Sayfa 2/3 İlkİlk 123 SonSon
25 sonuçtan 11 ile 20 arası

Konu: Çocukken Yakın Akrabamızın Tacizine Uğradım

  1. #11
    Banned
    Üyelik tarihi
    Jan 2011
    Yer
    utopia
    Mesajlar
    1.391

    Standart

    Alıntı palmiye Nickli Üyeden Alıntı Mesajı göster
    bir uzmanın bana yardım edebileceğine açıkçası inanmıyorum.
    zaten ben uzman bir eğitimciyim, topluma faydalı, eğitim ve öğretimi eşit seviyede alabilen bireyler yetiştiriyorum. bu süreçte benim gibi çocukluğunda tacize-tecavüze maruz kalmış çocuklarla da karşılaştım. bir uzman belli bir süre terapiden sonra sizi doğruları, aile ile paylaşmaya yönlendirecektir. aile bunu anlamayacak sevide olabilir, kültürsüz olabilir ya da bundan dolayı çocuğu suçlayabilir. şunu hiç düşünüyor musunuz? bir çok kız-kadın ya da erkek çocuk ailesine bunu anlatabilse zaten bu gibi durumların ortasında kalmaz. eğer ben, beyin odaklı bir sinir hastalığına sahip olsaydım, gerçekten bir uzmanın bana fayda sağlayacağını düşünürdüm. ama benim durumum aynı zamanda sosyolojik bir olay.
    buraya yazmamdaki asıl amaç da akıl almak da değil belki de..
    Siz bir egitimci olarak,uzman destegine inanmiyor iseniz, sozun bittigi noktadayiz sanirim..
    Durumunuzun,sosyolojik oldugunu, psikolojik olmadigini belirtmi$iniz..Evet olayin kendisi;sosyolojik..Fakat sizin yasadiginiz sorunlar psikolojik..
    Annenize duydugunuz ofke,aglama krizleriniz ve size bu olayi hatirlaticak kimselerden uzaklasma istediginiz..Bunlar psikolojik sorunlar yasadiginiza i$aret etmezmi?
    Siz henuz bir uzmanla gorusmeden, terapinin gidisatini kafanizda belirlemi$iniz bile..
    Elbette karar sizin,bizler sadece size yardimci olabilmek adIna fikir beyan ediyoruz..

  2. #12

    Standart

    Alıntı palmiye Nickli Üyeden Alıntı Mesajı göster
    bir uzmanın bana yardım edebileceğine açıkçası inanmıyorum.
    zaten ben uzman bir eğitimciyim, topluma faydalı, eğitim ve öğretimi eşit seviyede alabilen bireyler yetiştiriyorum. bu süreçte benim gibi çocukluğunda tacize-tecavüze maruz kalmış çocuklarla da karşılaştım. bir uzman belli bir süre terapiden sonra sizi doğruları, aile ile paylaşmaya yönlendirecektir. aile bunu anlamayacak sevide olabilir, kültürsüz olabilir ya da bundan dolayı çocuğu suçlayabilir. şunu hiç düşünüyor musunuz? bir çok kız-kadın ya da erkek çocuk ailesine bunu anlatabilse zaten bu gibi durumların ortasında kalmaz. eğer ben, beyin odaklı bir sinir hastalığına sahip olsaydım, gerçekten bir uzmanın bana fayda sağlayacağını düşünürdüm. ama benim durumum aynı zamanda sosyolojik bir olay.
    buraya yazmamdaki asıl amaç da akıl almak da değil belki de..
    kesinlikle haklısın psikolojik bir konuda uzman yardımı her zaman çözüm olmayabilir. herşeyin çözümü doktor ve ilaç tedavisi değil.bazı durumlarda size hiç bir uzman yardımcı olamaz . akıl almak için yazmadığını da çok iyi biliyorum =) bi nebze olsun rahatlamaya konuşmaya ihtiyacın vardı ama sana tek tavsiye verebilirim abinin bu evliliği yapmasına sıcak bakma gerekirse engel ol .o pisliğin hayatına tekrar girmesine engel ol

  3. #13
    Banned
    Üyelik tarihi
    Jan 2011
    Yer
    utopia
    Mesajlar
    1.391

    Standart

    Alıntı sevdalinka Nickli Üyeden Alıntı Mesajı göster
    kesinlikle haklısın psikolojik bir konuda uzman yardımı her zaman çözüm olmayabilir. herşeyin çözümü doktor ve ilaç tedavisi değil.bazı durumlarda size hiç bir uzman yardımcı olamaz . akıl almak için yazmadığını da çok iyi biliyorum =) bi nebze olsun rahatlamaya konuşmaya ihtiyacın vardı ama sana tek tavsiye verebilirim abinin bu evliliği yapmasına sıcak bakma gerekirse engel ol .o pisliğin hayatına tekrar girmesine engel ol
    Psikolojik sorunlarda,uzman yardimi cozum degil ise, cozumu nerede aramaliyiz aceba?
    Ornegin;Bir medyuma,bir hoca efendiye filan gidip buyulerdenmi medet umsak?
    Bizleri bilgilendirseniz mutlu olurum.Ihtiyac duydugumda ben de o yontemi denerim belki

  4. #14
    Karar Dönemi
    Üyelik tarihi
    May 2012
    Mesajlar
    6

    Standart

    güçlü olmayan bir bireyin uzman yardımına mutlaka ihtiyacı vardır. ben durumu kişiselleştirerek anlattım. yardım alacağım bir uzmanın bana neler söyleyeceğini, nasıl yönlendireceğini biliyorum az çok.. ben bu olayı yıllar sonra yakın arkadaşım çocukken tecavüze uğradığını bana anlattığında hatırladım. onun tecavüz olayını anlatması unutmaya çalıştığım olayları birer birer parçalarla hatırlamak için uğraşmama da neden oldu. çocukken yaşanan travmalarda hafıza çok kötü olayları "unutmak isteyip siliyor" ama o durumu tetikleyen olaylar gelişince hatırlanıyor.
    Benim hatırlamamı tetikleyen 1. olay arkadaşımın 7 yaşında tecavüze uğradığını anlatmasıydı. 2. olay erkek arkadaşımın beni öpmeye çalışmasıydı. 3. ise beni istismar eden kişinin yıllar sonra başka bir ilden evimize geleceğini öğrenmemdi. başka durumlarla birleşince o korkunç şeyleri hatırlamaya başladım. unutmak yerine aksine parçaları birleştirip o günü hatırlamaya çalıştığım zamanlar da oldu. bu durumda yapacağım en güzel şey o kişiyi ifşa etmek, ancak onu da yapamıyorum, çünkü çok kötü sonuçlar doğurabilir, insanlar bile ölebilir. zaten hukuksal açıdan yapılabilecek hiç bir şey yok. manevi açıdan ise, adam kör olmuş, gözlerinde hiç bir doktorun ne olduğunu bilemediği bir hastalık var, bu beni elbette sevindirmiyor ama inanıyorum ki ilahi bir adalet var, insanın cenneti de cehennemi de her iki dünya için.

    bayanların taciz/tecavüz olaylarında en büyük sorunu evlilik hayatında da başlıyor. kızlık zarı diye bir şey var, ülkemizde bu hala bir tabu. tecavüze uğramamış olacaksınız, başınıza böyle bir durum gelse en rahat erkeğe bile bunu oturup anlatamazsınız.

  5. #15
    Banned
    Üyelik tarihi
    Jan 2011
    Yer
    utopia
    Mesajlar
    1.391

    Standart

    Sizce psikolojik destek almak, gucsuzlugun bir belirtisimidir?
    Bu onyargilari sanirim hicbir zaman degistiremiycegiz ..Uzulerek goruyorum ki, bo$a kurek cekiyoruz bizler...

  6. #16
    Karar Dönemi
    Üyelik tarihi
    May 2012
    Mesajlar
    6

    Standart

    Alıntı Kimene Nickli Üyeden Alıntı Mesajı göster
    Sizce psikolojik destek almak, gucsuzlugun bir belirtisimidir?
    Bu onyargilari sanirim hicbir zaman degistiremiycegiz ..Uzulerek goruyorum ki, bo$a kurek cekiyoruz bizler...
    Psikolojik destek almak, tek başına bir durumun içinden çıkamamak demektir..

  7. #17
    anduril
    Guest

    Standart

    Alıntı palmiye Nickli Üyeden Alıntı Mesajı göster
    Psikolojik destek almak, tek başına bir durumun içinden çıkamamak demektir..
    o zaman siz diyorsun ki aileme anlatmam, yardımda almam, olayı unutmayada çalışmam ama tek başıma bu problemin üstesinden gelebilirim diyorsunuz? doğru mu anlamışım? öylese tebrikler çok güçlü bir kişiliğiniz var.. Bakın hala size söylüyorum eğer bir uzmanın yardımını istemiyorsanız biz size yardımcı olmaya çalışırız tabii bu sizin elinizde beyninize silah dayayıp yapamayız bunu sizin bizden yardım istemeniz gerekiyor

  8. #18
    Karar Dönemi
    Üyelik tarihi
    May 2012
    Mesajlar
    6

    Standart

    evet, unutmaya çalışmak yerine konunun üzerine giderek bunun olduğunu kabullenmek, inkar etmemek daha doğru geliyor. böyle bir şey başıma geldi, bunu aileme anlatamam, onlara anlatmanın bana eksi bir şeyler kazandıracağını düşünüyorum. (aile yapısından dolayı) ancak bu sıralar abime anlatabileceğimi düşünmeye başladım.

    eğer sizi anlayabilecek bir aileniz varsa, basmakalıp toplum değerleri ile yaşamıyorsanız bunu aileden birisine anlatmalısınız. diğer yandan eğer taciz yapan kişi aynısını başka çocuklara da yapıyorsa-yapmışsa, çocuklarda ailelerine söylemekten çekiniyorsa bu toplum olarak bizim ayıbımız oluyor. aileler çocuklarını korumalı, en yakın akrabaya dahi güvenip çocuğunu teslim etmemeli, anne ve babalar bir çocuğu dünyaya getirdiyse ebediyen onun takibini yapmalı, çocuğuna yakın olmalı. Ve bir çocuk kesinlikle yalan yere taciz iddiasında bulunmaz, akıl sınırları buna uygun değildir.

    ben psikolojik çözümü kendimde görüyorum. psikolog bir arkadaşım, bu konuyu unutmam gerektiğini, kaldığım yerden hayatıma devam etmemi söylemişti. zaten devam ediyorum, bu durum sürekli aklımda değil, tetikleyen olaylar olunca stres ile birleşerek hatırlıyorum. unutmak ayrı bir şey. unutmamak gerek bence. olan bir şeyi inkar etmek bana ne kazandırır?ya da olmuş bir şey için her gün üzülmek?

    şu anda ne yapabilirim? o kişiyle tekrar bir araya gelmek zorunda kalırsam, akrabalık bağı oluşursa karşı karşıya gelmemeye özen göstereceğim. kafasına silah dayayıp yaptığını itiraf ettiremeyeceğime göre de bu dünyada bir cezada alamayacak..

  9. #19
    anduril
    Guest

    Standart

    evet, unutmaya çalışmak yerine konunun üzerine giderek bunun olduğunu kabullenmek, inkar etmemek daha doğru geliyor. böyle bir şey başıma geldi, bunu aileme anlatamam, onlara anlatmanın bana eksi bir şeyler kazandıracağını düşünüyorum. (aile yapısından dolayı) ancak bu sıralar abime anlatabileceğimi düşünmeye başladım.
    zaten yaşanılan bir olayı unutamazsın.. beyninden silip atamazsın ömrün billah.. Konunun olup bittiğini kabullen.. Yine tekrar ediyorum ailene anlatıp anlatmamak senin elinde..

    eğer sizi anlayabilecek bir aileniz varsa, basmakalıp toplum değerleri ile yaşamıyorsanız bunu aileden birisine anlatmalısınız. diğer yandan eğer taciz yapan kişi aynısını başka çocuklara da yapıyorsa-yapmışsa, çocuklarda ailelerine söylemekten çekiniyorsa bu toplum olarak bizim ayıbımız oluyor. aileler çocuklarını korumalı, en yakın akrabaya dahi güvenip çocuğunu teslim etmemeli, anne ve babalar bir çocuğu dünyaya getirdiyse ebediyen onun takibini yapmalı, çocuğuna yakın olmalı. Ve bir çocuk kesinlikle yalan yere taciz iddiasında bulunmaz, akıl sınırları buna uygun değildir.
    Taciz yapan kişi aynısını başkalarınada yapıyorsa ve siz bunun farkındaysanız o noktada sizin işiniz sizlikten çıkıyordur.. bir vatandaşlık görevi olarak ailenize falan söylemeyi bırakıp direk polise gitmeniz gerekir yoksa vicdansızın teki olup çıkarsınız..
    Bizim toplum olarak akraba ilişkilerinde çok sıkı fıkı bir milletiz misal yabancı ülkelerde bu yok ama biz Türkler maaile yaşamayı seviyoruz(ben sevmem o ayrı)
    artık bunları aşmalıyız..

    ben psikolojik çözümü kendimde görüyorum. psikolog bir arkadaşım, bu konuyu unutmam gerektiğini, kaldığım yerden hayatıma devam etmemi söylemişti. zaten devam ediyorum, bu durum sürekli aklımda değil, tetikleyen olaylar olunca stres ile birleşerek hatırlıyorum. unutmak ayrı bir şey. unutmamak gerek bence. olan bir şeyi inkar etmek bana ne kazandırır?ya da olmuş bir şey için her gün üzülmek?
    psikolog arkadaşınız afedersiniz ama saçmalamış ondan fikir almayı bırakın.. Olmuş birşey içinde hergün üzülün demiyoruz zaten sadece içinizde bir sorun öbeği olarak kalmasın bu olay üstünde çalışın ve çözün kafanızda bunu aşmayı başarın

    şu anda ne yapabilirim? o kişiyle tekrar bir araya gelmek zorunda kalırsam, akrabalık bağı oluşursa karşı karşıya gelmemeye özen göstereceğim. kafasına silah dayayıp yaptığını itiraf ettiremeyeceğime göre de bu dünyada bir cezada alamayacak..
    Şuan yapmanız gereken şey kimin kimle evlendiğini takmamak ve bu konudan uzaklaşmak bırakın evleneceklerse evlensinler karışmayın hatta mümkünse başka bir yere taşının
    Akrabalarınızın bütünüyle olan ilişkilerinizi bu kadar sıcak tutmayın.. Abinizin cidden sizi anlayacağını düşünüyorsanız ona anlatın
    Umutlu günler dilerim..

  10. #20

    Standart

    Alıntı Kimene Nickli Üyeden Alıntı Mesajı göster
    Psikolojik sorunlarda,uzman yardimi cozum degil ise, cozumu nerede aramaliyiz aceba?
    Ornegin;Bir medyuma,bir hoca efendiye filan gidip buyulerdenmi medet umsak?
    Bizleri bilgilendirseniz mutlu olurum.Ihtiyac duydugumda ben de o yontemi denerim belki
    burada hacıdan hocadan bahseden olmadı tamamen konuyu çaptırıyorsun .ben bi olayı kabullenemiyosam uzman bana ne kadar yardımcı olabilir ilaçlarla mı yoksa aklıyla mı

    kişi önce kendini yoklamalı, yaşadıklarını kabullenmeli, gücü varsa savaşmalı ,en büyük destek kişinin kendi çabasıdır çünkü .


    örnek veriyorum ben çekingenliğim için uzman yardımı alıyorum tedavi süreci şu şekilde gelişti . konuştuk biraz , bi ilaç yazdı kullandım mide bulantıları baş ağrısı unutkanlık vs etkiler yaptı tekrar gittim yine konuştuk şikayetlerimi ekledim ilacı değiştirdi kedi gibi uysallaştım anlamsız bir mutluluk oldu içimde daha bi uzaklaştım insanlardan . sonuçta elime bişey geçmedi şimdi başka bi uzmandan yardım alıyorum bi ilaçta o yazdı hala bi gelişme yok bu kadar kurtulmak istediğim halde neden başarılı olamıyorum sence ? psikoloji çok karmaşık bir alan çünkü her bireyde farklılık gösterir her tedavi aynı sonuçları vermez bunu demek istedim ama söz geldi hacı hocaya çok enteresan gerçekten

Sayfa 2/3 İlkİlk 123 SonSon

Benzer Konular

  1. Ölüme Yakın Deneyimler Ve Travma.
    By 9 ŞUBAT in forum Akut ve Travma Sonrası Stres Bozukluğu
    Cevaplar: 9
    Son Mesaj: 22-09-2009, 07:05 PM
  2. çocukken oyun oynamanın tüm yaşamımıza etkileri.
    By 9 ŞUBAT in forum Bebeklik ve İlk Çocukluk ( Okul Öncesi ) Dönemi
    Cevaplar: 0
    Son Mesaj: 18-05-2009, 10:53 AM
  3. Cem Yılmaz Çocukken
    By atomcekirdegi in forum Gülmece / Eğlenmece Bölümü
    Cevaplar: 2
    Son Mesaj: 06-09-2008, 02:41 PM
  4. hiç ölüme bu kadar yakın oldunuzmu
    By Gümüş in forum Paylaşım Köşesi
    Cevaplar: 11
    Son Mesaj: 29-03-2008, 01:49 AM
  5. Bilgisayar hep açıksa hastalık yakın!
    By kamiloglu in forum Paylaşım Köşesi
    Cevaplar: 2
    Son Mesaj: 26-03-2008, 03:50 PM

Yetkileriniz

  • Konu Acma Yetkiniz Yok
  • Cevap Yazma Yetkiniz Yok
  • Eklenti Yükleme Yetkiniz Yok
  • Mesajınızı Değiştirme Yetkiniz Yok
  •