Bu gün içtiğim dalları üst üste yığsaydım eğer şu an ekranı göremiyor olurdum.
Kederimi ciğerlerime emanet edip, ilk durakta onu bu zorlu yolculukta yalnız bırakmaya yeltliyim karımla son görüştüğümden beri.
Hayır anlamıyorum para desen var, karizma desen var, fenomentik derecede zeka desen oda var...
Anlamıyorum bir kadın daha ne ister???
Offf of...
Bu gün akşam üstü karımı aradım. Karım Venedik'te iş hasebiyle
Telefon uzun uzun çaldı. Tam telefonu ümitsizliğe yenilmiş bir biçimde kapatacakken telefonu açtı karım.
Gene nefes nefeseydi.
Gene asgari ve şuursuz konuşuyordu.
Neredesin diye sordum.
Şirketin tuttuğu evdeyim dedi.
Seni çok özledim dedim.
Bende seni dedi.
Beni seviyorsun değil mi dedim kederli bir şekilde.
Evet dedi.
Evet ne? dedim.
Seviyorum diye tekrarladı sessizce.
Bağır o zaman, haykır beni sevdiğini dedim.
Olmaz içeride arkadaşlarım var dedi.
Utanıyor musun dedim. Kıllanmıştım açıkçası.
Hayır tabi ki dedi. Hoş olmazmış bağırması!
İçlerinde Türk var mı dedim?
Yok dedi, sesi birden titredi.
Bir şeyler olduğunu anlamıştım ama gidemedim daha fazla üstüne.
İyi sabahlar sana dedim.
İyi akşamlar diledi.
Konu fenomem tarafından (25-01-2012 Saat 07:34 PM ) değiştirilmiştir.
Yer imleri