Benim sanırım kötü diksiyona bağlı bir suskunluğum var. Çocukken birileriyle tanışmakta, muhabbete girmekte sıkıntı çekmezdim. Ama liseye geçince diksiyonumun kötü olduğunu fark ettim, az konuşmaya başladım ve bu üniversitede de devam ediyor.
Şu an diksiyonum daha iyi ama konuşmamaya alıştığımı hissediyorum. Gerekli duyduğum şeyleri söylüyorum ama suskunum. Yanımda birisi olunca aklıma konuşacak konu gelmiyor.
Senin sorunun bunu takmış olman emin ol bana diksiyonun ne kadar güzel olduğunu yada kötü olduğunu düşünmeden konuşursan kendini rahat hissedeceksin sadece konuş...
Yer imleri