çekingenlik, yetersizlik, içine kapanıklık

**asad1213** · 09-09-2011

EDIT: Düzelme var sanırım:mesaj 7. sayfada...

Merhaba...

Ben 17 yaşında,liseye giden bir gencim...Cinsiyet önemli olabilir diye söyleyim erkeğim...
Sosyal fobi mi,çekingenlik mi bilemiyorum ama sorunlarım olduğu kesin...

Öncelikle aklıma gelen özelliklerimden bahsedeyim...

İçime kapanık bir insanım,insanlar içinde rahat olamıyorum...

Arkadaşlarım yok...

Bazen rahat yürüyemiyorum,yürürken ellerimi nereye koyacağımı şaşırıyorum...

Bazen okul dışında,okulun çevresine gidersem tanıdık biriyle karşılaşmaktan çekiniyorum...

Genelde evde bilgisayar başında vakit geçiriyorum...

Eskiden de utangaç bir yapım vardı ama lise dönemlerinde iyice belirginleşti...

İnsanlarla konuşacak konu bulamıyorum...

Belirli bir yeteneğim yok,çaldığım müzik aleti yok,spor dallarında başarısızım...

Yani İstanbul gibi bir şehirde asosyal olmayı nasıl beceriyorum bilmiyorum...

Eğlenmeyi,sevinmeyi,üzülmeyi bilmeyen bir insanım,böyle bir insan düşündüğümde ben sevmezdim diyorum böyle bir insan sevilmemeli de ama işte o insan malesef kendimim...

Benim kendi içimde yaşadığım en belirgin korkularımdan bahsetmek istiyorum...
Birincisi zayıfım,hadi kilo alırım diyelim ama bileklerim çok ince...
Gerçekten ince,yani ben benden ince bileklere sahip hatırladığım kadarıyla bir kişiyi gördüm o da 3-4 sene önceydi...
Yani kızların bile bilekleri benden kalın...
Ayrıca çok güçsüzüm...ne biçim erkeksin sen diyorum bazen kendime...

İkincisi boş bir insan olduğumu düşünmek...
Bir ortamdayken söyleyecek bir şey bulamıyorum,bırakın konu açmayı açılan konular hakkında konuşamıyorum...
Bazen söyleyecek bir şeylerim oluyor,sonra da bunu söylesem mi, söylesem ne olur söylemesem ne olur derken zaman geçiyor...

Üçüncüsü sosyal tecrübesizlik...ben bu sorunlarımı aşıp özgüven kazansam bile(ki çok zor gözüküyor bu durumda),sosyal açıdan tecrübesiz olacağım...
Gençliğimin belki de en verimli dönemlerinde geriye dönüp baktığımda bir tane bile anım yok,bir kızın elini tutmadım,gurur duyulacak bir başarıya imza atmadım...

Dördüncüsü araba...araba sürmeye karşı hiç mi hiç hevesim yok ve sürememekten korkuyorum...çevremde araba süremeyen bir tane bile erkek görmedim,bu da korkumu artırıyor...
Herkesin çok rahatlıkla yapabildiği ve hemen öğrenebildiği bir işi ya beceremezsem?

Karşı cinsle iletişim kuramıyorum,konuşurken gözlerimi kaçırıyorum...

Karşı cinsle ilişkilere ayrı bir parantez açmak istiyorum,karşı cinsten biriyle sağlıklı bir ilişkiyi hak etmediğimi düşünüyorum ayrıca...
Çünkü kafamdaki ideal erkek portresine uygun değilim...mükemmel erkek demiyorum,yani bir erkeğin sahip olması gereken mnimum özelliklere de sahip değilim...
Ne fiziksel,ne diğer anlamlarda güçlü değilim,bir ortamda nasıl davranılması gerekir bilmiyorum,düşünün bir garsondan hesap istemeye utanan bir erkek olabilir mi?bu insan ne kadar sağlıklıdır?
Yani bir kızla ilişki sorumluluğunu alamam,karşı cinse layık değilim,kıza yazık diyorum...

Kendimi karşı cinsin yerine koyduğumda açıkça söyleyim,benle hiç işim olmaz...

Liseye başladığımdan beri bir kızda holanıyorum,aşk diyemem galiba çünkü kişisel özelliklerini aslında beğenmiyorum,ama işte kaç yıldır hoşlanıyorum nasıl hoşlantıysa bu...tabi kaç yıldır konuştuğum cümle sayısı 5 var mıdır bilemem...
Gıcık olduğum erkeklerin kızla sohbet etmesi,ona ilgi duymaları az da olsa sinirime dokunuyor...
Bunu da yazmak istedim...

Ayrıca kafamdaki baba modelinden de bahsetmek istiyorum...
Babam küçüklüğünden beri bir çok zorlukla karşılaşmasına rağmen ayağa kalkabilmiş bir insan...
Şimdi tanımadığım insanlara babamı övecek değilim,tanınmayı istemem zaten buradan,ama gerçekten onu nasıl gördüğümü anlatmak istiyorum,yanlış anlamayın...
Elinden bir çok iş gelebilecek,liderlik özelliklerine sahip,ağzı laf yapan vb. özelliklere sahip...
Yani bir nevi benim zıttım...ama onun gibi olmayı isterdim açıkçası...
Benim hedeflerimden biri,ilerde kendi paramı kazandığımda ondan bağımsız yaşayabildiğimi göstermek,onun böyle bir isteği olsun olmasın...

Şunu da belirteyim,ailem ne dersler konusunda olsun ne başka konuda bana pek fazla baskı uygulamamıştır...ama işte bunu düşündükçe daha çok üzülüyorum,insanlar kötü olaylar yaşıyor da senin durumuna geliyor ama sen hep böyle kalacaksın diyorum kendime...

Bu sitedeki ve başka sitelerdeki bazı yazıları okudum, bazı insanlar gerçekten bir eksiklikleri olmadığı halde sanırım bu durumdalar,ama bana göre ben gerçekten yetersizim sanırım...

Kısacası kendimi sevmiyorum,sevmeyeceğim de...

Son olarak hayatı benimseyemiyorum, hayat benimle birlikte akmıyor sanki,eskiden öyle değildi(ortaokulda ve daha öncesinde),her gün geleceği düşünüyorum,hayaller kuruyorum,bugünü yaşayamıyorum...

Şu anda hedeflerim tamamen derslere yüklenmek,çünkü ilerde kendi ayaklarımın üstünde durabilmek büyük isteklerimden birisi...okuduğum lise de fena değil,bazı amaçlarıma belki ulaşabilirim çalışarak...
Bu süreç içinde battı balık yan gider diyerek biraz da bilinçli olarak iyice içime kapanmaya başladım...

Konuyu açma sebebim artısıyla,eksisiyle yorumlamanız,tavsiyeler vermeniz,aklınıza geleni yazmanız...
İstediğiniz her şeyi yazabilirsiniz,şimdiden teşekkürler...
İyi günler...

SELMA*** · 09-09-2011

Arkadaşım yaşın çok genç korkmakda haklısın Bak ben kaç yaşındayım ben bile bazen korkuyorum.Bence kendini geliştir.positif ol.Elinden geleni yap.Yolda Yürürken arkadaş çevrende kendi kendine söylen ¨[BEN MÜKEMMEL BİR İNSANIM]Sen değil onlar senden korksunlar.Korkuların üstüne git onlar senden kaçsınlar.Bu hayatta ne kadar güçlüsen o kadar kazanıyorsun bu böyle

goffee · 09-09-2011

Sorun değer yargılarında.
Nasıl bir değer yargısı geliştirmişsin ki illaki kendini birşeyler konuşmak zorunda hissediyorsun?
Konuşmak zorla olmaz.
Zamanı gelince rahatca konuşursun.

**beyazpapatya09** · 09-09-2011

selam delikanlı, herkesin beden yapısı fiziği farklı farklıdır.
Sen bir spor klübüne üye olsan yani bazı topluluklara gruplara katılsan kendi kabuğunu kırabilsen hiç bir sorunun olmadığını göreceksin.
Kendi dünyanı kendin karartmışsın güven kendine, cesaret.

**dogruluk** · 09-09-2011

ikinci problem bendede var ama çocukken olan bir olaydan kaynaklanıyor, benim yazılarımda bulabilirsin, sende de bir problem olmalı ya genetik yada ailenin yada çevrenin yaptığı birşey, o olayın ne olduğunu bulmalısın

**golkal** · 10-09-2011

bende senin gibiydim ama ben çok şişmandım diğer bütün özellikler aynı eskiden çok konuşkandım komiktim insanlar bana değer veriyordu ama sonra bir şey oldu hayatım kötüye gitmeye başladı ne zaman biriyle konuşsam içime bir sıkıntı girmeye başladı aşırı derecede terlemeye başladım neden ve nasıl bilmiyorum ama kekelemeye hatta yürürken tökezlemeye başladım sanki hayatımı mahfeden bir görünmez yaratık vardı Aileme asla açıklıyamadım bir kaç gün odamdan çıkmaz oldum... Ama bir gün rüyamda uyandığımda yanım da bir ayna ve bir not buldum notta şöyle yazıyordu;gerçek seni görmek ister misin yazıyordu aynayı elime aldım ve aynada yakışıklı zayıf muhteşem bir erkek duruyordu gözlerime inanamadım ama bir tek sorun arkamdaki karartıydı korktum ve arkamı döner dönmez uyandım yine şişko bendim kendimden nefret ettim ama dayanamadım odamı baştan sona toparladım ne varsa temizledim ve kapıyı açtım gittim o günden sonra her şey değişmişti sanki ne sporlar ne diyetler anti sosyal hayatımda yapmadım herşeyi yaptım tam 5 spor dalında 1veya 2. lik ödülü aldım okul başkanı seçildim araba kullanması öğrendim uçakla paraşütten atladım hayatımı yeniden şekillendirdim ve ben değiştim...

Kim olusan ol ister çirkin ol ister şişman ol ister güçsüz zayıf ol ama kim olusan ol değişmiyecen diye bir şey yok bak ben şuanda çok güçlüyüm başarılıyım ve kendime güveniyorum. Şimdi bir daha düşün gerçek seni görmek istermisin?

**yagmurr** · 10-09-2011

henüz çok gençsin zamanla bunların hepsini aşacaksın.

bazı şeylere yavaş yavaş başla...tanımadığın insanlara selam ver mesela...
okulda arkadaşlarınla havadan sudan konuşmalarla başla...
özgüven ve kişisel gelişimle ilgili kitaplar oku.

bende eskiden senin gibiydim...ama azmettikçe insan açılıyor hiç korkma yeter ki her gün küçükte olsa bir ilerleme kaydet...

**nickimsigmiyo** · 10-09-2011

benim sosyal ilişkilerde kendini geliştirmen için tavsiyem insanları incelemen olacak. madem zaten konuşamıyorsun biraz daha zaman ver kendine ve insanları incele nasıl davranıyorlar ne konuşuyorlar ne yiyorlar ne giyorlar. aynı sorunlar bende de vardı ben biraz bu sayede aştım. insanları inceledikçe aslında onlarında çoğu zaman çok boş ve saçma konuştuklarını farkettim. onları gördkçe saçmalamaktan korkmamaya başladım.
senin yazından çıkardığım bi izlenim sıkıcı birine benzemediğin, bu senin bu konuda daha çabuk toparlamanı sağlar.

çekingenliğini atmak için bi tavisyede daha bulunacağım, seni kimsenin tanımadığı yerlerde bir daha görmeyeceğin insanların yanında sana zor gelen şeyleri yaparak başla. eğer gerçekten rezil olursan ble onları birdaha görmeyeceğini düşünerek içini rahatlat. bir süre sonra insanların seni yemediğini farkedecek ve rahatlayacaksın