Neden yaşıyorum ki?

[handful1907]

öncelikle şunları belirteyim yazı yazmayı pek beceremem. bu benim bu forumdaki ilk mesajım olacak. sırf bu konuyu açmak için siteye üye oldum, bunun için sizden özür diliyorum. birazdan anlatacağım şeyleri daha önce hiç kimseye anlatmadım. biliyorum belki de bunun yeri burası değil ama inanın başka çarem yok. psikolog masrafını karşılayacak kadar paramız da yok zaten.

ben kendimi bildim bileli hep zayıfım. fiziksel açıdan hep arkadaşlarımdan geri kaldım. kemik yaşı olarak 2 - 2.5 yaş geriyim. bunu nereden biliyorsun diyorsanız nörolog yaptığı testlerden sonra söyledi. kemiklerim çok ince. kemiklerimin üstünde neredeyse et yok. bir deri bir kemiğim anlayacağınız. ama öyle cam kemikli de değilim bugüne kadar ne bir çatlama ne bir kırılma olmadı. incedir ama sağlamdır kemiklerim. yağ tabakası yok denecek kadar az. bu zayıflığımın sebebini bilemiyorum. boyum 1.69 civarı, kilom 50 55 arası git-gel yapıyor. yaşım ise 18 düşünebiliyor musunuz ? 18 yaşındayım, delikanlıyım sözde en güzel yaşlarımdayım.bir de bana sorun tam cehennemin içindeyim şu an. liseyi bitirdim, ygs-lys sınavlarına girdim ama uzaktan bakınca ortaokula giden bir çocuk gibi gözüküyorum. 15 16 yaşındaki çocuklar benden daha büyük gösteriyor. nasıl bir psikoloji içerisindeyim yaşamadan anlayabilmeniz mümkün değil. bugüne kadar kaç kişi dalga geçti kaç kişi alay konusu yaptı. berbat bir çaresizlik. peki tedavisi yok mu ? var tedavi oldum da zaten. 12 yaşımda ilaç kullanmaya başladım. bir kutusu 260 TL olan büyüme hormonu ilacı. nöroloji doktorum büyüme hormonu eksikliği tanısı koymuştu. ssk dan heyet raporu sayesinde alıyorduk. ilacın ismi genotropin. her gün bir tüp vuruyordum kendime. her gün yatmadan önce iğne yapıyordum. bir gün bacağıma bir gün karnıma bir gün koluma. ama zayıflıktan koluma yapamıyordum çok acıyordu. sadece karnıma ve bacağıma yapıyordum. her gün o acıyı çekiyordum. şırıngalı değildi kendi mekanizması vardı bir kalem şeklindeydi, kocaman bir kalem. 4 sene bu ilacı kullandım. ssk 1.65 e kadar karşılıyordu ilacı. 1.65 den sonrasını kendiniz karşılamak zorundasınız. öyle bir maddi imkanımız da olmadığı için ilaç tedavisini kesmek zorunda kaldım. 1.34 den 1.65 e 4 senede uzadım. sonrasında ise anca 4 cm uzayabildim. zayıflığım konusunda ise nörolog bir şey yapamıyordu. bol yemek ye balık tüket spor yap diyordu anca. diyetisyen falan da para meselesine takıldı gidemedim.
anlayacağınız fiziksel açıdan koca bir sıfır ım. dişlerim bile tedavi gördü 2 sene tel kullandım. şu an dişlerimin arka kısmında hala tel durmakta. 8 dişime dolgu yaptırmak zorunda kaldık. 2 dişim çekildi. vücudumun hep böyle kalmasından korkuyorum. ya hiç gelişemezsem? askere böyle mi gideceğim? bir çocuk olarak. askere bile almazlar beni bu halimle. orada verecekleri kıyafetler bile üzerime bol gelir. daha yüzümde sakal çıkmadı çok da sorun değil. arkadaşlarım dalga geçince sorun oluyor bir tek. yerin dibine geçiyorum o an. beynim duruyor. dudaklarım kilitleniyor sinirden. hiçbir şey söyleyemiyorum. susmaları için, daha fazla insana rezil etmemeleri için sürekli dua ediyorum. tek yapabildiğim bu.

bu yazıyı asıl yazmamın sebeplerine gelince. böyle fiziksel özelliklere sahip birinde özgüven eksikliği hatta "özgüvensizlik" problemi olmaması bir mucize zaten. bence temel kaynak bu. özgüvensizlik. arkadaşlarım arasında en pasif en sakin hep ben olmuşumdur. bir şey anlatmayı bırak ağzımı açsam şaşırırlardı. zaten her konuşmaya başladığımda bir yerde mutlaka bir sorun olurdu. hiç etkili konuşmalarım olmadı. anlattığım hiçbir şeye gülünmedi. anlatmayı beceremediğim için. siz de bilirsiniz grubun popüler çocuğu ne kadar kötü şeyler söylerse söylesin hep gülünür hiç yadırganmaz rezil olmaz. ben de öyle mi bir şey anlattıktan sonra yerin dibine girerim. rezil olacağım düşüncesiyle emin olduğum sorulara bile cevap veremedim okul hayatımda.
kendimi ifade edemedim hiçbir yerde. tek rahat olduğum ortam ailemin yanı. annem babam ve kardeşim ile hiç böyle sorunlar yaşamadım. hatta onların arasında en atak en bilge kişi benim. hiçbir sorunum yok onların yanında. ama evden dışarı adımımı atınca bambaşka bir adam haline geliyorum. anında pasifleşiyorum. bu da sosyal fobi olsa gerek.

bu kadar şeyle mücadele etmek psikolojik olarak beni bitirdi. artık ileriye dönük hiçbir hedefim hayalim yok. şu anlık aileme belli etmiyorum. herşey yolundaymış gibi davranıyorum. üniversite tercihleri için uğraştığımı düşünüyorlar. niye uğraşayım ki. lys den okul puanı dahil 403 puan aldım sıralamam 51000. izmirdeki üniversitelerin mühendislikleri 30000 sıralama istiyorlar en az. başka şehire gitsem orada yaşayamam zaten. aslında hayata dair en ufak bir umudum olsa elimden gelenin en iyisini yapıp 30000 sıralama yapardım. çok zor değil. ama hiçbir istek yok içimde. aklımdan sürekli "üniversiteyi bitirip mühendis olsam bile ne yapacağım ki ? özgüvenim yok, kendimi ifade edemiyorum, insanlarla ilikşilerim zayıf. böyle bir adamı kim işe alır ki ?" gibi cümleler geçiyor.

boy 1.69 kilo 50. özgüven yok kendinin ifade edebilme yok pozitif enerji yok güleryüz yok sempati yok işte durumum bu. 2 ay sonra doğum günüm. 2 ay sonra reşit olacağım ama şu an tek aklımdan geçen doğum günümün ertesi günü intihar etmek. artık yoruldum. duygusal açıdan bitkinim. zorla gülüyorum hep. böyle bir hayatta kim mutlu olabilir ki. boşu boşuna aileme yük olmam en azından. onları üniversite masraflarımdan kurtarırım. bana harcayacakları parayı kardeşime harcarlar. o düzgün yaşar en azından. niye reşit olunca intihar edeceğimi de söyleyeyim. o zaman tüm sorumluluk bende olacak. annem ya da babam sorgulanmayacak. onlara bir zararım dokunmaz. sessiz sedasız metronun önüne atlarım ve iş biter bu kadar basit işte. arkadaşlar intihar fikrimi lütfen yadırgamayın. mutluluk oyunu oynamayın. onu da denedim en fazla 1 gün sürüyor. ertesi gün tekrar aynı. kendinizi benim yerime koyun, empati kurun. düşündüklerimi hissettiklerimi yaşadıklarımı anlamaya çalışın. siz benim yerimde olsanız eminim siz de aynı şeyi yaparsınız.

[shafak]

............ kendinizi benim yerime koyun, empati kurun. düşündüklerimi hissettiklerimi yaşadıklarımı anlamaya çalışın. siz benim yerimde olsanız eminim siz de aynı şeyi yaparsınız.

Bu yazdıklarını bir yerlere kaydet sakla. İleride bakıp da gülmek için kullanırsın.... Gerçekten işe yarıyorlar o anlamda...
Senin yaşlarındayken 1.85 boy ve 60 kiloydum. Şimdi ise 87 den kendi gayret ve seçimimle 70 e düşeli uzun zaman oldu ve bu halimle çok mutluyum.
Sorununun çözümü çok kolay... Yeter ki iste...

[Kimene]

Selam,aramiza hosgeldiniz..
Empati kurdum,kendimi sizin yerinize de koydum.Boylesi bir durumda intihar edilirmi? Benim cevabim;hayir..
1,69 hicte kisa bir boy degil.Ya$ itibari ile henuz gelisme cagindasiniz.Boyunuzda kilonuzda degi$im gostericektir.Gorselige bu denli takilip,geliceginizi neden cop kutusuna atiyorsunuz ki?
Sevgili Shafaga katiliyorum, ileride bu karamsar halinizi du$unup gulumsiyceksiniz..

[yorum]

O halde fiziksel yönden zayıfsan o halde düşünsel ilerle.ne bileyim en iyi üniversiteler kazanıp oku ve isim yap.Fiziksel özeliklerin gerçekten fazla bir önemi yok.Eğer seni fiziksel özeliğinden dolayı seven arkadaşların dostların olacaksa bence hiç olmasın.Üniversite oku okulunu bitir kiloda alırsın.herşey hal olur. bende 1,73 48 kilo
ee hep birlikte intihar mı edelim

[eneszeren]

Sabır et ve dua et.Her sıkıntı için dua var google de arat.Allahın yardım etmediği kimse olmaz yeterki yardım iste Allahtan Allahın rahmeti tahmin edemediğimiz kadar büyük.....

[Deli Ruzgar]

Enes hakli.. Allahin rahmeti tahmin edemicegimiz kadar buyuk. Ona siginmalisin

[gulsah_]

Bencede asla boyle bısey yapma. Hiç mi Allaha ınancın yok? Zayıf olabılırsın,hatta sakatta olabılırdın? ;ELı olmayan gozu olmayan ıntıhar mı edıyor? Aklını başına al,herseye rağmen sağlıklısın,mınyon tıplı olabılırsın,ama hala gelısım cagındasın. Sen kendınden vazgecersen sanakım yardımcı olur ki başka? çok gencsın,benımde oğlum var,Lutfen annene babana evlat acısı tadtırma...

[melek*]

Üniversite farklı bir yer lise gibi değil yani.Şimdi bakıyorum da lisedeki arkadaşlarıma çocuklarmış hepsi.Bir de insan kendi ayakları üstünde durmayı öğreniyor güçleniyor..Puanın iyiyken bu fırsatı kaçırma.Düşünsene senin yerinde olmak isteyen kaç kişi var?

[aLoneaqLe]

Bazen içerik olarak "Allah korusun, Allah yardımcın olsun, Allahın rahmeti seninle olsun" gibi söylemlerden ibaret mesajları görünce hangi forumda olduğumu şaşırıyorum.

Herneyse, konumuza dönelim..

İnsanın iyi ya da kötü ileriye dönük olarak her zaman hedefleri vardır. Kendini kötü hissettiğinde, herşeyden vazgeçebileceğini düşündüğün anlarda "hiçbir amacım yok bu hayatta" dese bile insan, vardır. Biraz tozlanmış, arkalarda kalmıştır güncel sorunlar yüzünden hepsi bu.. Şimdi gelecek planları ve hayatının amacı bir kenara, fiziksel sorununla ilgili birkaç şey söylemek isterim.

İlk olarak, kemik gelişimi ve zayıflık problemin olduğunu söylemişsin. Senin durumunun tam zıttı olan kişiler de seninle aynı psikolojide önce bunu bir kenara not edelim.. Yani zayıflık ve kemik gelişimine bağlı kısa boylu olmak gibi durumlar, tam aksine oranla yani aşırı kilo ve gelişmişliğin getirisi olan asosyallik ve psikolojik bunalımın emin ol yanından bile geçemez. Bu iki durum açısından daha pozitif taraftasın, ne mutlu sana Genel sağlık açısından kıyas bile yapmaya gerek yok zaten...

Gelelim fiziksel gelişimin için yapabileceklerine.. Şahsen aşırı gelişmiş birisi olarak sana birsürü ipucu verebilirim ama hepsi sağlıksız ve yaşam süreni ve kalitesini kötü etkileyecek cinsten şeyler Maddi durumunun diyetisyeni karşılayamayacağını belirtmişsin..

Özetle yapabileceğin belli başlı şeyler var ve kesin sonuç alırsın fakat zaman içerisinde...
- Karbonhidrat ağırlıklı beslen, makarna, pilav, buğday ekmeği vs. Yavaş yavaş porsiyonlarını arttır. Mesela diyelim bugün en fazla 1 tabak makarna yiyebiliyorsun, miden almıyor. Ertesi gün 2 kaşık arttır.. Biraz mideni zorla ama dikkat et çatlama :] İnsanın midesi genişlerken de, küçülürken de ufak çapta ağrı hisseder, bunu unutma.
- Spor yapıyorsan hafif olarak yap. Aşırı ter atma, sadece sindirimine yardımcı olacak kadar vücudu zinde tut yeter. Yalnızca yürüyüş bile kafi yani..
- Günlük alman gereken proteini sakın atlama, hatta biraz üzerine çıkmaya bak.. Karbonhidrat yakmadığında yağa dönüşecek, proteinle beraber vücudundaki kas kitlesi artacak. Bunu da özellikle kırmızı etten almaya bak.
- Yemeklerde çok fazla gazlı içecek tüketme. Şişkinlik yapar, yemen gereken porsiyonu yiyemezsin zayıfsan. Çünkü vücuttan gaz atılınca mide rahatlar, genişlemez.
- Öğünlerini geniş tut, aralarda meyve vs yerine abur cubur ye. Ufak çikolatalardan, küçük cipslerden tüket ana öğünlerin arasında..

Varsa imkanın diyetisyen yerine spor salonuna git derim. Yukarda yazdıklarımı yaparak, spor salonunda kardiyo değil body building çalış. Çok amatör değillerse sana onlar da tavsiye verecektir ama doğal yollardan şaşma. Kısa sürede şişmeni sağlayacak besin takviyeleri ve multivitamin hapları önerebilirler, kullanma. Onun yerine mesela hazır bardak çorbalar var bilirsin. Domates çorbası süper birşeydir vücut çalışanlar için protein açısından..

Küsme hayata kardeşim daha yaşın genç, başla biryerden filinta gibi delikanlı olursun. Zaten öylesin de, istediğin kıvama gelirsin diyeyim daha doğru olur. Velhasıl kelam, psikolojik gel gitlerine yenik düşme, biryerden başla henüz gelişme çağındayken. Şurda 3-4 yılın var maksimum.. Bunlara başlayıp farkı hissetmen en fazla 3 ay alır, gerisini istediğin seviyeye gelene kadar ilerletirsin sonra sağlıklı şekilde devam edersin.

Şimdiden kolay gelsin