çocuk gibi düşünmeden konuşuyorum. HELP

[ilter]

30 yaşını geçmeme rağmen insanlara mesafe koyup konuşamıyorum. 26 yaşında bunalım geçirdim ve 6 ay efoksor ilacı kullandım. şu anda bulunduğum ortamda insanlarla iletişim kurarken çocukça diyaloklar kuruyorum. düşünerek konuşamıyorum kendimi engelleyemiyorum aklımda ne varsa onu söylüyorum ve çoğu zaman söylediğim şeylerden pişman oluyorum. asıl sorun karşı cinsle konuşurken oluyor. hemcinslerime karşı pek sıkıntı yaşamıyorum ama karşı cinse olan ilgimi anlatacağıma afedersiniz saçma sapan cümleler kuruyorum. kendimi nasıl eğitebilirim .Düzenli kitap okuyorum ancak sosyal biri değilim sağolun..

[devhis]

Naif bir yapınız var demek ki.Sadece birşeyler söylemem lazım gibisinden konuşmak için değilde, içinizden düşünerek bu söylemek istediğim şeyin gereği var mı diye düşünerek konuşabilirsiniz mesela. Ben konuşkan ve naif insanları çok severim.Bir çok kişide sever,ama madem değişmek istiyorsanız değişebilirsiniz tabi ki.Bir kaç gün olmak istediğiniz az konuşan biri gibi davranın.

[ilter]

sağolasın. ancak asıl sorun şu. bende paranoyik şizofren başlangıcı teşhizi konuldu 26 yaşındayken ve ilaçla iyileştim elhamdürüllah. ancak şu aşamada çetrefilli düşünemiyorum kurgulayamıyorum birşeyleri. mesela bir hikaye yaz deseniz kurgulama süreci başlıyınca bir anda sanki kafama binlerce düşünce geliyor ve mantık kurgusundan uzaklaşıp tekrardan şizofreniye bağlıyorum. bu bağlamda sorunum işte çetrefilli düşünemiyorum. saflıktanda küçük düşerim , yanlış anlaşılırım diye korkuyorum. içimde tutamıyorum kelimeleri. bazen çok kırıcı oluyorum. karşıdaki insanların söylediklerimden nasıl etkileneceğini çıkaramıyorum. veya yönlendirici şekilde konuşamıyorum. işte bunu nasıl yenebilirim acaba aynaya karşımı konuşayım. sesli kitapmı okuyayım ne yapayım?

[devhis]

sağolasın. ancak asıl sorun şu. bende paranoyik şizofren başlangıcı teşhizi konuldu 26 yaşındayken ve ilaçla iyileştim elhamdürüllah. ancak şu aşamada çetrefilli düşünemiyorum kurgulayamıyorum birşeyleri. mesela bir hikaye yaz deseniz kurgulama süreci başlıyınca bir anda sanki kafama binlerce düşünce geliyor ve mantık kurgusundan uzaklaşıp tekrardan şizofreniye bağlıyorum. bu bağlamda sorunum işte çetrefilli düşünemiyorum. saflıktanda küçük düşerim , yanlış anlaşılırım diye korkuyorum. içimde tutamıyorum kelimeleri. bazen çok kırıcı oluyorum. karşıdaki insanların söylediklerimden nasıl etkileneceğini çıkaramıyorum. veya yönlendirici şekilde konuşamıyorum. işte bunu nasıl yenebilirim acaba aynaya karşımı konuşayım. sesli kitapmı okuyayım ne yapayım?

bir insanla görüşmeden önce onunla hangi konular hakkında konuşacağınızın provasını kafadan yapabilirsiniz.bu konuların dışındada birşey konuşmamaya gayret edin.her insanın kafanızda tek tek notunu verin.bu onunla paylaşacaklarınızın sınırını çizer.insanların söylediklerinizden ne anlayacağı konusuna takılmadan yaşamak lazım.karşınızdaki kişi sizin iyi niyetle söylediğiniz birşeyi kötüye yoracak yapıdaysa buna engel olamazsınız.bu o insanın algısınada bağlıdır.kırma konusunda söylemek istediğiniz herşeyi direkt söylemek yerine dolaylı ve imalıda söyleyebilirsiniz.hem kırmamış olursunuz hemde mesaj yerine ulaşabilir.insanların yanında sesli düşünmemeye gayret edin.size özel şeyler kalmalı.böylece saf olduğunuzu düşünmeyeceklerdir,düşünseler bile ne olur ki,saflık kadar güzel birşey ne olabilir ,ama bunu bile kıskanacak insanlar var etrafımızda.
bu arada kendinizi ne kadar güzel ifade ediyorsunuz bununda farkında olun.kendini tanıyan insanlar çok azınlıktadır.

[ilter]

çok yardımcı oldun sağolasın. anti sosyal olduğum için toplum içerine çıkınca yaptığım hareketlere çok dikkat ediyorum. bunun sonucunda olmadığım biri izlenimi uyandırıyor insanlarda. yani sanki her adımını düşünerek atan dikkatli bir insan profili uyanıyor sanırsam karşı tarafta. gerçekte öyle biri olmadığımı ben bildiğim için insanlara karşı hep bir mesafe koymak zorunda kalıyorum çünkü aslında düşünerek konuşamıyorum. buda beni güvensiz yapıyor çevremde sanırsam. ciddi anlamda kimseyle yakınlık kuramıyorum. aslında çok sicak ve içten konuşurak insanlarla iletişimi doğru kuruyorum başlangıçta. ancak sonradan dediğim gibi yaptığım hareketler sölediğim cümleler insanlarda yanlış anlaşılıyor buda ya onlarda yada bende hayal kırıklığına yol açıyor. bende sonuçta madem öyle diyorum tek yaşamaya devam edeyim diyorum. anti sosyalliğe devam ediyorum... ancak dediğiniz şekilde az konuşmayı bir deneyecem becerebilirsem. acaba kitap okuyarak düzeltemem mi bu içsel düşünme, düşünerek konuşma işini? eğer öyle ise ne tarz okumam lazım?