Merhaba,
Biraz uzun oldu kusura bakmayın lütfen.
Nasıl başlıyayım bilemiyorum, bende çok ama çok uzun zamandır okb var.
Bir şekilde bununla başediyordum bazen ilaçla bazen ilaçsız ( düzenli ilaç kullandığım zamanlar oldu, 2-3 sene kadar ).
Ancak yaklaşık 8 ay önce kız arkadaşımla ayrıldığımda travma geçirdim.
Neyse sonuçta uzun psikoterapi seansları vs..
Ancak ilk 5 ay hergün ağladım aralıksız olarak, psikoterapi almama rağmen..
Sadece ağlamak sorun değil yaşadığım hiçbir duyguyu anlamlandıramıyorum. terapsitim çeşitli senaryolar üretti banada mantıklı geldi ama sonuç olarak hiçbirşey değişmedi. kaçtığım birçok duyguyla yüzleştim ama içimde öyle büyük bir boşluk varki ne olduğunu anlamıyorum. Sanki zihnim açıkta kalmış ve hiç bir olumlu duyguyla bağ kuramıyor. Korkunç bir durum. 8 aydır 1 kez bile huzurlu ve rahat bir uyku uyuyamadım, 1 kez bile gerçekten keyifli ve huzurlu bir anım olmadı.
2 ay önce işimden ayrıldım ( istifa ettim ) ve çok ama çok öfkelendiğim şeyler oldu.
Bu öfke beni öyle bir hale getirdiki aralıksız 2 hafta panik atak tipi birşeyler yaşadım !! Yüksek tansiyon kalp krizi hissi vs.. Burada acaip olan 2 hafta sürdü hiç geçmedi. dr'a gittim sinirsel dedi. terapistimde benzer şeyler söyledi.
Neyse bu durum hala devam ediyor bazen hafif bazen ağır ama hiç geçmiyor !!!! sadece alkol aldığımda geçiyor ki 7 aydır hergün içiyorum, bazen arada sırada 1-2 gün içmiyorum.
Hem fiziksel hem ruhsal olarak çökmüş durumdayım, bu atakların ne olduğunu anlamıyorum, panik atak olsa bu kadar uzun sürmez ! şaka değil en az 5-6 gün sürüyor.
Arkadaşlar bir fikri olan varsa lütfen yazsın. Fiziksel olarak neler yaşıyorum ??
Bugün bişeyi farkettim hiç birşey için hiç ama hiç bir ümidim yok. sebep bu olabilirmi ? yani hayallerim var ama ümidim yok sanırım yada buna benzer bişey. tam anlamlandıramıyorum
Lütfen yardım. başedemiyorum artık..
Saygılar & Sevgiler
bence başka bir doktorla goruşun. Ama boyle alkolle devam edersenız ıyılesmezsınız aksıne kotuleşırsınız.
Vefa, vefa…Ey vefalıların en vefalısı!
Vefayı veren Sen’sin.Vefalı da Sen…
Ya bizde vefa…
Ne gelen vardı, ne giden. Rıhtımlar tenhaydı. Hiç mi kalmadık anlaşılamamanın yalnızlığında? Ah, sabırla bekleyebilseydik gönül! Her zaman hazır bulacaktık kıyıdaki yelkenliyi. Görememişsek körlüğümüzdendir...
Yer imleri