Yoruldum...

[ates]

yoruldum artık...Herkesin beni kırılmaz biri gibi görmesinden... Herşeyden yoruldum...
Herkes zannediyor ki ben sürekli gülen hiçbirşeye kafa takmayan herşeyi sallayan ne söylenirse söylenilsin kırılmayan biriyim...
Ama öyle değilim işte..
Dokunsanız incinirim...
Şimdi ne kadar anlatmaya çalışsam da boş..
İnsanların beyninde böyle bir profil oluşturmuşum ve silemiyorum o profili değiştiremiyorum...

Değer veriyorum diye yanlış anlaşılıyorum...
Evet ben sevdiğim insanlarla ilgilenirim...İlgilenirdim
ama yeter artık bende yoruldum....

[BeYaZ_KeLeBeK]

canım ne olduuuu

neden böyle hissediyorsun...

[ates]

çünkü böyle hissetmemi sağlıyorlar bir şekilde sağlıyorlar işte...

önceden kaldırabiliyordum bazı şeyleri ama artık kaldıramıyorum verdiğim değerin 10 da 1ini bile göremiyormuşum gibi hissediyorum bazen...

artık herşey üstüme geliyormuş gibi hissediyorum...
hiçkimseyle konuşmuyorum...
Sürekli susuyorum ve sürekli yalnız kalmak istiyorum
sevdiğim arkadaşlarımla olmak istediğimde de sürekli bir engel çıkıyor...
Ya ben anlayamıyorum benden sonra tanıdığı bir kişiye neden çok fazla değer verir birisi...

Aslında evet beni hep hazırda olarak görüyorlar
onlar diğerleriyle mutlu olsunlar nasıl olsa üzülünce ben varım ya....

[BeYaZ_KeLeBeK]

canım benim ne kadar dolmuşsun...belki sana öyle geliyordur...hatırlarsan daha öncede bir arkadaşınla bir sorun olmuştu sonra nasıl düzeldi...
kendini üzme bu kadar...herşey düzelir...ben eminim arkadaşların sana çok değer veriyor...ama ara sıra böyle şeyler oluyor arkadaşlıklarda...

kendini böyle şeyler için üzme...eğer gerçekten sana değer verilmediğini hissediyorsanda konuş o kişiyle ..konuşuncada olmuyorsa sende umursama...üstüne düşme...bırak kendi farkına varsın bişeylerin...varmıyorsa zaten gerçek dost değildir

[ates]

Bu öyle birşey değil canım ya...
Bunlar yanımdalar dokunuyorum...
Ama onları hissedemiyorum sanki çok seviyorum aşırı değer veriyorum...
Ama sanki aramızda bir duvar var ve ben onlara ulaşamıyorum bu duvar benden kaynaklanmıyor bunu biliyorum...
Onlarla da konuştum onlar da olur mu öyle şey diyorlar...

Ama madem öyle birşey yok ben neden böyle hissediyorum..

Ateş olmayan yerden duman çıkmaz deil mi?

[elohir93]

işte bu tür olaylar senin gerçek arkadaşlarını tanımanda yardımcı olacaktır
üzülme demeyeceğim çünkü üzüleceksin
üzüntünün ardından kararlar vereceksin kendi kendine
bu senin kendi başına yapacağın bir iş olarak düşünüyorum

bu arada senden sonra gelenlere daha fala değer vermelerine isyan ediyorsun
kırılma ama buna hakkın olduğunu düşünmüyorum
arkadaşlığın süresi önemli değildir ben 2 aylığına tanıdığım birine kardeşim diyoru şu an ve o benim kafa dengim

arkadaşlarına çok değer vermen çok güzel ancak tavrını koymayı bileceksin
nelere kızıyorsun bunu bilmeleri gerekir
saklama herşeyini dök

[ates]

bu arada senden sonra gelenlere daha fala değer vermelerine isyan ediyorsun
kırılma ama buna hakkın olduğunu düşünmüyorum

ben "ben merkezci" biri değilimdir... Bir insan birden çok kişiye değer verebilir ilgi duyabilir... Buna karışamam bir çok insanla tanışabilir... tanışsınlar...
benim kırıldığım nokta benden sonra gelenlere değer vermeleri değil beni pek fazla umursamamaları...

kendimi köşeye atılmış kırık bir gitar gibi hissediyorum...anlatabiliyor muyum?

Önceden herşey ne kadar da güzeldi oysa bu duruma nasıl geldik nasıl geldim bilmiyorum...

[esin_29]

Merhaba Ateşçim...Seni o kadar iyi anlıyorumki bunları kelimelerle anlatmak imkansız.Vallahi bir dönemim oldu inanırmısın yani uçurumun kenarı derler ya aynen öyleydi..Ve doktora gittim çünkü amirlerim,müdür,arkadaşlar incir kabuğunu doldurmıyacak sözler dahi beni üzüyordu ve aynen söylediğin gibi her şey üzerime üzerime geliyordu.O bir geçiş dönemiydi allaha şükür geçti.Yalnız seninde söylediğin gibi benim o dönemde canımı sıkan saydığım kişlerin davranışlarıydı ve değişmedi tabi sonra amirim benimle konuştu söylediği şeyler ise sana karşı yapılan yanlış davranışlara karşı arkadaşlarını uyarırsın buna rağmen davranışlarına devam ediyorlarsa şayet artık onları o halleriyle kabullen..değiştiremessin dedi.Maalesef bizim karekterimize ters davranışlar yaptıkları ama o dönemde bendede hassasiyet vardı,bir süre uzak durdum ve mutlu olabildim onlarıda o halleriyle kabullendim.Yalnız benim o dönem ki ruh halim bir anlık değildi bana öyle geliyor ki sende söylüyorsun" beni taş zannediyorlar" bu bir anlık sıkıntı,üzüntü,can sıkıntısı değil.Benim sana tavsiyem biraz uzak dur kendine zaman ver bakalım.Ondan sonra bence toparlanırsın diyorum..

[ates]

sağol esin...

Ama dedim ya kendimi köşeye atılmış kırık bir gitar gibi hissediyorum artık...
Hiçkimsenin bana ihtiyacı yok(aslında olmasın mutlu olsunlar... buna bir sözüm yok)

Ama ben onları düşünürken ilgilenirken onların takındığı bu umursamaz tavır çok incitiyor beni...

Birçok arkadaşımın kıskandığı bir kişiliğim var aslında...
Ne oluyor bana onu da anlayamıyorum ya...!!!

Ama düzelir inşAllah bu durum...
uzak durmayı denedim,denedim ama yine de aklıma düşüyorlar ve kendimi onların yanına giderken buluyorum birden
ama bir tabir vardır ya resmen "avcumu yalıyorum" ve "tıpış tıpış" geri dönüyorum...

Oysa önceden hiç böyle değildi...
Ne oldu da birden bire böyle değiştik...
Anlam veremiyorum...

[esin_29]

Bence Ateşçiğim yeni bir dönem farklı bir dönem başlangıcı gibime geliyor..Sana söylediğim gibi bende çok uzun bir zaman önce değil yakın bir dönem önce aynı sıkıntıları yaşadım.Sadece biraz sabırlı ol canım bence senin belkide dönüm noktandır anlaştık mı??Güzel günler olacak.Görüşmek üzere.