Arkadaşım onunda beni sevdiğini onunla bu konuyu konuştugunu söylemişti sanki o an zaman durmuş ve ben o mutluluğun şokunu yaşıyordum.1ay geçti tamam evet seviyordu fakat belli edecek bir hareketi olmamıştı.Şaşırıyordum bu duruma fakat her gün acaba yarın gelip benimle konuşur mu diye bekledim.Onun beni sevdiğini bilmek bile bana yetiyordu ve 17 KASIM 2013 her şeyin yalan oldugunu ögrendim .Umutlarımın,hayallerimin yıkıldığını beni hiç sevmemiş o arkadaşım bana hep yalan söylemiş ağlamalarıma,yıpranışıma göz yummuş ve bundan zevk alarak yalan söylemiş.Acı cektiğimi gören arkadaşlarım bana şu soruyu sordu bu acıyı tarif eder misin? cevabım şu oldu hani 20 yıllık bi yaşantınız bi anneniz bi babanız vardır ve 20 yaşında annenizin gerçek anneniz olmadıgını ögreniyorsunuz o hayal kırıklıgı işte tamda o belki saçmalama bir değildir ikisi diyeniniz olabilir fakat emin ol birdi.Psikolog olmak isteyen ben resmen psikolojim bozulmuştu.Aşk acısı çeken insanlara hep o kişiyi tabulaştırıyosunuz bu yanlış derdim lakin bu acı derin bir acı.Tabi o benim onu sevdiğimi biliyordu güzel bi arkadaslığımız oldu fakat ben ondan sevgimi gizlemek istedim hep birazda uzak kalmak tabiki .Bir haziran günü aldim onu karşıma acımı anlattım,aşkımı kelimelerle ifade edemesemde birazini anlattım sustu dinledi ve konusma sonunda tek söylediği şey ''sana sarılmak istiyorum'' buydu.Gözümden yaş geldi ve bunu istemedim sarılmasını onun kokusunu içime çekmeyi istemedim.Ama ben onu başka sevdim.

    Ve unutmak...
    İnsanda bitiyor her şey duygunun aşkın yanı sıra sadece bizde bitiyor duygusuz biri sanmayın diye anlattım bunu.Kabul etmesekte biz unutmak istemediğimiz için unutamıyoruz,kendimizi şartlandırıyoruz.''Ben onsuz yaşayamam,o benım her şeyim'' gibi şeyleri kendimize söylediğimiz için unutamıyoruz.Eski konuşmaları okuyoruz,anıları hatırlatıyoruz kendimize ve hayal kurmak istiyoruz.Beynimize biz kazıyoruz aslında.İstesek üstesinden rahatlıkla gelebiliriz fakat bunu yapmıyoruz niye biliyo musunuz çünkü biz bu aşk acısını seviyoruz aşk nası güzel bir şeyse bu acıda biz insanoğluna cazip geliyor .Saplantı haline getirmemek lazim .Biz bir bireyiz yani değerliyiz .Birine ne gözle bakarsan o kişi kim olursa olsun nası baktıysanız öyle görürsünüz.Ben bunu test ettim tesadüfen.Fazla uzattım sanirim fakat inanın bu böyle

Benzer Konular

  1. Cevaplar: 2
    Son Mesaj: 24-10-2009, 12:44 PM

Yetkileriniz

  • Konu Acma Yetkiniz Yok
  • Cevap Yazma Yetkiniz Yok
  • Eklenti Yükleme Yetkiniz Yok
  • Mesajınızı Değiştirme Yetkiniz Yok
  •