Çocukluğumda Babam Annemi gözümün önünde döverdi. Annem sessizce dayak yer hiç sesini bile çıkartmazdı. Ve ben de bu olaya müdahale edemezdim. Öylece bakakalırdım.
Bu konuda Babamı, annemi ve kendimi bir türlü affedemediğimi görüyorum. Babam öleli 4 yıl oldu. Neredeyse her gün babamı rüyamda görüyorum. Rüyamda hep babama kızgın oluyorum ve bu kızgınlığımı ifade edemiyorum içime atıyorum.
Babama karşı kızgınlığımı, anneme yaptıklarından dolayı babamı suçlamamı;
Annemin korkak davranmasından dolayı Anneme kızmamı ve onu suçlamamı;
Tanık olduğum dövme olaylarına müdahale etmediğim için kendimi suçlamamı ve kendime kızmamı;
bu duygular yıllardır sırtımda bir yük.
Bu duygulardan kurtulmak için neler yapmalıyım.
Affetmem için neler yapmalıyım.
Annem ve babam hiç sevgilerini açık açık göstermedi bana.
Ben de sevmedim sevemedim onları.
Sevmeyi hiç bilmedim.
Şimdi evliyim.
Eşimi sevemiyorum.
İnsanları sevemiyorum.
Sevmek istiyorum ama sevemiyorum.
Çocuktum diyorsun zaten nasıl müdahale edebilirdin ki?
Belliki annende korkuyordu yada senin bilmediğin çekincemeleri vardı.
Biz koskoca insanlar bazen birçok şeye sessiz kalmak zorunda kalıyoruz.
Bunları düşünmen hiçbirşeyi geri getirmediği gibi gelecegini de kötü etkiliyor farkındasın?
Neden gelecegi düşünmek varken eskiyi düşünmek isteyesin ki.
Bir parça mutlu olmaya ve mutlu etmeye çalış sevdiklerini.
Eşinle olan sorununu anlatırsan belki yardım edebiliriz.
Yer imleri