Lütfen yardım edin. Karım beni öldürecek, ya da ben derdimden öleceğim.

[serdarrr]

Anlayışınız için teşşekkür ederim. Konu Kapanmıştır!

[SeLf_ConTRoL]

Sevgili Serdar evlilikte ayrılıkta esler için.kimse yari yolda kalmaz. Maalesef çok küçük yaslarda çok büyük sorumluluklar yüklenmeye kalkışmışsınız.eger bu sekilde yasamak seni memnun ediyor ise (yemek, bulaşık, temizlik, maddi durumlar,yumruk ve küfür vs vs)evliliğine devam et.eger etmiyorsa biran önce kendine gel esinle bu konular hakkında konus eger kendine ceki düzen vermiyorsa birbirinize eziyet etmeyin. Sanırım senin ona olan bağımlılığına güveniyor.

[serdarrr]

Sevgili Serdar evlilikte ayrılıkta esler için.kimse yari yolda kalmaz. Maalesef çok küçük yaslarda çok büyük sorumluluklar yüklenmeye kalkışmışsınız.eger bu sekilde yasamak seni memnun ediyor ise (yemek, bulaşık, temizlik, maddi durumlar,yumruk ve küfür vs vs)evliliğine devam et.eger etmiyorsa biran önce kendine gel esinle bu konular hakkında konus eger kendine ceki düzen vermiyorsa birbirinize eziyet etmeyin. Sanırım senin ona olan bağımlılığına güveniyor.

Yemeğinde, bulaşığında değilim aslında ama şüphesiz ki hepimiz sorumluluklarımızın farkında olmalıyız ve bir takım sorumluluklarımızı yerine getirmeliyiz.
Bende inanmıyorum tam anlamıyla sorumluluklarımı yerine getirdiğime. Belki iyi bir eş olamıyorum. Kesinlikle eksikliklerim var..
Ben defalarca konuştum. Daha doğrusu konuşmaya çalıştığım. Küçük bir konuşmada bile afedersiniz ama laf sokmaya, terslemeye çalışıyor.
Ama ben herşeyi alttan alır yukarıda anlattıklarımızı görmezden gelir, hayatı devam ettirirsem, onun her istediğini yaparsam hayat ona çok güzel oluyor.
Ama bu sefer ben doluyorum, heran patlamaya hazır bomba gibi oluyorum. Bir ay böyle gidiyor sonra bir yerde kopuyor, patlıyorum.
Sonra yine aynı moda giriyorum. Çünkü bizim ailede mutlluluk olması için ben heerşeyi görmezden gelmeliyim veunutmalıyım. Silmeliyim... Ama bu beni dolduruyor bitiriyor içten içe.. Belki de aynı moda girince ben alttan aldıkça bir takım şeylerin düzeldiğini zannediyorum ama gün geliyor yine aynı şeyler karşıma çıkıyor. 1 hafta düzeliyor belki 2. hafta yine aynı
İnanır mısınız artık ne gördüğümü, ne yaşadıklarımı hiçbirşeyi hatırlamıyorum. Herşeyi unutuyorum. Umursamazlık değil bu! Başka birşey...
Hayattan hiçbir tat almıyorum. Ta ki yukarıdakileri yok saydığımı düşünürsek birazcıkta olsa mutlu olduğumu zannediyorum.
Ama biliyorum ki bunlar hayatın gerçekleri, yok sayılamaz ve böyle bir hayat olamaz, olmamalı.
Çünkü bu hayat beni köreltiyor ve her geçen gün daha da bitiryor.
Buna rağmen boşansam bile onu ortada bırakıp çok üzeceğimden korkuyorum. ((((((((((((((

[SeLf_ConTRoL]

Üzülür elbet. Ben olsam bende üzülürüm bulaşıklar yemek temizlik bana kalırsa , pizza yiyemez isem, benimde sırtımda bu kadar ağır bir semer olsa bende zevk alamazdım hayattan evlilik karşılıklı sevgi saygı gerektirir. Saydığın işlerin cogu ona üst olmakla birlikte Aman zaman yardımcı olmakta senin görevindir.sen calışma evin hanımı konumunda sen ol o çalışsın evine ekmek getirsin.evin erkeği olsun seni seviyorsa hemen kabul eder.

[serdarrr]

Üzülür elbet. Ben olsam bende üzülürüm bulaşıklar yemek temizlik bana kalırsa , pizza yiyemez isem, benimde sırtımda bu kadar ağır bir semer olsa bende zevk alamazdım hayattan evlilik karşılıklı sevgi saygı gerektirir. Saydığın işlerin cogu ona üst olmakla birlikte Aman zaman yardımcı olmakta senin görevindir.sen calışma evin hanımı konumunda sen ol o çalışsın evine ekmek getirsin.evin erkeği olsun seni seviyorsa hemen kabul eder.

Pizza söylerse, bana da söyler )) Benim yakındığım sadece bu evde yemek pişmiyor hiçbir zaman. Ve aynı zamanda maddiyat. Arada sırada bende pişiririm erken geldiğimde ( Çok nadirde görülse arada pişirdiği görülür )

Ben kendisinede sürekli söylüyorum, bu ailenin iç işleri bakanı sensin. Bu evde yapılması gerekenleri sen koordine edersin. Örneğin : Hayatım sen çamaşırları yıka, bende yemek pişireyim. Veya sen yerleri süpürde ben camları sileyim diyerek sen benide koordine etmelisin diyorum sürekli. Çünkü ben inanıyorum ki bu görev onun. Ben hiçbir işten kaçmam. Bilmiyorum yanılıyormuyum? Olması gereken budur bence. Öte yandan yönetmese, koordine etmese bile bu evde bende elimden geldiğince katkıda bulunuyorum, temizlik yemek vb.

Sadece problem evle bitse...

[shafak]

Konuyu baştan sona okuyup bitirince; sanki bir ses "Beter ol !" dedi ama gerçekten böyle bir ses duydum mu duymadım mı; duyduysam kimin sesiydi tesbit edemedim. Halbuki evde yalnız başımayım şu an..
Ben hayatta ööle diyemem tabiii ... Zaten denmemesi de lazım gibime geliyor... Ayıp olur de mi? Siz de benim gibi; o sözü söyleyemezdiniz sanırım.

[serdarrr]

Konuyu baştan sona okuyup bitirince; sanki bir ses "Beter ol !" dedi ama gerçekten böyle bir ses duydum mu duymadım mı; duyduysam kimin sesiydi tesbit edemedim. Halbuki evde yalnız başımayım şu an..
Ben hayatta ööle diyemem tabiii ... Zaten denmemesi de lazım gibime geliyor... Ayıp olur de mi? Siz de benim gibi; o sözü söyleyemezdiniz sanırım.

Daha belki de burada yazmadığım, unuttuğum, sildiğim, artık hatırlayamadığım birçok şey var...
Belki anlattıklarım "Beter ol !" denilebilecek kadar ağır..

Ama bu sözler bizim için normal artık.. ( İnsan ol!, Beter ol!, Lanet olsun sana!, Bıktım senden! ) En azından ben alıştım. Tabi bende karşılık verince iyice kızışıyoruz.

Ben alttan aldığım sürece hiçbir problem yok. Hatta iltifatlar, senden ayrılmayı düşünmek bile kötü, seni çok seviyorum. Sende beni seviyormusun, inanmıyorum beni sevdiğine vs.vs.

Ama şunu hala anlayamadı. Ben onu gerçekten çok seviyorum ki hala yanındayım...

Düzen, nizam, saygı, güven, bilinç, sorumluluk olmadıktan sonra birbirini sevsen ne olur ki?

Şimdi bana ailem ne diyor biliyor musunuz?
Biz sana çok yalvardık, ama sen "ben herşeyiyle kabulleniyorum, herşey olur gider" dememişmiydin?

Evet söylemiştim ama ben onu söylediğimde gerçekten çocuktum ve hala çocuğum. Ben nasıl olgunlaşacağım. Bu dertler, bu hayat öldürüyor yavaş yavaş beni...

İçimdeki nasıl bir sevgidir? İnsanların "beter ol!" diyebileceği bir eşe sahip olan ben, hala kalben eşimi savunuyorum. O yanlış yaptıysa da düzeltir diye düşünüyorum. Ama düzelen birşey yok. Aksine bozulan ve körelen, depresyonda ben var...

Ben ne yapıyorum? Neden buradayım? Onu bile sorguluyorum şu an... Kendime yakıştıramıyorum.

Ben kararlarını kendisi verebilecek yeteneğe sahip olunması gereken bir yaştayım. Olgunlaşmam gerekiyor... Ama karşımdaki insana karşı nasıl bir sevgim, bağlılığım vardır? Onu nasıl seviyorum, onun üzülmesinden, bana beddua etmesinden, onu yüzüstü bırakacağımdan, sanki yapayalnız kalacağından korkuyorum...

Ben neden kendimi hiç düşünmüyorum???

HAYAT!!!

[shafak]

Ben onu gerçekten çok seviyorum ki hala yanındayım..

Sevgi mi...??? Burada anlattıklarının içinde ben sevgi nin J sini bile göremedim... Gören biri oldu mu acaba?

[antepli]

artık günümüzde ev işlerini kadından beklemek olmaz. üstelik kadın da çalışıyorsa. ev işlerini yapmaması bahane olamaz.
o yönlendirmiyorsa sen yönlendireceksin. ev işleri modern teknoloji sayesinde artık çok kolay. otomatik çamaşır ve bulaşık makineleri ve elektrikli mutfak aletleri, vs.
konuyu tek taraflı dinleyerek karar veremeyiz. olayı bir de eşinizden ve şahitlerinizden dinlememiz gerekir.

[yorum]

Allah'ım biraz okudum ne zor şeymiş))